Σύνθεση
Τον τελευταίο καιρό ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερους συγγραφείς και ποιητές. Και δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε τον πνευματικό μας κόσμο χωρίς τον Alexander Blok, τον Igor Severyanin, τον Nikolai Gumilyov. Όλοι τους είναι ποιητές της Αργυρής Εποχής. Η δουλειά τους είναι εξαιρετική και αξίζει συζήτηση, αλλά θα ήθελα να μιλήσω για τις γυναίκες.
Έτσι συνέβη ότι στη Ρωσία δύο γυναικεία ονόματα στην ποίηση για μεγάλο χρονικό διάστημα επισκίασαν άλλα γυναικεία ονόματα με τη σημασία τους. Πρόκειται για την Άννα Αχμάτοβα και τη Μαρίνα Τσβετάεβα. Θα ήθελα αμέσως να σημειώσω ότι σε αυτές τις ποιήτριες αφιερώνονταν συχνά ποιήματα. Η ευαίσθητη καρδιά του Μπόρις Παστερνάκ άνοιξε με ιδιαίτερη ζεστασιά για να συναντήσει γυναίκες, των οποίων η ψυχή ήταν ισάξια με αυτόν στην καλλιτεχνική αντίληψη του κόσμου και την αγάπη.
Νομίζω ότι θα μαζέψω τις λέξεις
Παρόμοια με την πρωτοτυπία σας.
Και κάνω λάθος - είναι αγκάθι για μένα,
Ακόμα δεν έχω απαλλαγεί από το σφάλμα.
Ο ποιητής αφιέρωσε αυτές τις γραμμές στην Άννα Αχμάτοβα. Με τι θαυμασμό για την απεραντοσύνη της πνευματικής ομορφιάς αυτών των γυναικών, ρέουν οι μυήσεις! Το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής στην αγάπη και την αρχοντιά δεν εξαρτάται από άλλες εξωτερικές συνθήκες εκτός από τον Θεό, και ο Θεός είναι πάντα υπέρ της αγάπης. Αυτό τονίζεται στα λόγια που δόθηκαν στη Μαρίνα Τσβετάεβα:
Έχεις το δικαίωμα να βγάζεις την τσέπη σου,
Να πω: ψάξτε, ψάξτε, ψάξτε.
Δεν με νοιάζει η ομίχλη τυριού.
Οποιαδήποτε αληθινή ιστορία, σαν ένα πρωινό του Μαρτίου.
Η δημιουργικότητα των ποιητριών είναι μεγάλη, τα ποιήματά τους θαυμάζονται σήμερα, και μου φαίνεται ότι σε εκατό χρόνια αυτές οι γυναίκες δεν θα ξεχαστούν. Δεν θα ξεχαστεί ούτε η επιθυμία τους να ανοιχτούν στους ανθρώπους.
Μου αρέσουν τα ερωτικά ποιήματα. Αναστατώνουν, διεγείρουν την ψυχή. Ειδικά όταν μια γυναίκα γράφει για αυτό το απολαυστικό συναίσθημα. Στην ποίηση της Άννας Αχμάτοβα και της Μαρίνας Τσβετάεβα, διακρίνονται οι "στίχοι αγάπης", αλλά αυτό θα πάρει πολύ χρόνο. Και οι δύο ποιήτριες έγραψαν πολλά για αυτό το θέμα και τα περισσότερα από τα ποιήματά τους είναι αφιερωμένα στον έρωτα.
Προσεύχομαι στη δοκό του παραθύρου -
Είναι χλωμός, λεπτός, ίσιος.
Σήμερα είμαι σιωπηλός το πρωί
Και η καρδιά κόβεται στη μέση.
Φαίνεται ότι σε αυτό το ποίημα της Anna Andreevna για την αγάπη - ούτε λέξη. Αλλά υπάρχει μια εντύπωση ενός μυστικού, κρυμμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα, ερωτικό δράμα, ίσως παιγμένο μόνος του, αγάπη που λαχταράει για ένα άτομο. Τα ποιήματα αυτής της ποιήτριας είναι διαποτισμένα από τρυφερότητα, και μερικές φορές από οίκτο. Η Τσβετάεβα, στην ποίησή της, είναι πάντα δυνατή, θαρραλέα, δυνατή, ονειρεύεται να ενωθεί με ίσους. Όμως η συνάντηση των δυνατών, ακόμη και προορισμένων ο ένας για τον άλλον, μετατρέπεται πάντα σε αγώνα.
Είναι η αντίφασή τους που με ελκύει. Το ένα είναι θηλυκό, ευαίσθητο, ειλικρινές, το άλλο έχει θαρραλέο, ισχυρό χαρακτήρα. Αν έπρεπε να τα συγκρίνω μεταξύ τους, δεν θα τα κατάφερνα. Μου φαίνεται ότι αυτό είναι αδύνατο. Είναι αδύνατο να συνδεθούν δύο τόσο διαφορετικές, αλλά εν μέρει πανομοιότυπες προσωπικότητες. Ως εκ τούτου, θα ήθελα να εξετάσω το έργο της Anna Akhmatova και της Marina Tsvetaeva ξεχωριστά, αλλά και οι δύο αξίζουν προσοχή.
Θα ξεκινήσω με αυτή που, όσον αφορά τη δύναμη του ταλέντου της, την ικανότητα και το ταλέντο της, στέκεται δίπλα στον λαμπρό Πούσκιν. Η ποίηση της Άννας Αχμάτοβα εκφράζει βαθιά τη γυναικεία καρδιά, το συναίσθημα της αγάπης, τις τραγικές ψυχικές καταρρεύσεις, τη μεγάλη μητρική αγάπη και τη θλίψη. Αλλά η αγάπη στα ποιήματά της δεν είναι πάντα φωτεινή, συχνά φέρνει θλίψη. Η λυρική ηρωίδα της Ρωσίδας Σαπφούς, όπως αποκαλούσαν τη νεαρή ποιήτρια, απορρίπτεται, από αγάπη, αλλά το βιώνει με αξιοπρέπεια, με περήφανη ταπεινοφροσύνη, χωρίς να ταπεινώνει τον εαυτό της ή τον εραστή της.
Στην αφράτη μούφα, τα χέρια κρύωσαν.
Φοβήθηκα, ήμουν κάπως μπερδεμένος.
Ω πώς να σε επιστρέψω, γρήγορες εβδομάδες
Η αγάπη του, αέρινη και λεπτή!
Η Αχμάτοβα εξερευνά ποιητικά τις περίπλοκες, αντιφατικές μεταβάσεις μεταξύ της αγάπης και της αγάπης, του παιχνιδιού και της αυθεντικότητας. Σε τελική ανάλυση, αυτό που φαινόταν να είναι σε μια κρίση αγάπης μπορεί να αποδειχθεί τότε απλώς ένα παιχνίδι, και αυτό που ξεκίνησε ως παιχνίδι θα εξακολουθεί να ανταποκρίνεται με μια πραγματική παρόρμηση και πραγματικό πόνο. Και τι να είναι, αγάπη, αναγκαστικά τσιμπημένο; Είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε; Ή διαφορετικά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές;
Ω, όχι, δεν σε αγάπησα
Καμένη με γλυκιά φωτιά.
Εξηγήστε λοιπόν τι δύναμη
Στο θλιβερό σου όνομα.
Αυτή η συμπάθεια, η ενσυναίσθηση στην αγάπη-οίκτο κάνει πολλά από τα ποιήματα της Άννας Αντρέεβνα πραγματικά λαϊκά.
Πόσο πολύπλευρη αγάπη υπάρχει στα ποιήματα της ποιήτριας! Σε τόνους και ημιτόνια. Σε τρυφερά και τρομερά πρόσωπα. Αλλά στην ποίησή της υπάρχει μια άλλη αγάπη - για την πατρίδα, για την πατρίδα, για τη Ρωσία.
Δεν είμαι με αυτούς που έφυγαν από τη γη
Στο έλεος των εχθρών.
Δεν θα ακούσω τη βαθιά κολακεία τους,
Δεν θα τους δώσω τα τραγούδια μου.
Ο κόσμος της Αχμάτοβα είναι ένας τραγικός κόσμος. Τα κίνητρα της ατυχίας, της τραγωδίας ακούγονται σε πολλά ποιήματα. Και με αυτό το μοτίβο συνδέεται ο κύκλος του Ρέκβιεμ, ο οποίος, κατά παράβαση της παράδοσης, είναι αφιερωμένος σε ζωντανούς και νεκρούς. Η κύρια ιδέα του ποιήματος "Ρέκβιεμ" είναι μια έκφραση της θλίψης των ανθρώπων, της απεριόριστης θλίψης. Τα βάσανα του λαού και η λυρική ηρωίδα συγχωνεύονται. Στο έργο της ποιήτριας γίνεται αισθητή μια εκπληκτική ενότητα δύο τραγωδιών: προσωπικής και που αφορά τη χώρα και τους ανθρώπους.
Η ποίηση της Άννας Αχμάτοβα εξευγενίζει τα συναισθήματα, εξυψώνει, καθαρίζει την ψυχή. Έχει γίνει η πιο πολύτιμη περιουσία του μυαλού και της καρδιάς πολλών αναγνωστών. Διαβάζοντας τα ποιήματά της, σαν να ξεφυλλίζει την εξομολόγηση της γυναικείας ψυχής. Η ζωή και η αγάπη είναι συνυφασμένες σε ένα νήμα. Αυτές οι έννοιες γίνονται αχώριστες. Τα ποιήματα της Άννας Αντρέεβνα ελκύουν με την απλότητά τους, δεν υπάρχει τίποτα υπερφυσικό σε αυτά. Το αγαπημένο μου ποίημα είναι «Ο βασιλιάς με τα γκρίζα μάτια». Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου αρέσει. Τον θαύμαζα από μικρός.
Μια άλλη, όχι λιγότερο αγαπημένη της ποιήτριάς μου είναι η Μαρίνα Τσβετάεβα. Όλη η δύσκολη καριέρα της στέφεται με θρύλους και εμφανίζεται μπροστά μας ως μια εξαιρετική ιστορία ζωής.
Ζωντάνια, προσοχή, ικανότητα να παρασύρεσαι και να αιχμαλωτίζεις, μια ζεστή καρδιά που λαχταρά πάντα για αγάπη και φιλία, την ικανότητα να δένεσαι με ένα άτομο με όλες τις δυνάμεις της ψυχής, μια φλεγόμενη ιδιοσυγκρασία - αυτά είναι τα αμφίβολα και χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά της λυρικής ηρωίδας Τσβετάεβα. Είναι το Tsar Maiden από τα αρχαία ρωσικά έπη. ίσο με τον αρραβωνιασμένο της και μάλιστα ανώτερο από αυτόν. Αλλά:
Δεν προορίζεται για ίσο με ίσο…
Έτσι ξεχωρίζουμε.
Η ίδια η ποιήτρια το καταλαβαίνει και γι' αυτό ο αγώνας εμφανίζεται συχνά στα ποιήματά της: ο αγώνας στο πεδίο της μάχης, όπως στον Αχιλλέα με την Πανθεκίλια, ο αγώνας στο κρεβάτι του γάμου, ο αγώνας και το μυστήριο, όπως στον Ζίγκφριντ και την Μπρουνχίλδη, ο αγώνας του ματαιοδοξία και γενναιοδωρία, όπως στο Ποίημα του τέλους».
Υπάρχουν όμως και άλλοι στίχοι. Ποιήματα στα οποία η αγαπημένη είναι αδύναμη. Μια ερωτευμένη γυναίκα δεν βλέπει σε αυτόν έναν σύζυγο, αλλά ένα παιδί. Δεν τολμά να τον καταπατήσει, γιατί φοβάται να τον οικειοποιηθεί, να τον κάνει όχι ίσο, αλλά δικό της. Αλλά εξακολουθεί να πέφτει στην άβυσσο, παρασυρόμενος από τη γοητεία του. Το άγχος μεγαλώνει και σπάει στην απελπισία του χωρισμού.
Αλλά ένας αδύναμος εραστής, κατά κανόνα, δεν αφήνει απλώς την αγαπημένη του, αλλά αποδεικνύεται προδότης, για χάρη της φήμης, σε ανθρώπους που τη θυσιάζουν στην καλή τους δόξα. Το ίδιο και η Στένκα Ραζίν από τον κύκλο της Τσβετάεβα, το ίδιο και ο Άμλετ: «Στο κάτω μέρος, όπου έχει λάσπη και φύκια, πήγε να κοιμηθεί μέσα τους, αλλά ούτε εκεί κοιμάται. Αλλά την αγάπησα όπως δεν μπορούν να αγαπήσουν σαράντα χιλιάδες αδέρφια... Άμλετ! Στο κάτω μέρος είναι εκεί που βγήκε λάσπη, λάσπη και το τελευταίο χτύπημα στα κούτσουρα του ποταμού... Αλλά την αγάπησα σαν σαράντα χιλιάδες... Λιγότερο από όλα τα ίδια, από έναν εραστή...»
Η πιο ευτυχισμένη αγάπη σε αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη για τους νεκρούς. Πραγματικά, η πρώτη και αμετάβλητη αγάπη της Marina Tsvetaeva ήταν ο A. S. Pushkin: «Από τότε, ναι από τότε που ο Πούσκιν μπροστά στα μάτια μου στον πίνακα του Naumov - σκότωναν, καθημερινά, κάθε ώρα, σκότωναν συνεχώς όλη μου τη βρεφική ηλικία, την παιδική ηλικία, τη νεότητα, - χώρισα τον κόσμο σε ποιητής -και διάλεξα τους πάντες- ποιητή, διάλεξα ποιητή για πελάτη: να προστατεύσω - έναν ποιητή - από όλους, όπως κι αν ντύνονται και αυτοαποκαλούνται.
Η μοίρα της ποιήτριας ήταν τραγική. Αλλά πάντα έλεγε ότι «το βάθος του πόνου δεν συγκρίνεται με το κενό της ευτυχίας». Και, πιθανώς, μόνο υποφέροντας, μπορείτε να γεμίσετε τα ποιήματά σας με μια τέτοια λέξη, ένα τέτοιο συναίσθημα, όπως η Μαρίνα Τσβετάεβα. Η μοίρα την οδήγησε σε μοιραίο τέλος, αλλά ο θάνατος του ποιητή είναι η συνέχεια της ζωής του, η ζωή στο χρόνο.
Η Μαρίνα Τσβετάεβα έχει ένα ποίημα που ονομάζεται Ρουέν. Μου αρέσει πολύ, ειδικά τα δύο πρώτα τετράστιχα.
Και μπήκα μέσα, και είπα: - Γεια σου!
Ήρθε η ώρα, βασιλιά, στη Γαλλία, στο σπίτι!
Και πάλι σε οδηγώ στο βασίλειο,
Και πάλι θα εξαπατήσεις, Κάρολο Έβδομο!
Μην περιμένετε, ο πρίγκιπας είναι τσιγκούνης και λυπημένος,
Ο αναίμακτος πρίγκιπας που δεν ίσιωσε τους ώμους του -
Έτσι που ο Γιάννης έπεσε από αγάπη - φωνή,
Για να σταματήσεις να αγαπάς τον Γιάννη - ένα σπαθί.
Δύο γυναίκες - δύο ποιήτριες. Πόσα προβλήματα ήταν προορισμένοι να υπομείνουν πριν στραφούν οι άνθρωποι στη δουλειά τους! Τώρα όμως τα ποιήματά τους μελετώνται. Η Άννα Αχμάτοβα και η Μαρίνα Τσβετάεβα έφτασαν στην κορυφή. Αυτές οι δύο γυναίκες αξίζουν να τις θυμόμαστε. Στην εποχή μας τα ποιήματά τους έχουν βρει τακτικό αναγνώστη.
Στη γενική ιστορία της ρωσικής ποίησης, αυτά τα ονόματα θα καταλαμβάνουν πάντα μια ιδιαίτερη και άξια θέση.
Αγκαλιάζοντας την απέραντη θάλασσα της ρωσικής ποίησης του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, θαυμάζουμε την εξαιρετική ποικιλομορφία και τον πλούτο της. Αυτή η λογοτεχνία εμφανίστηκε στις αρχές του αιώνα, σε μια δύσκολη εποχή καμπών και επιτευγμάτων. Πόσο μοιάζουν εκείνες οι εποχές με τις δικές μας! Και μήπως γι' αυτό διαβάζουμε με τόσο ενδιαφέρον αυτά τα έργα; Πρέπει ακόμα να διαβάσουμε, να ανακαλύψουμε και να θαυμάσουμε τις όμορφες δημιουργίες της «Ασημένιας Εποχής».
Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ
Κρατικό επαγγελματικό εκπαιδευτικό ίδρυμα
« Ντονέτσκ μεταφορών και ε conom ichesk το κολέγιο »
Μεθοδική ανάπτυξη
λογοτεχνική βραδιά
«Ο έρωτας στην ποίηση της αργυρής εποχής»
Δάσκαλος
ρωσική γλώσσα
και λογοτεχνία
Povoroznyuk I. V.
Ντόνετσκ
2016
Θέμα: "Ο έρωτας στην ποίηση της αργυρής εποχής"
Στόχοι:
Εκμάθηση:
Να διαμορφώσει την ικανότητα δημιουργίας προφορικού δημόσιου και μονολόγου λόγου.
Να διευρύνει τις γνώσεις των μαθητών για τις προσωπικότητες και το έργο των ποιητών της Αργυρής Εποχής.
Ενεργοποιήστε τη δημιουργική φαντασία των μαθητών.
Ανάπτυξη:
Αναπτύξτε τη μνήμη των μαθητών.
Η βελτίωση του λόγου των μαθητών για την επιτυχή μάθηση και προσαρμογή τους στην κοινωνία.
Αναπτύξτε τις δεξιότητες εκφραστικής ανάγνωσης, εθιμοτυπία ομιλίας.
Εκπαιδευτές:
Μέσα από μια θεατρική παράσταση, να συμβάλει στη διαμόρφωση του αισθητικού γούστου των μαθητών.
Να εμφυσήσει στους μαθητές το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, τη μουσική, την τέχνη.
Να σχηματίσει αγάπη και ευλαβική στάση στη ρωσική λέξη.
Στόχοι για τον δάσκαλο:
Οργανώστε τη μελέτη του υλικού με θέμα: «Ποίηση της Ασημένιας Εποχής»,
χρησιμοποιώντας μια ατομική και διαφοροποιημένη προσέγγιση και μέθοδο.
Δημιουργήστε μια δημιουργική, άνετη, φιλική ατμόσφαιρα στην τάξη.
Ορατότητα: έκθεση βιβλίων ποιητών της Αργυρής Εποχής, πορτρέτα ποιητών, βιντεοσκοπημένο υλικό, ηχογραφήσεις.
Εξοπλισμός: υπολογιστής, εγκατάσταση πολυμέσων, προβολέας, παρουσίαση, έκθεση βιβλίου. ειδώλια, κηροπήγια.
Η ώρα των Χριστουγέννων ζεστάθηκε από φωτιές,
Και άμαξες έπεσαν από τις γέφυρες,
Και επέπλεε όλη η πένθιμη πόλη
Για άγνωστο προορισμό
Κατά μήκος του Νέβα ή ενάντια στο ρεύμα, -
Ακριβώς μακριά από τους τάφους σας.
Στην αψίδα Galernaya μαυρισμένη,
Το καλοκαίρι, ο ανεμοδείκτης τραγούδησε διακριτικά,
Και το ασημένιο φεγγάρι είναι φωτεινό
Πάνω από την Ασημένια Εποχή πάγωσε…
V. Gorodetsky.
Κύριος: Οι αρχές του 20ου αιώνα απορρόφησαν τόσα γεγονότα όσα μπορούσε να απορροφήσει ολόκληρη η ιστορία ενός κράτους. Δύο δεκαετίες περιελάμβαναν τρεις επαναστάσεις και έναν εμφύλιο πόλεμο - δράματα και τραγωδίες σε παγκόσμια κλίμακα.
Δωρητής: Η αρχή του αιώνα έδωσε έναν τέτοιο αριθμό ταλαντούχων ποιητών που ο αριθμός τους μπορούσε να συγκριθεί με μια διασπορά εκατοντάδων αστεριών στο μαύρο βελούδο του νυχτερινού ουρανού, και κάθε δευτερόλεπτο μπορεί να ονομαστεί ο Μότσαρτ των στίχων.
Κύριος: Οι ποιητές σχηματίζουν πολλά λογοτεχνικά κινήματα: συμβολισμός, ακμεϊσμός, φουτουρισμός, εικονισμός. Το θείο ποιητικό τους χάρισμα παρέμεινε αναλλοίωτο, χάρη στο οποίο έφεραν στην τελειότητα τον στίχο με την ποιητική έννοια: ήχο, όλες τις πιο λεπτές αποχρώσεις συναισθημάτων που είχαν αποκτήσει πρωτόγνωρη μέχρι τότε μουσικότητα.
Δωρητής: Οι ποιητές της Αργυρής Εποχής είναι ένας ολόκληρος αστερισμός στον εθνικό γαλαξία της Ρωσίας: Α. Μπλοκ, Ι. Σεβεργιάνιν, Α. Αχμάτοβα, Ν. Γκουμιλιόφ, Β. Μαγιακόφσκι, Β. Χλεμπνίκοφ, νεαρός Μπ. Πάστερνακ και Μ. Τσβετάεβα, Ν. Klyuev και S Yesenin.
Κύριος: Σας προσκαλούμε σε ένα από τα πιο διάσημα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά καμπαρέ της πόλης της Αγίας Πετρούπολης που ονομάζεται «Stray Dog».
