Μέθοδοι αναζήτησης ιδεών καινοτομίας. Μέθοδοι αναζήτησης ιδεών καινοτομίας Οι πιο γνωστές μέθοδοι συστηματικής αναζήτησης είναι

Η εμφάνιση μεθόδων αναζήτησης νέων ιδεών συνδέεται πάντα με μια κρίση στην επιστήμη.

Οποιαδήποτε επιστήμη στοχεύει να ερμηνεύσει και να εξηγήσει τι συμβαίνει στον ανθρώπινο εγκέφαλο αφού συλλέξει όλα τα δεδομένα για ένα δεδομένο φαινόμενο.

Τα φαινόμενα στην επιστήμη είναι:

κανονικός;
ασυνήθιστος.

Κανονικά φαινόμενα είναι εκείνα τα φαινόμενα που συμβαίνουν σύμφωνα με μια προηγουμένως αποδεκτή έννοια. Μπορούν να εξηγηθούν, να βελτιωθούν και να βελτιωθούν με την κατασκευή μοντέλων. Μαζί με τα φυσιολογικά φαινόμενα, συσσωρεύονται σταδιακά στην επιστήμη και ανώμαλα φαινόμενα, δηλ. τέτοια φαινόμενα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με κανένα τρόπο με βάση προηγουμένως αποδεκτές θεωρίες και που δεν εντάσσονται καθόλου στο πλαίσιο των υπαρχουσών εννοιών. Όταν τα ανώμαλα φαινόμενα απελευθερώνονται προς τα έξω και συγκρούονται με κανονικά φαινόμενα στην επιστήμη, δημιουργείται μια κρίση. Αυτό σημαίνει ότι έχει προκύψει μια περίοδος σύγχυσης (χάος και σύγχυση στην επιστήμη), όταν φαινομενικά αντίθετες θεωρίες και μοντέλα ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Για να επιλύσουμε μια τέτοια κρίση, πρέπει να βρούμε νέους τρόπους.

Ιδέα (από τα ελληνικά. ιδέα– έννοια, αναπαράσταση) καινοτομία σημαίνει τη γενική έννοια της χρήσης ορισμένων καινοτομιών για την υλοποίηση κάποιας ιδέας. Σύλληψη σημαίνει επίγνωση μιας ανάγκης και είναι το σημείο εκκίνησης της δημιουργικής διαδικασίας. Επομένως, η αναζήτηση μιας ιδέας καινοτομίας είναι μια δημιουργική διαδικασία.

Η δημιουργικότητα είναι η αλληλεπίδραση ενός ατόμου ως υποκειμένου μιας δεδομένης διαδικασίας με την αντικειμενική πραγματικότητα. Με αυτή την αλληλεπίδραση, ένα άτομο, βασιζόμενο σε αντικειμενικούς νόμους, δημιουργεί ποιοτικά νέες αξίες - τόσο υλικές όσο και άυλες.

Η δημιουργική διαδικασία μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια:

1) πρόθεση, δηλ. την εμφάνιση της ίδιας της ιδέας·
2) μετατροπή μιας ιδέας σε σχέδιο εργασίας.
3) υλοποίηση του σχεδίου εργασίας, δηλ. ενσάρκωση μιας ιδέας σε ένα συγκεκριμένο πράγμα (υλική μορφή).

Αυτά τα στάδια είναι υπό όρους φύσης, καθώς στην πρακτική δημιουργική δραστηριότητα ενός ατόμου δεν υπάρχει άκαμπτη στερέωση της ακολουθίας των σταδίων. Κάθε στάδιο είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο του συστήματος, το συστατικό του, αλλά ταυτόχρονα συνδέεται με άλλα στοιχεία και διεισδύει συνεχώς σε αυτά τα άλλα στάδια της δημιουργικής διαδικασίας.

Το πρώτο στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας συνδέεται με την εμφάνιση μιας ιδέας, δηλ. ιδέες καινοτομίας. Ο λόγος για την εμφάνιση της ιδέας της καινοτομίας είναι, κατά κανόνα, μια αντίφαση που έχει προκύψει μεταξύ των υφιστάμενων προϊόντων και λειτουργιών και των νέων επιχειρηματικών συνθηκών, μιας νέας τεχνικής, τεχνολογικής και χρηματοοικονομικής κατάστασης.

Τα υπάρχοντα προϊόντα ή φαινόμενα αντικατοπτρίζουν την υπάρχουσα γνώση. Οι νέες επιχειρηματικές συνθήκες ή μια νέα κατάσταση αντικατοπτρίζουν νέους παράγοντες που επηρεάζουν την εφαρμογή υφιστάμενων (δηλ. παλαιών) προϊόντων και λειτουργιών. Επομένως, προκύπτει το πρόβλημα της εξάλειψης της ασυμφωνίας μεταξύ του παλιού αντικειμένου και των νέων παραγόντων.

Στόχος του δεύτερου σταδίου της δημιουργικής διαδικασίας είναι η ανάγκη επίλυσης αυτού του προβλήματος, δηλ. μετατροπή της αναδυόμενης ιδέας σε σχέδιο εργασίας για την εξάλειψη της εντοπισμένης αντίφασης. Σε αυτό το στάδιο, ένα άτομο ως δημιουργικό υποκείμενο, στηριζόμενο στις γνώσεις του, στην εμπειρία του και των άλλων, στη διαίσθηση, καταρτίζει ένα σχέδιο δράσης για την αλλαγή ενός δεδομένου προϊόντος ή λειτουργίας.

Η χρήση της εμπειρίας κάποιου άλλου σημαίνει ότι αυτό το στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας βασίζεται σε αγορασμένη τεχνογνωσία, άδειες, διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ανάλυση και επεξεργασία πληροφοριών που είναι διαθέσιμες στον ερευνητή.

Το τρίτο στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας περιλαμβάνει τη μετάφραση μιας ιδέας σε ένα νέο προϊόν ή λειτουργία. Σε αυτό το στάδιο υλοποιείται το σχέδιο δράσης που σχεδιάστηκε προηγουμένως, αναλύεται η αποτελεσματικότητά του και, εάν χρειαστεί, γίνονται οι κατάλληλες αλλαγές και προσαρμογές σε αυτό.

Κατά την παρατήρηση, ένα άτομο περιορίζεται μόνο στην ευαίσθητη γνώση και στην οργανική μελέτη ενός συγκεκριμένου φαινομένου.

Η ανάλυση και η σύνθεση είναι μια διττή μέθοδος γνώσης και ένα από τα στοιχεία της διαδικασίας της αφηρημένης σκέψης.

Ανάλυση(από τα ελληνικά ανάλυση- αποσύνθεση, διάσπαση) είναι μια μέθοδος επιστημονικής έρευνας που συνίσταται στη νοητική ή πραγματική αποσύνθεση ενός συνόλου στα συστατικά μέρη του.

Σύνθεση(από τα ελληνικά σύνθεση- σύνδεση, συνδυασμός, σύνθεση) είναι μια μέθοδος επιστημονικής έρευνας οποιουδήποτε αντικειμένου ή φαινομένου, που συνίσταται στη γνώση του ως ενιαίου συνόλου, στην ενότητα και την αμοιβαία σύνδεση των μερών του.

Η ανάλυση, προχωρώντας από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο, αποσυνθέτει το υπό μελέτη φαινόμενο στα συστατικά μέρη του, καθένα από τα οποία μπορεί να εξεταστεί ή να μελετηθεί ανεξάρτητα. Η σύνθεση, προχωρώντας από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, συνδέει σχετικά στοιχεία και αναδημιουργεί ένα ενιαίο σύνολο από επιμέρους μέρη. Η σύνθεση δείχνει ότι τα επιμέρους στοιχεία του φαινομένου που μελετάται βρίσκονται σε μια άρρηκτη ενότητα, καθορίζουν το ένα το άλλο και ασκούν κάποια επιρροή σε άλλα φαινόμενα. Η ενότητα της ανάλυσης και της σύνθεσης εκδηλώνεται στο γεγονός ότι η λειτουργία λειτουργεί ως ένα σύνολο επιμέρους στοιχείων και χαρακτηριστικών.

Μια σημαντική μέθοδος για τη μελέτη των τεχνικών και οικονομικών σχέσεων είναι η επιστημονική αφαίρεση.

Αφαίρεση(από λατ. abstractio– απόσπαση της προσοχής) είναι μια νοητική απόσπαση της προσοχής από μια σειρά από ιδιότητες αντικειμένων και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Οι επιστημονικές αφαιρέσεις είναι γενικευμένες έννοιες που αναπτύχθηκαν από τους ανθρώπους στη σκέψη τους, αφηρημένες από την άμεση ιδιαιτερότητα του φαινομένου που μελετάται, αλλά αντικατοπτρίζουν το κύριο περιεχόμενό του.

Το σημείο εκκίνησης για την επιστημονική αφαίρεση είναι η αντικειμενική πραγματικότητα. Η ίδια η διαδικασία της αφαίρεσης λειτουργεί ως μια συνεπής αφαίρεση από το ουσιώδες για να αποκαλύψει σε αυτό τη βάση της πραγματικότητάς του, όλες τις συνδέσεις του.

Η επιστημονική αφαίρεση χρησιμοποιείται τόσο στο επίπεδο της ποιοτικής θεωρητικής ανάλυσης των διαδικασιών που συμβαίνουν στον τομέα της καινοτομίας όσο και στο επίπεδο της ποσοτικής έρευνας όλων των διαδικασιών για τον εντοπισμό ποσοτικών σχέσεων και εξαρτήσεων μεταξύ επιμέρους δεικτών της διαδικασίας καινοτομίας.

Ο ρόλος της επιστημονικής αφαίρεσης στη μελέτη της καινοτομίας είναι πολύ μεγάλος, καθώς κατά την ανάλυση των σχέσεων στη διαδικασία της καινοτομίας, είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν τεχνικά μέσα, σε αντίθεση με τις φυσικές επιστήμες. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της επιστημονικής αφαίρεσης, μπορείτε να αποκαλύψετε πληρέστερα την ουσία των φαινομένων και να κατανοήσετε καλύτερα τα χαρακτηριστικά τους.

Η τεχνική της επιστημονικής αφαίρεσης αναπαράγει οποιαδήποτε συγκεκριμένη διαδικασία σχέσεων σε μια αφηρημένη μορφή.

Ο σχηματισμός μιας νέας ιδέας ξεκινά με την κατασκευή μιας υπόθεσης.

Υπόθεση (από τα ελληνικά. υπόθεση– βάση, υπόθεση) σημαίνει μια επιστημονική υπόθεση που διατυπώνεται για να εξηγήσει ένα φαινόμενο και που απαιτεί την πειραματική επαλήθευση και την τεχνική αιτιολόγησή του. Με άλλα λόγια, μια υπόθεση είναι μια υπόθεση που απαιτεί επιβεβαίωση. Η υπόθεση είναι μια μορφή μετάβασης από το γνωστό στο άγνωστο. Κάθε υπόθεση πρέπει να εξηγεί ένα συγκεκριμένο φαινόμενο. Στην περίπτωση που δεν παρέχει τέτοια εξήγηση, η υπόθεση αυτή αντικαθίσταται από άλλη. Το κριτήριο για μια υπόθεση είναι η ελεγχότητά της.

Η πρόβλεψη για κάτι νέο σχετίζεται στενά με μια υπόθεση, δηλ. την πρόβλεψή του.

Πρόγνωση (από τα ελληνικά. πρόγνωση– πρόβλεψη, πρόβλεψη) βασίζεται στα αποτελέσματα της ανθρώπινης γνώσης των αντικειμενικών νόμων και έχει πιθανοτικό χαρακτήρα. Η απλούστερη μορφή πρόβλεψης είναι η πρόβλεψη που βασίζεται σε απλή επανάληψη γεγονότων. Υπάρχει επίσης μια μορφή πρόβλεψης, η οποία βασίζεται στην πρόβλεψη κατ' αναλογία, δηλ. καθιέρωση ομοιοτήτων μεταξύ διαφόρων φαινομένων και μια μορφή πρόβλεψης που βασίζεται στη γνώση αντικειμενικών νόμων.

Η φαντασία παίζει μεγάλο ρόλο στις προβλέψεις. Η φαντασία είναι η ικανότητα του υποκειμένου να κατασκευάζει οπτικές εικόνες και μοντέλα με βάση τον μετασχηματισμό ιδεών για αντικείμενα και φαινόμενα που δεν είχαν αντιληφθεί προηγουμένως.

Η φαντασία συνδέεται πολύ στενά με τη διαίσθηση και τη διορατικότητα.

Διαίσθηση(από λατ. intueri- να κοιτάξουμε προσεκτικά, προσεκτικά) αντιπροσωπεύει την ικανότητα να βρίσκουμε άμεσα, σαν ξαφνικά, χωρίς λογική σκέψη, τη σωστή λύση σε ένα πρόβλημα. Μια διαισθητική λύση προκύπτει ως εσωτερική διορατικότητα, διαφώτιση της σκέψης, αποκαλύπτοντας την ουσία του ζητήματος που μελετάται. Η διαίσθηση είναι βασικό συστατικό της δημιουργικής διαδικασίας. Η ψυχολογία θεωρεί τη διαίσθηση σε αλληλεπίδραση με την ευαίσθητη και λογική γνώση και την πρακτική δραστηριότητα ως άμεση γνώση στην ενότητά της με τη διαμεσολαβημένη, προηγουμένως αποκτηθείσα γνώση.