Georgy Ivanov: «Υπήρχαν μόνο τρία δωμάτια στο Stray Dog. Μπουφές και δύο αίθουσες. Αυτό είναι ένα πρώην υπόγειο. Τώρα οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι, αντί για πολυέλαιο υπάρχει ένα χρυσό τσέρκι. Ένα τεράστιο τζάκι από τούβλα καίει έντονα. Τα δωμάτια είναι θολωτά, μαγικά από τη λάμψη.
Παρουσιαστής: Ναι, τους λάτρεψα - αυτές οι συγκεντρώσεις τη νύχτα,
Σε ένα χαμηλό τραπέζι - ποτήρια πάγου,
Πάνω από μαύρο καφέ μυρωδάτο λεπτό ατμό,
Τζάκι κόκκινο βαριά χειμωνιάτικη ζέστη,
Η χαρά ενός καυστικού λογοτεχνικού ανέκδοτου...
Δωρητής: Το καφέ βρισκόταν στη δεύτερη αυλή του γωνιακού σπιτιού στην πλατεία Mikhailovskaya, στο υπόγειο. Η σημερινή διεύθυνση του σπιτιού είναι Πλατεία Τεχνών 5. Εμπνευστές της δημιουργίας του καφέ ήταν ο συγγραφέας Α.Ν. Τολστόι και μια ομάδα σύγχρονων καλλιτεχνών. Ονειρεύονταν να δημιουργήσουν ένα είδος λέσχης όπου φιγούρες της λογοτεχνίας και της τέχνης - ηθοποιοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς - θα μπορούσαν να επικοινωνούν δημιουργικά.
Κύριος: Ο διευθυντής N. Petrov λέει για την προέλευση του ονόματος του καφέ:
… «Μια από τις μέρες, που ψάχναμε για δωρεάν υπόγειο από τη μια πύλη στην άλλη, ο Α.Ν. Ο Τολστόι είπε ξαφνικά:
– Δεν μοιάζουμε όμως τώρα με αδέσποτα σκυλιά που ψάχνουν καταφύγιο;
– Βρήκατε το όνομα του εγχειρήματός μας, - αναφώνησε ο Ν.Ν. Εβρέινοφ.
– Ας ονομαστεί αυτό το κελάρι Stray Dog!
Σε όλους άρεσε ο τίτλος».
Δωρητής:
"Αδέσποτο σκυλί"
Και ότι είσαι καλός
Ότι κάθε με κάθε
Εδώ θα συναντηθεί η ψυχή»
V. Gorodetsky
Κύριος: Έγινε στις 31 Δεκεμβρίου 1911.
Εκείνα τα χρόνια, το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό καμπαρέ ονομαζόταν επίσημα Καλλιτεχνική Εταιρεία του Οικείου Θεάτρου. Τότε ήταν μια λέσχη συγγραφέων, καλλιτεχνών, καλλιτεχνών. Το όνομα υπονοούσε ότι κάθε περιπλανώμενος, αλλά απαραίτητα δημιουργικός άνθρωπος, μπορούσε να έρθει στο υπόγειο και να ζεσταθεί.
Δωρητής: Ένα σφυρί και μια σανίδα ήταν στερεωμένα στον τοίχο κοντά στην πόρτα της εισόδου, στην οποία έπρεπε να χτυπήσουν οι καλεσμένοι. Κατεβαίνοντας μια απότομη σκάλα δέκα σκαλοπατιών, οι επισκέπτες βρέθηκαν στην «κεντρική αίθουσα», στην είσοδο της οποίας βρισκόταν ένα μεγάλο «Βιβλίο Χοίρου» (η ράχη του ήταν δεμένη με δέρμα χοίρου). /. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το φύλλο μετατράπηκε σε ένα είδος χρονικού του θεσμού, γραμμένο και σχεδιασμένο, δεν περιείχε μόνο ποιητικά σκίτσα και καρικατούρες, μουσικές νότες αυτοσχέδιων και καρικατούρες, μουσικές νότες αυτοσχέδιων και κινούμενων σχεδίων. Το «Βιβλίο των Χοίρων» βρισκόταν στην είσοδο, πάνω από το οποίο επιδεικνύονταν το δικό του οικόσημο - ένας σκύλος καθισμένος, βάζοντας το πόδι του σε μια αντίκα μάσκα - ένα πορτρέτο του κανίς Μπόρις Πρόνιν, του ιδεολογικού εμπνευστή και σκηνοθέτη του Αδέσποτου Σκύλου.
Κύριος: Με την έναρξη του ιδρύματος, ο M. Kuzmin έγραψε τον ύμνο του Αδέσποτου Σκύλου.
Στη δεύτερη αυλή υπάρχει ένα κελάρι.
Διαθέτει καταφύγιο σκύλων.
Όποιος έφτασε εδώ
Απλά ένα αδέσποτο σκυλί.
Αλλά αυτό είναι περηφάνια, αλλά αυτό είναι τιμή,
Για να μπεις σε εκείνο το υπόγειο!
Δωρητής: Έγιναν λογοτεχνικές βραδιές στο Stray Dog, διαλέξεις για νέα φαινόμενα στη λογοτεχνία και την τέχνη.Πρόσωπα εμπνευσμένα, στη σκηνή κάποιος διαβάζει ποίηση, τον διακόπτουν μουσική και πιάνο. Κάποιος μαλώνει, κάποιος δηλώνει τον έρωτά του.
Κύριος: Έρωτας και ποίηση της Ασημένιας Εποχής... Αξίζουν ο ένας τον άλλον. Ποίηση που φωτίζεται από την αγάπη, και αγάπη που υψώνεται από την ποίηση στα ύψη του ανθρώπινου πνεύματος:
Δωρητής: Ο έρωτας στην ποίηση της Ασημένιας Εποχής:
Κύριος: Μπλοκόφσκι: «Μια ασημένια λύρα στο απλωμένο χέρι σου»
Δωρητής: Αχματόφσκι: "Ασημένιος μήνας πάνω από την ασημένια εποχή"
Κύριος: Όλα τα ποιήματα της Τσβετάεβα είναι "ασημένια κουδουνίστρα":
Δωρητής: Ο θάνατος και ο χρόνος βασιλεύουν στη γη -
Δεν τους λες κύριους.
Όλα, γυρίζοντας, εξαφανίζονται στην ομίχλη,
Μόνο ο ήλιος της αγάπης είναι ακίνητος.
(Βλαντιμίρ Σολόβιοφ)
Κύριος: Η αγάπη του Bryusov είναι απλή, ειλικρινής.Ο Valery Bryusov κατάφερε σε όλη του τη ζωή να διατηρεί βαθύ σεβασμό για τις γυναίκες στην καρδιά του, υποκλίθηκε μπροστά τους και, σύμφωνα με τον δικό του ορισμό, ένιωθε σαν ανόητος στην κοινωνία τους που δεν του δόθηκε να καταλάβει. το υψηλότερο του κόσμουΑυτό. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι πολλά μυθιστορήματα αποδόθηκαν στον ποιητή όσο ζούσε, είναι βέβαιο ότι μέχρι τον θάνατό του έμεινε πιστός στη γυναίκα του, θεωρώντας την άπιαστο ιδανικό.
Διαβάζοντας από καρδιάς ένα ποίημα του V. Bryusov " Γυναίκα"
γυναίκα
Είσαι γυναίκα, είσαι ένα βιβλίο ανάμεσα σε βιβλία,
Είστε ένας τυλιγμένος, σφραγισμένος κύλινδρος.
Στις γραμμές του υπάρχουν πολλές σκέψεις και λέξεις,
Στα σεντόνια του κάθε στιγμή είναι τρελή.
Είσαι γυναίκα, είσαι ποτό μάγισσας!
Καίγεται με φωτιά μόλις εισχωρήσει στο στόμα.
Αλλά ο πότης της φλόγας πνίγει την κραυγή
Και δοξάστε με μανία εν μέσω βασανιστηρίων.
Είσαι γυναίκα και έχεις δίκιο σε αυτό.
Από τον αιώνα αφαίρεσε το στέμμα των αστεριών,
Είσαι η εικόνα μιας θεότητας στην άβυσσο μας!
Σου σχεδιάζουμε έναν σιδερένιο ζυγό,
Σας εξυπηρετούμε, συντρίβοντας τα βουνά,
Και προσευχόμαστε - από τον αιώνα - για εσάς!
Δωρητής: Δύο αστέρια της ποίησης της Ασημένιας Εποχής: γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1888 και παντρεύτηκαν λίγους μήνες αργότερα. Έζησαν μαζί για 52 χρόνια, χωρίς να χώρισαν ούτε μια μέρα. Το 1889 ο Merezhkovsky παντρεύτηκε τη Zinaida Gippius. Αυτό το πνευματικό καιΗ Gippius περιέγραψε τη δημιουργική ένωση στο ημιτελές βιβλίο της «DmitryΜερεζκόφσκι.
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του D. Merezhkovsky «Σιωπή».
Σιωπή
Πόσο συχνά θέλω να εκφράσω την αγάπη μου,
Αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα
Μόνο χαίρομαι, υποφέρω και σιωπώ:
Σαν να ντρέπεται για μένα - δεν τολμώ να μιλήσω.
Και στην εγγύτητα της ζωντανής ψυχής σου σε μένα
Όλα είναι μυστήρια, άρα όλα είναι εξαιρετικά, -
Τι είναι πολύ τρομερό ένα θείο μυστικό
Μου φαίνεται ότι μου αρέσει να μιλάω γι' αυτό.
Σε εμάς, τα καλύτερα συναισθήματα είναι ντροπαλά και σιωπηλά,
Και όλα τα ιερά αγκαλιάζει τη σιωπή:
Ενώ τα αστραφτερά κύματα βρυχώνται από πάνω,
Η βαθιά θάλασσα είναι σιωπηλή.
Κύριος: Η Zinaida Gippius ήταν ένα μυστήριο για όλους. Προσέλκυσε τον κόσμο όχι μόνο με την εμφάνισή της και την ποιητική της φήμη, αλλά και με την εξαιρετική της ενέργεια και το πολιτικό πάθος της. Και απωθήθηκε με αλαζονεία, κοροϊδία, μανία:
Δωρητής: Πολλοί προσπάθησαν να βρουν το κλειδί για να κατανοήσουν την προσωπικότητά της. Αλλά η Zinaida Gippius ήξερε καλύτερα από όλους, φυσικά, τον Merezhkovsky, ο οποίος ήταν συγκινητικά ερωτευμένος με τη γυναίκα του μέχρι τις τελευταίες του μέρες.Μετά βίας επέζησε του θανάτου του συζύγου της το 1941, η Zinaida Nikolaevna προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Για τον Gippius, η αγάπη είναι η ίδια η ζωή, που φέρει την αθανασία από μόνη της. «Το να μην αγαπάς» γι' αυτήν σήμαινε «να μην ζήσεις». Αλλά η αληθινή αγάπη είναι αδύνατη χωρίς ελευθερία, ισότητα και πίστη στην αλήθεια, συμπεριλαμβανομένης της αλήθειας του δικού του «εγώ».
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του Z. Gippius «One Love».
Η αγάπη είναι μία
Μια μόνο φορά βράζει αφρός
Και το κύμα σκάει.
Η καρδιά δεν μπορεί να ζήσει με την προδοσία,
Δεν υπάρχει προδοσία: η αγάπη είναι Μία.
Είμαστε αγανακτισμένοι ή παίζουμε,
Ή λέμε ψέματα - αλλά υπάρχει σιωπή στην καρδιά.
Δεν αλλάζουμε ποτέ:
Μια ψυχή - μια αγάπη.
Μονότονη και έρημη
Η μονοτονία είναι έντονη
Η ζωή περνάει ... Και σε μια μακρά ζωή
Η αγάπη είναι μία, πάντα μία.
Μόνο στο αμετάβλητο - άπειρο,
Μόνο σε σταθερό βάθος.
Και όλα είναι πιο ξεκάθαρα: η αγάπη είναι μία.
Πληρώνουμε την αγάπη με το αίμα μας,
Αλλά μια πιστή ψυχή είναι πιστή,
Και αγαπάμε με μια αγάπη...
Η αγάπη είναι μία, όπως και ο θάνατος.
Κύριος: Ο κύκλος «Ποιήματα για την Όμορφη Κυρία» σηματοδότησε την αρχή της δημιουργικής διαδρομής του Alexander Blok ως ήδη καταξιωμένου και ανεξάρτητου καλλιτέχνη. Αυτός ο κύκλος εμπνεύστηκε από την αγαπημένη και σύζυγο του ποιητή - την κόρη του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα Lyubov Dmitrievna Mendeleeva.
Δωρητής: «Ο Ήλιος της Αγάπης» φώτισε όλη τη ζωή του μεγάλου Ρώσου συμβολιστή ποιητή. Ο δεκαεπτάχρονος Μπλοκ είδε τη δεκαεξάχρονη Λιούμπα στον ανοιξιάτικο κήπο, σπαρμένο με πέταλα από μηλιά. Είδα και ερωτεύτηκα μια ζωή.Στα ποιήματά του, ο Μπλοκ χτίζει έναν όμορφο ναό αγάπης, η θεότητα στον οποίο είναι η Γυναίκα, το κορίτσι.
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του A. Blok "About valor, about exploits, about glory ...".
«Περί ανδρείας, για κατορθώματα, για δόξα…»
Περί ανδρείας, περί κατορθωμάτων, περί δόξας
Ξέχασα στη θλιβερή γη
Όταν το πρόσωπό σου βρίσκεται σε ένα απλό καρέ
Μπροστά μου έλαμψε στο τραπέζι.
Αλλά ήρθε η ώρα και έφυγες από το σπίτι.
Πέταξα το αγαπημένο δαχτυλίδι μέσα στη νύχτα.
Έδωσες τη μοίρα σου σε άλλον
Και ξέχασα το όμορφο πρόσωπο.
Οι μέρες περνούσαν, γυρίζοντας σαν καταραμένο σμήνος...
Το κρασί και το πάθος βασάνισαν τη ζωή μου...
Και σε θυμήθηκα πριν από το αναλόγιο,
Και σε φώναξε, όπως τα νιάτα του ...
Σε πήρα τηλέφωνο αλλά δεν κοίταξες πίσω
Έριξα δάκρυα, αλλά δεν κατέβηκες.
Θλιβερά τυλίξατε τον εαυτό σας με έναν μπλε μανδύα,
Σε μια υγρή νύχτα, έφυγες από το σπίτι.
Δεν ξέρω πού είναι το καμάρι σου
Εσύ, αγαπητέ, εσύ, ευγενέστατη, βρήκες...
Κοιμάμαι ήσυχος, ονειρεύομαι τον μπλε μανδύα σου,
Στο οποίο μπήκες στην υγρή νύχτα...
Μην ονειρεύεστε πια για τρυφερότητα, για δόξα,
Όλα τελείωσαν, τα νιάτα χάθηκαν!
Το πρόσωπό σου στο απλό του πλαίσιο
Αφαίρεσα το τραπέζι με το χέρι μου.
Κύριος: Όπως και στο έργο του Μπλοκ, έτσι και στην ποίηση του Konstantin Balmont, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γυναικείο στοιχείο, η λατρεία του «αιώνια θηλυκού».
Δωρητής: Γνωστό για αυτό ρομαντικές ιστορίεςστην οποία ένα ειλικρινές συναίσθημα για μια γυναίκα ήταν το ερέθισμα της έμπνευσής του. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Balmont έζησε το τελευταίο του μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα στα γράμματα. Τελείωσε τραγικά. Σε μια από τις επιστολές, ο ποιητής λέει: «Οι τελευταίες 7-8 εβδομάδες ήταν μια περίοδος συνεχούς ψυχικού βασανισμού για μένα. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να πω πώς συνέβη που η νεαρή Ρωσίδα Tanya Osipova, που ζει στη Φινλανδία, στο Τεριόκι μου έγινε ανεξήγητα αγαπητή.Ήταν ποιήτρια και ήταν το παραμύθι μου.Ένα ολόκληρο χρόνο η αγάπη μου γι' αυτήν και η αγάπη της για μένα μάγεψαν το θάνατο.Μου φαίνεται ότι η καρδιά μου είναι τρυπημένη και συντετριμμένη. Είμαι γεμάτος αφόρητη λαχτάρα για τη μοναδική μου Τάνια. Δεν έχει υπάρξει ποτέ τέτοια απώλεια στη ζωή μου και τα δάκρυά μου δεν έχουν τέλος."
Κύριος: Της αφιέρωσε ποιήματα: «Δικά μου - όχι δικά μου - δικά μου», «Δεν φαίνονται, αλλά αναγνωρίζονται», «Το δαχτυλίδι τους», «Πρώτη βροχή», «Λευκό φως», «Αυτή η νύχτα», «Αγαπώ τα λουλούδια:»
Διαβάζοντας από καρδιάς τα ποιήματα του K. Balmont "Παίζοντας παιχνίδια αγάπης ...", "Sorrow of the moon."
Παίζοντας παιχνίδια αγάπης
Υπάρχουν φιλιά - σαν ελεύθερα όνειρα,
μακάρια φωτεινά, σε φρενίτιδα.
Υπάρχουν φιλιά - κρύα σαν το χιόνι.
Υπάρχουν φιλιά - ως προσβολή.
Ω, τα φιλιά δίνονται με το ζόρι,
Ω, φιλιά - στο όνομα της εκδίκησης!
Τι ζέστη, πόσο περίεργο
Με τη λάμψη της ευτυχίας και της αηδίας τους!
Φύγε τρέμοντας από τη φρενίτιδα,
Δεν υπάρχει μέτρο για τα όνειρά μου, ούτε όνομα.
Είμαι δυνατός - με τη θέληση της αγάπης μου,
Είμαι δυνατός στο θράσος - αγανάκτηση!
Θλίψη του φεγγαριού
Ήσουν η αδερφή μου, άλλοτε τρυφερή, άλλοτε παθιασμένη,
Και σε αγάπησα, και σε αγαπώ.
Είσαι ένα αγαπημένο φάντασμα... χλωμό... αδιάκριτο...
Ω, αυτή τη σεληνιακή ώρα σε θρηνώ!
Θέλω τη νύχτα να ανοίξει τα φτερά της,
Η σιωπή του αέρα μας ένωσε.
Με θέλω, γεμάτο αδυναμία,
Η φωτιά των ερωτευμένων ματιών κύλησε στα μάτια σου.
Σε θέλω, χλωμό με αλεύρι,
Πάγωσα κάτω από το χάδι, και θα φιλούσα
Το πρόσωπό σας, τα μάτια και μικρά χέρια,
Και θα μου ψιθύριζες: "Κοίτα, είμαι όλος δικός σου!"
Ξέρω ότι όλα τα λουλούδια για εμάς θα μπορούσαν να προκύψουν,
Η αγάπη τρέμει μέσα μου σαν φεγγαράδα σε κύμα.
Και θέλω να γκρινιάξω, να τρελαθώ, να αναφωνήσω:
«Θα είσαι για πάντα ερωτικό μαρτύριο για μένα!»
Δωρητής: Ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Stray Dog, η εκκλησία απαγγέλλει ποίηση σε κύκλο και προφέρει προτάσεις, κυρίως δολοφονικές. Η πιο εύκολη έγκριση είναι σπάνια. Διαβάζουν τόσο διάσημοι όσο και αρχάριοι.
Κύριος: Η ουρά φτάνει σε μια δεσποινίδα, αδύνατη και μελαγχολική. Μαύρα, σαν λουστραρισμένα, κτυπήματα καλύπτουν το μέτωπο μέχρι τα φρύδια, σκούρα-χλωμά μάγουλα. Τα μάτια φαίνονται ψυχρά και ακίνητα - σαν να μην βλέπουν το περιβάλλον. Γωνιακό στόμα, γωνιακή καμπύλη της πλάτης. Ακόμη και η άνοδος των λεπτών, μακριών ποδιών είναι μια γωνία. Υπάρχουν τέτοιες γυναίκες στη ζωή; Αυτό είναι έργο καλλιτέχνη! Όχι, αυτή είναι μια ζωντανή Αχμάτοβα.
Διαβάζοντας από καρδιάς τα ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα "Έσφιξε τα χέρια της κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο ...".
Έσφιξε τα χέρια της κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο
Έσφιξε τα χέρια της κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο...
«Γιατί είσαι χλωμός σήμερα;» -
Από το γεγονός ότι είμαι ξινή θλίψη
Τον μέθυσε.
Πως μπορω να ξεχασω? Έφυγε τρεκλίζοντας
Το στόμα στρίβει οδυνηρά...
Έφυγα τρέχοντας χωρίς να αγγίξω το κάγκελο
Τον ακολούθησα μέχρι την πύλη.
Με κομμένη την ανάσα, φώναξα: «Πλάκα
Όλα όσα έχουν προηγηθεί. Αν φύγεις, θα πεθάνω».
Χαμογέλασε ήρεμα και ανατριχιαστικά
Και μου είπε: «Μην στέκεσαι στον άνεμο».
Δωρητής: Η Άννα Αχμάτοβα θαύμασε τα ποιήματά της, θαύμασε την αξιοπρέπειά της, το υψηλό της πνεύμα.
Διαβάζοντας από καρδιάς ένα ποίημα της Άννας Αχμάτοβα "Το απόγευμα"
Το απόγευμα
Η μουσική χτύπησε στον κήπο
Τέτοια ανείπωτη θλίψη.
Φρέσκια και πικάντικη μυρωδιά της θάλασσας
Στρείδια στον πάγο σε μια πιατέλα.
Μου είπε: "Είμαι αληθινός φίλος!"
Και άγγιξε το φόρεμά μου...
Πώς όχι σαν αγκαλιές
Το άγγιγμα αυτών των χεριών.
Έτσι χαϊδεύουν γάτες ή πουλιά,
Τόσο λεπτή ματιά στους αναβάτες...
Μόνο γέλιο στα μάτια της ηρεμίας του
Κάτω από τον ανοιχτό χρυσό των βλεφαρίδων.
Ρομάντζο του N. Noskov σε στίχους του Nikolai Gumilyov "Μονότονο τρεμόπαιγμα"
Κύριος: Ο Nikolai Gumilyov, ένας ποιητής, ο ιδρυτής μιας νέας καλλιτεχνικής κατεύθυνσης στην ποίηση - ακμεϊσμός, ο πρώτος σύζυγος της Άννας Αχμάτοβα, αξίζει ιδιαίτερη προσοχή. Η ποίηση της Αργυρής Εποχής είναι ασύλληπτη χωρίς το όνομά του.
Δωρητής: Το όνειρο των κατορθωμάτων, η μούσα των μακρινών περιπλανήσεων, δεν έφυγε ποτέ από τον Gumilyov. Είναι ένας διάσημος ταξιδιώτης που πήγε σε μακρινές αποστολές 3 φορές (οι αφρικανικές εθνογραφικές συλλογές του φυλάσσονται στο μουσείο). Είναι ο μόνος ποιητής της Αργυρής Εποχής που πήγε οικειοθελώς στο μέτωπο το 1914, έγινε ψυχρός πρόσκοπος και τιμήθηκε δύο φορές με τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου για τα κατορθώματά του.
Κύριος: Στη ζωή, ο Gumilyov αγαπούσε. Ερωτεύτηκε με πάθος, έκανε προτάσεις στα αγαπημένα του κορίτσια και ανησυχούσε τρομερά για τις αρνήσεις (ακόμη και σε απόπειρες αυτοκτονίας).
Δωρητής: Ο έρωτας στη ζωή του Gumilyov είναι προφανής και μυστικός, σιωπηλός και περίεργος, λαμπερός και ξεθωριασμένος.
Κύριος: Η Άννα Αχμάτοβα είναι αφιερωμένη στα βιβλία ποίησης "Romantic Flowers", "Alien Sky" και ένα άλμπουμ με στίχους αγάπης, που δημιουργήθηκε στο Παρίσι το 1917 και κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του ποιητή με τον τίτλο "To the Blue Star".
Δωρητής: Ο Nikolai Gumilyov είναι ένας ιππότης όχι μόνο στην ποίηση, αλλά και στη ζωή, που ήξερε να αγαπά βαθιά. Το όνομά του βρίσκεται δίπλα στο όνομα της Α. Αχμάτοβα. Την έφερε στην ποίηση και έγινε η βασίλισσα της.
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του N. Gumilyov «Αυτή» .
Αυτή
Ξέρω μια γυναίκα: σιωπή,
Κούραση πικρή από τις λέξεις
Ζει σε μια μυστηριώδη λάμψη
Οι διεσταλμένες κόρες της.
Η ψυχή της είναι ανοιχτή ανυπόμονα
Μόνο η χάλκινη μουσική του στίχου,
Πριν από τη ζωή, την κοιλάδα και την άνεση
Αλαζονική και κουφή.
Ακούγιστο και αβίαστο,
Τόσο παράξενα ομαλό είναι το βήμα της,
Δεν μπορείς να την πεις όμορφη.
Αλλά μέσα σε αυτό όλη μου η ευτυχία.
Όταν λαχταρώ τη θεληματικότητα
Και τόλμησε και περήφανη - Πάω σε αυτήν
Μάθετε να σοφείτε τον γλυκό πόνο
Στην μαρασμό και το παραλήρημά της.
Είναι λαμπερή στις ώρες της ατονίας
Και κρατάει κεραυνούς στο χέρι του,
Και τα όνειρά της είναι καθαρά, σαν σκιές
Στην παραδεισένια πύρινη άμμο.
Κύριος: «Αν και η Άννα Αντρέεβνα έγινε γυναίκα μου, παρέμεινε για πάντα ένα μυστήριο για μένα.
Δωρητής: Η Αχμάτοβα δεν είχε ποτέ δικό της σπίτι, αποκαλούσε τον εαυτό της ακριβώς έτσι - άστεγη. Όμως η άστεγη της ήταν ενός ιδιαίτερου είδους: όπου κι αν εμφανιζόταν - είτε στο σαλόνι, στο θέατρο, στο νυχτερινό καμπαρέ, βρέθηκε αμέσως στο επίκεντρο της προσοχής. «Τυλιγμένη σε μαύρο μετάξι, με ένα μεγάλο οβάλ καμέο στη μέση της, η Αχμάτοβα πέταξε έξω».
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του N. Gumilyov «Όνειρο».
Ονειρο
Βόγκηξα από ένα κακό όνειρο
Και ξύπνησε, θρηνώντας βαριά.
Ονειρεύτηκα - αγαπάς άλλον
Και ότι σε προσέβαλε.
Έτρεξα από το κρεβάτι μου
Σαν δολοφόνος από το μπλοκ του,
Και παρακολούθησε πόσο αμυδρά έλαμπε
Φανάρια μέσα από τα μάτια των ζώων.
Α, μάλλον τόσο άστεγος
Ούτε ένα άτομο δεν περιπλανήθηκε
Αυτή τη νύχτα στους σκοτεινούς δρόμους
Σαν τις κοίτες ξερών ποταμών.
Εδώ στέκομαι στην πόρτα σου,
Δεν μου δόθηκε άλλος τρόπος
Παρόλο που ξέρω ότι δεν θα το τολμήσω
Μην μπείτε ποτέ σε αυτή την πόρτα.
Σε πλήγωσε, το ξέρω
Κι ας ήταν απλώς ένα όνειρο
Αλλά ακόμα πεθαίνω
Μπροστά στο κλειστό σου παράθυρο.
Κύριος: Η Άννα Αντρέεβνα Αχμάτοβα είναι όμορφη, νικηφόρα, βασιλική, δέχεται ποιήματα με αφιερώσεις, αγγαρείες, λατρεία κοντινών και μακρινών ανθρώπων. Και - αρκετά διαφορετικό - η Τσβετάεβα.
Βίντεο από την ταινία "Cruel Romance". Ρομαντισμός "Κάτω από το χάδι μιας βελούδινης κουβέρτας."
Κύριος: Μια μέρα μια μικροκαμωμένη, με τη μορφή ενός Αιγύπτιου αγοριού, μια ξανθιά νεαρή γυναίκα εμφανίστηκε σε ένα καφενείο. Το καθαρό πράσινο των ματιών της, θολωμένο από ένα κοντόφθαλμο βλέμμα, έχει κάτι μαγικό μέσα του. Δεν της αρέσει η λέξη «ποιήτρια». Είναι ποιήτρια.
Δωρητής: Στον μεγάλο γαλαξία των ποιητών της Αργυρής Εποχής, ο Μ.Ι. Η Τσβετάεβα κατέχει ξεχωριστή θέση.
Κύριος: Στη μοίρα της Marina Tsvetaeva υπήρχε μόνο μια αγάπη, μόνο ένας άντρας - ο Sergey Efron, σύζυγος, πατέρας των παιδιών της ...
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα της M. Tsvetaeva "Θα σε ξανακερδίσω ..."
(+ βίντεο από την I. Allegrova)
θα σε πάρω πίσω...
Θα σε κερδίσω πίσω από όλες τις χώρες, από όλους τους ουρανούς,
Γιατί το δάσος είναι το λίκνο μου και ο τάφος είναι δάσος,
Επειδή στέκομαι στο έδαφος - με ένα μόνο πόδι,
Γιατί θα σου τραγουδήσω - όσο κανένας άλλος.
Θα σε ξανακερδίζω από όλες τις εποχές, από όλες τις νύχτες,
Όλα χρυσά πανό, όλα σπαθιά,
Θα πετάξω τα κλειδιά και θα διώξω τα σκυλιά από τη βεράντα -
Γιατί στη γήινη νύχτα είμαι πιο αληθινός κι από σκύλος.
Θα σε ξανακερδίσω από όλους τους άλλους - από εκείνον,
Δεν θα είσαι αρραβωνιαστικός κανενός, εγώ δεν θα είμαι γυναίκα κανενός,
Και στην τελευταία διαφωνία θα σε πάρω - σκάσε! -
Αυτός με τον οποίο ο Ιακώβ στάθηκε τη νύχτα.
Αλλά μέχρι να σταυρώ τα δάχτυλά μου στο στήθος σου -
Ω κατάρα! - μένεις - εσύ:
Τα δύο σου φτερά, στραμμένα στον αιθέρα, -
Γιατί ο κόσμος είναι το λίκνο σου, και ο τάφος είναι ο κόσμος!
Δωρητής: Μπόρις Πάστερνακ... «Αυτό είναι ένα μυστικό σενάριο, αλληγορία, κρυπτογράφηση», είπε για αυτόν η Μ. Τσβετάεβα. Πόσο βαθιά μπορούσε να μιλήσει για την ψυχή, για τον Θεό, για την αγάπη. Βαθύ και απλό:
Τελείωσα, αλλά είσαι ζωντανός...
Και ο άνεμος παραπονιέται και κλαίει,
Βράχοι το δάσος και το εξοχικό...
Φεβρουάριος... Πάρε μελάνι και κλάψε...
Ας αφήσουμε τις λέξεις
Σαν κήπος - κεχριμπάρι και ξύσμα
Αδιάφορα και γενναιόδωρα, μετά βίας, μετά βίας, μετά βίας...
Κύριος:
Ιδιαίτερα αναγνωρισμένη στην παγκόσμια λογοτεχνία από το βραβείο Νόμπελ. Και μόνο το 89 παραδόθηκε στον γιο του Παστερνάκ. Και μετά αναγκάστηκαν να αρνηθούν το βραβείο, προσθέτοντας πόνο και πίκρα σε αυτή την ήδη δύσκολη ζωή. Και μας έδωσε το φως της ψυχής του απλόχερα, για αιώνες.Απόδοση του τραγουδιού από την Ι. Σκαζίνα σε στίχους
B. Pasternak "Το κερί έκαψε ...".
Δωρητής: Στους ερωτικούς στίχους της Ασημένιας Εποχής, ο Σεργκέι Γιεσένιν κατέχει μια ξεχωριστή θέση. Τα ποιήματά του, εμποτισμένα με αισθήματα που καίνε, εγκάρδια αλήθεια, χτυπούν τις χορδές της ανθρώπινης ψυχής και συνεχίζουν να ηχούν στις καρδιές μας.για πάνω από 90 χρόνια.
Διαβάζοντας από καρδιάς τα ποιήματα του S. Yesenin "Μην περιπλανιέσαι, μην συντρίβεις στους θάμνους ...", "Η μπλε φωτιά σάρωσε"
«…»
Μην περιπλανιέσαι, μην συνθλίβεις στους κατακόκκινους θάμνους
Κύκνοι και μην ψάχνετε για ίχνος.
Με ένα φύλλο από τις τρίχες βρώμης
Με άγγιξες για πάντα.
Με χυμό κόκκινων μούρων στο δέρμα,
Ευγενική, όμορφη, ήταν
Μοιάζεις με ροζ ηλιοβασίλεμα
Και, σαν το χιόνι, λαμπερό και λαμπερό.
Οι κόκκοι των ματιών σου θρυμματίστηκαν, μαράθηκαν,
Το λεπτό όνομα έλιωσε σαν ήχος,
Όμως παρέμεινε στις πτυχές ενός τσαλακωμένου σάλι
Η μυρωδιά του μελιού από αθώα χέρια.
Σε μια ήσυχη ώρα, όταν η αυγή είναι στην ταράτσα,
Σαν γατάκι πλένει το στόμα του με το πόδι του,
Ακούω έναν ήπιο λόγο για σένα
Νερό κηρήθρες που τραγουδούν με τον άνεμο.
Άσε μερικές φορές το μπλε βράδυ να μου ψιθυρίσει,
Ότι ήσουν τραγούδι και όνειρο
Παρόλα αυτά, ποιος εφηύρε την ευέλικτη κατασκήνωση και τους ώμους σας -
Έβαλε το στόμα του στο φωτεινό μυστικό.
Μην περιπλανιέσαι, μην συνθλίβεις στους κατακόκκινους θάμνους
Κύκνοι και μην ψάχνετε για ίχνος.
Με ένα φύλλο από τις τρίχες βρώμης
Με άγγιξες για πάντα.
«Μια μπλε φωτιά σάρωσε…»
Μια μπλε φωτιά σάρωσε
Ξεχασμένοι συγγενείς έδωσαν.
Ήμουν όλος - σαν ένας παραμελημένος κήπος,
Ήταν λαίμαργος για γυναίκες και φίλτρο.
Απόλαυσε το ποτό και το χορό
Και χάστε τη ζωή σας χωρίς να κοιτάξετε πίσω.
Απλώς θα σε κοιτούσα
Για να δεις το μάτι μιας χρυσοκαφέ δίνης,
Και έτσι, μη αγαπώντας το παρελθόν,
Δεν μπορούσες να φύγεις για κάποιον άλλο.
Περπατήστε απαλό, ελαφρύ στρατόπεδο,
Αν ήξερες με πεισματάρα καρδιά,
Πώς ξέρει ένας νταής να αγαπά,
Πώς μπορεί να είναι ταπεινός.
Θα ξεχνούσα για πάντα τις ταβέρνες
Και θα σταματούσα να γράφω ποίηση.
Απλά για να αγγίξετε απαλά το χέρι
Και το χρώμα των μαλλιών σας το φθινόπωρο.
Θα σε ακολουθούσα για πάντα
Τουλάχιστον στους δικούς τους, ακόμα και σε άλλους έδωσαν...
Πρώτη φορά τραγούδησα για την αγάπη,
Για πρώτη φορά αρνούμαι να σκανδαλίσω.
Γράμμα σε μια γυναίκα
Θυμάσαι,
Φυσικά, τα θυμάσαι όλα
Πώς στάθηκα
Πλησιάζοντας τον τοίχο
Περπάτησες ενθουσιασμένος στο δωμάτιο
Και κάτι αιχμηρό
Μου το πέταξαν στα μούτρα.
Είπες:
Ήρθε η ώρα να χωρίσουμε
Τι σε βασάνιζε
Η τρελή ζωή μου
Ότι ήρθε η ώρα να ασχοληθείτε,
Και η μοίρα μου -
Κυλήστε, κάτω.
Πολυαγαπημένος!
Δεν με αγάπησες.
Δεν το ήξερες αυτό στο πλήθος των ανθρώπων
Ήμουν σαν άλογο οδηγημένο στο σαπούνι
Παρακινημένος από έναν γενναίο αναβάτη.
Δεν το ήξερες
Ότι είμαι σε συμπαγή καπνό
Σε μια ζωή που τα διαλύει μια καταιγίδα
Γι' αυτό υποφέρω που δεν καταλαβαίνω -
Εκεί που μας πάει ο βράχος των γεγονότων.
Πρόσωπο με πρόσωπο
Δεν μπορώ να δω πρόσωπα.
Το μεγάλο φαίνεται από απόσταση.
Όταν η επιφάνεια της θάλασσας βράζει -
Το πλοίο είναι σε λυπηρή κατάσταση.
Η γη είναι ένα πλοίο!
Αλλά ξαφνικά κάποιος
Για νέα ζωή, νέα δόξα
Μέσα σε καταιγίδες και χιονοθύελλες
Το σκηνοθέτησε μεγαλοπρεπώς.
Λοιπόν, ποιος από εμάς είναι μεγάλος στο κατάστρωμα
Δεν έπεσε, δεν έκανε εμετό ή δεν βρίζει;
Είναι λίγοι, με έμπειρη ψυχή,
Ο οποίος παρέμεινε δυνατός στο pitching.
Μετά και εγώ
Κάτω από τον άγριο θόρυβο
Αλλά γνωρίζοντας ώριμα το έργο,
Κατέβηκε στο αμπάρι του πλοίου,
Για να αποφύγετε να παρακολουθήσετε τον ανθρώπινο εμετό.
Αυτό το κράτημα ήταν -
Ρωσικό kabak.
Και έσκυψα πάνω από το ποτήρι
Έτσι, χωρίς να υποφέρει κανείς,
καταστρέψεις τον εαυτό σου
Σε μια φρενίτιδα μεθύσι.
Πολυαγαπημένος!
σε βασάνισα
είχες λαχτάρα
Στα μάτια των κουρασμένων
Τι σου δείχνω
Σπατάλησε τον εαυτό του σε σκάνδαλα.
Αλλά δεν ήξερες
Τι υπάρχει στον καπνό
Σε μια ζωή που τα διαλύει μια καταιγίδα
Γι' αυτό υποφέρω
Τι δεν καταλαβαίνω
Εκεί που μας πάει ο βράχος των γεγονότων...
Τώρα έχουν περάσει τα χρόνια.
Είμαι σε άλλη ηλικία.
Νιώθω και σκέφτομαι διαφορετικά.
Και λέω πάνω από το γιορτινό κρασί:
Έπαινος και δόξα στον τιμονιέρη!
Σήμερα εγώ
Μέσα σε τρυφερά συναισθήματα.
Θυμήθηκα τη θλιβερή κούρασή σου.
Και τώρα
βιάζομαι να σε ενημερώσω
Τι ήμουν
Και τι έπαθα!
Πολυαγαπημένος!
Χάρηκα που μου λες:
Απέφευγα να πέσω από τον γκρεμό.
Τώρα στη σοβιετική πλευρά
Είμαι ο πιο έξαλλος συνταξιδιώτης.
Δεν έγινα ο ένας
Ποιος ήταν τότε.
Δεν θα σε βασάνιζα
Όπως ήταν πριν.
Για το λάβαρο της ελευθερίας
Και φωτεινή δουλειά
Έτοιμος να πάει ακόμα και στη Μάγχη.
Συγχώρεσέ με...
Ξέρω ότι δεν είσαι αυτός
Ζεις
Με έναν σοβαρό, έξυπνο σύζυγο.
Ότι δεν χρειάζεσαι τη μαέτα μας,
Και εγώ ο ίδιος σε σένα
Δεν χρειάζεται λίγο.
Ζήσε έτσι
Πώς σε καθοδηγεί το αστέρι
Κάτω από τη σκηνή του ανανεωμένου σκέπαστρου.
Χαιρετίσματα,
σε θυμάται πάντα
Ο φίλος σου
Σεργκέι Γιεσένιν.
Κύριος: Η μοίρα των δημιουργών των αρχών του αιώνα ...
Δωρητής: Ήταν λαμπερά, ασυνήθιστα, τραγικά, διαφορετικά…
Κύριος: Η μοίρα όλων είναι ένα ολόκληρο βιβλίο...
Δωρητής: Και η δημιουργικότητα είναι ένα δώρο για εμάς, γιατί ο καθένας θα βρει τη δική του μελωδία στο ασημένιο μέρος της ποίησης.
Κύριος: Πήγαιναν στον Αδέσποτο Σκύλο.
Δωρητής: Ήταν νέοι και ταλαντούχοι. Ήταν ευδιάθετοι και σοβαροί.
Εποχή του αργύρου, Εποχή του φωτός...
Εποχή ποίησης, Εποχή ονείρων,
Η ηλικία της ύπαρξης, η εποχή του ανθρώπου,
Σκέψεις της εποχής και της εποχής της ομορφιάς...
Εποχή της ψυχής, εποχή του ποιητή ... Εποχή του ήχου, Εποχή των λέξεων ...
Πόσα μυστικά και ονόματα! Είμαι ερωτευμένος με αυτή την ηλικία.
Η ασημένια μου ηλικία
Η ασημένια εποχή σου
Η Ασημένια Εποχή μας...
Πόσα μυστικά και ονόματα!
Είμαι ερωτευμένος με αυτή την ηλικία.
Τον τελευταίο καιρό ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερους συγγραφείς και ποιητές. Και δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε τον πνευματικό μας κόσμο χωρίς τον Alexander Blok, τον Igor Severyanin, τον Nikolai Gumilyov. Όλοι τους είναι ποιητές της Αργυρής Εποχής. Η δουλειά τους είναι εξαιρετική και αξίζει συζήτηση, αλλά θα ήθελα να μιλήσω για τις γυναίκες.
Έτσι συνέβη ότι στη Ρωσία δύο γυναικεία ονόματα στην ποίηση για μεγάλο χρονικό διάστημα επισκίασαν άλλα γυναικεία ονόματα με τη σημασία τους. Πρόκειται για την Άννα Αχμάτοβα και τη Μαρίνα Τσβετάεβα. Θα ήθελα αμέσως να σημειώσω ότι σε αυτές τις ποιήτριες αφιερώνονταν συχνά ποιήματα. Η ευαίσθητη καρδιά του Μπόρις Παστερνάκ άνοιξε με ιδιαίτερη ζεστασιά για να συναντήσει γυναίκες, των οποίων η ψυχή ήταν ισάξια με αυτόν στην καλλιτεχνική αντίληψη του κόσμου και την αγάπη.
Μου φαίνεται ότι θα μαζέψω λέξεις παρόμοιες με την πρωτοτυπία σου. Κι αν κάνω λάθος, είναι αγκάθι για μένα, και πάλι δεν θα αποχωριστώ το λάθος.
Ο ποιητής αφιέρωσε αυτές τις γραμμές στην Άννα Αχμάτοβα. Με τι θαυμασμό για την απεραντοσύνη της πνευματικής ομορφιάς αυτών των γυναικών, ρέουν οι μυήσεις! Το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής στην αγάπη και την αρχοντιά δεν εξαρτάται από άλλες εξωτερικές συνθήκες εκτός από τον Θεό, και ο Θεός είναι πάντα υπέρ της αγάπης. Αυτό τονίζεται στα λόγια που δόθηκαν στη Μαρίνα Τσβετάεβα:
Έχεις το δικαίωμα, γυρίζοντας μέσα στην τσέπη σου, Να πεις: κοίτα, ψάξε, ψαχούλεψε. Δεν με νοιάζει η ομίχλη τυριού. Οποιαδήποτε αληθινή ιστορία, σαν ένα πρωινό του Μαρτίου.