Διορατικότητα(από τα Αγγλικά διορατικότητα- insight, insight) είναι η επίγνωση μιας λύσης σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Υποκειμενικά, η ενόραση βιώνεται ως μια απροσδόκητη ενόραση, κατανόηση. Την ίδια τη στιγμή της ενόρασης, η απόφαση πραγματοποιείται πολύ καθαρά. Ωστόσο, αυτή η σαφήνεια είναι συχνά βραχύβια και απαιτεί συνειδητή καθήλωση της απόφασης.

Στη δημιουργική διαδικασία, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός διαφορετικών μεθόδων για την αναζήτηση μιας νέας ιδέας, και συγκεκριμένα: δοκιμή και λάθος, καταιγισμός ιδεών, μέθοδος δοκιμαστικής ερώτησης, μορφολογική ανάλυση, μέθοδος εστιακού αντικειμένου, συνεκτικότητες, επταπλή στρατηγική αναζήτησης, θεωρία επίλυσης εφευρετικά προβλήματα, μέθοδος κατευθυνόμενης σκέψης, μέθοδος με χρήση βιβλιοθήκης ευρετικών τεχνικών, μέθοδος δεκαδικών πινάκων, μέθοδος ευρετικών συστημάτων, μέθοδος επίλυσης πολύπλοκων προβλημάτων, μέθοδος σχεδιασμού δημιουργικής μηχανικής, μέθοδος σταδιακής προσέγγισης για την επίλυση πρόβλημα, η μέθοδος των πινάκων ανακάλυψης, η ολοκληρωτική μέθοδος "Metra", κ.λπ.

Για να βρείτε μια οικονομική ιδέα, οι πιο αποτελεσματικές είναι:

μέθοδος δοκιμής και σφάλματος·
μέθοδος ερώτησης δοκιμής.
καταιγισμός ιδεών;
Μορφολογική ανάλυση;
μέθοδος εστιακών αντικειμένων.

Μέθοδος δοκιμής και λάθους.Η παλαιότερη και λιγότερο αποτελεσματική μέθοδος είναι η δοκιμή και το σφάλμα. Η ουσία του έγκειται στη συνεπή προώθηση και εξέταση όλων των πιθανών ιδεών για την επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος. Σε αυτή την περίπτωση, κάθε φορά μια αποτυχημένη ιδέα απορρίπτεται και στη θέση της προωθείται μια νέα. Δεν υπάρχουν κανόνες για την εύρεση της σωστής ιδέας και την αξιολόγησή της. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί κυρίως υποκειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση της ορθότητας της επιλεγμένης ιδέας, όπου ο επαγγελματισμός και τα προσόντα του προγραμματιστή του νέου προϊόντος παίζουν σημαντικό ρόλο.

Μέθοδος ερωτήσεων ελέγχου.Αυτή η μέθοδος είναι ουσιαστικά μια εκλεπτυσμένη μέθοδος δοκιμής και λάθους. Οι ερωτήσεις γίνονται με βάση ένα προσχεδιασμένο ερωτηματολόγιο. Κάθε ερώτηση είναι ένα τεστ ή μια σειρά από τεστ.

Η μέθοδος των ερωτήσεων ελέγχου συνίσταται στην ψυχολογική ενεργοποίηση της δημιουργικής διαδικασίας προκειμένου να βρεθεί λύση σε ένα οικονομικό πρόβλημα χρησιμοποιώντας μια σειρά από βασικές ερωτήσεις. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται στη δημιουργική έρευνα από το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα. Η ουσία του έγκειται στο γεγονός ότι ο ερευνητής απαντά στις ερωτήσεις που περιέχονται στον προτεινόμενο κατάλογο, λαμβάνοντας υπόψη το ερευνητικό του πρόβλημα σε σχέση με αυτά τα ερωτήματα. Συνήθως οι ερωτήσεις αντικατοπτρίζουν τα σημαντικότερα προβλήματα, αν και, φυσικά, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να συμπεριληφθούν στη λίστα με τα επιφανειακά, δηλ. αδύναμα, ασήμαντα ζητήματα.

Μέθοδος καταιγισμού ιδεών.Η μέθοδος αποτελείται από μια συλλογική επίθεση στο πρόβλημα που έχει προκύψει προκειμένου να επιλεγεί η πιο επιτυχημένη προτεινόμενη ιδέα. Αυτή η μέθοδος, γνωστή και ως «καταιγισμός ιδεών», «διάσκεψη ιδεών», προτάθηκε από τον Αμερικανό επιστήμονα A. Osborne το 1955.

Η μέθοδος καταιγισμού ιδεών βασίζεται στις ακόλουθες αρχές:

Δύο ομάδες ανθρώπων εμπλέκονται στην επίλυση ενός δεδομένου προβλήματος: οι δημιουργοί ιδεών και οι ειδικοί. Οι γεννήτριες ιδεών φέρνουν κοντά ανθρώπους με δημιουργική σκέψη, φαντασία και γνώση στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας και της οικονομίας. Οι ειδικοί είναι συνήθως άνθρωποι με πολλές γνώσεις και κριτικό μυαλό. Οι ειδικοί παίζουν το ρόλο των αναλυτών.
Δεν υπάρχουν περιορισμοί κατά τη δημιουργία. Εκφράζονται οποιεσδήποτε ιδέες, συμπεριλαμβανομένων προφανώς εσφαλμένων, χιουμοριστικών, και χωρίς κανένα στοιχείο ή μελέτη σκοπιμότητας. Οι ιδέες που εκφράζονται συνήθως καταγράφονται σε πρωτόκολλο, σε υπολογιστή, σε μαγνητική ταινία κ.λπ.

Έτσι, η βάση της μεθόδου είναι ο διαχωρισμός της διαδικασίας ολοκλήρωσης των ιδεών από τη διαδικασία αξιολόγησής τους. Η δημιουργία ιδεών πραγματοποιείται σε συνθήκες όπου η κριτική απαγορεύεται και, αντίθετα, ενθαρρύνεται κάθε προφανώς γελοία ιδέα.

Η φιλοσοφική βάση του καταιγισμού ιδεών είναι η θεωρία του 3. Φρόυντ, σύμφωνα με την οποία η ανθρώπινη συνείδηση είναι ένα λασπώδες και εύθραυστο στρώμα πάνω από την άβυσσο του υποσυνείδητου. Υπό κανονικές συνθήκες, η ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά καθορίζονται κυρίως από τη συνείδηση, στην οποία βασιλεύει ο έλεγχος και η τάξη: η συνείδηση «προγραμματίζεται» από συνήθεις ιδέες και απαγορεύσεις. Αλλά μέσα από το λεπτό φλοιό της συνείδησης, σκοτεινές στοιχειώδεις δυνάμεις και ένστικτα, που μαίνονται στο υποσυνείδητο, διαπερνούν κάθε τόσο. Αυτές οι δυνάμεις ωθούν ένα άτομο σε παράλογες ενέργειες, παραβίαση απαγορεύσεων, κάθε είδους παράλογο (από λατ. irationalis- παράλογες) σκέψεις. Για να εφεύρει κανείς, πρέπει να ξεπεράσει όλες τις ψυχολογικές πολυπλοκότητες, κάθε είδους απαγορεύσεις που προκαλούνται από συνήθεις ιδέες για το δυνατό και το αδύνατο. Επομένως, για μια εφεύρεση, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν συνθήκες για την ανακάλυψη αόριστων παράλογων ιδεών από το υποσυνείδητο.

Η δύναμη του καταιγισμού ιδεών προέρχεται από το να μην επιτρέπεις την κριτική. Αλλά η απαγόρευση της κριτικής είναι επίσης μια αδυναμία του καταιγισμού ιδεών. Για να αναπτύξετε μια ιδέα, πρέπει να εντοπίσετε τα μειονεκτήματά της. Και για αυτό χρειαζόμαστε κριτική αυτής της ιδέας.

Η μέθοδος καταιγισμού ιδεών μπορεί να έχει διάφορες τροποποιήσεις. Κατά την επίλυση προβλημάτων, ο αριθμός των ατόμων, τόσο των γεννητριών όσο και των ειδικών, συνήθως δεν υπερβαίνει τα έξι άτομα, η διάρκεια της επίθεσης δεν είναι μεγαλύτερη από 20 λεπτά. Ο καταιγισμός ιδεών μπορεί να πραγματοποιηθεί γραπτώς και μπορεί επίσης να είναι ατομικός, ζευγαρωμένος (συζήτηση μιας ιδέας από δύο ειδικούς), διπλός (η συζήτηση μιας ιδέας πραγματοποιείται σε δύο στάδια), στάδιο προς στάδιο (συζήτηση μιας ιδέας Η ιδέα πραγματοποιείται σε στάδια. Για παράδειγμα, η διατύπωση ενός προβλήματος, μια λύση συζητούνται διαδοχικά προβλήματα, υλοποίηση μιας ιδέας, εφαρμογή μιας ιδέας στην πράξη).

Υπάρχει επίσης μια «αντίστροφη επίθεση». Αντίστροφη καταιγίδα σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες στην καταιγίδα αναζητούν ελλείψεις σε ένα νέο προϊόν ή λειτουργία, εξαλείφουν αυτές τις ελλείψεις και θέτουν νέα προβλήματα.

Μορφολογική ανάλυση.Σκοπός της εφαρμογής της μεθόδου της μορφολογικής ανάλυσης είναι η συστηματική μελέτη πιθανών νοητών λύσεων σε ένα πρόβλημα, η οποία καθιστά δυνατή την κάλυψη όλων των απροσδόκητων και ασυνήθιστων ζητημάτων με έρευνα.

Η μέθοδος της μορφολογικής ανάλυσης είναι ταυτόχρονα και μέθοδος ψυχολογικής ενεργοποίησης της δημιουργικής διαδικασίας. Το πλεονέκτημά του είναι ότι βοηθά να ξεπεραστούν οι δυσκολίες της εξέτασης μιας σημαντικής ποικιλίας συνδυασμών πιθανών λύσεων.

Μέθοδος εστιακών αντικειμένων.Η μέθοδος ξεκίνησε το 1926 και βελτιώθηκε σημαντικά από τον Charles Wyoming στα μέσα της δεκαετίας του 1950.

Η μέθοδος βασίζεται στη μεταφορά των χαρακτηριστικών των τυχαία επιλεγμένων αντικειμένων στο αντικείμενο που βελτιώνεται, το οποίο βρίσκεται, όπως λέγαμε, στο επίκεντρο της μεταφοράς. Ονομάζεται εστιακό αντικείμενο.

Η ακολουθία εφαρμογής της μεθόδου εστιακού αντικειμένου είναι η εξής:

1) επιλογή εστιακών αντικειμένων (προϊόν ή λειτουργία).
2) επιλογή τριών ή περισσότερων τυχαίων αντικειμένων τυχαία από λεξικό, κατάλογο, βιβλίο κ.λπ.
3) σύνταξη λίστας χαρακτηριστικών τυχαίων αντικειμένων.
4) δημιουργία ιδεών με την προσάρτηση χαρακτηριστικών τυχαίων αντικειμένων στο εστιακό αντικείμενο.
5) ανάπτυξη τυχαίων συνδυασμών μέσω ελεύθερων συσχετισμών.
6) αξιολόγηση των ιδεών που ελήφθησαν και επιλογή χρήσιμων λύσεων.

Συνιστάται να αναθέσετε την αξιολόγηση σε έναν εμπειρογνώμονα ή ομάδα εμπειρογνωμόνων και στη συνέχεια να επιλέξετε από κοινού χρήσιμες λύσεις.

Η διαδικασία καινοτομίας ξεκινά με την προετοιμασία, η οποία περιλαμβάνει την αναζήτηση μιας καινοτόμου ιδέας.

Αυτή η αναζήτηση είναι η πιο σημαντική και πιο δύσκολη στιγμή, που χαρακτηρίζεται από τη χρήση ειδικά αναπτυγμένων μεθόδων.

Μια καινοτόμος ιδέα περιέχει μια γενική ιδέα της χρήσης ορισμένων καινοτομιών για την υλοποίηση του επιδιωκόμενου σχεδίου, αντικατοπτρίζοντας την επίγνωση της ανάγκης και χρησιμεύοντας ως το σημείο εκκίνησης της δημιουργικής διαδικασίας.

Στη δημιουργική διαδικασία, μπορούν να διακριθούν τρία στάδια: έννοια (εμφάνιση της ίδιας της ιδέας), μετατροπή της ιδέας σε σχέδιο εργασίας, υλοποίηση του προβλεπόμενου σχεδίου (μετάφραση της ιδέας σε υλική μορφή). Αυτά τα στάδια είναι υπό όρους χαρακτήρα, αφού στην πραγματική δημιουργική δραστηριότητα η αλληλουχία τους δεν ρυθμίζεται αυστηρά.