Η δημιουργικότητα των ποιητριών είναι μεγάλη, τα ποιήματά τους θαυμάζονται σήμερα, και μου φαίνεται ότι σε εκατό χρόνια αυτές οι γυναίκες δεν θα ξεχαστούν. Δεν θα ξεχαστεί ούτε η επιθυμία τους να ανοιχτούν στους ανθρώπους.
Μου αρέσουν τα ερωτικά ποιήματα. Αναστατώνουν, διεγείρουν την ψυχή. Ειδικά όταν μια γυναίκα γράφει για αυτό το απολαυστικό συναίσθημα. Στην ποίηση της Άννας Αχμάτοβα και της Μαρίνας Τσβετάεβα, διακρίνονται οι "στίχοι αγάπης", αλλά αυτό θα πάρει πολύ χρόνο. Και οι δύο ποιήτριες έγραψαν πολλά για αυτό το θέμα και τα περισσότερα από τα ποιήματά τους είναι αφιερωμένα στον έρωτα.
Προσεύχομαι στο δοκάρι του παραθύρου - Είναι χλωμό, λεπτό, ίσιο. Σήμερα είμαι σιωπηλός το πρωί, Και η καρδιά μου είναι στη μέση.
Φαίνεται ότι σε αυτό το ποίημα της Anna Andreevna για την αγάπη - ούτε λέξη. Αλλά υπάρχει μια εντύπωση ενός μυστικού, κρυμμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα, ερωτικό δράμα, ίσως παιγμένο μόνος του, αγάπη που λαχταράει για ένα άτομο. Τα ποιήματα αυτής της ποιήτριας είναι διαποτισμένα από τρυφερότητα, και μερικές φορές από οίκτο. Η Τσβετάεβα, στην ποίησή της, είναι πάντα δυνατή, θαρραλέα, δυνατή, ονειρεύεται να ενωθεί με ίσους. Όμως η συνάντηση των δυνατών, ακόμη και προορισμένων ο ένας για τον άλλον, μετατρέπεται πάντα σε αγώνα.
Είναι η αντίφασή τους που με ελκύει. Το ένα είναι θηλυκό, ευαίσθητο, ειλικρινές, το άλλο έχει θαρραλέο, ισχυρό χαρακτήρα. Αν έπρεπε να τα συγκρίνω μεταξύ τους, δεν θα τα κατάφερνα. Μου φαίνεται ότι αυτό είναι αδύνατο. Είναι αδύνατο να συνδεθούν δύο τόσο διαφορετικές, αλλά εν μέρει πανομοιότυπες προσωπικότητες. Ως εκ τούτου, θα ήθελα να εξετάσω το έργο της Anna Akhmatova και της Marina Tsvetaeva ξεχωριστά, αλλά και οι δύο αξίζουν προσοχή.
Θα ξεκινήσω με αυτή που, όσον αφορά τη δύναμη του ταλέντου της, την ικανότητα και το ταλέντο της, στέκεται δίπλα στον λαμπρό Πούσκιν. Η ποίηση της Άννας Αχμάτοβα εκφράζει βαθιά τη γυναικεία καρδιά, το συναίσθημα της αγάπης, τις τραγικές ψυχικές καταρρεύσεις, τη μεγάλη μητρική αγάπη και τη θλίψη. Αλλά η αγάπη στα ποιήματά της δεν είναι πάντα φωτεινή, συχνά φέρνει θλίψη. Η λυρική ηρωίδα της Ρωσίδας Σαπφούς, όπως αποκαλούσαν τη νεαρή ποιήτρια, απορρίπτεται, από αγάπη, αλλά το βιώνει με αξιοπρέπεια, με περήφανη ταπεινοφροσύνη, χωρίς να ταπεινώνει τον εαυτό της ή τον εραστή της.
Στην αφράτη μούφα, τα χέρια κρύωσαν. Φοβήθηκα, ήμουν κάπως μπερδεμένος. Ω, πώς να σε φέρω πίσω, γρήγορες εβδομάδες της αγάπης Του, ευάερες και λεπτές!
Η Αχμάτοβα εξερευνά ποιητικά τις περίπλοκες, αντιφατικές μεταβάσεις μεταξύ της αγάπης και της αγάπης, του παιχνιδιού και της αυθεντικότητας. Σε τελική ανάλυση, αυτό που φαινόταν να είναι σε μια κρίση αγάπης μπορεί να αποδειχθεί τότε απλώς ένα παιχνίδι, και αυτό που ξεκίνησε ως παιχνίδι θα εξακολουθεί να ανταποκρίνεται με μια πραγματική παρόρμηση και πραγματικό πόνο. Και τι να είναι, αγάπη, αναγκαστικά τσιμπημένο; Είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε; Ή διαφορετικά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές;
Α, όχι, δεν σ' αγάπησα, κάηκα με γλυκιά φωτιά. Εξήγησε λοιπόν τι δύναμη Στο θλιβερό σου όνομα.
Αυτή η συμπάθεια, η ενσυναίσθηση στην αγάπη-οίκτο κάνει πολλά από τα ποιήματα της Άννας Αντρέεβνα πραγματικά λαϊκά.
Πόσο πολύπλευρη αγάπη υπάρχει στα ποιήματα της ποιήτριας! Σε τόνους και ημιτόνια. Σε τρυφερά και τρομερά πρόσωπα. Αλλά στην ποίησή της υπάρχει μια άλλη αγάπη - για την πατρίδα, για την πατρίδα, για τη Ρωσία.
Δεν είμαι με αυτούς που έριξαν τη γη στο έλεος των εχθρών. Δεν θα ακούσω τη βαθιά τους κολακεία, δεν θα τους δώσω τα τραγούδια μου.
Ο κόσμος της Αχμάτοβα είναι ένας τραγικός κόσμος. Τα κίνητρα της ατυχίας, της τραγωδίας ακούγονται σε πολλά ποιήματα. Και με αυτό το μοτίβο συνδέεται ο κύκλος του Ρέκβιεμ, ο οποίος, κατά παράβαση της παράδοσης, είναι αφιερωμένος σε ζωντανούς και νεκρούς. Η κύρια ιδέα του ποιήματος "Ρέκβιεμ" είναι μια έκφραση της θλίψης των ανθρώπων, της απεριόριστης θλίψης. Τα βάσανα του λαού και η λυρική ηρωίδα συγχωνεύονται. Στο έργο της ποιήτριας γίνεται αισθητή μια εκπληκτική ενότητα δύο τραγωδιών: προσωπικής και που αφορά τη χώρα και τους ανθρώπους.
Η ποίηση της Άννας Αχμάτοβα εξευγενίζει τα συναισθήματα, εξυψώνει, καθαρίζει την ψυχή. Έχει γίνει η πιο πολύτιμη περιουσία του μυαλού και της καρδιάς πολλών αναγνωστών. Διαβάζοντας τα ποιήματά της, σαν να ξεφυλλίζει την εξομολόγηση της γυναικείας ψυχής. Η ζωή και η αγάπη είναι συνυφασμένες σε ένα νήμα. Αυτές οι έννοιες γίνονται αχώριστες. Τα ποιήματα της Άννας Αντρέεβνα ελκύουν με την απλότητά τους, δεν υπάρχει τίποτα υπερφυσικό σε αυτά. Το αγαπημένο μου ποίημα είναι «Ο βασιλιάς με τα γκρίζα μάτια». Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου αρέσει. Τον θαύμαζα από μικρός.
Μια άλλη, όχι λιγότερο αγαπημένη της ποιήτριάς μου είναι η Μαρίνα Τσβετάεβα. Όλη η δύσκολη καριέρα της στέφεται με θρύλους και εμφανίζεται μπροστά μας ως μια εξαιρετική ιστορία ζωής.
Ζωντάνια, προσοχή, ικανότητα να παρασύρεσαι και να αιχμαλωτίζεις, μια ζεστή καρδιά που λαχταρά πάντα για αγάπη και φιλία, την ικανότητα να δένεσαι με ένα άτομο με όλες τις δυνάμεις της ψυχής, μια φλεγόμενη ιδιοσυγκρασία - αυτά είναι τα αμφίβολα και χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά της λυρικής ηρωίδας Τσβετάεβα. Είναι το Tsar Maiden από τα αρχαία ρωσικά έπη. ίσο με τον αρραβωνιασμένο της και μάλιστα ανώτερο από αυτόν. Αλλά:
Δεν είναι προορισμένο να είναι ίσο με ίσο ... Έτσι ξεχωρίζουμε.
Η ίδια η ποιήτρια το καταλαβαίνει και γι' αυτό ο αγώνας εμφανίζεται συχνά στα ποιήματά της: ο αγώνας στο πεδίο της μάχης, όπως στον Αχιλλέα με την Πανθεκίλια, ο αγώνας στο κρεβάτι του γάμου, ο αγώνας και το μυστήριο, όπως στον Ζίγκφριντ και την Μπρουνχίλδη, ο αγώνας του ματαιοδοξία και γενναιοδωρία, όπως στο Ποίημα του τέλους».
Υπάρχουν όμως και άλλοι στίχοι. Ποιήματα στα οποία η αγαπημένη είναι αδύναμη. Μια ερωτευμένη γυναίκα δεν βλέπει σε αυτόν έναν σύζυγο, αλλά ένα παιδί. Δεν τολμά να τον καταπατήσει, γιατί φοβάται να τον οικειοποιηθεί, να τον κάνει όχι ίσο, αλλά δικό της. Αλλά εξακολουθεί να πέφτει στην άβυσσο, παρασυρόμενος από τη γοητεία του. Το άγχος μεγαλώνει και σπάει στην απελπισία του χωρισμού.
Αλλά ένας αδύναμος εραστής, κατά κανόνα, δεν αφήνει απλώς την αγαπημένη του, αλλά αποδεικνύεται προδότης, για χάρη της φήμης, σε ανθρώπους που τη θυσιάζουν στην καλή τους δόξα. Το ίδιο και η Στένκα Ραζίν από τον κύκλο της Τσβετάεβα, το ίδιο και ο Άμλετ: «Στο κάτω μέρος, όπου έχει λάσπη και φύκια, πήγε να κοιμηθεί μέσα τους, αλλά ούτε εκεί κοιμάται. Αλλά την αγάπησα όπως δεν μπορούν να αγαπήσουν σαράντα χιλιάδες αδέρφια... Άμλετ! Στο κάτω μέρος είναι εκεί που βγήκε λάσπη, λάσπη και το τελευταίο χτύπημα στα κούτσουρα του ποταμού... Αλλά την αγάπησα σαν σαράντα χιλιάδες... Λιγότερο από όλα τα ίδια, από έναν εραστή...»
Η πιο ευτυχισμένη αγάπη σε αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη για τους νεκρούς. Πραγματικά, η πρώτη και αμετάβλητη αγάπη της Marina Tsvetaeva ήταν ο A. S. Pushkin: «Από τότε, ναι, από τότε που ο Πούσκιν μπροστά στα μάτια μου στην εικόνα του Naumov - σκότωναν, καθημερινά, κάθε ώρα, σκότωναν συνεχώς όλη μου τη βρεφική ηλικία, την παιδική ηλικία, τη νεότητα, - εγώ χώρισε τον κόσμο σε ποιητή -και διάλεξα τους πάντες- ποιητή, διάλεξα έναν ποιητή για πελάτη: να προστατεύσω - έναν ποιητή - από όλους, όπως κι αν ντύνονται και αυτοαποκαλούνται. υλικό από τον ιστότοπο
Η μοίρα της ποιήτριας ήταν τραγική. Αλλά πάντα έλεγε ότι «το βάθος του πόνου δεν συγκρίνεται με το κενό της ευτυχίας». Και, πιθανώς, μόνο υποφέροντας, μπορείτε να γεμίσετε τα ποιήματά σας με μια τέτοια λέξη, ένα τέτοιο συναίσθημα, όπως η Μαρίνα Τσβετάεβα. Η μοίρα την οδήγησε σε μοιραίο τέλος, αλλά ο θάνατος του ποιητή είναι η συνέχεια της ζωής του, η ζωή στο χρόνο.
Η Μαρίνα Τσβετάεβα έχει ένα ποίημα που ονομάζεται Ρουέν. Μου αρέσει πολύ, ειδικά τα δύο πρώτα τετράστιχα.
Και μπήκα και είπα: «Γεια! Ήρθε η ώρα, βασιλιά, στη Γαλλία, στο σπίτι! Και πάλι σε οδηγώ στο βασίλειο, Και πάλι θα εξαπατήσεις, Κάρολο τον Έβδομο! Μην περιμένεις, ο πρίγκιπας είναι τσιγκούνης και λυπημένος, Ο αναίμακτος πρίγκιπας, δεν ισιώνει τους ώμους του - Για να σταματήσεις να αγαπάς τον Γιάννη - τη φωνή, Να σταματήσεις να αγαπάς τον Γιάννη - το σπαθί.
Δύο γυναίκες, δύο ποιήτριες. Πόσα προβλήματα ήταν προορισμένοι να υπομείνουν πριν στραφούν οι άνθρωποι στη δουλειά τους! Τώρα όμως τα ποιήματά τους μελετώνται. Η Άννα Αχμάτοβα και η Μαρίνα Τσβετάεβα έφτασαν στην κορυφή. Αυτές οι δύο γυναίκες αξίζουν να τις θυμόμαστε. Στην εποχή μας τα ποιήματά τους έχουν βρει τακτικό αναγνώστη.
Στη γενική ιστορία της ρωσικής ποίησης, αυτά τα ονόματα θα καταλαμβάνουν πάντα μια ιδιαίτερη και άξια θέση.
Αγκαλιάζοντας την απέραντη θάλασσα της ρωσικής ποίησης του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, θαυμάζουμε την εξαιρετική ποικιλομορφία και τον πλούτο της. Αυτή η λογοτεχνία εμφανίστηκε στις αρχές του αιώνα, σε μια δύσκολη εποχή καμπών και επιτευγμάτων. Πόσο μοιάζουν εκείνες οι εποχές με τις δικές μας! Και μήπως γι' αυτό διαβάζουμε με τόσο ενδιαφέρον αυτά τα έργα; Πρέπει ακόμα να διαβάσουμε, να ανακαλύψουμε και να θαυμάσουμε τις όμορφες δημιουργίες της «Ασημένιας Εποχής».
Δεν βρήκατε αυτό που ψάχνατε; Χρησιμοποιήστε την αναζήτηση
Σε αυτή τη σελίδα, υλικό για τα θέματα:
- δοκίμιο για τις αγαπημένες σελίδες της ποίησης του 20ού αιώνα
- δοκίμιο για την ποίηση της Τσβετάεβα και της Αχμάτοβα
- σύνθεση της εποχής της ασημένιας φλέβας (Blok Tsvetaev
- ασημένια εποχή ποίηση αγαπημένες σελίδες δοκίμιο
- οι αγαπημένες μου σελίδες από την ποίηση του A.A.blok
Η Ασημένια Εποχή είναι η εποχή του μοντερνισμού, που αποτυπώνεται στη ρωσική λογοτεχνία. Αυτή είναι η περίοδος που οι καινοτόμες ιδέες κατέλαβαν όλους τους τομείς της τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της τέχνης του λόγου. Αν και διήρκεσε μόλις ένα τέταρτο του αιώνα (ξεκινώντας από το 1898, τελειώνοντας γύρω στο 1922), η κληρονομιά του είναι η χρυσή ορμή της ρωσικής ποίησης. Μέχρι τώρα, τα ποιήματα εκείνης της εποχής δεν χάνουν τη γοητεία και την πρωτοτυπία τους, ακόμη και με φόντο τη σύγχρονη δημιουργικότητα. Όπως γνωρίζουμε, τα έργα των φουτουριστών, των εικονιστών και των συμβολιστών έγιναν η βάση πολλών διάσημων τραγουδιών. Επομένως, για να κατανοήσουμε τις τρέχουσες πολιτιστικές πραγματικότητες, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τις πρωτογενείς πηγές που έχουμε παραθέσει σε αυτό το άρθρο.
Η Εποχή του Αργυρού είναι μια από τις κύριες, βασικές περιόδους της ρωσικής ποίησης, που καλύπτει την περίοδο του τέλους του XIX - αρχές του ΧΧ αιώνα. Η συζήτηση για το ποιος ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο συνεχίζεται ακόμη. Κάποιοι πιστεύουν ότι η «Ασημένια Εποχή» ανήκει στον Νικολάι Αβντεέβιτς Ότσουπ, γνωστό κριτικό. Άλλοι τείνουν να πιστεύουν ότι ο όρος εισήχθη χάρη στον ποιητή Σεργκέι Μακόφσκι. Υπάρχουν όμως και επιλογές σχετικά με τον Νικολάι Αλεξάντροβιτς Μπερντιάεφ, διάσημο Ρώσο φιλόσοφο, τον Ραζούμνικοφ Βασίλιεβιτς Ιβάνοφ, Ρώσο κριτικό λογοτεχνίας και τον ποιητή Βλαντιμίρ Αλεξέεβιτς Πιάστ. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: ο ορισμός επινοήθηκε κατ' αναλογία με μια άλλη, όχι λιγότερο σημαντική περίοδο - τη Χρυσή Εποχή της ρωσικής λογοτεχνίας.
Ως προς το χρονικό πλαίσιο της περιόδου, είναι αυθαίρετα, αφού είναι δύσκολο να καθοριστούν οι ακριβείς ημερομηνίες για τη γέννηση της Αργυρής Εποχής της ποίησης. Η αρχή συνδέεται συνήθως με το έργο του Alexander Alexandrovich Blok και τους συμβολισμούς του. Το τέλος αποδίδεται στην ημερομηνία εκτέλεσης του Nikolai Stepanovich Gumilyov και στο θάνατο του προαναφερθέντος Blok. Αν και οι απόηχοι αυτής της περιόδου μπορούν να βρεθούν στο έργο άλλων διάσημων Ρώσων ποιητών - Μπόρις Παστερνάκ, Άννα Αχμάτοβα, Όσιπ Μάντελσταμ.
Ο συμβολισμός, ο εικονισμός, ο φουτουρισμός και ο ακμεϊσμός είναι τα κύρια ρεύματα της Εποχής του Αργυρού. Όλοι τους ανήκουν σε μια τέτοια κατεύθυνση στην τέχνη όπως ο μοντερνισμός.
Η κύρια φιλοσοφία του μοντερνισμού ήταν η ιδέα του θετικισμού, δηλαδή η ελπίδα και η πίστη στο νέο - σε μια νέα εποχή, σε μια νέα ζωή, στη διαμόρφωση του νεότερου / σύγχρονου. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι γεννήθηκαν για κάτι υψηλό, έχουν τη δική τους μοίρα, την οποία πρέπει να εκπληρώσουν. Τώρα ο πολιτισμός στοχεύει στην αιώνια ανάπτυξη, τη συνεχή πρόοδο. Όμως όλη αυτή η φιλοσοφία κατέρρευσε με την έλευση των πολέμων. Ήταν αυτοί που άλλαξαν για πάντα την κοσμοθεωρία και τη στάση των ανθρώπων.
Φουτουρισμός
Ο φουτουρισμός είναι μια από τις κατευθύνσεις του μοντερνισμού, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ρωσικής πρωτοπορίας. Για πρώτη φορά, αυτός ο όρος εμφανίστηκε στο μανιφέστο «Χαστούκι στο πρόσωπο του κοινού γούστου», που γράφτηκε από μέλη της ομάδας της Αγίας Πετρούπολης «Gileya». Περιλάμβανε τον Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, τον Βασίλι Καμένσκι, τον Βέλιμιρ Χλεμπνίκοφ και άλλους συγγραφείς, που τις περισσότερες φορές αποκαλούνταν «μπουντελίαν».
Το Παρίσι θεωρείται ο πρόγονος του φουτουρισμού, αλλά ο ιδρυτής του κατάγεται από την Ιταλία. Ωστόσο, ήταν στη Γαλλία το 1909 που δημοσιεύτηκε το μανιφέστο του Filippo Tommaso Marinetti, τσιγκουνεύοντας τη θέση αυτού του κινήματος στη λογοτεχνία. Περαιτέρω, ο φουτουρισμός «ήρθε» και σε άλλες χώρες. Ο Μαρινέτι έχει διαμορφώσει στάσεις, ιδέες και σκέψεις. Ήταν ένας εκκεντρικός εκατομμυριούχος, λάτρης κυρίως των αυτοκινήτων και των γυναικών. Ωστόσο, μετά το ατύχημα, όταν ο άνδρας έμεινε για αρκετές ώρες δίπλα στην παλλόμενη καρδιά της μηχανής, αποφάσισε να τραγουδήσει την ομορφιά μιας βιομηχανικής πόλης, τη μελωδία ενός βουητού αυτοκινήτου, την ποιητική της προόδου. Τώρα το ιδανικό για τον άνθρωπο δεν ήταν ο γύρω φυσικός κόσμος, αλλά το αστικό τοπίο, ο θόρυβος και ο βρυχηθμός της πολύβουης μητρόπολης. Ο Ιταλός θαύμαζε επίσης τις ακριβείς επιστήμες και σκέφτηκε την ιδέα να συνθέσει ποίηση χρησιμοποιώντας τύπους και γραφήματα, δημιούργησε ένα νέο μέγεθος «σκάλας» κ.λπ. Ωστόσο, η ποίησή του αποδείχθηκε κάτι σαν άλλο ένα μανιφέστο, μια θεωρητική και άψυχη εξέγερση ενάντια στις παλιές ιδεολογίες. Από την άποψη της τέχνης, μια σημαντική ανακάλυψη στον φουτουρισμό δεν έγινε από τον ιδρυτή του, αλλά από τον Ρώσο θαυμαστή της ανακάλυψής του - Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι. Το 1910, μια νέα λογοτεχνική τάση έρχεται στη Ρωσία. Εδώ αντιπροσωπεύεται από τις τέσσερις ομάδες με τη μεγαλύτερη επιρροή:
- Ομάδα της Μόσχας "Centrifuge" (Nikolai Aseev, Boris Pasternak, κ.λπ.)
- Η προαναφερθείσα ομάδα της Αγίας Πετρούπολης "Gileya"?
- Η ομάδα της Πετρούπολης "Εγωφουτουριστές της Μόσχας" υπό τον έλεγχο του εκδοτικού οίκου "Petersburg Herald" (Igor Severyanin, Konstantin Olimpov, κ.λπ.)
- Η ομάδα της Μόσχας "Εγώ-φουτουριστές της Μόσχας" υπό τον έλεγχο του εκδοτικού οίκου "Mezzanine of Art" (Μπορίς Λαβρένεφ, Βαντίμ Σερσένεβιτς κ.λπ.).
- την άρνηση κάθε τι παλιού: τον παλιό τρόπο ζωής, την παλιά λογοτεχνία, τον παλιό πολιτισμό.
- Προσανατολισμός στο νέο, το μέλλον, η λατρεία της αλλαγής.
- αίσθημα επικείμενης αλλαγής.
- δημιουργία νέων μορφών και εικόνων, αμέτρητα και ριζοσπαστικά πειράματα:
- η εφεύρεση νέων λέξεων, στροφές ομιλίας, μεγέθη.
- αποσημαντικοποίηση του λόγου.
- η θέση του ποιητή στην κοινωνία και η αποστολή του.
- πατριωτισμός;
- εξύμνηση του σοσιαλιστικού συστήματος.
- επαναστατικό θέμα?
- Αγαπημένα συναισθήματα και μοναξιά.
- σκοπιμότητα στο δρόμο προς ένα όνειρο.
- τεχνική πρόοδο·
- δική ιδιοφυΐα?
- η θέση του ποιητή στην κοινωνία·
- θέμα αγάπης;
- σάτιρα και μαστίγωση των κοινωνικών κακών.
- πολιτική.
- το θέμα της αγάπης?
- το θέμα της γλώσσας·
- δημιουργία;
- σάτυρα;
- θέμα τροφίμων.
- "Πουλί σε ένα κλουβί"?
- "Vremysh - καλάμια"?
- "Out of the bag"?
- «Grasshopper» και άλλοι.
- "Θηριοτροφείο";
- "Δάσος λαχτάρα"?
- «Η αγάπη έρχεται σαν φοβερός ανεμοστρόβιλος» κ.λπ.
- "Ζάγκεζι";
- «Πόλεμος στην Ποντικοπαγίδα».
- "Νικολάι";
- «Μεγάλη είναι η μέρα» (Μίμηση του Γκόγκολ).
- «Βράχος από το μέλλον».
- "Αυτοβιογραφικό σημείωμα"
- "Απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο του S. A. Vegnerov."
- το θέμα της επανάστασης και η εξύμνησή της.
- το θέμα του προορισμού, ροκ.
- σύνδεση των καιρών?
- το θέμα της φύσης.
- κυριαρχία της εικόνας?
- εκτεταμένη χρήση μεταφορών.
- περιεχόμενο του έργου = ανάπτυξη της εικόνας + επίθετα.
- επίθετο = συγκρίσεις + μεταφορές + αντίθεση.
- τα ποιήματα επιτελούν, πάνω απ' όλα, μια αισθητική λειτουργία.
- ένα έργο = ένας εικονιστικός κατάλογος.
- «Γεια σου, Ρωσ, αγαπητέ μου!»;
- "Γράμμα σε μια γυναίκα"?
- "Χαμίνι";
- "Δεν με αγαπάς, δεν μετανιώνεις ..."
- "Μου μένει μια διασκέδαση"?
- Ποίημα "";
- θέμα της πατρίδας?
- το θέμα της φύσης?
- στιχακια αγαπης;
- λαχτάρα και πνευματική κρίση?
- νοσταλγία;
- αναθεωρώντας τους ιστορικούς μετασχηματισμούς του 20ού αιώνα
- "Ένα μυθιστόρημα χωρίς ψέματα"
- "" (1991 κυκλοφόρησε μια κινηματογραφική μεταφορά αυτού του βιβλίου).
- "Ξυρισμένος άνθρωπος"?
- "Immortal Trilogy"?
- "Anatoly Mariengof για τον Sergei Yesenin"
- "Χωρίς φύλλο συκής"?
- "Βιτρίνα της καρδιάς"
- "Συνάντηση";
- "Jugs of Memory"?
- "Πορεία των επαναστάσεων"?
- "Χέρια με γραβάτα"?
- «Σεπτέμβριος» και πολλοί άλλοι.
- η επανάσταση και η ψαλμωδία της.
- το θέμα της «ρωσικότητας»·
- Μποέμικη ζωή?
- σοσιαλιστικές ιδέες·
- αντικληρική διαμαρτυρία.
- διπλός κόσμος - διαίρεση στην πραγματικότητα και στον ψευδαίσθητο κόσμο.
- μουσικότητα?
- ψυχολογισμός?
- η παρουσία ενός συμβόλου ως βάση του νοήματος και της ιδέας.
- μυστικιστικές εικόνες και κίνητρα.
- εξάρτηση από τη φιλοσοφία.
- λατρεία της ατομικότητας.
- "Στον σιδηρόδρομο"?
- "Εργοστάσιο";
- «Νύχτα, δρόμος, λάμπα, φαρμακείο…»
- «Μπαίνω σε σκοτεινούς ναούς»
- "Το κορίτσι τραγούδησε στη χορωδία της εκκλησίας"?
- "Φοβάμαι να σε γνωρίσω"?
- "Ω, θέλω να ζήσω τρελό"?
- ποίημα "" και πολλά άλλα.
- το θέμα του ποιητή και η θέση του στη ζωή της κοινωνίας·
- το θέμα της θυσιαστικής αγάπης, της αγάπης-λατρείας.
- το θέμα της Πατρίδας και η κατανόηση της ιστορικής της μοίρας.
- Η ομορφιά ως ιδανικό και η σωτηρία του κόσμου.
- το θέμα της επανάστασης·
- μυστικιστικά και λαογραφικά μοτίβα
- "Ολα τέλειωσαν";
- "Στο παρελθόν";
- "Ναπολέων";
- "Γυναίκα";
- "Σκιές του παρελθόντος"?
- "Κτίστης";
- "Βασανιστικό δώρο"?
- "Σύννεφα"?
- «Εικόνες του Χρόνου».
- μυστικισμός και θρησκεία?
- προβλήματα προσωπικότητας και κοινωνίας·
- Αναχώρηση σε έναν φανταστικό κόσμο.
- ιστορία της πατρίδας.
- το θέμα της αγάπης ή του πάθους για μια γυναίκα.
- αγώνας ενάντια στη μικροαστική χυδαιότητα.
- ηθικές και ηθικές πτυχές της επανάστασης·
- μυστικιστικά και θρησκευτικά κίνητρα.
- την υπέροχη θέση του ποιητή στην κοινωνία.
- ατομικισμός;
- το θέμα του άπειρου?
- ερωτήματα του είναι και του μη όντος.
- ομορφιά και το μυστήριο του γύρω κόσμου.
- "Alexander Blok"?
- "Η κιβωτός"?
- "Νέα";
- "Ζυγός";
- "Σύγχρονοι"?
- "Κοιλάδα - ναός"?
- "Ο ουρανός ζει"
- το μυστικό της φυσικής αρμονίας.
- το θέμα της αγάπης?
- το θέμα της ζωής και του θανάτου·
- Μυθολογικά κίνητρα?
- αληθινή φύση της ευτυχίας.
- απόρριψη των ιδεών του συμβολισμού, αντίθεση σε αυτά.
- επιστροφή στις απαρχές: σύνδεση με παλιούς ποιητές και λογοτεχνικά κινήματα.
- το σύμβολο δεν είναι πλέον ένας τρόπος να επηρεάσει / επηρεάσει τον αναγνώστη.
- η απουσία όλων των μυστικιστικών.
- σύνδεση της φυσιολογικής σοφίας με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.
- Επιδιώκοντας την απλότητα και την απόλυτη καθαρότητα της εικόνας, του θέματος, του στυλ.
- «Έμαθα να ζω απλά, σοφά».
- «Έσφιξε τα χέρια της πάνω από ένα σκοτεινό πέπλο».
- «Ρώτησα τον κούκο…»
- "Γκρι-μάτιος βασιλιάς"?
- "Δεν ζητάω την αγάπη σου"?
- «Και τώρα είσαι βαρύς και θαμπός» και άλλοι.
- το θέμα της συζυγικής και μητρικής αγάπης.
- το θέμα της αληθινής φιλίας?
- το θέμα των σταλινικών καταστολών και τα δεινά του λαού.
- το θέμα του πολέμου?
- η θέση του ποιητή στον κόσμο·
- προβληματισμό για τη μοίρα της Ρωσίας.
- "Καμηλοπάρδαλη";
- "Το χαμένο τραμ"?
- «Να θυμάστε περισσότερες από μία φορές»
- "Από ένα μπουκέτο από μια ολόκληρη πασχαλιά"?
- "Ανεση";
- "Η δραπετευση";
- "Γέλασα με τον εαυτό μου"?
- «Οι αναγνώστες μου» και πολλά άλλα.
- Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ;
- «Ζούμε χωρίς να νιώθουμε τη χώρα κάτω από εμάς».
- "Αυπνία. Ομηρος. Σφιχτά πανιά…”;
- Silentium;
- "Αυτοπροσωπογραφία";
- «Το βράδυ είναι απαλό. Το λυκόφως είναι σημαντικό…”;
- «Χαμογελάς» και πολλά άλλα.
- την ομορφιά της Πετρούπολης?
- το θέμα της αγάπης?
- η θέση του ποιητή στη δημόσια ζωή·
- το θέμα του πολιτισμού και της ελευθερίας της δημιουργικότητας.
- πολιτική διαμαρτυρία?
- ποιητής και δύναμη.
- "Αρμενία";
- "Σημύδα";
- κύκλος "Άνοιξη"?
- "Πόλη";
- "Λύκος";
- «Το πρόσωπό μου είναι μια κρυψώνα γεννήσεων».
- "Θυμήσου, ήρθε η χιονοθύελλα"?
- "Πασχαλιά";
- "Χιόνι";
- "Σειρά".
- το φυσικό μεγαλείο του Καυκάσου.
- το θέμα του ποιητή και η ποίηση.
- Γενοκτονία των Αρμενίων;
- το θέμα της επανάστασης·
- το θέμα του πολέμου?
- ερωτικούς και φιλοσοφικούς στίχους.
- "Έλα, μου μοιάζεις"?
- «Θα σε ξανακερδίσω από όλες τις χώρες, από όλους τους ουρανούς.»
- "Νοσταλγία! Για πολύ καιρό…";
- «Μου αρέσει που δεν είσαι άρρωστος μαζί μου».
- «Θα ήθελα να ζήσω μαζί σου»
- θέμα της πατρίδας?
- το θέμα της αγάπης, της ζήλιας, του χωρισμού.
- θέμα του σπιτιού και της παιδικής ηλικίας?
- το θέμα του ποιητή και η σημασία του.
- η ιστορική μοίρα της πατρίδας·
- πνευματική σχέση.
- "Λευκή νύχτα";
- «Σε μια άγονη γη κανένα σιτάρι δεν μπορεί να αναπτυχθεί».
- «Όχι ακόμα πνεύμα, σχεδόν όχι σάρκα».
- "Σ'αγαπώ στον χώρο σου"?
- "Πόσο λαμπερό είναι το φως σήμερα"?
- "Μαντεία";
- «Τα χείλη ήταν πολύ σφιγμένα».
Δεδομένου ότι όλες αυτές οι ομάδες είχαν τεράστια επιρροή στον φουτουρισμό, αναπτύχθηκε ετερογενώς. Υπήρχαν παραφυάδες όπως ο εγωφουτουρισμός και ο κυβοφουτουρισμός.
Ο φουτουρισμός επηρέασε όχι μόνο τη λογοτεχνία. Είχε μεγάλη επιρροή και στη ζωγραφική. Χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων καμβάδων είναι η λατρεία της προόδου και η διαμαρτυρία ενάντια στους παραδοσιακούς καλλιτεχνικούς κανόνες. Αυτή η τάση συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του κυβισμού και του εξπρεσιονισμού. Η πρώτη έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1912. Στη συνέχεια στο Παρίσι έδειξαν εικόνες που απεικόνιζαν διάφορα μέσα μεταφοράς (αυτοκίνητα, αεροπλάνα κ.λπ.). Οι φουτουριστές καλλιτέχνες πίστευαν ότι η τεχνολογία θα πρωτοστατούσε στο μέλλον. Η κύρια καινοτόμος κίνηση ήταν μια προσπάθεια απεικόνισης της κίνησης σε στατική.
Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της τάσης στην ποίηση είναι τα εξής:
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
Ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Μαγιακόφσκι (1893-1930) είναι διάσημος Ρώσος ποιητής. Ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του φουτουρισμού. Ξεκίνησε τα λογοτεχνικά πειράματα το 1912. Χάρη στον ποιητή, τέτοιοι νεολογισμοί όπως "nate", "hollow-shtanny", δρεπάνι και πολλοί άλλοι εισήχθησαν στη ρωσική γλώσσα. Ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς συνέβαλε επίσης τεράστια στη στιχουργική. Η «σκάλα» του βοηθά στη σωστή τοποθέτηση προφορών κατά την ανάγνωση. Και οι λυρικές γραμμές στη δημιουργία «Lilichka! (Αντί για γράμμα) «έγιναν οι πιο οδυνηρές εξομολογήσεις αγάπης στην ποίηση του 20ού αιώνα. Το έχουμε συζητήσει λεπτομερώς σε ξεχωριστό άρθρο.
Τα πιο διάσημα έργα του ποιητή περιλαμβάνουν τα ακόλουθα παραδείγματα φουτουρισμού: το προαναφερθέν "", "V.I. Λένιν», «», ποιήματα «Βγαίνω από το φαρδύ παντελόνι», «Θα μπορούσες; (Ακούστε!) »,« Ποιήματα για το σοβιετικό διαβατήριο »,« Αριστερή Μαρτίου »,« », κ.λπ.
Τα κύρια θέματα του Μαγιακόφσκι περιλαμβάνουν:
Μετά τον Οκτώβριο του 1917, ο ποιητής (με σπάνιες εξαιρέσεις) εμπνεόταν μόνο από επαναστατικές ιδέες. Τραγουδά για τη δύναμη της αλλαγής, τη μπολσεβίκικη ιδεολογία και το μεγαλείο του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν.
Igor Severyanin
Ο Igor Severyanin (1887 - 1941) είναι διάσημος Ρώσος ποιητής. Ένας από τους εκπροσώπους του εγωφουτουρισμού. Καταρχήν είναι γνωστός για την εξωφρενική ποίησή του, όπου τραγουδιέται η δική του προσωπικότητα. Ο Δημιουργός ήταν σίγουρος ότι ήταν μια καθαρή ενσάρκωση ιδιοφυΐας, γι' αυτό συχνά συμπεριφερόταν εγωιστικά και αλαζονικά. Αλλά αυτό ήταν μόνο δημόσια. Στη συνηθισμένη καθημερινή ζωή, ο Severyanin δεν διέφερε από τους άλλους και μετά τη μετανάστευση στην Εσθονία, «έδεσε» εντελώς με τα μοντερνιστικά πειράματα και άρχισε να αναπτύσσεται σύμφωνα με την κλασική ποίηση. Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα ποιήματα "!", "Τα αηδόνια του κήπου του μοναστηριού", "Κλασικά τριαντάφυλλα", "Νυχτερινή ζωή", "Ένα κορίτσι έκλαψε στο πάρκο" και οι συλλογές "Το κύπελλο που βροντούσε", "Victoria regia", «Ζλατόλιρα». Το έχουμε καλύψει αναλυτικά σε άλλο άρθρο.
Τα κύρια θέματα του έργου του Igor Severyanin:
Ήταν ο πρώτος ποιητής στη Ρωσία που αυτοαποκαλούσε με τόλμη τον εαυτό του μελλοντολόγο. Αλλά το 1912, ο Igor Severyanin ίδρυσε μια νέα, δική του τάση - τον εγωισμό-φουτουρισμό, που χαρακτηρίζεται από τη χρήση ξένων λέξεων και την παρουσία μιας αίσθησης "εγωισμού".
Alexey Kruchenykh
Alexey Eliseevich Kruchenykh (1886 - 1968) - Ρώσος ποιητής, δημοσιογράφος, καλλιτέχνης. Ένας από τους εκπροσώπους του ρωσικού φουτουρισμού. Ο δημιουργός έγινε διάσημος για την εισαγωγή του "zaum" στη ρωσική ποίηση. Το «Zaum» είναι ένας αφηρημένος λόγος, χωρίς νόημα, που επιτρέπει στον συγγραφέα να χρησιμοποιήσει οποιεσδήποτε λέξεις (περίεργους συνδυασμούς, νεολογισμούς, μέρη λέξεων κ.λπ.). Ο Aleksey Kruchenykh εκδίδει ακόμη και τη δική του «Δήλωση της δυσνόητης γλώσσας».
Το πιο διάσημο ποίημα του ποιητή είναι το "Dyr bul shchyl", αλλά υπάρχουν και άλλα έργα: "Βάρη από οπλισμένο σκυρόδεμα - στο σπίτι", "Αριστερά", "Τροπικό δάσος", "Στο σπίτι του τζόγου", "Χειμώνας", "Θάνατος". του καλλιτέχνη, «Rus» και άλλων.
Τα κύρια θέματα του έργου του Khlebnikov περιλαμβάνουν:
Velimir Khlebnikov
Velimir Khlebnikov (1885 - 1922) - διάσημος Ρώσος ποιητής, μια από τις κύριες μορφές της πρωτοπορίας στη Ρωσία. Έγινε γνωστός, πρώτα από όλα, ως ο ιδρυτής του φουτουρισμού στη χώρα μας. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χάρη στον Khlebnikov ξεκίνησαν ριζοσπαστικά πειράματα στον τομέα της «δημιουργικότητας της λέξης» και του προαναφερθέντος «zaumi». Μερικές φορές ο ποιητής αποκαλούνταν επίσης «ο πρόεδρος του πλανήτη». Τα κύρια έργα είναι ποιήματα, ποιήματα, υπεριστορίες, αυτοβιογραφικό υλικό και πεζογραφία. Παραδείγματα φουτουρισμού στην ποίηση περιλαμβάνουν:
Για ποιήματα:
Σούπερ ιστορίες:
Αυτοβιογραφικό υλικό:
Τα κύρια θέματα του έργου του V. Khlebnikov:
Ευκρινής απεικώνιση
Ο εικονισμός είναι ένα από τα ρεύματα της ρωσικής πρωτοπορίας, που εμφανίστηκε και εξαπλώθηκε επίσης στην Ασημένια Εποχή. Η έννοια προέρχεται από την αγγλική λέξη "image", που μεταφράζεται ως "εικόνα". Αυτή η κατεύθυνση είναι παρακλάδι του φουτουρισμού.
Ο εικονισμός πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία. Βασικοί εκπρόσωποι ήταν οι Έζρα Πάουντ και Πέρσι Γουίνταμ Λιούις. Μόλις το 1915 έφτασε αυτή η τάση στη χώρα μας. Όμως ο Ρωσικός Ειματισμός διέφερε σημαντικά από τον Αγγλικό. Από αυτό μάλιστα έμεινε μόνο το όνομα. Για πρώτη φορά το ρωσικό κοινό άκουσε τα έργα του Imagism στις 29 Ιανουαρίου 1919 στο κτίριο της Πανρωσικής Ένωσης Ποιητών στη Μόσχα. Προβλέπει ότι η εικόνα της λέξης υψώνεται πάνω από την ιδέα, την ιδέα.
Για πρώτη φορά ο όρος "Imagism" εμφανίζεται στη ρωσική λογοτεχνία το 1916. Τότε κυκλοφόρησε το βιβλίο του Vadim Shershenevich "Green Street ...", στο οποίο ο συγγραφέας ανακοίνωσε την εμφάνιση μιας νέας τάσης. Πιο εκτεταμένο από τον φουτουρισμό.
Ακριβώς όπως ο Φουτουρισμός, έτσι και ο Ειματισμός επηρέασε τη ζωγραφική. Οι πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες είναι: Γκεόργκι Μπογκντάνοβιτς Γιακούλοφ (αβανγκάρντ καλλιτέχνης), Σεργκέι Τιμοφέβιτς Κόνενκοφ (γλύπτης) και Μπόρις Ρομπέρτοβιτς Έρντμαν.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του Imagism:
Σεργκέι Γιεσένιν
Sergei Alexandrovich Yesenin (1895 - 1925) - ένας διάσημος Ρώσος ποιητής, ένας από τους πιο δημοφιλείς εκπροσώπους του Imagism, ένας εξαιρετικός δημιουργός αγροτικών στίχων. περιγράψαμε σε ένα δοκίμιο για τη συμβολή του στον πολιτισμό της Εποχής του Αργυρού.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του, κατάφερε να γίνει διάσημος για την εξαιρετική δημιουργικότητά του. Όλοι διάβασαν τα εγκάρδια ποιήματά του για την αγάπη, τη φύση, το ρωσικό χωριό. Αλλά ο ποιητής ήταν επίσης γνωστός ως ένας από τους ιδρυτές του Imagism. Το 1919, μαζί με άλλους ποιητές - V.G. Shershenevich και A.B. Mariengof - για πρώτη φορά είπε στο κοινό για τις αρχές αυτού του κινήματος. Το κύριο χαρακτηριστικό ήταν ότι τα ποιήματα των Imagists διαβάζονται από κάτω προς τα πάνω. Ταυτόχρονα, η ουσία του έργου δεν αλλάζει. Αλλά το 1922, ο Σεργκέι Αλεξάντροβιτς συνειδητοποίησε ότι αυτή η καινοτόμος δημιουργική ένωση ήταν πολύ περιορισμένη και το 1924 έγραψε μια επιστολή ανακοινώνοντας το κλείσιμο της ομάδας Imagist.