Ο λόγος για την εμφάνιση μιας καινοτόμου ιδέας είναι, κατά κανόνα, μια αντίφαση που έχει προκύψει μεταξύ των υπαρχόντων προϊόντων και λειτουργιών και των νέων επιχειρηματικών συνθηκών, μιας νέας τεχνικής, τεχνολογικής και χρηματοοικονομικής κατάστασης.

Στη γνωστική διαδικασία της καινοτομίας, σημαντικό ρόλο έχουν οι παρατηρήσεις, η ανάλυση και σύνθεση φαινομένων, η επιστημονική αφαίρεση, η κατασκευή υποθέσεων, η πρόβλεψη τεχνικών και οικονομικών δεικτών και φαινομένων. Κατά την παρατήρηση, ένα άτομο περιορίζεται μόνο στην αισθητηριακή γνώση και στην οργανική μελέτη ενός συγκεκριμένου φαινομένου. Η ανάλυση και η σύνθεση είναι μια διττή μέθοδος γνώσης και ένα από τα στοιχεία της διαδικασίας της αφηρημένης σκέψης. Ανάλυση (Ελληνικά) ανάλυση- αποσύνθεση, διαμελισμός) είναι μια μέθοδος επιστημονικής έρευνας που συνίσταται στη διανοητική ή πραγματική διάσπαση του συνόλου στα συστατικά μέρη του. Σύνθεση (Ελληνικά) σύνθεση -σύνδεση, συνδυασμός, σύνθεση) είναι μια μέθοδος επιστημονικής έρευνας οποιουδήποτε αντικειμένου ή φαινομένου, που συνίσταται στη γνώση του ως ενιαίου συνόλου, στην ενότητα και την αμοιβαία σύνδεση των μερών του.

Αφαίρεση (λατ. αφηρημένη -διάσπαση της προσοχής) περιλαμβάνει τον διανοητικό αποκλεισμό ενός αριθμού ιδιοτήτων αντικειμένων και των σχέσεων μεταξύ τους από την εξέταση.

Ο σχηματισμός μιας νέας ιδέας ξεκινά με την κατασκευή μιας υπόθεσης. Υπόθεση (Ελληνικά) υπόθεση- βάση, υπόθεση) λειτουργεί ως επιστημονική υπόθεση που διατυπώνεται για να εξηγήσει ένα φαινόμενο και απαιτεί πειραματική επαλήθευση και τεχνική αιτιολόγηση. Το κριτήριο για μια υπόθεση είναι η ελεγχότητά της.

Στη διαδικασία διαμόρφωσης μιας νέας ιδέας, η φαντασία παίζει άμεσο ρόλο. Η φαντασία είναι η δημιουργία νέων εικόνων, που εμφανίζονται με οπτική έννοια, καθώς και η μετατροπή και επεξεργασία αντιληπτικών δεδομένων και άλλου υλικού από την εμπειρία του παρελθόντος, με αποτέλεσμα μια νέα ιδέα.

Η φαντασία συνδέεται πολύ στενά με τη διαίσθηση και τη διορατικότητα.

Διαίσθηση (λατ. intueor -Κοιτάζω προσεκτικά, προσεκτικά) αντιπροσωπεύει την ικανότητα να βρίσκεις άμεσα, σαν ξαφνικά, χωρίς λογική σκέψη, τη σωστή λύση σε ένα πρόβλημα. Μια διαισθητική λύση προκύπτει ως εσωτερική διορατικότητα, διαφώτιση της σκέψης, αποκαλύπτοντας την ουσία του ζητήματος που μελετάται.

Η ενόραση είναι η επίγνωση μιας λύσης σε ένα πρόβλημα. Υποκειμενικά, η ενόραση βιώνεται ως μια απροσδόκητη ενόραση, κατανόηση. Την ίδια τη στιγμή της ενόρασης, η λύση φαίνεται πολύ καθαρά. Ωστόσο, αυτή η σαφήνεια είναι συχνά βραχύβια και απαιτεί συνειδητή καθήλωση της απόφασης.

Σύμφωνα με το I.T. Balabanov, για να βρείτε μια καινοτόμο ιδέα, οι ακόλουθες μέθοδοι είναι πιο αποτελεσματικές: δοκιμή και λάθος, δοκιμαστικές ερωτήσεις, καταιγισμός ιδεών, μορφολογική ανάλυση, εστιακά αντικείμενα, συνεκτικές, επταπλή στρατηγική αναζήτησης, θεωρία επίλυσης εφευρετικών προβλημάτων. Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι για την εύρεση νέων ιδεών.

Μέθοδος δοκιμής και λάθους.Η ουσία του έγκειται στη συνεπή προώθηση και εξέταση όλων των πιθανών ιδεών για την επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος. Ταυτόχρονα, κάθε φορά που μια αποτυχημένη ιδέα απορρίπτεται και στη θέση της παρουσιάζεται μια νέα· δεν υπάρχουν κανόνες για την εύρεση της σωστής ιδέας και την αξιολόγησή της.

Μέθοδος ερωτήσεων δοκιμής -είναι ουσιαστικά μια εκλεπτυσμένη μέθοδος δοκιμής και λάθους. Οι ερωτήσεις γίνονται με βάση ένα προσχεδιασμένο ερωτηματολόγιο. Κάθε ερώτηση είναι ένα τεστ (μια σειρά τεστ).

Μέθοδος καταιγισμού ιδεώνσυνίσταται σε μια συλλογική εξέταση ενός συγκεκριμένου προβλήματος προκειμένου να επιλεγεί η πιο επιτυχημένη από τις ιδέες που δημιουργήθηκαν. Αυτή η μέθοδος, γνωστή και ως «καταιγισμός ιδεών», «διάσκεψη ιδεών», προτάθηκε από τον Αμερικανό επιστήμονα A. Osborne το 1955. Η μέθοδος του καταιγισμού ιδεών βασίζεται στις ακόλουθες αρχές.

1. Δύο ομάδες ανθρώπων συμμετέχουν στην επίλυση του προβλήματος: γεννήτριες ιδεών και ειδικοί. Οι γεννήτριες ιδεών είναι άνθρωποι με δημιουργική σκέψη, φαντασία και ορισμένες γνώσεις στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας και της οικονομίας. Οι ειδικοί είναι συνήθως άνθρωποι με πολλές γνώσεις και κριτικό μυαλό, παίζοντας το ρόλο των αναλυτών.

2. Δεν υπάρχουν περιορισμοί κατά τη δημιουργία ιδεών. Οι ιδέες που εκφράζονται συνήθως καταγράφονται σε πρωτόκολλο, σε υπολογιστή, σε μαγνητική ταινία κ.λπ. Η δημιουργία ιδεών πραγματοποιείται σε συνθήκες όπου η κριτική απαγορεύεται και, αντίθετα, ενθαρρύνεται κάθε προφανώς γελοία ιδέα.

3. Η φιλοσοφική βάση του καταιγισμού ιδεών είναι η θεωρία του 3. Φρόυντ. Υπό κανονικές συνθήκες, η ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά καθορίζονται κυρίως από τη συνείδηση, στην οποία βασιλεύει ο έλεγχος και η τάξη. Αλλά μέσα από το λεπτό φλοιό της συνείδησης διαπερνούν κάθε τόσο «σκοτεινές, στοιχειώδεις δυνάμεις και ένστικτα που μαίνονται στο υποσυνείδητο». Αυτές οι δυνάμεις ωθούν ένα άτομο να ενεργεί παράλογα, να παραβιάζει απαγορεύσεις και να κάνει παράλογες σκέψεις.

Το κύριο πλεονέκτημα της μεθόδου του καταιγισμού ιδεών είναι η απαγόρευση της κριτικής. Αλλά η απαγόρευση της κριτικής είναι επίσης μια αδυναμία του καταιγισμού ιδεών. Για να αναπτύξετε μια ιδέα, πρέπει να εντοπίσετε τα μειονεκτήματά της.

Κατά την επίλυση προβλημάτων, ο αριθμός των ατόμων, τόσο των γεννητριών όσο και των ειδικών, συνήθως δεν υπερβαίνει τα έξι άτομα, η διάρκεια της επίθεσης δεν είναι μεγαλύτερη από 20 λεπτά.

Μέθοδος μορφολογικής ανάλυσηςπροτάθηκε από τον Ελβετό αστρονόμο F. Zwicky το 1942. Ο όρος μορφολογικός (ελλην. morph- μορφή) σημαίνει εξωτερικό πιρούνι. Η ουσία αυτής της μεθόδου είναι ο συνδυασμός σε ένα ενιαίο σύστημα μεθόδων για τον εντοπισμό, τον προσδιορισμό, την καταμέτρηση και την ταξινόμηση όλων των προβλεπόμενων επιλογών για οποιαδήποτε λειτουργία της υπό εξέταση καινοτομίας.

Η μορφολογική ανάλυση αποτελείται από έξι διαδοχικά στάδια:

Στάδιο 1 - διατύπωση προβλήματος:

Στάδιο 2 - δήλωση προβλήματος.

Στάδιο 3 - σύνταξη λίστας όλων των χαρακτηριστικών του υπό έρευνα (υποτιθέμενου) προϊόντος ή λειτουργίας.

Στάδιο 4 - σύνταξη λίστας πιθανών επιλογών λύσης για κάθε χαρακτηριστικό. Αυτή η λίστα συνοψίζεται σε έναν πολυδιάστατο πίνακα που ονομάζεται «μορφολογικό πλαίσιο».

Στην απλούστερη περίπτωση, κατά την εφαρμογή της μεθόδου μορφολογικής ανάλυσης, συντάσσεται ένας δισδιάστατος μορφολογικός χάρτης: επιλέγονται δύο πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του προϊόντος, δημιουργείται ένας κατάλογος όλων των πιθανών μορφών επιρροής ή εναλλακτικών για καθεμία από αυτές. κατασκευάζεται ένας πίνακας, οι άξονες του οποίου είναι αυτές οι λίστες. Τα κελιά ενός τέτοιου πίνακα αντιστοιχούν σε επιλογές για την επίλυση του υπό μελέτη προβλήματος. Ο συνολικός αριθμός των επιλογών στο μορφολογικό πλαίσιο είναι ίσος με το γινόμενο του αριθμού των στοιχείων στους άξονες.

Στάδιο 5 - ανάλυση συνδυασμών αναγνωρισμένων ιδιοτήτων.

Στάδιο 6 - επιλογή του καλύτερου συνδυασμού ιδιοτήτων.

Μέθοδος εστιακού αντικειμένουπροτάθηκε για πρώτη φορά το 1926 και στη συνέχεια βελτιώθηκε σημαντικά από τον Charles Wyoming στα μέσα της δεκαετίας του '50. ΧΧ αιώνα Αυτή η μέθοδος βασίζεται στη διασταύρωση χαρακτηριστικών τυχαία επιλεγμένων αντικειμένων στο αντικείμενο που βελτιώνεται, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο της μεταφοράς και ονομάζεται εστιακό αντικείμενο.

Η σειρά εφαρμογής αυτής της μεθόδου:

1. Επιλογή εστιακών αντικειμένων (προϊόν ή λειτουργία).

2. Τυχαία επιλογή τριών ή περισσότερων τυχαίων αντικειμένων από λεξικό, κατάλογο, βιβλίο κ.λπ.

3. Σύνταξη λίστας χαρακτηριστικών τυχαίων αντικειμένων.

4. Δημιουργία ιδέας προσθέτοντας χαρακτηριστικά τυχαίων αντικειμένων στο εστιακό αντικείμενο.

5. Ανάπτυξη τυχαίων συνδυασμών μέσω ελεύθερων συσχετισμών.

6. Αξιολόγηση των ιδεών που λαμβάνονται και επιλογή χρήσιμων λύσεων. Συνεκτικάείναι μια μέθοδος αναζήτησης ιδεών κατά τη διαδικασία επίθεσης σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει από εξειδικευμένες ομάδες επαγγελματιών χρησιμοποιώντας διάφορους τύπους αναλογιών και συσχετισμών. Ο όρος «συνεκτική» κυριολεκτικά μεταφρασμένος από τα ελληνικά σημαίνει «συνδυασμός ετερογενών στοιχείων». Η μέθοδος προτάθηκε από τον Αμερικανό επιστήμονα W. Gordon στα μέσα της δεκαετίας του '50. ΧΧ αιώνα και βασίζεται στις αρχές του καταιγισμού ιδεών. Ωστόσο, ο W. Gordon τόνισε την ανάγκη για προκαταρκτική εκπαίδευση ομάδων ειδικών, τη χρήση ειδικών τεχνικών και μια ορισμένη οργάνωση της διαδικασίας λύσης.

Η επίλυση ενός προβλήματος χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της συνεκτικής σημαίνει να το δεις από μια νέα οπτική γωνία, απενεργοποιώντας την ψυχολογική αδράνεια.

Οι ακόλουθοι τύποι αναλογιών χρησιμοποιούνται στη συνεκτική: άμεση, προσωπική, συμβολική. Άμεση αναλογία σημαίνει ότι το υπό εξέταση νέο προϊόν ή λειτουργία συγκρίνεται με περισσότερο ή λιγότερο παρόμοια προϊόντα ή λειτουργίες. Μια προσωπική αναλογία περιλαμβάνει έναν λύτη προβλημάτων που μοντελοποιεί ένα νέο προϊόν ή λειτουργία σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει ποιες προσωπικές αισθήσεις ή συναισθήματα προκύπτουν στον αγοραστή αυτού του νέου προϊόντος ή λειτουργίας. Μια συμβολική αναλογία είναι ένα είδος γενικευμένης άποψης. Η απλούστερη συμβολική αναλογία μπορεί να θεωρηθεί ένα συνηθισμένο οικονομικό-μαθηματικό μοντέλο.

Επταπλή στρατηγική αναζήτησηςπεριλαμβάνει την επιλογή της σωστής ιδέας αναζητώντας τη διαδοχικά σε επτά στάδια που προτείνει ο μηχανικός της Ρίγας G.Ya. Μπους το 1964

1. Ανάλυση του διατυπωμένου προβλήματος.

2. Ανάλυση των χαρακτηριστικών γνωστών αναλόγων νέων προϊόντων ή λειτουργιών.

3. Διατύπωση της γενικής ιδέας, καθώς και των εργασιών που πρέπει να συμπεριληφθούν στην ανάπτυξη της καινοτομίας.

4. Επιλογή θεμελιωδών ιδεών - δημιουργούνται πιθανές καινοτόμες ιδέες, αναλύονται χρησιμοποιώντας ευρετικές μεθόδους και επιλέγονται οι βέλτιστες ιδέες. Ευρετικές (από τα ελληνικά. heurisko- Βρίσκω) είναι ένα σύνολο λογικών τεχνικών και μεθοδολογικών κανόνων για θεωρητική έρευνα και αναζήτηση της αλήθειας.

5. Έλεγχος ιδεών.

6. Επιλέξτε μια πρακτικά εφαρμόσιμη ιδέα από τη λίστα.

7. Μετάφραση της επιλεγμένης ιδέας σε καινοτομία.

Μέθοδος της θεωρίας επίλυσης εφευρετικών προβλημάτων(TRIZ) είναι ένας βελτιωμένος αλγόριθμος για την επίλυση εφευρετικών προβλημάτων, που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον μηχανικό G.S. Altshuller στα τέλη της δεκαετίας του 1940.

Το TRIZ αποτελείται από εννέα στάδια (μέρη).

1. Η ανάλυση ενός προβλήματος είναι μια μετάβαση από μια ασαφή εφευρετική κατάσταση σε ένα σαφώς κατασκευασμένο και εξαιρετικά απλό διάγραμμα (μοντέλο) του προβλήματος.

2. Ανάλυση του μοντέλου προβλήματος. Σε αυτό το στάδιο λαμβάνονται υπόψη οι διαθέσιμοι πόροι υλικού πεδίου, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επίλυση του προβλήματος: πόροι χώρου, χρόνου, ουσίες και πεδία. Οι πόροι πεδίου ουσίας (SFR) είναι ουσίες και πεδία που υπάρχουν ήδη ή μπορούν να ληφθούν εύκολα σύμφωνα με τις συνθήκες του προβλήματος. Το VPR μπορεί να είναι ενδοσυστημικό (εργαλεία, προϊόντα κ.λπ.), εξωσυστημικό (περιβάλλον, μαγνητικά πεδία κ.λπ.), υπερσύστημα (απόβλητα, πολύ φθηνά ξένα στοιχεία, το κόστος των οποίων μπορεί να παραμεληθεί).

3. Προσδιορισμός του ιδανικού τελικού αποτελέσματος και (ή) λύσης κρίσης και φυσικής αντίφασης.

4. Κινητοποίηση και χρήση VPR. Εάν αυτό το στάδιο οδηγεί στην επίλυση του προβλήματος, τότε μπορείτε να προχωρήσετε αμέσως στο έβδομο στάδιο.

5. Εφαρμογή του ταμείου πληροφοριών - χρήση της εμπειρίας που συγκεντρώνεται στο ταμείο πληροφοριών TRIZ. συμπεριλαμβανομένων προτύπων, περιγραφών τεχνικών, πειραματικών αποτελεσμάτων, περιγραφών διαφόρων φαινομένων κ.λπ.

6. Αλλαγή και (ή) αντικατάσταση της εργασίας. Τα απλά προβλήματα λύνονται ξεπερνώντας μια φυσική αντίφαση, για παράδειγμα, με το διαχωρισμό αντιφατικών ιδιοτήτων σε χρόνο και χώρο. Τα σύνθετα προβλήματα λύνονται αλλάζοντας την έννοια του προβλήματος - αφαιρώντας τους αρχικούς περιορισμούς που προκαλούνται από την ψυχολογική αδράνεια και πριν λύσουν αυτούς που φαίνονται αυτονόητα. Η διαδικασία επίλυσης ενός προβλήματος είναι ουσιαστικά μια διαδικασία διόρθωσής του.

7. Ανάλυση μεθόδου εξάλειψης φυσικής αντίφασης. Σε αυτό το στάδιο, ελέγχεται η ποιότητα της ληφθείσας απάντησης, συγκρίνεται η πραγματική πρόοδος της λύσης με τη θεωρητική που καθιερώθηκε στο TRIZ. Η φυσική αντίφαση πρέπει να εξαλειφθεί σχεδόν τέλεια («χωρίς τίποτα»).

8. Εφαρμογή της ληφθείσας απάντησης: αναζήτηση ενός κλειδιού καθολικής λύσης σε πολλά άλλα παρόμοια προβλήματα.

9. Ανάλυση της προόδου της λύσης. Αυτό το στάδιο στοχεύει στην αύξηση των δημιουργικών δυνατοτήτων ενός ατόμου.

Παράρτημα του Βόλγκογκραντ της Ρωσικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης υπό τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας

Λέξεις-κλειδιά

ιδέα, επιχειρηματική ιδέα, καινοτόμος ιδέα, καινοτομίες, μέθοδοι αναζήτησης καινοτόμων ιδεών

Δείτε το άρθρο

⛔️ (ανανεώστε τη σελίδα εάν το άρθρο δεν εμφανίζεται)

Περίληψη του άρθρου

Σήμερα, δίνεται μεγάλη προσοχή στα θέματα εύρεσης των θεμελίων για τη δημιουργία καινοτομιών. Αλλά ταυτόχρονα, δεν υπάρχει ενιαία προσέγγιση για τον προσδιορισμό των πηγών καινοτομίας. Αυτό το άρθρο επιχειρεί να συστηματοποιήσει τις πηγές καινοτομίας και να επισημάνει μεθόδους αναζήτησης καινοτόμων ιδεών που είναι πιο αποτελεσματικές.