Τα κύρια έργα του ποιητή (θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι όλα γραμμένα με το στυλ του Imagism):
Τα κύρια θέματα του έργου του Yesenin:
Ανατόλι Μαριένγκοφ
Anatoly Borisovich Mariengof (1897 - 1962) - Ρώσος φανταστικός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, πεζογράφος. Μαζί με τον S. Yesenin και τον V. Shershenevich, ίδρυσε μια νέα κατεύθυνση πρωτοπορίας - τον φαντασιακό. Πρώτα απ' όλα έγινε διάσημος για την επαναστατική του λογοτεχνία, αφού τα περισσότερα έργα του εξυμνούν αυτό το πολιτικό φαινόμενο.
Τα κύρια έργα του ποιητή περιλαμβάνουν βιβλία όπως:
Σε ποιήματα-παραδείγματα Ειματισμού:
Θέματα των έργων του Mariengof:
Μαζί με τον Sergei Yesenin και άλλους Imagists, ο ποιητής συμμετείχε στη δημιουργία των τευχών του περιοδικού "Hotel for Travelers in Beauty" και του βιβλίου "Imagists".
Συμβολισμός
- μια τάση με επικεφαλής μια καινοτόμο εικόνα-σύμβολο που αντικατέστησε την καλλιτεχνική. Ο όρος "symbolism" προέρχεται από το γαλλικό "symbolisme" και το ελληνικό "symbolon" - ένα σύμβολο, ένα σημάδι.
Η Γαλλία θεωρείται πρόγονος αυτής της κατεύθυνσης. Άλλωστε, εκεί, τον 18ο αιώνα, ο διάσημος Γάλλος ποιητής Stéphane Mallarmé ενώθηκε με άλλους ποιητές για να δημιουργήσει ένα νέο λογοτεχνικό κίνημα. Στη συνέχεια, ο συμβολισμός "μετανάστευσε" σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ήδη στα τέλη του 18ου αιώνα ήρθε στη Ρωσία.
Για πρώτη φορά αυτή η έννοια εμφανίζεται στα έργα του Γάλλου ποιητή Jean Moreas.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του συμβολισμού περιλαμβάνουν:
Αλεξάντερ Μπλοκ
Ο Alexander Alexandrovich Blok (1880-1921) είναι διάσημος Ρώσος ποιητής, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του συμβολισμού στη ρωσική ποίηση.
Το μπλοκ ανήκει στο δεύτερο στάδιο ανάπτυξης αυτής της τάσης στη χώρα μας. Είναι ένας «νεώτερος συμβολιστής», που ενσάρκωσε στα έργα του τις φιλοσοφικές ιδέες του στοχαστή Βλαντιμίρ Σεργκέεβιτς Σολόβιοφ.
Τα κύρια έργα του Alexander Blok περιλαμβάνουν τα ακόλουθα παραδείγματα ρωσικού συμβολισμού:
Θέματα του Blok:
Valery Bryusov
Valery Yakovlevich Bryusov (1873 - 1924) - Ρώσος ποιητής - συμβολιστής, μεταφραστής. Ένας από τους πιο διάσημους εκπροσώπους της Αργυρής Εποχής της ρωσικής ποίησης. Στάθηκε στις απαρχές του ρωσικού συμβολισμού μαζί με τον Α.Α. ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ. Η επιτυχία του δημιουργού ξεκίνησε με το σκάνδαλο που σχετίζεται με το μονόστιχο "Ω, κλείσε τα χλωμά σου πόδια". Στη συνέχεια, μετά τη δημοσίευση ακόμη πιο προκλητικών έργων, ο Bryusov βρίσκεται στο επίκεντρο της φήμης. Είναι καλεσμένος σε διάφορες κοσμικές και ποιητικές βραδιές και το όνομά του γίνεται πραγματικό brand στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Παραδείγματα συμβολιστικών στίχων:
Τα κύρια θέματα στο έργο του Valery Yakovlevich Bryusov:
Αντρέι Μπέλι
Andrey Bely (1880 - 1934) - Ρώσος ποιητής, συγγραφέας, κριτικός. Ακριβώς όπως ο Blok, έτσι και ο Bely θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους του συμβολισμού στη χώρα μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δημιουργός υποστήριξε τις ιδέες του ατομικισμού και του υποκειμενισμού. Πίστευε ότι ο συμβολισμός αντιπροσωπεύει μια ορισμένη κοσμοθεωρία ενός ατόμου και όχι απλώς μια τάση στην τέχνη. Σκέφτηκε τη νοηματική γλώσσα την υψηλότερη εκδήλωσηομιλία. Ο ποιητής ήταν επίσης της άποψης ότι όλη η τέχνη είναι ένα είδος πνεύματος, η μυστικιστική ενέργεια των ανώτερων δυνάμεων.
Ονόμασε τα έργα του συμφωνικές, μεταξύ των οποίων τα «Δραματικά», «Βόρεια», «Συμφωνικά» και «Επιστροφή». Διάσημα ποιήματα περιλαμβάνουν: «Και το νερό; Η στιγμή είναι ξεκάθαρη ... "," Asya (το Azure είναι χλωμό), "Balmont", "Madman" και άλλα.
Τα θέματα στο έργο του ποιητή είναι:
Κωνσταντίν Μπαλμόν
Konstantin Dmitrievich Balmont (1867 - 1942) - Ρώσος συμβολιστής ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας. Έγινε διάσημος για τον «αισιόδοξο ναρκισσισμό» του. Σύμφωνα με τον διάσημο Ρώσο ποιητή Anninsky, έθεσε τα σημαντικότερα φιλοσοφικά ερωτήματα στα έργα του. Τα κύρια έργα του ποιητή είναι οι συλλογές «Κάτω από τον Βόρειο Ουρανό», «Θα Γίνουμε Σαν τον Ήλιο» και «Φλεγόμενα Κτίρια» και τα γνωστά ποιήματα «Πεταλούδα», «Στον γαλάζιο ναό», «Δεν υπάρχει μια μέρα που δεν σε σκέφτομαι…». Αυτά είναι πολύ ενδεικτικά παραδείγματα συμβολισμού.
Τα κύρια θέματα στο έργο του Balmont:
Βιάτσεσλαβ Ιβάνοφ
Vyacheslav Ivanovich Ivanov (1866 - 1949) - ποιητής, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής. Αν και επέζησε πολύ από την ακμή του συμβολισμού, παρέμεινε πιστός στις αισθητικές και λογοτεχνικές του αρχές. Ο δημιουργός είναι γνωστός για την ιδέα του Διονυσιακού συμβολισμού (εμπνεύστηκε από τον αρχαίο Έλληνα θεό της γονιμότητας και του κρασιού, Διόνυσο). Στην ποίησή του κυριαρχούσαν αρχαίες εικόνες και φιλοσοφικά ερωτήματα που έθεταν αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Επίκουρος.
Τα κύρια έργα του Ιβάνοφ:
Θέματα δημιουργικότητας:
Ακμεϊσμός
Ο ακμεϊσμός είναι η τελευταία τάση που συνέθεσε την ποίηση της Αργυρής Εποχής. Ο όρος προέρχεται από την ελληνική λέξη «ακμή», που σημαίνει την αυγή κάτι, την κορυφή.
Ως λογοτεχνική εκδήλωση, ο ακμεισμός διαμορφώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Ξεκινώντας το 1900, νέοι ποιητές άρχισαν να συγκεντρώνονται στο διαμέρισμα του ποιητή Vyacheslav Ivanov στην Αγία Πετρούπολη. Το 1906-1907 μια μικρή ομάδα αποσχίστηκε από όλους και σχημάτισε έναν «κύκλο νέων». Τον διέκρινε η επιθυμία να απομακρυνθεί από τους συμβολισμούς και να σχηματίσει κάτι νέο. Επίσης, η λογοτεχνική ομάδα «Εργαστήρι Ποιητών» συνέβαλε πολύ στην ανάπτυξη του ακμεισμού. Περιλάμβανε ποιητές όπως η Anna Akhmatova, ο Osip Mandelstam, ο Georgy Adamovich, ο Vladimir Narbut και άλλοι. Επικεφαλής του εργαστηρίου ήταν οι Nikolay Gumilyov και Sergey Gorodetsky. Μετά από 5 - 6 χρόνια, ένα άλλο μέρος χωρίστηκε από αυτή την ομάδα, η οποία άρχισε να αυτοαποκαλείται ακμεϊστές.
Ο ακμεϊσμός αντικατοπτρίζεται και στη ζωγραφική. Οι απόψεις καλλιτεχνών όπως ο Alexandre Benois (Το λουτρό της μαρκησίας και ο βενετσιάνικος κήπος), ο Konstantin Somov (The Laughed Kiss), ο Sergei Sudeikin και ο Leon Bakst (οι οποίοι ήταν όλοι μέρος της ομάδας τέχνης του τέλους του 19ου αιώνα, The World των Τεχνών) ήταν παρόμοιες με τις απόψεις των ακμεϊστών συγγραφέων. Σε όλες τις εικόνες μπορούμε να δούμε πώς ο σύγχρονος κόσμος έρχεται σε αντίθεση με τον κόσμο του παρελθόντος. Κάθε καμβάς είναι ένα είδος στυλιζαρισμένης διακόσμησης.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του ακμεισμού:
Άννα Αχμάτοβα
Anna Andreevna Akhmatova (1889 - 1966) - Ρωσίδα ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφράστρια. Είναι επίσης υποψήφια για βραβείο Νόμπελστον τομέα της λογοτεχνίας. Ως ταλαντούχα ποιήτρια, ο κόσμος την αναγνώρισε το 1914. Ήταν φέτος που κυκλοφόρησε η συλλογή "Rosary". Επιπλέον, η επιρροή της στους μποέμ κύκλους αυξήθηκε μόνο και το ποίημα "" της έδωσε σκανδαλώδη φήμη. Στη Σοβιετική Ένωση, η κριτική δεν ευνόησε το ταλέντο της, κυρίως η φήμη της πέρασε υπόγεια, στο samizdat, αλλά τα έργα από την πένα της αντιγράφηκαν με το χέρι και τα μάθαιναν απέξω. Ήταν αυτή που υποστήριξε τον Joseph Brodsky στα πρώτα στάδια της δουλειάς του.
Σημαντικές δημιουργίες περιλαμβάνουν:
Τα θέματα της ποίησης περιλαμβάνουν:
Βασικά, τα λυρικά έργα της Άννας Αχμάτοβα είναι γραμμένα προς την κατεύθυνση του ακμεισμού, αλλά μερικές φορές υπάρχουν εκδηλώσεις συμβολισμού, τις περισσότερες φορές με φόντο κάποιου είδους δράση.
Νικολάι Γκουμιλιόφ
Nikolai Stepanovich Gumilyov (1886 - 1921) - Ρώσος ποιητής, κριτικός, πεζογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν ήδη μέλος του ήδη γνωστού σε εσάς «Εργαστηρίου Ποιητών». Χάρη σε αυτόν τον δημιουργό και τον συνάδελφό του Sergei Gorodetsky ιδρύθηκε ο ακμεισμός. Πρωτοστάτησαν σε αυτόν τον πρωτοποριακό διαχωρισμό από τη γενική ομάδα. Τα ποιήματα του Gumilyov είναι κατανοητά και διαφανή, δεν υπάρχει πομπωδία και ζάουμ σε αυτά, επομένως εξακολουθούν να γίνονται πρόβες και να παίζονται σε σκηνές και μουσικά κομμάτια. Μιλάει απλά, αλλά όμορφα και υπέροχα για σύνθετα συναισθήματα και σκέψεις. Για τη σύνδεσή του με τους Λευκούς Φρουρούς, πυροβολήθηκε από τους Μπολσεβίκους.
Οι κύριες εργασίες περιλαμβάνουν:
Το κύριο θέμα της ποίησης του Gumilyov είναι η υπέρβαση των αποτυχιών και των εμποδίων της ζωής. Έθιξε επίσης φιλοσοφικά, ερωτικά, στρατιωτικά θέματα. Η άποψή του για την τέχνη είναι περίεργη, γιατί για αυτόν η δημιουργικότητα είναι πάντα μια θυσία, πάντα μια αγωνία, στην οποία παραδίνεσαι χωρίς ίχνος.
Όσιπ Μάντελσταμ
Osip Emilievich Mandelstam (1891 - 1938) - διάσημος ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφραστής και πεζογράφος. Είναι συγγραφέας πρωτότυπων ερωτικών στίχων, αφιερώνοντας πολλά ποιήματα στην πόλη. Το έργο του διακρίνεται από σατιρικό και ξεκάθαρα αντιπολιτευτικό προσανατολισμό σε σχέση με τις σημερινές τότε αρχές. Δεν φοβόταν να θίξει επίκαιρα θέματα και να κάνει άβολες ερωτήσεις. Για την καυστική και προσβλητική «αφιέρωσή» του στον Στάλιν, συνελήφθη και καταδικάστηκε. Το μυστήριο του θανάτου του στο στρατόπεδο εργασίας παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα.
Παραδείγματα ακμεϊσμού μπορούν να βρεθούν στα έργα του:
Θέματα στο έργο του Μάντελσταμ:
Σεργκέι Γκοροντέτσκι
Sergei Mitrofanovich Gorodetsky (1884 - 1967) - Ρώσος ποιητής - ακμείστας, μεταφραστής. Το έργο του χαρακτηρίζεται από την παρουσία λαογραφικών μοτίβων, ήταν λάτρης της λαϊκής εποχής και του αρχαίου ρωσικού πολιτισμού. Μετά το 1915 έγινε χωρικός ποιητής, περιγράφοντας τα ήθη και τη ζωή του χωριού. Ενώ εργαζόταν ως πολεμικός ανταποκριτής, δημιούργησε έναν κύκλο ποιημάτων αφιερωμένο στη γενοκτονία των Αρμενίων. Μετά την επανάσταση ασχολήθηκε κυρίως με τις μεταφράσεις.
Σημαντικά έργα του ποιητή, που μπορούν να θεωρηθούν παραδείγματα ακμεϊσμού:
Τα κύρια θέματα στα ποιήματα του Σεργκέι Γκοροντέτσκι:
Δημιουργικότητα της Marina Tsvetaeva
Η Marina Ivanovna Tsvetaeva (1892-1941) είναι γνωστή Ρωσίδα ποιήτρια, μεταφράστρια, πεζογράφος. Καταρχήν είναι γνωστή για τα ερωτικά της ποιήματα. Έτεινε επίσης να στοχάζεται τις ηθικές πτυχές της επανάστασης και η νοσταλγία για την παλιά εποχή εντοπίστηκε στα έργα της. Ίσως γι' αυτό αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα των Σοβιετικών, όπου το έργο της δεν εκτιμήθηκε. Γνώριζε έξοχα άλλες γλώσσες και η δημοτικότητά της εξαπλώθηκε όχι μόνο στη χώρα μας. Το ταλέντο της ποιήτριας θαυμάζουν τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τσεχία.
Τα κύρια έργα της Τσβετάεβα:
Τα κύρια θέματα στο έργο της ποιήτριας:
Ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό της Marina Tsvetaeva είναι ότι τα ποιήματά της δεν ανήκουν σε κανένα λογοτεχνικό κίνημα. Όλοι τους είναι έξω από κάθε κατεύθυνση.
Το έργο της Σοφίας Πάρνοκ
Sofia Yakovlevna Parnok (1885 - 1933) - Ρωσίδα ποιήτρια, μεταφράστρια. Κέρδισε φήμη χάρη σε μια σκανδαλώδη φιλία με τη διάσημη ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάεβα. Γεγονός είναι ότι η μεταξύ τους επικοινωνία αποδόθηκε σε κάτι περισσότερο από φιλικές σχέσεις. Στην Πάρνοκ απονεμήθηκε επίσης το παρατσούκλι «Ρωσική Σαπφώ» για τις δηλώσεις της σχετικά με το δικαίωμα των γυναικών στη μη παραδοσιακή αγάπη και στα ίσα δικαιώματα με τους άνδρες.
Κύρια έργα:
Τα κύρια θέματα στο έργο της ποιήτριας είναι η αγάπη χωρίς προκαταλήψεις, η πνευματική σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων, η ανεξαρτησία από την κοινή γνώμη.
Το Πάρνοκ δεν ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σε όλη της τη ζωή προσπάθησε να βρει την ιδιαίτερη θέση της στη λογοτεχνία, όχι δεμένη με μια συγκεκριμένη τάση.
Ενδιαφέρων? Αποθηκεύστε το στον τοίχο σας!Η αργυρή εποχή της ρωσικής ποίησης δεν αξίζει αυτό το όνομα. Εξάλλου, οι ανακαλύψεις και οι καινοτομίες που προέκυψαν εκείνη την εποχή μπορούν δικαίως να ονομαστούν χρυσές. Ήταν εκείνη την εποχή που εμφανίστηκε ο κινηματογράφος στη Ρωσία, η τέχνη φτάνει στο υψηλότερο σημείο της αυγής της, αρχίζει η εποχή του μοντερνισμού - ένα εντελώς νέο πολιτιστικό φαινόμενο που δεν έγινε κατανοητό από πολλούς, αλλά έφερε υπέροχες ιδέες. Στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και τη μουσική εμφανίστηκαν δημιουργοί, των οποίων τα ονόματα γνωρίζουμε σήμερα και μελετάμε με ενδιαφέρον τις λεπτομέρειες της ζωής τους. Παρά το γεγονός ότι αυτή η εποχή διαγράφηκε από τον πόλεμο και τα τρομερά επαναστατικά γεγονότα, αυτό δεν μας εμποδίζει να μιλήσουμε για εκείνα τα υπέροχα πράγματα που εμφανίστηκαν τότε.
Είναι αδύνατο να υπερεκτιμηθούν τα επιτεύγματα της Ασημένιας Εποχής. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του πολιτισμού δεν υπήρξε τόσο πλούσια και τραγική περίοδος ταυτόχρονα. Η ζωή πολλών συγγραφέων και καλλιτεχνών έσπασε από την επανάσταση και οι περισσότεροι από αυτούς, δυστυχώς, δεν άντεξαν τις φρικαλεότητες της, τόσο με την ηθική όσο και από τη σωματική έννοια.
Όλα ξεκίνησαν τον 20ο αιώνα, ο οποίος, σύμφωνα με τη χρονολόγηση, συνέπεσε με την εμφάνιση του μοντερνισμού. Τότε ήταν που δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα απίστευτης δημιουργικής έξαρσης. Εκείνη την εποχή στη Ρωσία, οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν εκπαίδευση που έχει γίνει διαθέσιμη όχι μόνο στα πλούσια τμήματα του πληθυσμού. Πολλοί διάσημοι επιστήμονες κάνουν ανακαλύψεις στον τομέα της ιατρικής, της βοτανικής, ανακαλύπτονται ανεξερεύνητα μυστικά του διαστήματος, γίνονται ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η εποχή της Ασημένιας Εποχής εκδηλώθηκε πιο αποκαλυπτικά στη λογοτεχνία. Ήταν μια περίοδος που εμφανίστηκαν διαφορετικές τάσεις, συγγραφείς ενώθηκαν σε ομάδες για να δημιουργήσουν τέχνη και να συζητήσουν τα ώριμα φρούτα.
Όπως είναι φυσικό, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσουμε ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς για την Ασημένια Εποχή. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι συγγραφείς που προσπαθούσαν ακόμη να διατηρήσουν το πνεύμα του ρεαλισμού (Τσέχοφ, Τολστόι) διατήρησαν τις ισχυρές θέσεις τους και παρέμειναν στην κορυφή της δημοτικότητας. Αλλά ο γαλαξίας των νέων συγγραφέων που προσπάθησαν να ανατρέψουν τους κανόνες και να δημιουργήσουν μια νέα τέχνη πλησίασε με τρομακτική ταχύτητα. Η παραδοσιακή κουλτούρα έπρεπε να εκτοπιστεί, οι κλασικοί συγγραφείς τελικά εγκατέλειψαν το βάθρο και έδωσαν τη θέση τους σε μια νέα τάση. Μπορεί να πει κανείς ότι όλα ξεκίνησαν το 1987, όταν ένας από τους βασικούς θεωρητικούς του συμβολισμού, ο Solovyov, δημοσίευσε το βιβλίο Δικαίωση του Καλού. Σε αυτό περιέχονται όλες οι βασικές φιλοσοφικές ιδέες που έλαβαν ως βάση οι συγγραφείς της Εποχής του Αργυρού. Όμως δεν ήταν όλα τόσο απλά. Οι νέοι συγγραφείς δεν εμφανίστηκαν απλώς στο πολιτιστικό περιβάλλον, ήταν μια αντίδραση στις αλλαγές που δημιουργήθηκαν στη χώρα. Εκείνη τη στιγμή άλλαζαν ιδέες, ηθικές αξίες, ανθρώπινοι προσανατολισμοί. Και μια τέτοια ολική αλλαγή σε όλες τις πτυχές της ζωής ανάγκασε κυριολεκτικά τη δημιουργική διανόηση να μιλήσει γι 'αυτό.