Κείμενο επιστημονικού άρθρου

Η ιδέα (ελληνική ιδέα - έννοια, αναπαράσταση) της καινοτομίας σημαίνει τη γενική έννοια της χρήσης ορισμένων καινοτομιών για την υλοποίηση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Η αναζήτηση ιδεών καινοτομίας είναι μια δημιουργική διαδικασία. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε από πού προέρχονται οι καινοτόμες ιδέες; Δεν υπάρχει ακόμη συναίνεση σχετικά με τις πηγές καινοτομίας. Σύμφωνα με τον J. Schumpeter, οφείλει ουσιαστικά την εμφάνισή του στον επιχειρηματία, αφού η ουσία της επιχειρηματικής λειτουργίας έγκειται στην αναγνώριση και εφαρμογή νέων ευκαιριών στον οικονομικό τομέα. Μια επιχειρηματική ιδέα έχει δύο χαρακτηριστικά: · χωρίς αυτήν, η επιχειρηματική δραστηριότητα δεν είναι καθόλου δυνατή. · οποιοσδήποτε επιχειρηματίας που λειτουργεί στις δραστηριότητές του δεν μπορεί να αποφύγει τη διαδικασία συσσώρευσης, επιλογής και συγκριτικής ανάλυσης των επιχειρηματικών ιδεών. Η ώθηση για την αναζήτηση νέων επιχειρηματικών ιδεών μπορεί να είναι: · η ζήτηση (υπάρχουσα και προβλεπόμενη). Ο κατασκευαστής πρέπει να είναι σε θέση να προσδιορίζει και να ικανοποιεί τις ανάγκες του καταναλωτή ακόμη και πριν ο ίδιος ο καταναλωτής μπορεί να προσδιορίσει σωστά τις ανάγκες του. · ειδικές ικανότητες ενός επιχειρηματία. Μόνο το δικό σας ταλέντο είναι μια απτή και αξιόπιστη αφετηρία στον απέραντο άγνωστο κόσμο των επιχειρήσεων. · ανάπτυξη της υφιστάμενης παραγωγικής δομής. Μια νέα επιχείρηση μπορεί να επεκτείνει άλλες επιχειρήσεις, να εκμεταλλευτεί τη ζήτηση που δημιουργείται από άλλες εταιρείες και να αναπτύξει περαιτέρω τις υπάρχουσες αγοραστικές συνήθειες παραγωγών και καταναλωτών. · χρήση μοναδικών τοπικών πόρων. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι οι τοπικοί πόροι μπορεί να είναι καλύτεροι ή καλύτεροι από άλλους ανταγωνιστικούς πόρους. Πολλά προϊόντα που χρησιμοποιούν τοπικούς πόρους μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τα εισαγόμενα. · χρήση εμπειρίας επιτυχημένης επιχείρησης. Η μελέτη της εμπειρίας της λειτουργίας μιας επιτυχημένης επιχείρησης μπορεί να προσφέρει πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες. Το πρόβλημα είναι ότι οι επιχειρηματίες μερικές φορές προσπαθούν να ακολουθήσουν τυφλά μια επιχείρηση, προσπαθούν να αντιγράψουν την επιτυχημένη εμπειρία ενός γείτονα που αναπτύσσεται με επιτυχία κοντά τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των ερευνητών σημειώνει την επιστήμη ως τη σημαντικότερη πηγή, ή ακριβέστερα, τη σφαίρα γέννησης των καινοτομιών. Σε αυτόν τον τομέα γεννιούνται οι βασικές καινοτομίες και έχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες μετασχηματισμού καθώς εμπορευματοποιούνται. Μια σημαντική πηγή καινοτομίας είναι η εφεύρεση. Μπορεί επίσης να σημειωθεί ένας τέτοιος κινητήριος λόγος για την εμφάνιση καινοτομιών όπως η αγορά με το παιχνίδι της ζήτησης, της προσφοράς, της τιμής, του ανταγωνισμού και του αγώνα για τον καταναλωτή. Η καινοτομία βασίζεται σε μια καινοτόμο ιδέα (εφεύρεση, ανακάλυψη) και αυτή η ιδέα στοχεύει στη δημιουργία, γενικά, μιας πιο αποτελεσματικής μεθόδου παραγωγής που επιτρέπει τη χρήση των διαθέσιμων πόρων προς μεγαλύτερο όφελος από τις μεθόδους που είναι διαθέσιμες σε ένα δεδομένο στάδιο. της ανάπτυξης της κοινωνίας. Οι πηγές καινοτόμων ιδεών εξετάστηκαν με περισσότερες λεπτομέρειες από τον P.V. Ντράκερ. Προσδιόρισε τις ακόλουθες επτά πηγές καινοτόμων ιδεών: · Ένα απροσδόκητο γεγονός, που θα μπορούσε να είναι ξαφνική επιτυχία, απροσδόκητη αποτυχία. Η αποτυχία υποδηλώνει την ανάγκη για αλλαγή, με άλλα λόγια, κρυφές καινοτόμες ευκαιρίες. · Η ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας, όπως δεν είναι, και της αντανάκλασής της στις απόψεις και τις εκτιμήσεις των ανθρώπων. · Μεταβαλλόμενες ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την πηγή καινοτόμων ιδεών, υπονοείται η βελτίωση μιας υπάρχουσας διαδικασίας, η αναδιάρθρωση μιας παλιάς διαδικασίας σύμφωνα με τις νέες ανάγκες. · Αλλαγή στη δομή του κλάδου ή της αγοράς. Αυτή η πηγή ανοίγει μεγάλες ευκαιρίες για καινοτομία. · Δημογραφικές αλλαγές. · Αλλαγές σε αντιλήψεις και αξίες. Οι αντιλήψεις είναι σχεδόν αδύνατο να ποσοτικοποιηθούν, αλλά αποτελούν την πηγή της καινοτομίας. · Νέες γνώσεις, επιστημονικές και μη. Οι καινοτομίες που βασίζονται στη νέα γνώση γίνονται αντικείμενο της μεγαλύτερης προσοχής και αποφέρουν μεγάλα κέρδη. «Κάθε μεγάλη ιδέα φέρει τη σφραγίδα της αποτυχίας. Αυτό δεν γίνεται πάντα αντιληπτό, γιατί όταν μια καινοτομία αναγνωρίζεται, ο δύσκολος δρόμος της προς την επιτυχία ξεκαθαρίζεται αμέσως... Ένα παράδοξο προκύπτει: όσο υψηλότερες είναι οι δυνατότητες μιας ιδέας, τόσο πιο δύσκολο είναι να βρεις κάποιον που θέλει να τη δοκιμάσει. ” Οποιαδήποτε καινοτομία πρέπει να ωριμάσει και να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία. Μόνο σε αυτή την περίπτωση θα φέρει επιτυχία. Στο βιβλίο Diffusion of Innovations, ο Everett M. Rogers προσδιορίζει πέντε παράγοντες που καθορίζουν το ρυθμό με τον οποίο διαδίδονται οι νέες ιδέες. κάθε καινοτόμος πρέπει να τα έχει υπόψη του. Αν συνοψίσουμε τα πάντα, έχουμε το εξής: · Σχετικό όφελος. Τι αξία έχει το νέο σε σύγκριση με το παλιό; Αυτό το πλεονέκτημα καθορίζεται από τον δυνητικό καταναλωτή και όχι από τον εφευρέτη. Ως αποτέλεσμα, ιδέες που είναι άχρηστες από τη σκοπιά του καινοτόμου μπορεί να λάβουν αναγνώριση, αλλά πιο πολύτιμες όχι. · Συμβατότητα. Πόση προσπάθεια χρειάζεται για να περάσουμε από κάτι οικείο στην καινοτομία; Εάν η τιμή είναι υψηλότερη από το σχετικό όφελος, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα δοκιμάσουν το νέο προϊόν. Η τιμή περιλαμβάνει το σύστημα αξιών, τα οικονομικά, τις συνήθειες ή τις προσωπικές πεποιθήσεις ενός ατόμου. Η τεχνολογική συμβατότητα είναι μόνο μέρος αυτού που κάνει μια καινοτομία κοινή. Η νέα ιδέα πρέπει να είναι συμβατή με συνήθειες, πεποιθήσεις, αξίες και τρόπο ζωής. · Πολυπλοκότητα. Πόση μάθηση χρειάζεται για να εφαρμοστεί μια καινοτομία; Όσο μικρότερο είναι το εννοιολογικό χάσμα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να υιοθετηθεί μια καινοτομία. · Δυνατότητα επαλήθευσης. Πόσο εύκολο είναι να δοκιμάσεις μια καινοτομία; Τα δωρεάν δείγματα και επιδείξεις είναι μια τεχνική αιώνων για την ασφαλή δοκιμή νέων ιδεών. Όσο πιο εύκολο είναι να δοκιμάσεις μια καινοτομία, τόσο πιο γρήγορα διαδίδεται. · Παρατηρησιμότητα. Πόσο αισθητά είναι τα αποτελέσματα της καινοτομίας; Όσο πιο αισθητά είναι τα αντιληπτά οφέλη, τόσο πιο γρήγορα θα ριζώσει το νέο προϊόν, ειδικά μέσα στις κοινωνικές ομάδες. Στο βιβλίο του "Say Your Moo!" Μην προσπαθείς να είσαι τέλειος, απλά να είσαι υπέροχος.» Ο Seth Godin προσδιορίζει τις ακόλουθες πηγές εξαιρετικών ιδεών: 1. Νέοι υπάλληλοι. Οι νεοεισερχόμενοι στον οργανισμό είναι η μεγαλύτερη πηγή των καλών ιδεών που δημιουργείτε. Είναι αυτοί που έχουν άθικτο βλέμμα. Φέρνουν μια φρέσκια ατμόσφαιρα στον οργανισμό. 2. Άτομα από την περιφέρεια. Σε πολλούς οργανισμούς, το κεντρικό γραφείο είναι προπύργιο του status quo. Όσο πιο κοντά βρίσκεστε στο θρόνο, τόσο λιγότερη ανάγκη έχετε να ξεκινήσετε κάτι νέο. Αλλά στην περιφέρεια μπορείτε να πειραματιστείτε. Εδώ συλλαμβάνονται, εφαρμόζονται και χρησιμοποιούνται νέες ιδέες. Εάν είναι βιώσιμα, μπορούν να εξαχθούν στο κεντρικό γραφείο. Εάν δεν είναι επιτυχείς, τότε μπορεί να σιωπήσει σιωπηλά και κανείς δεν θα θυμηθεί ξανά αυτές τις ιδέες. Αν ψάχνετε για καλές ιδέες ή θέλετε να δοκιμάσετε κάποιες από αυτές, κατευθυνθείτε προς την περιφέρεια. Εκεί γίνεται η κίνηση. 3. Εργάτες πρώτης γραμμής. Εάν θέλετε να ακούσετε εξαιρετικές ιδέες, μεταβείτε στην πρώτη γραμμή όπου ο οργανισμός σας αλληλεπιδρά με τους πελάτες. Μπορείτε να πάρετε εξαιρετικά χρήσιμες ιδέες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. 4. Καταναλωτές. Οι καταναλωτές ξέρουν τι θέλουν και τι τους αρέσει, και αν τους προσφέρετε ένα νέο πράγμα, θα σας πουν πολύ γρήγορα τη γνώμη τους για αυτό. Αν θέλετε να μάθετε για εξαιρετικές ιδέες χωρίς να ξοδέψετε τα χρήματα, δοκιμάστε να δημιουργήσετε σημεία επικοινωνίας όπου οι καταναλωτές μπορούν να σας μιλήσουν. Θα εκτιμήσουν αυτή την ευκαιρία και θα μάθετε πολλά νέα πράγματα. 5. Μεγάλες εταιρείες από άλλους κλάδους. Δεν υπάρχουν νέες ιδέες - και αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Υπάρχουν μόνο νέες εφαρμογές για παλιές ιδέες και έξυπνοι τρόποι εφαρμογής τους. Οπότε ένας τρόπος για να πάρετε υπέροχες ιδέες είναι να τις κλέψετε. Η ιστορία της καινοτομίας είναι γεμάτη από «ιδιοφυΐες» που παρακαλούσαν, δανείστηκαν και έκλεψαν ιδέες σε έναν τομέα για να τις εφαρμόσουν σε έναν άλλο. Παρέχει επίσης μια λίστα με δοκιμασμένες στο χρόνο τεχνικές για την εύρεση εξαιρετικών ιδεών. 1. «Εστιάστε στην ποσότητα, όχι στην ποιότητα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι πρέπει να περιμένετε να έρθει η μία, απίστευτα επιτυχημένη ιδέα. Στη διαδικασία αναζήτησης αγνοούν πολλές απλούστερες ιδέες, οι οποίες όμως είναι ενδιαφέρουσες, χρήσιμες και έξυπνες. Το θέμα είναι ότι όλες αυτές οι ιδέες αξίζει να εξεταστούν. Ποτέ δεν ξέρεις πώς μια μικρή ιδέα μπορεί ξαφνικά να μετατραπεί σε μια μεγάλη ιδέα. Εκτιμήστε λοιπόν όλες τις ιδέες. 2. Συλλέξτε όλες τις ιδέες. Μόλις είστε έτοιμοι να αποθηκεύσετε ιδέες, θα θέλετε να συγκεντρώσετε όλες τις ιδέες που μπορείτε να πάρετε στα χέρια σας. Όταν συναντήσετε μια ιδέα, γράψτε την. Σημειώστε όταν συναντήσετε κάτι αξιοσημείωτο. 3. Βγείτε από τη δική σας ζώνη άνεσης. Αν θέλετε να βρείτε νέες ιδέες, πρέπει να βγείτε έξω και να τις αναζητήσετε. Αναπτύξτε την περιφερειακή σας όραση. Θα εκπλαγείτε πόσα νέα πράγματα θα παρατηρήσετε όταν βρεθείτε σε άγνωστη περιοχή. 4. Ταξιδέψτε. Λένε ότι τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντές σου. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το εμβαθύνουν επίσης. Η επίγνωση είναι ο χειρότερος εχθρός των νέων ιδεών. Πηγαίνετε λοιπόν σε νέα μέρη. Διευρύνετε τα όρια της συνείδησης. 5. Συζητήστε με κάποιον. Κάντε μια λίστα με άτομα που γνωρίζετε των οποίων τις απόψεις σέβεστε πραγματικά. Φροντίστε να τους καλείτε τακτικά μόνο για να συνομιλήσετε. Το μόνο που έχετε να ρωτήσετε είναι «τι νέο υπάρχει;» Ακούστε και κρατήστε σημειώσεις. Οι δημοσιογράφοι το κάνουν συνέχεια, αποκαλώντας το «ανάπτυξη πηγής». Έτσι βρίσκουν ιδέες για τα άρθρα τους. Δοκιμάστε αυτή τη μέθοδο στην επιχείρησή σας. Θα πρέπει να λειτουργήσει. 6. Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας. Εγγραφείτε για κάποια μαθήματα ή μαθήματα. Η δημιουργία νέων ιδεών είναι αναπόσπαστο μέρος της μαθησιακής διαδικασίας, επομένως εμπλακείτε στην εκπαίδευσή σας. Απλώς παρακολουθήστε τα μαθήματα. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, από κηπουρική μέχρι ξένη γλώσσα, μαγειρική ή φωτογραφία. Όταν συντονιστείτε για να αντιληφθείτε νέα γνώση, η συνείδησή σας διευρύνεται. Καθώς μαθαίνετε, θα αρχίσετε να παρατηρείτε νέα πράγματα και πολύ πιθανόν θα αρχίσετε να παρατηρείτε νέα πράγματα στη δουλειά». Για την εύρεση καινοτόμων ιδεών, οι ακόλουθες μέθοδοι είναι πιο αποτελεσματικές: δοκιμή και σφάλμα, δοκιμαστικές ερωτήσεις, καταιγισμός ιδεών, μορφολογική ανάλυση, εστιακά αντικείμενα, συνεκτικότητες, επταπλή στρατηγική αναζήτησης, θεωρία λύσεων και εφευρετικά προβλήματα. Μέθοδος δοκιμής και λάθους. Η ουσία του έγκειται στη συνεπή προώθηση και εξέταση όλων των πιθανών ιδεών για λύσεις σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Ταυτόχρονα, κάθε φορά που μια αποτυχημένη ιδέα απορρίπτεται και μια νέα δεν προωθείται στη θέση της· δεν υπάρχουν κανόνες για την εύρεση της σωστής ιδέας και την αξιολόγησή της. Μέθοδος ερωτήσεων δοκιμής - οι ερωτήσεις υποβάλλονται σύμφωνα με ένα προκαταρτισμένο ερωτηματολόγιο. Κάθε ερώτηση είναι ένα τεστ (μια σειρά τεστ). Είναι ουσιαστικά μια εκλεπτυσμένη μέθοδος δοκιμής και λάθους. Η μέθοδος καταιγισμού ιδεών περιλαμβάνει τη συλλογική εξέταση ενός συγκεκριμένου προβλήματος προκειμένου να επιλεγεί η πιο επιτυχημένη ιδέα που δημιουργήθηκε. Το κύριο πλεονέκτημα της μεθόδου του καταιγισμού ιδεών είναι η απαγόρευση της κριτικής. Αλλά η απαγόρευση της κριτικής είναι επίσης μια αδυναμία του καταιγισμού ιδεών. Για να αναπτύξετε μια ιδέα, πρέπει να εντοπίσετε τα μειονεκτήματά της. Μέθοδος μορφολογικής ανάλυσης. Η ουσία αυτής της μεθόδου είναι ο συνδυασμός σε ένα ενιαίο σύστημα μεθόδων για τον εντοπισμό, τον προσδιορισμό, την καταμέτρηση και την ταξινόμηση όλων των προβλεπόμενων επιλογών για οποιαδήποτε λειτουργία της υπό εξέταση καινοτομίας. Η μέθοδος εστιακού αντικειμένου βασίζεται στη διασταύρωση χαρακτηριστικών τυχαία επιλεγμένων αντικειμένων στο αντικείμενο που βελτιώνεται, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο της μεταφοράς και ονομάζεται εστιακό αντικείμενο. Η μέθοδος synectics είναι μια μέθοδος αναζήτησης ιδεών κατά τη διαδικασία επίθεσης σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει από εξειδικευμένες ομάδες επαγγελματιών χρησιμοποιώντας διάφορους τύπους αναλογιών και συσχετισμών. Η επίλυση ενός προβλήματος χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της συνεκτικής σημαίνει να το δεις από μια νέα οπτική γωνία, απενεργοποιώντας την ψυχολογική αδράνεια. Η επταπλή στρατηγική αναζήτησης περιλαμβάνει την επιλογή της σωστής ιδέας αναζητώντας τη διαδοχικά σε επτά στάδια: ανάλυση του διαμορφωμένου προβλήματος - ανάλυση των χαρακτηριστικών γνωστών αναλόγων νέων προϊόντων ή λειτουργιών - διαμόρφωση μιας γενικής ιδέας - επιλογή θεμελιωδών ιδεών - έλεγχος ιδεών - επιλογή μιας πρακτικά εφαρμόσιμης ιδέας από τη λίστα - υλοποίηση της επιλεγμένης ιδέας σε καινοτομία. Η μέθοδος της θεωρίας των προβλημάτων λύσης και εφευρέσεως (TRIZ) είναι ένας βελτιωμένος αλγόριθμος για την επίλυση εφευρετικών προβλημάτων. Οι μέθοδοι που αναφέρονται παραπάνω δεν εξαντλούν όλες τις μεθόδους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναζήτηση καινοτόμων ιδεών. Κάθε μία από τις μεθόδους στοχεύει στη διευκόλυνση της αναζήτησης λύσης σε ένα δημιουργικό πρόβλημα σε σύγκριση με τη λεγόμενη μέθοδο «δοκιμής και σφάλματος» που συνήθως χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Η σκοπιμότητα χρήσης της μεθόδου, ειδικότερα, εξαρτάται από την πολυπλοκότητα του προβλήματος που επιλύεται. Όλα τα παραπάνω μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε ότι η βάση για τη δημιουργία καινοτομιών μπορεί να είναι η επιστήμη, η εφεύρεση, οι καινοτόμες ιδέες και άλλες ωθήσεις για την αναζήτηση καινοτόμων ιδεών.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η αναζήτηση ιδεών είναι η πιο σημαντική και πιο δύσκολη διαδικασία, για την οποία χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι.

Ιδέα (Ελληνικά) ιδέα- έννοια, αναπαράσταση) καινοτομία σημαίνει μια γενική έννοια της χρήσης ορισμένων καινοτομιών για την εφαρμογή ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Το τελευταίο σημαίνει επίγνωση μιας ανάγκης και είναι η αφετηρία της δημιουργικής διαδικασίας. Επομένως, η αναζήτηση μιας ιδέας καινοτομίας είναι μια δημιουργική διαδικασία.

Η δημιουργικότητα είναι η αλληλεπίδραση ενός ατόμου ως υποκειμένου μιας δεδομένης διαδικασίας με την αντικειμενική πραγματικότητα. Με αυτή την αλληλεπίδραση, ένα άτομο, στηριζόμενο σε αντικειμενικούς νόμους, δημιουργεί ποιοτικά νέες αξίες, υλικές και άυλες. Η δημιουργική διαδικασία μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια:

πρόθεση, δηλ. την εμφάνιση της ίδιας της ιδέας·
μετατροπή μιας ιδέας σε σχέδιο εργασίας.
υλοποίηση του σχεδίου εργασίας, δηλ. ενσάρκωση μιας ιδέας σε ένα συγκεκριμένο πράγμα (υλική μορφή).

Αυτά τα στάδια είναι υπό όρους χαρακτήρα, καθώς στην πρακτική δημιουργική δραστηριότητα η αλληλουχία τους δεν είναι αυστηρά καθορισμένη. Κάθε στάδιο είναι αναπόσπαστο στοιχείο του συστήματος, συστατικό του, αλλά ταυτόχρονα συνδέεται με άλλα στοιχεία και διεισδύει συνεχώς σε άλλα στάδια της δημιουργικής διαδικασίας.

Το πρώτο στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας είναι η ανάδυση μιας ιδέας, δηλ. ιδέες καινοτομίας. Ο λόγος για την εμφάνιση της ιδέας της καινοτομίας είναι, κατά κανόνα, μια αντίφαση που έχει προκύψει μεταξύ των υφιστάμενων προϊόντων και λειτουργιών και των νέων επιχειρηματικών συνθηκών, μιας νέας τεχνικής, τεχνολογικής και χρηματοοικονομικής κατάστασης.

αύξηση της ανταγωνιστικότητας νέων προϊόντων·
βελτίωση της εικόνας της αγοράς·
σύλληψη νέων αγορών·
αύξηση των ταμειακών ροών·
μείωση της έντασης των πόρων του προϊόντος.

Στόχος του δεύτερου σταδίου της δημιουργικής διαδικασίας είναι η ανάγκη επίλυσης αυτού του προβλήματος, δηλ. μετατροπή της αναδυόμενης ιδέας σε σχέδιο εργασίας για την εξάλειψη της εντοπισμένης αντίφασης. Σε αυτό το στάδιο, ένα άτομο ως δημιουργικό υποκείμενο, στηριζόμενο στις γνώσεις του, στη δική του εμπειρία και σε άλλους, στη διαίσθηση, καταρτίζει ένα σχέδιο δράσης για την αλλαγή ενός δεδομένου χρηματοοικονομικού προϊόντος ή λειτουργίας.

Το τρίτο στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας περιλαμβάνει τη μετάφραση μιας ιδέας σε ένα νέο προϊόν ή λειτουργία. Σε αυτό το στάδιο εφαρμόζεται το σχέδιο δράσης που σχεδιάστηκε προηγουμένως, αναλύεται η αποτελεσματικότητά του και, εάν χρειαστεί, γίνονται οι κατάλληλες αλλαγές και προσαρμογές σε αυτό.

Από πού προέρχονται οι καινοτόμες ιδέες;

Δεν υπάρχει ακόμη συναίνεση σχετικά με τις πηγές καινοτομίας. Σύμφωνα με τον J. Schumpeter, οφείλουν ουσιαστικά την εμφάνισή τους στον επιχειρηματία, αφού η ουσία της επιχειρηματικής λειτουργίας έγκειται στην αναγνώριση και εφαρμογή νέων ευκαιριών στον οικονομικό τομέα. Αλλά αυτή η άποψη δεν εξηγεί τη διαδικασία της καινοτομίας και δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορές στις επιχειρηματικές, ερευνητικές και εφευρετικές λειτουργίες και τύπους εργασίας.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ερευνητών σημειώνει την επιστήμη ως τη σημαντικότερη πηγή, ή ακριβέστερα, τη σφαίρα γέννησης των καινοτομιών. Σε αυτόν τον τομέα γεννιούνται οι βασικές καινοτομίες και έχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες μετασχηματισμού καθώς εμπορευματοποιούνται. Μια σημαντική πηγή καινοτομίας είναι η εφεύρεση.

Υπάρχει μια θεωρία που εξηγεί την αναζήτηση για κάτι νέο ως επιθυμία να ικανοποιηθεί ένα αίτημα. Αλλά εξηγούν μόνο τα κίνητρα που οδηγούν στην αναζήτηση νέας γνώσης, αλλά δεν εξηγούν πώς διαμορφώνονται και μετατρέπονται σε καινοτομία. Σημαντικό κίνητρο για την εμφάνιση της καινοτομίας είναι η αγορά με το παιχνίδι της ζήτησης, της προσφοράς, της τιμής, του ανταγωνισμού και του αγώνα για τον καταναλωτή.

Οι πηγές των καινοτόμων ιδεών εξετάστηκαν με περισσότερες λεπτομέρειες από τον P.F. Ντράκερ. Προσδιόρισε τις ακόλουθες επτά πηγές καινοτόμων ιδεών.

1. Ένα απροσδόκητο γεγονός, που μπορεί να είναι ξαφνική επιτυχία, απροσδόκητη αποτυχία.
2. Η ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας ως έχει και της αντανάκλασής της στις απόψεις και τις εκτιμήσεις των ανθρώπων.
3. Μεταβαλλόμενες ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας.
4. Αλλαγές στη δομή του κλάδου ή της αγοράς.
5. Δημογραφικές αλλαγές.
6. Αλλαγές σε αντιλήψεις και αξίες.
7. Νέα γνώση, επιστημονική και μη.

Οι πρώτες τέσσερις πηγές είναι εσωτερικές· προκύπτουν εντός της επιχείρησης ή του κλάδου.

Οι τρεις τελευταίες πηγές καινοτομίας είναι εξωτερικές, καθώς εμφανίζονται εκτός των ορίων της επιχείρησης ή του κλάδου.

Η ανάλυση αυτών των καταστάσεων όταν εξετάζουμε ένα συγκεκριμένο είδος αλλαγής μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε τη φύση της καινοτόμου λύσης. Σε κάθε περίπτωση, μπορείτε πάντα να λάβετε απαντήσεις στις ακόλουθες ερωτήσεις: τι θα συμβεί εάν εκμεταλλευτούμε τη δημιουργημένη αλλαγή; Πού μπορεί αυτό να οδηγήσει την επιχείρηση; Τι πρέπει να γίνει για να μετατραπεί η αλλαγή σε πηγή ανάπτυξης;

Ωστόσο, από τους επτά τύπους αλλαγών, η τρίτη και η έβδομη είναι οι πιο σημαντικές, αφού είναι οι πιο ριζοσπαστικές στη φύση τους.

Ας εξετάσουμε διαδοχικά όλες τις αναφερόμενες πηγές καινοτόμων ευκαιριών.

1. Ένα απροσδόκητο γεγονός μπορεί να συσχετιστεί τόσο με απροσδόκητη επιτυχία όσο και με αποτυχία. Δεν υπάρχει πεδίο που να προσφέρει πλουσιότερες ευκαιρίες για επιτυχημένη καινοτομία από μια τέτοια επιτυχία. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές παραμελείται γιατί είναι δύσκολο για τη διοίκηση να το αναγνωρίσει. Έτσι, η απροσδόκητη επιτυχία είναι ένα είδος δοκιμής ικανότητας διαχείρισης. Δεν είναι απλώς μια ευνοϊκή ευκαιρία για καινοτομία, αλλά η ίδια δημιουργεί την ανάγκη για αυτές τις καινοτομίες.

Οι αποτυχίες, σε αντίθεση με τις επιτυχίες, δεν μπορούν να απορριφθούν και σπάνια περνούν απαρατήρητες, αλλά γίνονται αντιληπτές ακόμη λιγότερο συχνά ως πηγή καινοτόμων ευκαιριών. Φυσικά, οι περισσότερες αποτυχίες είναι απλώς το αποτέλεσμα σφαλμάτων ή ανικανότητας στο σχεδιασμό ή την εκτέλεση. Η αποτυχία υποδηλώνει την ανάγκη αλλαγής, δηλ. σε κρυφές καινοτόμες ευκαιρίες.

Για να καταδειχθεί η δυνατότητα χρήσης της πρώτης πηγής καινοτόμων ιδεών, μπορεί να δοθεί το ακόλουθο παράδειγμα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930. IBMανέπτυξε την πρώτη υπολογιστική και αναλυτική μηχανή, η οποία δεν ήταν σε ζήτηση. Η εταιρεία σώθηκε από την κατάρρευση από απροσδόκητη τύχη: η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης αγόρασε τα μηχανήματα. 15 χρόνια αργότερα, η επιχείρηση βρήκε ξαφνικά ενδιαφέρον για τη μηχανοποιημένη επεξεργασία μισθοδοσίας. Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές IBMεκτίμησε την απροσδόκητη ευκαιρία. Σε πέντε χρόνια, η εταιρεία έχει γίνει ηγέτης στον κλάδο των υπολογιστών, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα.

2. Η ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας και της αντανάκλασής της είναι μια ασυμφωνία, ασυμφωνία μεταξύ αυτού που είναι και αυτού που «πρέπει να είναι».

Διακρίνονται οι ακόλουθοι τύποι ασυνεπειών: μεταξύ της οικονομικής πραγματικότητας της κοινωνίας. μεταξύ της πραγματικής κατάστασης στον κλάδο και των σχεδίων· μεταξύ του προσανατολισμού μιας βιομηχανίας και της αξίας των προϊόντων της για τους καταναλωτές· εσωτερική - στο ρυθμό ή τη λογική των τεχνολογικών διαδικασιών.

Το ακόλουθο παράδειγμα μπορεί να δοθεί εδώ. Στη δεκαετία του 1960 ένας από τους ιδρυτές της εταιρείας Εργαστήρια HakobΟ Bill Conner επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η επέμβαση καταρράκτη έφτασε σχεδόν στην τελειότητα με εξαίρεση ένα σημείο - το κόψιμο του συνδέσμου. Αυτή η διαδικασία έπεσε έξω από τη γενική λογική της επέμβασης. Ταυτόχρονα, για περίπου 50 χρόνια, οι γιατροί γνώριζαν την ύπαρξη ενός ενζύμου που διαλύει τον σύνδεσμο και επιτρέπει να μην κοπεί. Ο Conner απλά πρόσθεσε ένα συντηρητικό σε αυτό το ένζυμο για να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του. Οι οφθαλμίατροι υιοθέτησαν αμέσως το νέο προϊόν και έλαβαν το αποκλειστικό δικαίωμα πώλησής του Εργαστήρια Akop.Μπορούν επίσης να προκύψουν αποκλίσεις μεταξύ της οικονομικής πραγματικότητας, των προσδοκιών και των αποτελεσμάτων.

3. Όταν αλλάζουν οι ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας, μιλάμε για βελτίωση μιας υπάρχουσας διαδικασίας, αντικατάσταση ενός αδύναμου κρίκου, αναδιάρθρωση της παλιάς διαδικασίας σύμφωνα με τις νέες ανάγκες.

Η αλλαγή που προκαλείται από την ανάγκη της διαδικασίας είναι πολύ πιο σημαντική από τις δύο πρώτες. Η παλιά παροιμία λέει: «Η ανάγκη είναι η μητέρα της εφεύρεσης». Σε αυτή την περίπτωση, η αλλαγή βασίζεται στις ανάγκες της πρακτικής, της ζωής (για παράδειγμα, αντικατάσταση χειροκίνητης πληκτρολόγησης στην τυπογραφία, διατήρηση της φρεσκάδας των προϊόντων κ.λπ.). Ωστόσο, η εφαρμογή αυτού του είδους αλλαγής απαιτεί κατανόηση ότι:

Δεν αρκεί να αισθάνεσαι την ανάγκη, είναι σημαντικό να τη γνωρίζεις, να κατανοείς την ουσία της, αλλιώς είναι αδύνατο να βρεις τη λύση της.
Δεν είναι πάντα δυνατό να ικανοποιηθεί η ανάγκη, και σε αυτήν την περίπτωση

Το μόνο που μένει είναι η λύση κάποιου μέρους του.