Τα στάδια της Ασημένιας Εποχής μπορούν να χωριστούν σε:
- -90s 19ος αιώνας - η αρχή της πρώτης ρωσικής επανάστασης του 1905 - 1907. – υπάρχει στροφή από την αντίδραση των 80s. σε μια κοινωνική έξαρση, που συνοδεύεται από νέα φαινόμενα στον πολιτισμό.
- -1905 - 1907, όταν η επανάσταση έγινε ο πιο σημαντικός παράγοντας στην πολιτιστική διαδικασία.
- -1907 - 1917 - εποχή οξείας ιδεολογικής και καλλιτεχνικής πάλης και αναθεώρησης των παραδοσιακών αξιών.
- -1917 - τέλος της δεκαετίας του 20. ΧΧ αιώνα, όταν ο προεπαναστατικός πολιτισμός, εν μέρει, διατήρησε τις παραδόσεις της «Ασημένιας Εποχής. Η ρωσική μετανάστευση δηλώνει.
ρεύματα
Η Ασημένια Εποχή αναδεικνύεται πολύ έντονα με φόντο όλα τα άλλα πολιτιστικά φαινόμενα με την παρουσία πολλών ρευμάτων. Όλοι τους ήταν πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά στην ουσία τους ήταν συγγενείς, αφού το ένα προερχόταν από το άλλο. Ο συμβολισμός, ο ακμεϊσμός και ο φουτουρισμός ξεχώρισαν πιο ξεκάθαρα. Για να κατανοήσουμε τι έφερε καθεμία από τις κατευθύνσεις από μόνη της, αξίζει να εμβαθύνουμε στην ιστορία της εμφάνισής τους.
Συμβολισμός
1980 - μέσα 19ου αιώνα. Ποια ήταν η κοσμοθεωρία του ανθρώπου εκείνη την εποχή; Είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του μέσω της γνώσης. Οι θεωρίες του Δαρβίνου, ο θετικισμός του Auguste Comte, ο λεγόμενος ευρωκεντρισμός, δημιούργησαν στέρεο έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ταυτόχρονα όμως ξεκίνησε μια εποχή μεγάλων ανακαλύψεων. Εξαιτίας αυτού, ο Ευρωπαίος δεν μπορούσε πλέον να αισθάνεται τόσο σίγουρος όσο παλιά. Νέες εφευρέσεις και αλλαγές τον έκαναν να αισθάνεται χαμένος σε αφθονία. Και αυτή τη στιγμή έρχεται η εποχή της άρνησης. Η παρακμή κατέλαβε το μυαλό του πολιτιστικού τμήματος του πληθυσμού. Τότε ο Mallarme, ο Verlaine και ο Rimbaud έγιναν δημοφιλείς στη Γαλλία - οι πρώτοι ποιητές που τόλμησαν να βρουν έναν διαφορετικό τρόπο για να παρουσιάσουν τον κόσμο. Οι Ρώσοι ποιητές θα μάθουν πολύ σύντομα για αυτές τις πιο σημαντικές προσωπικότητες και θα αρχίσουν να ακολουθούν το παράδειγμά τους.
Από αυτή τη στιγμή αρχίζει ο συμβολισμός. Ποια είναι η κύρια ιδέα πίσω από αυτή την τάση; Οι συμβολιστές ποιητές υποστήριξαν ότι με τη βοήθεια ενός συμβόλου, μπορείτε να εξερευνήσετε τον κόσμο γύρω σας. Φυσικά, σε όλη την ιστορία του κόσμου, όλοι οι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες έχουν χρησιμοποιήσει συμβολισμούς. Αλλά οι μοντερνιστές είδαν αυτό το φαινόμενο διαφορετικά. Ένα σύμβολο για αυτούς είναι μια ένδειξη του τι είναι πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση. Οι συμβολιστές πίστευαν ότι η λογική και ο ορθολογισμός δεν θα μπορούσαν ποτέ να βοηθήσουν στην κατανόηση του όμορφου κόσμου της τέχνης. Άρχισαν να εστιάζουν την προσοχή τους στο μυστικιστικό στοιχείο των δικών τους έργων.
Σημάδια:
- Το κύριο θέμα της δουλειάς τους είναι η θρησκεία.
- Οι κύριοι χαρακτήρες των έργων τους είναι πλέον μάρτυρες ή προφήτες.
- Ο συμβολισμός αρνείται μια συγκεκριμένη αναπαράσταση της πραγματικότητας και του περιεχομένου. Είναι μάλλον μια αναπαράσταση του αντικειμενικού κόσμου με τη βοήθεια συμβόλων.
- Οι συμβολιστές ποιητές κρατούσαν αποστάσεις και δεν ανακατεύονταν στη δημόσια και πολιτική ζωή της κοινωνίας.
- Το κύριο σύνθημά τους ήταν η φράση: «Ελκούμε τους εκλεκτούς», δηλαδή απωθούσαν επίτηδες τους αναγνώστες για να μην αποτελούν μαζικό πολιτισμικό φαινόμενο.
Οι κύριοι συμβολιστές περιλαμβάνουν συγγραφείς όπως:
- Bryusov,
- Balmont,
- Μερεζκόφσκι,
- Gippius.
Η αισθητική του συμβολισμού είναι η αισθητική του υπαινιγμού. Ο συγγραφέας δεν απεικονίζει τον κόσμο των πραγμάτων, δεν εκφράζει τη γνώμη του, γράφει μόνο για τους συνειρμούς του που έχει με αυτό ή εκείνο το θέμα. Γι' αυτό οι Συμβολιστές εκτιμούσαν τόσο πολύ τη μουσική. Ο S. Baudelaire θεωρούσε τον συμβολισμό ως τον μόνο δυνατό τρόπο προβολής της πραγματικότητας.
Ακμεϊσμός
Ο ακμεισμός είναι το πιο μυστηριώδες φαινόμενοΑσημένια Εποχή. Προέρχεται από το 1911. Κάποιοι όμως ερευνητές και φιλόλογοι υποστηρίζουν μερικές φορές ότι δεν υπήρχε καθόλου ακμεισμός και ότι είναι ένα είδος συνέχειας του συμβολισμού. Αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές σε αυτούς τους τομείς. Ο ακμεϊσμός έγινε μια νέα, πιο πρόσφατη τάση και εμφανίστηκε σε μια εποχή που ο συμβολισμός άρχισε να ξεπερνά τον εαυτό του και μια διάσπαση βρισκόταν στη μέση του. Νέοι ποιητές, που αρχικά ήθελαν να χαρακτηριστούν ως συμβολιστές, απογοητεύτηκαν από αυτό το γεγονός και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια νέα ομάδα. Το 1911, ο Gumilyov οργάνωσε το «Εργαστήρι Ποιητών» όταν ένιωσε ότι είχε αρκετή εμπειρία και δύναμη για να διδάξει άλλους. Τον συνοδεύει ο Γκοροντέτσκι. Μαζί θέλουν να προσκολλήσουν στον εαυτό τους όσο το δυνατόν περισσότερους «ετερόκλητους» ποιητές. Ως αποτέλεσμα, αυτό συνέβη: ο Khlebnikov, ο Klyuev και ο Burliuk επισκέφτηκαν το "Εργαστήριο", συγγραφείς όπως ο Mandelstam και η Akhmatova βγήκαν κάτω από το φτερό του Gumilyov. Οι νέοι ποιητές χρειάζονταν ένα επαγγελματικό περιβάλλον και το απέκτησαν όταν εντάχθηκαν στην κοινότητα "Tsekha".
Ο ακμεισμός είναι μια όμορφη λέξη που μεταφράζεται ως "κορυφή" ή "σημείο". Ποια είναι τα κύρια διαφορές μεταξύ συμβολισμού και ακμεισμού?
- Πρώτα απ 'όλα, συνίσταται στο γεγονός ότι τα έργα των ακμεϊστών ποιητών ήταν πιο απλά και δεν είχαν τόσο βαθύ ιερό νόημα όπως αυτά των συμβολιστών. Το θέμα της θρησκείας δεν ήταν τόσο παρεμβατικό, το θέμα του μυστικισμού επίσης έσβησε στο παρασκήνιο. Πιο συγκεκριμένα, οι ακμεϊστές έγραψαν για τα γήινα, αλλά πρότειναν να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η εξωπραγματική πλευρά.
- Αν ο συμβολισμός έφερε την ιδέα ενός ακατανόητου μυστηρίου, τότε ο ακμεϊσμός είναι περισσότερο ένας γρίφος που πρέπει να σκεφτείς και σίγουρα θα βρεις την απάντηση.
Όμως οι ακμεϊστές βιάζονταν και το κίνημα δεν κράτησε όσο ήθελαν οι συμμετέχοντες. Ήδη από τα πρώτα χρόνια γράφτηκε ένα μανιφέστο ακμεϊσμού, το οποίο, παρ' όλο τον πλούτο του, δεν ανταποκρινόταν ιδιαίτερα στην πραγματικότητα. Το έργο των ποιητών του "Εργαστηρίου" δεν έφερε πάντα όλες τις ιδέες του μανιφέστου και οι κριτικοί ήταν πολύ δυσαρεστημένοι με αυτό το γεγονός. Και το 1914 άρχισε ο πόλεμος και ο ακμεϊσμός σύντομα ξεχάστηκε, χωρίς να προλάβει να ανθίσει.
Φουτουρισμός
Ο φουτουρισμός δεν ήταν μια αναπόσπαστη αισθητική σχολή και περιλάμβανε διάφορες τάσεις: κυβοφουτουρισμό, εγω-φουτουρισμό, μεσοπάτωμα ποίησης κ.λπ. Το όνομά του προέρχεται από την αγγλική λέξη «future», που σημαίνει «μέλλον». Ο David Davidovich Burliuk - ένας από τους κύριους εκπροσώπους, ο "πατέρας του φουτουρισμού", όπως του άρεσε να αποκαλεί τον εαυτό του, μισούσε τον δανεισμό από τη γλώσσα και αποκαλούσε τους φουτουριστές "budetlyans".
Σημάδια και χαρακτηριστικά:
- Οι φουτουριστές, σε αντίθεση με άλλες τάσεις, επικεντρώθηκαν σε διαφορετικούς τύπους πολιτισμού. Ο ποιητής διαμόρφωσε έναν νέο ρόλο, έγινε ταυτόχρονα καταστροφέας και δημιουργός.
- Ο φουτουρισμός, ως πρωτοποριακό φαινόμενο, προσπάθησε να σοκάρει το κοινό. Ο Marcel Duchamp, που έφερε ένα ουρητήριο στην έκθεση και το αποκάλεσε δική του δημιουργία, απεικονίζοντας την υπογραφή του πάνω του, ήταν ο πρώτος που έκανε μια τέτοια σκανδαλώδη επίθεση στη δημιουργική διανόηση.
- Ορισμένοι φιλόλογοι υποστηρίζουν ότι ο ακμεϊσμός και ο φουτουρισμός δεν είναι ξεχωριστά κινήματα, αλλά μόνο μια αντίδραση σε όσα έκαναν οι εκπρόσωποι του συμβολισμού στην εποχή τους. Πράγματι, στα ποιήματα πολλών συμβολιστών, για παράδειγμα, στο Blok ή στο Balmont, μπορεί κανείς να βρει γραμμές που ακούγονται πολύ avant-garde.
- Αν οι Συμβολιστές θεωρούσαν τη μουσική ως κύρια τέχνη, τότε οι φουτουριστές, πρώτα απ 'όλα, καθοδηγούνταν από τη ζωγραφική. Δεν είναι περίεργο ότι πολλοί από τους ποιητές ήταν αρχικά καλλιτέχνες, για παράδειγμα, ο D. Burliuk και ο αδελφός του, Mayakovsky και Khlebnikov. Άλλωστε η τέχνη του φουτουρισμού είναι η τέχνη της απεικόνισης, οι λέξεις απεικονίζονταν σε αφίσες ή προπαγανδιστικά φύλλα για να δει και να θυμηθεί το κοινό το κύριο μήνυμα των ποιητών.
- Οι φουτουριστές πρότειναν να ξεχάσουμε επιτέλους την παραδοσιακή τέχνη. «Πέτα τον Πούσκιν από το πλοίο της νεωτερικότητας» είναι το κύριο σύνθημά τους. Ο Μαρινέτι ζήτησε επίσης «καθημερινό φτύσιμο στο βωμό της τέχνης».
- Οι φουτουριστές έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή όχι στον συμβολισμό, αλλά συγκεκριμένα στη λέξη. Προσπάθησαν να το τροποποιήσουν, μερικές φορές όχι με τον πιο κατανοητό και αισθητικό τρόπο, για να προσβάλλουν τον αναγνώστη. Τους ενδιέφερε η ιστορική βάση της λέξης, η φωνητική της. Αυτό ήταν απαραίτητο για να «ξεκολλήσουν» κυριολεκτικά οι λέξεις από το κείμενο.
Οι απαρχές του φουτουρισμού επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις δραστηριότητες των Ιταλών φουτουριστών, ιδιαίτερα από το μανιφέστο του Filippo Tomaso Marinetti, το οποίο γράφτηκε το 1910.
Το 1910 συγκεντρώθηκε μια ομάδα από τους αδερφούς Μπουρλιούκοφ, τον Βέλιμιρ Χλεμπνίκοφ και την ποιήτρια Έλενα Γκούρο, η οποία, δυστυχώς, έζησε μια πολύ σύντομη ζωή, αλλά έδειξε μεγάλη υπόσχεση ως δημιουργός. Διορίζουν το σπίτι του David Burliuk ως χώρο δημιουργικότητας και δημιουργούν μια συλλογή του "Judges' Garden". Το τύπωσαν στο πιο φτηνό χαρτί (ταπετσαρία) και ήρθαν στις περίφημες «Τετάρτες» στον Β. Ιβάνοφ. Όλο το βράδυ κάθισαν μάλλον ήσυχα, αλλά έφυγαν νωρίτερα, αφού έβαλαν τις ίδιες συλλογές στις τσέπες των παλτών άλλων. Από αυτό το ασυνήθιστο περιστατικό, μάλιστα, ξεκίνησε ο ρωσικός φουτουρισμός.
Το 1912 δημιουργήθηκε το «Ένα χαστούκι στο κοινό γούστο» που συγκλόνισε τους αναγνώστες. Το ήμισυ αυτής της συλλογής αποτελούνταν από ποιήματα του V. Khlebnikov, του οποίου το έργο εκτιμήθηκε πολύ από τους μελλοντολόγους.
Οι φουτουριστές ζήτησαν τη δημιουργία νέων μορφών στην τέχνη. Τα κύρια κίνητρα της δουλειάς τους ήταν:
- εξύψωση του δικού του «εγώ»,
- φανατική λατρεία του πολέμου και της καταστροφής,
- περιφρόνηση για την αστική τάξη και αδύναμη ανθρώπινη θηλυκότητα.
Ήταν σημαντικό για αυτούς να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερη προσοχή στον εαυτό τους, και γι 'αυτό οι μελλοντολόγοι ήταν έτοιμοι για όλα. Ντύθηκαν με περίεργα ρούχα, ζωγράφισαν σύμβολα στα πρόσωπά τους, κρέμασαν αφίσες και τριγυρνούσαν στην πόλη έτσι, ψέλνοντας τα δικά τους έργα. Ο κόσμος αντέδρασε διαφορετικά, κάποιος κοίταξε με θαυμασμό, έκπληκτος με το θάρρος των εξωγήινων και κάποιος μπορούσε να πηδήξει με τις γροθιές του.
Ευκρινής απεικώνιση
Ορισμένα χαρακτηριστικά αυτής της τάσης μοιάζουν πολύ με τον φουτουρισμό. Ο όρος πρωτοεμφανίστηκε μεταξύ των Άγγλων ποιητών T. Eliot, W. Lewis, T. Hume, E. Pound και R. Aldington. Αποφάσισαν ότι η ποίηση χρειαζόταν περισσότερες εικόνες («εικόνα» στα αγγλικά σημαίνει «εικόνα»). Επιδίωξαν να δημιουργήσουν μια νέα ποιητική γλώσσα στην οποία δεν θα υπάρχει χώρος για κλισέ φράσεις. Οι Ρώσοι ποιητές έμαθαν για πρώτη φορά για τον Ειματισμό από τη Ζιναΐντα Βενγκέροβα, εκείνη την εποχή μια από τις πιο διάσημες κριτικούς λογοτεχνίας. Το 1915 δημοσιεύεται το άρθρο της «The English Futurists» και τότε οι νέοι ποιητές σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να δανειστούν το όνομα από τους Βρετανούς, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσουν τη δική τους τάση. Στη συνέχεια, ο πρώην μελλοντολόγος Βλαντιμίρ Σέρσνεβιτς το 1916 έγραψε το «Πράσινο Βιβλίο», στο οποίο χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον όρο «Imagism» και αναφέρει ότι η εικόνα πρέπει να στέκεται πάνω από το περιεχόμενο του έργου.
Στη συνέχεια, το 1919, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Sirena η «Διακήρυξη» του Imagist Order. Υπέδειξε τους βασικούς κανόνες και τις φιλοσοφικές έννοιες αυτού του κινήματος.
Ο εικονισμός, όπως και το σουρεαλιστικό κίνημα στη Γαλλία, ήταν το πιο οργανωμένο κίνημα που υπήρχε. Οι συμμετέχοντες του συχνά πραγματοποιούσαν λογοτεχνικές βραδιές και συναντήσεις, εξέδωσαν μεγάλο αριθμό συλλογών. Εξέδιδαν το δικό τους περιοδικό, το οποίο ονομαζόταν «Ξενοδοχείο για ταξιδιώτες στο όμορφο». Όμως, παρά μια τέτοια αλληλεγγύη, οι ποιητές του Imagist είχαν εντελώς διαφορετικές απόψεις για τη δημιουργικότητα. Για παράδειγμα, η ποίηση του Anatoly Mariengof ή του Vladimir Shernevich χαρακτηριζόταν από παρακμιακές διαθέσεις, προσωπικά συναισθήματα και απαισιοδοξία. Και ταυτόχρονα, στον κύκλο τους ήταν ο Σεργκέι Γιεσένιν, για τον οποίο το θέμα της πατρίδας γίνεται βασικό στο έργο του. Εν μέρει, ήταν η εικόνα ενός απλού χωρικού, την οποία επινόησε ο ίδιος για να γίνει πιο δημοφιλής. Μετά την επανάσταση, ο Yesenin θα τον εγκαταλείψει εντελώς, αλλά το ίδιο το γεγονός του πόσο ετερογενείς ήταν οι ποιητές αυτής της τάσης και πώς προσέγγισαν τη δημιουργία των έργων τους, είναι σημαντικό εδώ.
Ήταν αυτή η διαφορά που τελικά οδήγησε στη διάσπαση του Imagism σε δύο διαφορετικές ομάδες και αργότερα το κίνημα διαλύθηκε εντελώς. Στον κύκλο τους εκείνη την εποχή άρχισαν να δημιουργούνται συχνότερα διάφορα είδη πολεμικών και διαφωνιών. Οι ποιητές αντέκρουαν ο ένας τον άλλον, εκφράζοντας τις σκέψεις τους, και δεν μπορούσαν να βρουν έναν συμβιβασμό που θα εξομαλύνει τη σύγκρουση.
εγωφουτουρισμός
Ένα είδος φουτουριστικού ρεύματος. Το όνομά του φέρει την κύρια ιδέα («Εγωφουτουρισμός» μεταφράζεται ως «Είμαι το μέλλον»). Η ιστορία του ξεκίνησε το 1911, αλλά αυτή η τάση δεν κράτησε πολύ. Ο Igor Severyanin έγινε ο ποιητής που αποφάσισε να δημιουργήσει ανεξάρτητα τη δική του τάση και να ενσωματώσει την ιδέα του με τη βοήθεια της δημιουργικότητας. Στην Αγία Πετρούπολη ανοίγει τον κύκλο «Εγώ», από τον οποίο ξεκίνησε ο εγω-φουτουρισμός. Στη συλλογή του Πρόλογος. Εγωφουτουρισμός. Grandos της ποίησης. Αποθεωτικό τετράδιο τρίτου τόμου» ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομα της κίνησης.
Ο ίδιος ο Severyanin δεν συνέταξε κανένα μανιφέστο και δεν έγραψε ένα δημιουργικό πρόγραμμα για το δικό του κίνημα, έγραψε γι 'αυτόν ως εξής:
Σε αντίθεση με τη σχολή Marinetti, πρόσθεσα σε αυτή τη λέξη [φουτουρισμός] το πρόθεμα «εγώ» και σε παρένθεση «καθολικό» ... Τα συνθήματα του εγω-φουτουρισμού μου ήταν: 1. Η ψυχή είναι η μόνη αλήθεια. 2. Αυτοεπιβεβαίωση της προσωπικότητας. 3. Ψάχνοντας για το νέο χωρίς να απορρίπτετε το παλιό. 4. Νεολογισμοί με νόημα. 5. Τολμηρές εικόνες, επίθετα, παραφωνίες και παραφωνίες. 6. Η καταπολέμηση των «στερεότυπων» και των «προφύλαξης οθόνης». 7. Ποικιλία μετρητών.
Το 1912, στην ίδια Πετρούπολη, δημιουργήθηκε η «Ακαδημία της Εγωποίησης», στην οποία εντάχθηκαν οι νέοι και εντελώς άπειροι Γ. Ιβάνοφ, Γκράιλ-Αρέλσκι (Σ. Πετρόφ) και Κ. Ολίμποφ. Ο αρχηγός ήταν ακόμα ο Σεβεργιάνιν. Στην πραγματικότητα, από όλους τους ποιητές που αναφέρονται παραπάνω, έγινε ο μόνος του οποίου το έργο δεν έχει ακόμη ξεχαστεί και μελετάται ενεργά από φιλολόγους.