Σε κάθε περίπτωση, κατά την επίλυση ενός προβλήματος αυτού του τύπου, είναι απαραίτητο να απαντηθούν οι ακόλουθες ερωτήσεις: καταλαβαίνουμε τι αλλαγές χρειάζεται η διαδικασία; Είναι διαθέσιμες οι απαραίτητες γνώσεις ή χρειάζεται ακόμα να αποκτηθούν; Αντιστοιχούν οι λύσεις μας στις συνήθειες, τις παραδόσεις και τους προσανατολισμούς-στόχους των πιθανών καταναλωτών;

4. Οι αλλαγές στη δομή του κλάδου τείνουν να δημιουργούν ταχέως αναπτυσσόμενα τμήματα της αγοράς. Οι κύριοι παράγοντες που υποδεικνύουν αλλαγές στη δομή του κλάδου μπορούν να εντοπιστούν:
- ταχεία ανάπτυξη του κλάδου·
- τη σύγκλιση τεχνολογιών που προηγουμένως θεωρούνταν πλήρως

ανεξάρτητος;

Ο κλάδος είναι έτοιμος να ξεκινήσει θεμελιώδεις διαρθρωτικές αλλαγές εάν

Η κατεύθυνση της δραστηριότητας σε αυτό αλλάζει γρήγορα.

Οι αλλαγές στη δομή των βιομηχανιών ανοίγουν μερικές φορές μεγάλες ευκαιρίες για καινοτομία. Μεσιτική εταιρεία Donaldson, Lufkin & Jenretteιδρύθηκε το 1960 από τρεις απόφοιτους του Harvard Business School που παρατήρησαν ότι η δομή του κλάδου των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών άλλαζε καθώς οι θεσμικοί επενδυτές γίνονταν όλο και πιο σημαντικοί. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ουσιαστικά δεν είχαν κεφάλαιο ή διασυνδέσεις. Ωστόσο, μέσα σε λίγα χρόνια η χρηματιστηριακή τους εταιρεία είχε αποκτήσει εξαιρετική φήμη στη Wall Street και πρωτοστάτησε στη μετάβαση σε ένα σύστημα προμηθειών με διαπραγματεύσεις.

5. Τα δημογραφικά αναφέρονται σε αλλαγές στο μέγεθος του πληθυσμού, τη δομή ηλικίας, τη σύνθεση, την απασχόληση, το επίπεδο εκπαίδευσης και το εισόδημά του. Τα καινοτόμα έργα που βασίζονται σε παρόμοια είναι τα πιο ελπιδοφόρα και τα λιγότερο επικίνδυνα. Οι Ιάπωνες έγιναν ηγέτες στη ρομποτική ακριβώς επειδή έδωσαν σημασία στα δημογραφικά δεδομένα και τα ανέλυσαν προσεκτικά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Στις ανεπτυγμένες χώρες, δύο τάσεις έχουν γίνει εμφανείς σε όλους: μια απότομη πτώση του ποσοστού γεννήσεων και μια ενεργή αύξηση του ενδιαφέροντος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κατά συνέπεια, ήταν δυνατό να προβλεφθεί μια μείωση του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού παραγωγής και η έλλειψή του μέχρι το 1990. Όλοι το γνωρίζουν αυτό, αλλά μόνο οι Ιάπωνες μετέφρασαν αυτή τη γνώση σε συγκεκριμένες ενέργειες.
6. Οι αλλαγές στις αξίες και τις αντιλήψεις είναι δύσκολο να εξηγηθούν από κοινωνική ή οικονομική άποψη. Οι αντιλήψεις είναι σχεδόν αδύνατο να ποσοτικοποιηθούν, αλλά αποτελούν την πηγή της καινοτομίας.

Έτσι, αντί να χαίρονται για την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, οι Αμερικανοί έχουν εμμονή με την ιδέα του πόσο μακριά είναι ακόμα από την αθανασία. Αυτή η άποψη των πραγμάτων έχει δημιουργήσει έναν τεράστιο αριθμό καινοτόμων ευκαιριών: τεράστιες αγορές για νέα περιοδικά υγείας, ποικιλία προϊόντων διατροφής, αθλητικές δραστηριότητες και αθλητικό εξοπλισμό.

7. Η καινοτομία, με γνώμονα τη νέα γνώση, είναι ο «σούπερ σταρ» της επιχειρηματικότητας. Γίνονται αντικείμενο της μεγαλύτερης προσοχής και φέρνουν μεγάλα κέρδη. Είναι οι αληθινές καινοτομίες στα μάτια της κοινωνίας. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι όλες αυτές οι καινοτομίες σημαντικές και μεγάλης κλίμακας, το μερίδιό τους στον συνολικό όγκο των καινοτομιών εποχής είναι πολύ υψηλό. Διαφέρουν από όλα τα άλλα ως προς τα κύρια χαρακτηριστικά τους: χρονική κάλυψη, ποσοστό αποτυχίας, προβλεψιμότητα, επίπεδο απαιτήσεων για τις οντότητες που τα εφαρμόζουν κ.λπ. Ταυτόχρονα, αυτές οι καινοτομίες είναι οι πιο δύσκολες στη διαχείριση και χρειάζονται πολύ χρόνο για να εμφανιστούν λόγω του χάσματος μεταξύ της εμφάνισης της νέας γνώσης και της ένταξής της στο επίπεδο πρακτικής χρήσης, υλοποίησης σε προϊόντα (υπηρεσίες) που προσφέρονται στην αγορά. . Είναι οι πιο εντατικές γνώσεις. Για αυτόν τον τύπο καινοτομίας, περισσότερο από ό,τι για άλλους, η επιτυχής εφαρμογή απαιτεί σαφή κατανόηση του επιδιωκόμενου στόχου, σαφή στρατηγικό προσανατολισμό, επιλογή σαφούς, κατάλληλης πολιτικής και ανάπτυξη και εφαρμογή ενός συστήματος μέτρων για τη μείωση του κινδύνου.

Από αυτή την άποψη, οι καινοτομίες που βασίζονται σε νέες γνώσεις απαιτούν:

προσεκτική ανάλυση όλων των απαραίτητων παραγόντων.
σαφή κατανόηση του επιδιωκόμενου στόχου, δηλ. απαιτείται σαφής στρατηγικός προσανατολισμός.
οργάνωση της επιχειρηματικής διαχείρισης, καθώς απαιτεί οικονομική και διαχειριστική ευελιξία και εστίαση στην αγορά.

Οποιαδήποτε καινοτομία πρέπει να «ωριμάσει» και να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία. Μόνο σε αυτή την περίπτωση θα φέρει επιτυχία.

Μέθοδος δοκιμής και λάθους.Η ουσία του έγκειται στη συνεπή προώθηση και εξέταση όλων των πιθανών ιδεών για την επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος. Ταυτόχρονα, κάθε φορά που μια αποτυχημένη ιδέα απορρίπτεται και μια νέα δεν προωθείται στη θέση της· δεν υπάρχουν κανόνες για την εύρεση της σωστής ιδέας και την αξιολόγησή της.

1. Δύο ομάδες ανθρώπων συμμετέχουν στην επίλυση του προβλήματος: γεννήτριες ιδεών και ειδικοί. Οι γεννήτριες ιδεών είναι άνθρωποι με δημιουργική σκέψη, φαντασία και ορισμένες γνώσεις στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας και της οικονομίας. Οι ειδικοί είναι συνήθως άνθρωποι με πολλές γνώσεις και κριτικό μυαλό, παίζοντας το ρόλο των αναλυτών.
2. Δεν υπάρχουν περιορισμοί κατά τη δημιουργία ιδεών. Οι ιδέες που εκφράζονται συνήθως καταγράφονται σε πρωτόκολλο, σε υπολογιστή, σε μαγνητική ταινία κ.λπ. Η δημιουργία ιδεών πραγματοποιείται σε συνθήκες όπου η κριτική απαγορεύεται και, αντίθετα, ενθαρρύνεται κάθε προφανώς γελοία ιδέα.
3. Η φιλοσοφική βάση του καταιγισμού ιδεών είναι η θεωρία του 3. Φρόυντ.

Υπό κανονικές συνθήκες, η ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά καθορίζονται κυρίως από τη συνείδηση, στην οποία βασιλεύει ο έλεγχος και η τάξη. Αλλά μέσα από το λεπτό φλοιό της συνείδησης διαπερνούν κάθε τόσο «σκοτεινές, στοιχειώδεις δυνάμεις και ένστικτα που μαίνονται στο υποσυνείδητο». Αυτές οι δυνάμεις ωθούν ένα άτομο να ενεργεί παράλογα, να παραβιάζει απαγορεύσεις και να κάνει παράλογες σκέψεις.

Μέθοδος μορφολογικής ανάλυσηςπροτάθηκε από τον Ελβετό αστρονόμο F. Zwicky το 1942. Ο όρος μορφολογικός (ελλην. μορφή-μορφή) σημαίνει εμφάνιση. Η ουσία αυτής της μεθόδου είναι ο συνδυασμός σε ένα ενιαίο σύστημα μεθόδων για τον εντοπισμό, τον προσδιορισμό, την καταμέτρηση και την ταξινόμηση όλων των προβλεπόμενων επιλογών για οποιαδήποτε λειτουργία της υπό εξέταση καινοτομίας.

Η μορφολογική ανάλυση αποτελείται από έξι διαδοχικά στάδια:

Στάδιο 1 - διατύπωση προβλήματος.
2ο στάδιο - δήλωση προβλήματος.
3ο στάδιο - σύνταξη λίστας όλων των χαρακτηριστικών του εξεταζόμενου (υποτιθέμενου) προϊόντος ή λειτουργίας.
Στάδιο 4 - σύνταξη λίστας πιθανών λύσεων για κάθε χαρακτηριστικό. Αυτή η λίστα συνοψίζεται σε έναν πολυδιάστατο πίνακα που ονομάζεται «μορφολογικό πλαίσιο».

5ο στάδιο - ανάλυση συνδυασμών αναγνωρισμένων ιδιοτήτων.
Στάδιο 6 - επιλογή του καλύτερου συνδυασμού ιδιοτήτων.

Μέθοδος εστιακού αντικειμένουπροτάθηκε για πρώτη φορά το 1926 και στη συνέχεια βελτιώθηκε σημαντικά από τον Charles Wyoming στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Αυτή η μέθοδος βασίζεται στη διασταύρωση χαρακτηριστικών τυχαία επιλεγμένων αντικειμένων στο αντικείμενο που βελτιώνεται, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο της μεταφοράς και ονομάζεται εστιακό αντικείμενο.

Η σειρά εφαρμογής αυτής της μεθόδου.

1. Επιλογή εστιακών αντικειμένων (προϊόν ή λειτουργία).
2. Τυχαία επιλογή τριών ή περισσότερων τυχαίων αντικειμένων από λεξικό, κατάλογο, βιβλίο κ.λπ.
3. Σύνταξη λίστας χαρακτηριστικών τυχαίων αντικειμένων.
4. Δημιουργία ιδέας προσθέτοντας χαρακτηριστικά τυχαίων αντικειμένων στο εστιακό αντικείμενο.
5. Ανάπτυξη τυχαίων συνδυασμών μέσω ελεύθερων συσχετισμών.
6. Αξιολόγηση των ιδεών που λαμβάνονται και επιλογή χρήσιμων λύσεων.

Συνεκτικάείναι μια μέθοδος αναζήτησης ιδεών κατά τη διαδικασία επίθεσης σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει από εξειδικευμένες ομάδες επαγγελματιών χρησιμοποιώντας διάφορους τύπους αναλογιών και συσχετισμών. Ο όρος «συνεκτική» κυριολεκτικά μεταφρασμένος από τα ελληνικά σημαίνει «συνδυασμός ετερογενών στοιχείων». Η μέθοδος προτάθηκε από τον Αμερικανό επιστήμονα W. Gordon στα μέσα της δεκαετίας του 1950. και βασίζεται στις αρχές του καταιγισμού ιδεών. Ωστόσο, ο W. Gordon τόνισε την ανάγκη για προκαταρκτική εκπαίδευση ομάδων ειδικών, τη χρήση ειδικών τεχνικών και μια ορισμένη οργάνωση της διαδικασίας λύσης.

Επταπλή στρατηγική αναζήτησηςπεριλαμβάνει την επιλογή της σωστής ιδέας αναζητώντας τη διαδοχικά σε επτά στάδια που προτείνει ο μηχανικός της Ρίγας G .ΕΓΩ.Μπους το 1964

1. Ανάλυση του διατυπωμένου προβλήματος.
2. Ανάλυση των χαρακτηριστικών γνωστών αναλόγων νέων προϊόντων ή λειτουργιών.
3. Διατύπωση της γενικής ιδέας, καθώς και των εργασιών που πρέπει να συμπεριληφθούν στην ανάπτυξη της καινοτομίας.
4. Επιλογή θεμελιωδών ιδεών - δημιουργούνται πιθανές καινοτόμες ιδέες, αναλύονται χρησιμοποιώντας ευρετικές μεθόδους και επιλέγονται οι βέλτιστες ιδέες. Ευρετικές (από τα ελληνικά. heurisko- βρίσκω) είναι ένα σύνολο λογικών τεχνικών και μεθοδολογικών κανόνων για θεωρητική έρευνα και αναζήτηση της αλήθειας.
5. Έλεγχος ιδεών.
6. Επιλέξτε μια πρακτικά εφαρμόσιμη ιδέα από τη λίστα.
7. Μετάφραση της επιλεγμένης ιδέας σε καινοτομία.