Όταν ο πολύ νεαρός Ivan Ignatiev εντάχθηκε στο ρεύμα του εγωφουτουρισμού, δημιουργήθηκε η «Διαισθητική Ένωση Εγωφουτουριστών», η οποία περιλάμβανε τους P. Shirokov, V. Gnedov και D. Kryuchkov. Έτσι χαρακτήρισαν το κίνημα του εγωφουτουρισμού στο μανιφέστο τους: «Η αδιάκοπη προσπάθεια κάθε Εγωιστή να επιτύχει τις δυνατότητες του Μέλλοντος στο Παρόν μέσω της ανάπτυξης του εγωισμού».
Πολλά έργα των εγω-μελλοντολόγων δεν χρησίμευαν για ανάγνωση, αλλά για αποκλειστικά οπτική αντίληψη του κειμένου, για την οποία οι ίδιοι οι συγγραφείς προειδοποίησαν σε σημειώσεις σε ποιήματα.
εκπροσώπους
Άννα Αντρέεβνα Αχμάτοβα (1889-1966)
Ποιήτρια, μεταφράστρια και κριτικός λογοτεχνίας, το πρώιμο έργο της συνήθως αποδίδεται στο ρεύμα του ακμεισμού. Ήταν μια από τις μαθήτριες του Gumilyov, με τον οποίο παντρεύτηκε αργότερα. Το 1966 ήταν υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ. Η κύρια τραγωδία της ζωής της, φυσικά, ήταν η επανάσταση. Οι καταστολές της αφαίρεσαν τους πιο αγαπημένους ανθρώπους: τον πρώτο της σύζυγο, Νικολάι Γκουμιλιόφ, ο οποίος πυροβολήθηκε το 1921, μετά το διαζύγιό τους, τον γιο του Λεβ Γκουμιλιόφ, ο οποίος πέρασε περισσότερα από 10 χρόνια στη φυλακή και, τέλος, τον τρίτο σύζυγο, Ο Νικολάι Πούνιν, ο οποίος συνελήφθη τρεις φορές και πέθανε στο στρατόπεδο το 1953. Η Αχμάτοβα έβαλε όλο τον πόνο αυτών των τρομερών απωλειών στο ποίημα "Ρέκβιεμ", το οποίο έγινε το πιο σημαντικό έργο στο έργο της.
Τα κύρια κίνητρα των ποιημάτων της συνδέονται με την αγάπη, η οποία εκδηλώνεται σε όλα. Αγάπη για την πατρίδα, για την οικογένεια. Παραδόξως, παρά τον πειρασμό να ενταχθεί στη μετανάστευση, η Αχμάτοβα αποφασίζει να μείνει στην αγανακτισμένη χώρα. Για να τη σώσει. Και πολλοί σύγχρονοι θυμούνται ότι το φως στα παράθυρα του σπιτιού της στην Πετρούπολη ενέπνευσε την ελπίδα για το καλύτερο στις ψυχές τους.
Nikolai Stepanovich Gumilyov (1886-1921)
Ιδρυτής της σχολής του ακμεισμού, πεζογράφος, μεταφραστής και κριτικός λογοτεχνίας. Ο Gumilyov διακρινόταν πάντα για την αφοβία του. Δεν ντρεπόταν να δείξει ότι δεν ήταν καλός σε κάτι και αυτό τον οδηγούσε πάντα στη νίκη, ακόμα και στις πιο απελπιστικές καταστάσεις. Πολύ συχνά, η φιγούρα του φαινόταν μάλλον κωμική, αλλά αυτό είχε θετική επίδραση στη δουλειά του. Ο αναγνώστης μπορούσε πάντα να βάλει τον εαυτό του στη θέση του και να νιώσει κάποια ομοιότητα. Η ποιητική τέχνη για τον Gumilyov είναι, πρώτα απ 'όλα, μια τέχνη. Τραγούδησε στο έργο του καλλιτέχνες και ποιητές που εργάστηκαν σκληρά για να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, γιατί δεν πίστευαν στον θρίαμβο μιας γεννημένης ιδιοφυΐας. Τα ποιήματά του είναι συχνά αυτοβιογραφικά.
Υπάρχει όμως μια περίοδος εντελώς νέας ποιητικής, όταν ο Γκουμελιόφ βρίσκει το δικό του ιδιαίτερο στυλ. Το ποίημα «Το χαμένο τραμ» είναι ένα έμβλημα που θυμίζει το έργο του C. Baudelaire. Κάθε τι γήινο στον χώρο του ποιήματος γίνεται μεταφυσικό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Gumilyov νικά τον εαυτό του. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο, αποφασίζει ωστόσο να επιστρέψει στη Ρωσία και, δυστυχώς, αυτή η απόφαση γίνεται μοιραία για τη ζωή του.
Μαρίνα Ιβάνοβνα Τσβετάεβα (1892-1941)
Στην Τσβετάεβα δεν άρεσε πραγματικά η χρήση θηλυκών στη διεύθυνσή της, επομένως, ας πούμε γι 'αυτήν έτσι: ποιητής της Ασημένιας Εποχής, πεζογράφος, μεταφραστής. Ήταν η συγγραφέας που δεν μπορεί να αποδοθεί σε μια συγκεκριμένη πορεία της Αργυρής Εποχής. Γεννήθηκε σε μια εύπορη οικογένεια και η παιδική της ηλικία ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος στη ζωή της. Αλλά ο χωρισμός με μια ανέμελη νεολαία γίνεται μια πραγματική τραγωδία. Και μπορούμε να παρατηρήσουμε τον απόηχο αυτών των εμπειριών σε όλα τα ώριμα ποιήματα της Τσβετάεβα. Η συλλογή της του 1910, The Red-Bound Book, απλώς περιγράφει όλες αυτές τις όμορφες, εμπνευσμένες εντυπώσεις ενός μικρού κοριτσιού. Γράφει με αγάπη για τα παιδικά βιβλία, τη μουσική, το να πηγαίνει στο παγοδρόμιο.
Στη ζωή, η Τσβετάεβα θα μπορούσε να ονομαστεί μαξιμαλίστρια. Πάντα πήγαινε μέχρι το τέλος. Ερωτευμένη, έδωσε όλο της τον εαυτό στο άτομο για το οποίο είχε αισθήματα. Και μετά το μισούσα εξίσου. Όταν η Μαρίνα Ιβάνοβνα συνειδητοποίησε ότι η παιδική ηλικία είχε φύγει για πάντα, απογοητεύτηκε. Με τη βοήθεια του κύριου σημείου των ποιημάτων της - μια παύλα, φαινόταν να αντιτίθεται σε δύο κόσμους. Στην ύστερη ποίησή της υπάρχει μια ακραία απόγνωση, ο Θεός δεν υπάρχει πια γι' αυτήν, και οι λέξεις για τον κόσμο έχουν μια πολύ σκληρή χροιά.
Sergei Mitrofanovich Gorodetsky (1884-1967)
Ρώσος ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, δημοσιογράφος, καλλιτέχνης. Άρχισε να ασχολείται με τη δημιουργικότητα μετά την προσέγγιση με τον Α.Α. ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ. Στα πρώτα του πειράματα, καθοδηγήθηκε από τον ίδιο και τον Αντρέι Μπέλι. Αλλά, από την άλλη πλευρά, ο νεαρός ποιητής έγινε κοντά στους απλούς αγρότες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην επαρχία Pskov. Εκεί ακούει πολλά τραγούδια, ανέκδοτα, έπη και απορροφά τη λαογραφία, που αργότερα θα αποτυπωθεί πλήρως στη δουλειά του. Τον υποδέχονται με ενθουσιασμό στον "πύργο" του Βιάτσεσλαβ Ιβάνοφ και ο Γκοροντέτσκι γίνεται για κάποιο διάστημα ο κύριος καλεσμένος στις περίφημες "Τετάρτες".
Αλλά αργότερα ο ποιητής άρχισε να δίνει υπερβολική προσοχή στη θρησκεία και αυτό προκάλεσε αρνητική αντίδραση από τους συμβολιστές. Το 1911, ο Gorodetsky διέκοψε τις σχέσεις μαζί τους και, έχοντας λάβει την υποστήριξη του Gumilyov, έγινε ένας από τους διοργανωτές του "Εργαστηρίου Ποιητών". Στα ποιήματά του, ο Gorodetsky ζήτησε την ανάπτυξη της ικανότητας του στοχασμού, αλλά προσπάθησε να δείξει αυτή την ιδέα χωρίς υπερβολική φιλοσοφία. Σε όλη του τη ζωή δεν σταμάτησε να εργάζεται και να βελτιώνει την ποιητική του γλώσσα.
Vladimir Vladimirovich Mayakovsky (1893-1930)
Ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ου αιώνα, που διακρίθηκε στον χώρο του κινηματογράφου, του δράματος, του σεναρίου. Ήταν επίσης καλλιτέχνης και συντάκτης περιοδικών. Ήταν εκπρόσωπος του φουτουρισμού. Ο Μαγιακόφσκι ήταν μια αρκετά περίπλοκη φιγούρα. Τα έργα του αναγκάστηκαν να διαβάσουν με το ζόρι, και ως εκ τούτου η διανόηση ανέπτυξε μια έντονη αντιπάθεια για όλα όσα έκανε ο ποιητής.
Γεννήθηκε σε μια αγροτική περιοχή, στη Γεωργία, και αυτό το γεγονός επηρέασε ριζικά τη μελλοντική του μοίρα. Έκανε περισσότερη προσπάθεια για να γίνει αντιληπτός και αυτό αντικατοπτρίστηκε στη δουλειά του και στον τρόπο που ήξερε να το παρουσιάζει. Μετά τη φυλάκιση, ο Μαγιακόφσκι αποσύρεται από την πολιτική ζωή και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην τέχνη. Μπαίνει στην Ακαδημία Τέχνης, όπου γνωρίζει τον D. Burliuk, και αυτή η μοιραία συνάντηση καθόρισε για πάντα τη φύση της ενασχόλησής του. Ο Μαγιακόφσκι ήταν ένας ποιητής-ρήτορας που προσπάθησε να μεταφέρει στο κοινό νέες αλήθειες. Δεν καταλάβαιναν όλοι το έργο του, αλλά δεν σταμάτησε να ομολογεί τον έρωτά του στον αναγνώστη και να στρέφει τις ιδέες του σε αυτόν.
Osip Emilievich Mandelstam (1908-1916)
Ρώσος ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής, δοκιμιογράφος, κριτικός, κριτικός λογοτεχνίας. Ανήκε στο ρεύμα του ακμεισμού. Ο Μάντελσταμ γίνεται ώριμος συγγραφέας αρκετά νωρίς. Ωστόσο, οι ερευνητές ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μεταγενέστερη περίοδο του έργου του. Είναι εκπληκτικό ότι δεν έγινε αντιληπτός ως ποιητής για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα έργα του φάνηκαν σε πολλές κενές απομιμήσεις. Όμως, έχοντας μπει στο «Εργαστήρι των Ποιητών», βρίσκει επιτέλους ομοϊδεάτες.
Συχνά ο Mandelstam βασίζεται σε αναφορές σε άλλα έργα της κλασικής ποίησης. Επιπλέον, το κάνει αρκετά διακριτικά, έτσι ώστε μόνο ένας καλά διαβασμένος και έξυπνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει το αληθινό νόημα. Τα ποιήματά του φαίνονται λίγο βαρετά στους αναγνώστες, αφού δεν του άρεσε η υπερβολική ανάταση. Οι στοχασμοί για τον Θεό και το αιώνιο είναι ένα συχνό μοτίβο των έργων του, το οποίο είναι στενά συνυφασμένο με το μοτίβο της μοναξιάς. Ο συγγραφέας είπε για τη διαδικασία της δημιουργικότητας: «Η ποιητική λέξη είναι μια δέσμη και το νόημα ξεφεύγει από αυτήν προς διαφορετικές κατευθύνσεις». Είναι αυτές οι έννοιες που μπορούμε να εξετάσουμε σε κάθε γραμμή των ποιημάτων του.
Σεργκέι Αλεξάντροβιτς Γιεσένιν (1895-1925)
Ρώσος ποιητής, εκπρόσωπος της νέας αγροτικής ποίησης και στίχων, και σε μια μεταγενέστερη περίοδο δημιουργικότητας - ο Ειματισμός. Ένας ποιητής που ήξερε να πλαισιώνει το έργο του και να περιβάλλει τη δική του φιγούρα με ένα πέπλο μυστικότητας. Γι' αυτό οι κριτικοί λογοτεχνίας εξακολουθούν να διαφωνούν για την προσωπικότητά του. Αλλά ένα γεγονός για το οποίο μίλησαν όλοι οι σύγχρονοι του ποιητή είναι απολύτως σαφές - ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος και δημιουργός. Το πρώιμο έργο του είναι εντυπωσιακό στην ποιητική του ωριμότητα. Αλλά πίσω από αυτό κρύβεται μια ορισμένη εξαπάτηση, όταν ο Yesenin συνέλεξε την τελευταία συλλογή των ποιημάτων του, συνειδητοποίησε ότι ήταν απαραίτητο να συμπεριλάβει σε αυτήν τα έργα που έγραψε, ως έμπειρος ποιητής. Αποδεικνύεται ότι ο ίδιος αντικατέστησε τους απαραίτητους στίχους στη βιογραφία του.
Η εμφάνιση του Yesenin στον ποιητικό κύκλο έγινε μια πραγματική γιορτή, σαν να τον περίμεναν. Ως εκ τούτου, δημιούργησε για τον εαυτό του την εικόνα ενός απλού τύπου που μπορεί να μιλήσει για τη ζωή στο χωριό. Ενδιαφερόταν ειδικά για τη λαογραφία για να γράφει δημοτικά ποιήματα. Αλλά μέχρι το 1917 είχε βαρεθεί αυτή την εικόνα και την αρνείται σκανδαλωδώς. Έχοντας μπει στον κύκλο των εικονιστών, αρχίζει να παίζει το ρόλο ενός χούλιγκαν της Μόσχας και τα κίνητρα της δουλειάς του αλλάζουν δραματικά.
Velimir Khlebnikov (1885-1922)
Ρώσος ποιητής και πεζογράφος, μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ρωσικής πρωτοπορίας. Ήταν ένας από τους ιδρυτές του ρωσικού φουτουρισμού. αναμορφωτής της ποιητικής γλώσσας, πειραματιστής στον τομέα της δημιουργίας λέξεων και ζαούμι, «πρόεδρος του πλανήτη». Ο πιο ενδιαφέρον ποιητής της εποχής του. Ήταν η κύρια φιγούρα του κυβοφουτουρισμού.
Παρά την εξωτερική εικόνα ενός ήρεμου και ήσυχου ανθρώπου, ήταν πολύ φιλόδοξος. Προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο με την ποίησή του. Ο Χλεμπνίκοφ ήθελε πραγματικά οι άνθρωποι να σταματήσουν να βλέπουν τα όρια. «Εκτός χώρου και εκτός χρόνου» είναι το βασικό σύνθημα της ζωής του. Προσπαθούσε να δημιουργήσει μια γλώσσα που θα μπορούσε να μας ενώσει όλους. Κάθε έργο του ήταν μια προσπάθεια δημιουργίας μιας τέτοιας γλώσσας. Επίσης, στο έργο του, μπορεί κανείς να εντοπίσει κάποιο είδος μαθηματικών, προφανώς, αυτό επηρεάστηκε από το γεγονός ότι σπούδασε στη Μαθηματική Σχολή στο Πανεπιστήμιο του Καζάν. Παρά την εξωτερική πολυπλοκότητα των ποιημάτων του, το καθένα μπορεί να διαβαστεί ανάμεσα στις γραμμές και να καταλάβει τι ακριβώς ήθελε να πει ο ποιητής. Οι δυσκολίες στα έργα του είναι πάντα εσκεμμένες, έτσι ώστε ο αναγνώστης κάθε φορά να λύνει ένα είδος γρίφου διαβάζοντάς τον.
Anatoly Borisovich Mariengof (1897-1962)
Ρώσος ποιητής-φαντογράφος, θεωρητικός της τέχνης, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, απομνημονευματολόγος. Έγραφε ποίηση από μικρός, καθώς ήταν πολύ διαβασμένο παιδί και αγαπούσε τα ρωσικά κλασικά. Μετά την εμφάνιση των συμβολιστών στον λογοτεχνικό στίβο, ερωτεύεται το έργο του Α.Α. Μπλοκ. Στα πρώτα του έργα, ο Μαριένγκοφ προσπάθησε να τον μιμηθεί.
Αλλά η πραγματική και πλήρης λογοτεχνική του καριέρα ξεκίνησε από τη στιγμή που γνώρισε τον Yesenin. Ήταν πολύ φιλικοί, οι βιογραφίες τους κυριολεκτικά μπλέκονταν μεταξύ τους, νοίκιασαν μαζί ένα διαμέρισμα, δημιούργησαν μαζί και μοιράστηκαν όλες τις λύπες τους. Αφού συναντήθηκαν με τον Shershnevich και τον Ivnev, αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια ομάδα Imagists το 1919. Ήταν μια περίοδος άνευ προηγουμένου δημιουργικής δραστηριότητας στη ζωή του Μαριένγκοφ. Η έκδοση των μυθιστορημάτων "Cynics" και "The Shaved Man" συνοδεύτηκε από σκάνδαλα υψηλού προφίλ που προκάλεσαν μεγάλη ταλαιπωρία στον συγγραφέα. Η προσωπικότητά του διώχθηκε στην ΕΣΣΔ, τα έργα του απαγορεύτηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα και διαβάζονταν μόνο στο εξωτερικό. Το μυθιστόρημα «Κυνικοί» προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον στον Μπρόντσκι, ο οποίος έγραψε ότι αυτό το βιβλίο είναι το καλύτερο έργο της ρωσικής λογοτεχνίας.
Igor Severyanin (1887-1941)
Πραγματικό όνομα - Igor Vasilyevich Lotarev. Ρώσος ποιητής, εκπρόσωπος του εγωφουτουρισμού. Γοητευτικός και λαμπερός, ακόμη και ο ίδιος ο V.V. ζήλεψε τη δημοτικότητά του. Μαγιακόφσκι.
Έγινε διάσημος από τον Λεβ Νικολάγιεβιτς Τολστόι, ή, πιο συγκεκριμένα, την κριτική του για το ποίημα, που ξεκινά με τις λέξεις "Βάλτε το τιρμπουσόν στην ελαστικότητα του φελλού ...". Εκείνο το πρωί στη Yasnaya Polyana, γίνονταν καθημερινές αναγνώσεις δυνατά και όταν διαβάστηκε το ποίημα του Severyanin, οι παρόντες ξεσηκώθηκαν αισθητά και άρχισαν να επαινούν τον νεαρό ποιητή. Ο Τολστόι έμεινε έκπληκτος με αυτή την αντίδραση και είπε τα λόγια που αργότερα επαναλήφθηκαν σε όλες τις εφημερίδες: «Γύρω από την αγχόνη, δολοφονίες, κηδείες, και έχουν ένα τιρμπουσόν σε μποτιλιάρισμα». Μετά από αυτό, η προσωπικότητα και το έργο του Severyanin ήταν στα χείλη όλων. Όμως του ήταν δύσκολο να βρει συμμάχους στο λογοτεχνικό περιβάλλον, όρμησε ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες και κινήματα, και ως αποτέλεσμα αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό του - τον εγωφουτουρισμό. Στη συνέχεια διακηρύσσει το μεγαλείο του δικού του «εγώ» στο έργο του και μιλά για τον εαυτό του ως ποιητή που άλλαξε τον ρου της ρωσικής λογοτεχνικής ιστορίας.
Sofia Yakovlevna Parnok (1885-1933)
Ρώσος μεταφραστής και ποιητής. Πολλοί την αποκαλούσαν Ρωσίδα Σαπφώ, γιατί ήταν η πρώτη που μίλησε ελεύθερα για τον έρωτα του ίδιου φύλου στον σοβιετικό χώρο. Σε κάθε στίχο των ποιημάτων της νιώθει κανείς μια μεγάλη και ευλαβική αγάπη για τις γυναίκες. Δεν ντρεπόταν να μιλήσει για τις κλίσεις της, οι οποίες εκδηλώθηκαν αρκετά νωρίς. Το 1914, το βράδυ στο Adelaide Gertsyk, η ποιήτρια συνάντησε τη Marina Tsvetaeva και εκείνη τη στιγμή και οι δύο γυναίκες συνειδητοποίησαν ότι ήταν ερωτευμένες η μία με την άλλη. Από τότε, όλη η περαιτέρω δουλειά του Parnok ήταν γεμάτη με αγάπη για την Tsvetaeva. Κάθε συνάντηση ή κοινό ταξίδι έδινε και στους δύο ένα κύμα έμπνευσης, έγραφαν ποιήματα ο ένας στον άλλον στα οποία μιλούσαν για τα συναισθήματά τους.
Δυστυχώς, τους επισκέφθηκαν σκέψεις ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να φύγουν. Η σχέση τους έληξε με τα τελευταία πικρά μηνύματα σε στίχο μετά από έναν μεγάλο καυγά. Παρά τις σχέσεις με άλλες γυναίκες, η Σοφία Πάρνοκ πίστευε ότι ήταν η Τσβετάεβα που άφησε βαθιά σημάδια στη ζωή και το έργο της.
Ενδιαφέρων? Αποθηκεύστε το στον τοίχο σας!- Σε επαφή με 0
- Google+ 0
- Εντάξει 0
- Facebook 0