1. Η ανάλυση ενός προβλήματος είναι μια μετάβαση από μια ασαφή εφευρετική κατάσταση σε ένα σαφώς κατασκευασμένο και εξαιρετικά απλό διάγραμμα (μοντέλο) του προβλήματος.
2. Ανάλυση του μοντέλου προβλήματος. Σε αυτό το στάδιο λαμβάνονται υπόψη οι διαθέσιμοι πόροι υλικού-πεδίου, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επίλυση του προβλήματος: χώρος, χρόνος, ουσίες και πεδία. Οι πόροι πεδίου ουσίας (SFR) είναι ουσίες και πεδία που υπάρχουν ήδη ή μπορούν να ληφθούν εύκολα σύμφωνα με τις συνθήκες του προβλήματος. Μπορεί να είναι ενδοσυστημικά (εργαλεία, προϊόντα κ.λπ.), εξωσυστημικά (περιβάλλον, μαγνητικά πεδία κ.λπ.), υπερσυστημικά (απόβλητα, πολύ φθηνά ξένα στοιχεία, το κόστος των οποίων μπορεί να παραμεληθεί).
3. Προσδιορισμός του ιδανικού τελικού αποτελέσματος και (ή) λύσης κρίσης και φυσικής αντίφασης.
4. Κινητοποίηση και εφαρμογή στο PR. Εάν αυτό το στάδιο οδηγεί στην επίλυση του προβλήματος, τότε μπορείτε να προχωρήσετε αμέσως στο έβδομο στάδιο.
5. Εφαρμογή του ταμείου πληροφοριών - η χρήση της εμπειρίας που συγκεντρώνεται στο ταμείο πληροφοριών TRIZ, συμπεριλαμβανομένων προτύπων, περιγραφών τεχνικών, πειραματικών αποτελεσμάτων, περιγραφών διαφόρων φαινομένων κ.λπ.
6. Αλλαγή και (ή) αντικατάσταση της εργασίας. Τα απλά προβλήματα λύνονται ξεπερνώντας μια φυσική αντίφαση, για παράδειγμα, με το διαχωρισμό αντιφατικών ιδιοτήτων σε χρόνο και χώρο. Τα σύνθετα προβλήματα λύνονται αλλάζοντας την έννοια του προβλήματος - αφαιρώντας τους αρχικούς περιορισμούς που προκαλούνται από την ψυχολογική αδράνεια και πριν λύσουν αυτούς που φαίνονται αυτονόητα. Η διαδικασία επίλυσης ενός προβλήματος είναι ουσιαστικά μια διαδικασία διόρθωσής του.
7. Ανάλυση μεθόδου εξάλειψης φυσικής αντίφασης. Σε αυτό το στάδιο, ελέγχεται η ποιότητα της ληφθείσας απάντησης, συγκρίνεται η πραγματική πρόοδος της λύσης με τη θεωρητική που καθιερώθηκε στο TRIZ. Η φυσική αντίφαση πρέπει να εξαλειφθεί σχεδόν τέλεια («χωρίς τίποτα»).
8. Εφαρμογή της ληφθείσας απάντησης. αναζήτηση για μια καθολική λύση κλειδί για πολλά άλλα παρόμοια προβλήματα.
9. Ανάλυση της προόδου της λύσης. Αυτό το στάδιο στοχεύει στην αύξηση των δημιουργικών δυνατοτήτων ενός ατόμου.

Βλέπε «Drucker P.F. Αγορά: Πώς να γίνετε ηγέτες. Αρχές εξάσκησης. - Μ., 1992. Σελ. 48.
Balabanov I. T. Καινοτόμος διαχείριση: Εγχειρίδιο, εγχειρίδιο. - Αγία Πετρούπολη: Peter, 2000.Σ. 107.

Η φαντασία συνδέεται πολύ στενά με τη διαίσθηση και τη διορατικότητα.

1. Δύο ομάδες ανθρώπων συμμετέχουν στην επίλυση του προβλήματος: γεννήτριες ιδεών και ειδικοί. Οι γεννήτριες ιδεών είναι άνθρωποι με δημιουργική σκέψη, φαντασία και ορισμένες γνώσεις στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας και της οικονομίας. Οι ειδικοί είναι συνήθως άνθρωποι με πολλές γνώσεις και κριτικό μυαλό, παίζοντας το ρόλο των αναλυτών.
2. Δεν υπάρχουν περιορισμοί κατά τη δημιουργία ιδεών. Οι ιδέες που εκφράζονται συνήθως καταγράφονται σε πρωτόκολλο, σε υπολογιστή, σε μαγνητική ταινία κ.λπ. Η δημιουργία ιδεών πραγματοποιείται σε συνθήκες όπου η κριτική απαγορεύεται και, αντίθετα, ενθαρρύνεται κάθε προφανώς γελοία ιδέα.
3. Η φιλοσοφική βάση του καταιγισμού ιδεών είναι η θεωρία του 3. Φρόυντ. Υπό κανονικές συνθήκες, η ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά καθορίζονται κυρίως από τη συνείδηση, στην οποία βασιλεύει ο έλεγχος και η τάξη. Αλλά μέσα από το λεπτό φλοιό της συνείδησης διαπερνούν κάθε τόσο «σκοτεινές, στοιχειώδεις δυνάμεις και ένστικτα που μαίνονται στο υποσυνείδητο». Αυτές οι δυνάμεις ωθούν ένα άτομο να ενεργεί παράλογα, να παραβιάζει απαγορεύσεις και να κάνει παράλογες σκέψεις.

Η μορφολογική ανάλυση αποτελείται από έξι διαδοχικά στάδια:

Στάδιο 1 - διατύπωση προβλήματος:
Στάδιο 2 - δήλωση προβλήματος.
Στάδιο 3 - σύνταξη λίστας όλων των χαρακτηριστικών του υπό έρευνα (υποτιθέμενου) προϊόντος ή λειτουργίας.
Στάδιο 4 - σύνταξη λίστας πιθανών επιλογών λύσης για κάθε χαρακτηριστικό. Αυτή η λίστα συνοψίζεται σε έναν πολυδιάστατο πίνακα που ονομάζεται «μορφολογικό πλαίσιο».

Στάδιο 5 - ανάλυση συνδυασμών αναγνωρισμένων ιδιοτήτων.
Στάδιο 6 - επιλογή του καλύτερου συνδυασμού ιδιοτήτων.

Η σειρά εφαρμογής αυτής της μεθόδου:

1. Επιλογή εστιακών αντικειμένων (προϊόν ή λειτουργία).
2. Τυχαία επιλογή τριών ή περισσότερων τυχαίων αντικειμένων από λεξικό, κατάλογο, βιβλίο κ.λπ.
3. Σύνταξη λίστας χαρακτηριστικών τυχαίων αντικειμένων.
4. Δημιουργία ιδέας προσθέτοντας χαρακτηριστικά τυχαίων αντικειμένων στο εστιακό αντικείμενο.
5. Ανάπτυξη τυχαίων συνδυασμών μέσω ελεύθερων συσχετισμών.
6. Αξιολόγηση των ιδεών που λαμβάνονται και επιλογή χρήσιμων λύσεων. Συνεκτικάείναι μια μέθοδος αναζήτησης ιδεών κατά τη διαδικασία επίθεσης σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει από εξειδικευμένες ομάδες επαγγελματιών χρησιμοποιώντας διάφορους τύπους αναλογιών και συσχετισμών. Ο όρος «συνεκτική» κυριολεκτικά μεταφρασμένος από τα ελληνικά σημαίνει «συνδυασμός ετερογενών στοιχείων». Η μέθοδος προτάθηκε από τον Αμερικανό επιστήμονα W. Gordon στα μέσα της δεκαετίας του '50. ΧΧ αιώνα και βασίζεται στις αρχές του καταιγισμού ιδεών. Ωστόσο, ο W. Gordon τόνισε την ανάγκη για προκαταρκτική εκπαίδευση ομάδων ειδικών, τη χρήση ειδικών τεχνικών και μια ορισμένη οργάνωση της διαδικασίας λύσης.

1. Ανάλυση του διατυπωμένου προβλήματος.
2. Ανάλυση των χαρακτηριστικών γνωστών αναλόγων νέων προϊόντων ή λειτουργιών.
3. Διατύπωση της γενικής ιδέας, καθώς και των εργασιών που πρέπει να συμπεριληφθούν στην ανάπτυξη της καινοτομίας.
4. Επιλογή θεμελιωδών ιδεών - δημιουργούνται πιθανές καινοτόμες ιδέες, αναλύονται χρησιμοποιώντας ευρετικές μεθόδους και επιλέγονται οι βέλτιστες ιδέες. Ευρετικές (από τα ελληνικά. heurisko- Βρίσκω) είναι ένα σύνολο λογικών τεχνικών και μεθοδολογικών κανόνων για θεωρητική έρευνα και αναζήτηση της αλήθειας.
5. Έλεγχος ιδεών.
6. Επιλέξτε μια πρακτικά εφαρμόσιμη ιδέα από τη λίστα.
7. Μετάφραση της επιλεγμένης ιδέας σε καινοτομία.

Το TRIZ αποτελείται από εννέα στάδια (μέρη).

1. Η ανάλυση ενός προβλήματος είναι μια μετάβαση από μια ασαφή εφευρετική κατάσταση σε ένα σαφώς κατασκευασμένο και εξαιρετικά απλό διάγραμμα (μοντέλο) του προβλήματος.
2. Ανάλυση του μοντέλου προβλήματος. Σε αυτό το στάδιο λαμβάνονται υπόψη οι διαθέσιμοι πόροι υλικού πεδίου, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επίλυση του προβλήματος: πόροι χώρου, χρόνου, ουσίες και πεδία. Οι πόροι πεδίου ουσίας (SFR) είναι ουσίες και πεδία που υπάρχουν ήδη ή μπορούν να ληφθούν εύκολα σύμφωνα με τις συνθήκες του προβλήματος. Το VPR μπορεί να είναι ενδοσυστημικό (εργαλεία, προϊόντα κ.λπ.), εξωσυστημικό (περιβάλλον, μαγνητικά πεδία κ.λπ.), υπερσύστημα (απόβλητα, πολύ φθηνά ξένα στοιχεία, το κόστος των οποίων μπορεί να παραμεληθεί).
3. Προσδιορισμός του ιδανικού τελικού αποτελέσματος και (ή) λύσης κρίσης και φυσικής αντίφασης.
4. Κινητοποίηση και χρήση VPR. Εάν αυτό το στάδιο οδηγεί στην επίλυση του προβλήματος, τότε μπορείτε να προχωρήσετε αμέσως στο έβδομο στάδιο.
5. Εφαρμογή του ταμείου πληροφοριών - χρήση της εμπειρίας που συγκεντρώνεται στο ταμείο πληροφοριών TRIZ. συμπεριλαμβανομένων προτύπων, περιγραφών τεχνικών, πειραματικών αποτελεσμάτων, περιγραφών διαφόρων φαινομένων κ.λπ.
6. Αλλαγή και (ή) αντικατάσταση της εργασίας. Τα απλά προβλήματα λύνονται ξεπερνώντας μια φυσική αντίφαση, για παράδειγμα, με το διαχωρισμό αντιφατικών ιδιοτήτων σε χρόνο και χώρο. Τα σύνθετα προβλήματα λύνονται αλλάζοντας την έννοια του προβλήματος - αφαιρώντας τους αρχικούς περιορισμούς που προκαλούνται από την ψυχολογική αδράνεια και πριν λύσουν αυτούς που φαίνονται αυτονόητα. Η διαδικασία επίλυσης ενός προβλήματος είναι ουσιαστικά μια διαδικασία διόρθωσής του.
7. Ανάλυση μεθόδου εξάλειψης φυσικής αντίφασης. Σε αυτό το στάδιο, ελέγχεται η ποιότητα της ληφθείσας απάντησης, συγκρίνεται η πραγματική πρόοδος της λύσης με τη θεωρητική που καθιερώθηκε στο TRIZ. Η φυσική αντίφαση πρέπει να εξαλειφθεί σχεδόν τέλεια («χωρίς τίποτα»).
8. Εφαρμογή της ληφθείσας απάντησης: αναζήτηση ενός κλειδιού καθολικής λύσης σε πολλά άλλα παρόμοια προβλήματα.
9. Ανάλυση της προόδου της λύσης. Αυτό το στάδιο στοχεύει στην αύξηση των δημιουργικών δυνατοτήτων ενός ατόμου.

Σύνολο:0
Σε επαφή με 0
Google+ 0
Εντάξει 0
Facebook 0