«Το θέμα της αγάπης στην ποίηση της αργυρής εποχής»
Το θέμα της αγάπης στην ποίηση της Ασημένιας Εποχής (χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του έργου ενός από τους ποιητές)
Στο γύρισμα του 19ου και του 20ου αιώνα, η ζωή στη Ρωσία άλλαξε ριζικά. Αυτό αφορά όλες τις πτυχές της ύπαρξης του ρωσικού λαού - οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές... Μια απότομη στροφή λαμβάνει χώρα επίσης στη λογοτεχνία, που χαρακτηρίζεται από δράμα και άνευ προηγουμένου δυναμισμό. Η ρωσική ποίηση αναπτύσσεται ιδιαίτερα γρήγορα αυτή την εποχή.
Ο Alexander Alexandrovich Blok είναι ένας μεγάλος Ρώσος ποιητής, η εθνική υπερηφάνεια της Ρωσίας. Μια ολόκληρη εποχή στην εξέλιξη της ρωσικής ποίησης συνδέεται με το όνομά του. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο εκσυγχρονίζεται η ποίηση αυτή την εποχή, ένα από τα θέματα που δεν ξεφεύγει ποτέ από το όραμα των δημιουργών είναι το θέμα της αγάπης και, φυσικά, κατέχει μεγάλη θέση στο έργο του Μπλοκ.
Το 1898-1904, ο ποιητής δημιούργησε τον πρώτο του κύκλο - "Ποιήματα για μια όμορφη κυρία". Αργότερα, αυτοί οι στίχοι θα αποτελέσουν το πρώτο βιβλίο του Μπλοκ. Η Ωραία Κυρία είναι η ενσάρκωση της αιώνιας θηλυκότητας, το αιώνιο ιδανικό της ομορφιάς. Αυτή η πρώιμη νεανική ποίηση προέκυψε με βάση τις φιλοσοφικές ιδεαλιστικές διδασκαλίες, οι οποίες υποστήριζαν ότι μαζί με τον πραγματικό κόσμο, υπάρχει και ένας ιδανικός κόσμος, τον οποίο πρέπει κανείς να προσπαθήσει να κατανοήσει. Και ο λυρικός ήρωας είναι όλος εν αναμονή των καλύτερων, άγνωστων πνευματικών και ψυχικών μεταμορφώσεων. Φαίνεται ξεκάθαρα, και δεν το κρύβει ο συγγραφέας, ότι δεν τον ικανοποιεί η πραγματικότητα γύρω του. Ο ποιητής θέλει να αποτραβηχτεί στον εαυτό του, να επικεντρωθεί στις προσωπικές του εμπειρίες:
Έχω ένα συναίσθημα για σένα. Τα χρόνια περνούν -
Όλα σε μια μορφή Σε προβλέπω.
Όλος ο ορίζοντας φλέγεται - και αφόρητα καθαρός,
Και περιμένω σιωπηλά, λαχταρώντας και αγαπώντας.
Ο Μπλοκ ελπίζει στον ερχομό της «αιώνιας θηλυκότητας», που δεν έχει επισκεφτεί ακόμη τη γη.
Όχι μόνο το θέμα, αλλά ακόμη και η κατασκευή και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται στα ποιήματα ανταποκρίνεται στο μυστήριο και τη φανταστική φύση αυτού που απεικονίζεται. Πολύ συχνά χρησιμοποιούνται λέξεις όπως: κάποιος, κάπου, κάτι κ.λπ. Αν τα χέρια, τότε "αόρατα", αν όνειρα, τότε "αδύνατο", βήματα - "ανύπαρκτα".... Τα πιο αληθινά αντικείμενα έλαβαν μια αφηρημένη ερμηνεία: "Πέντε στροφές από κρυμμένες καλές γραμμές στη γη" - αυτά είναι στους δρόμους του νησιού Βασιλιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη. Συμβατική είναι και η εικόνα του ίδιου του συγγραφέα. Αυτός είναι ένας σεμνός «μοναχός», «υπάκουος σκλάβος», ένας ταπεινός τραγουδιστής της Ωραίας Κυρίας.
Αλλά, παρά την τόσο αφηρημένη μορφή των «Ποιημάτων για μια όμορφη κυρία», το πρωτότυπο της Ηρωίδας είναι το πιο πραγματικό, γήινο κορίτσι - η L. D. Mendeleev, η κόρη του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα. Αργότερα έγινε σύζυγος του Μπλοκ.
Η μεταφορική δομή των ποιημάτων είναι πολύ μεταφορική. Οι μεταφορές παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στον Μπλοκ. Χρησιμοποιούνται από τον ποιητή όχι τόσο για να δείξουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του προσώπου που απεικονίζεται, αλλά για να μεταδώσουν όλη τη συναισθηματικότητα που βιώνει, τη διάθεση του ποιητή. Τα ποιήματα είναι πολύ μεταφορικά και γεμάτα με σύμβολα. Αυγή, όνειρο, σημάδι, σούρουπο, σκοτάδι, ακτή, κύκλος γίνονται σταθεροί, περνούν με επιτυχία από το ένα ποίημα στο άλλο χωρίς να χάσουν τη σημασία τους. Τα χρώματα έχουν επίσης μεγάλη σημασία στην ποίηση του Μπλοκ. Για παράδειγμα, το μπλε είναι το χρώμα των ρομαντικών ονείρων, το κόκκινο είναι το χρώμα του άγχους. Μερικές φορές, για να τονίσει μια λέξη που έχει καθοριστική σημασία, ο συγγραφέας τη γράφει με κεφαλαίο γράμμα.
Μια ξεχωριστή λέξη που έχει καθοριστική σημασία, ο συγγραφέας τη γράφει με κεφαλαίο.Μερικές φορές στα ποιήματα η εικόνα μιας πραγματικής γυναίκας υπερισχύει της παραστατικότητας και στη συνέχεια προκύπτουν όμορφες εικόνες, σε καμία περίπτωση κατώτερες από όμορφες μεταφορές:Σε γνωρίσαμε το ηλιοβασίλεμαΚόβεις τον κόλπο με ένα κουπί.Μου άρεσε το λευκό σου φόρεμαΈχοντας ερωτευτεί την επιτήδευση των ονείρων.Τα θέματα και τα προβλήματα που τίθενται σε αυτόν τον κύκλο ποιημάτων θα απασχολούν τον Μπλοκ σε όλη του τη ζωή.Στις αρχές του 1900, άρχισε να βλέπει ολόκληρο τον κόσμο γύρω του με πιο αληθινά χρώματα από πριν. Αυτό αντικατοπτρίζεται στον κύκλο ποιημάτων «Σταυροδρόμι» (1902-1904). Ο Μπλοκ βρίσκεται πραγματικά σε ένα σταυροδρόμι - τα προηγούμενα ιδανικά του αλλάζουν, και ως εκ τούτου η Όμορφη Κυρία γίνεται πιο γήινη, αλλά ταυτόχρονα, πιο πραγματική. Ο λυρικός ήρωας έχει μια νέα ματιά. Νέες παράξενες εικόνες εμφανίζονται επίσης στα ποιήματα: ένας μαύρος άνδρας, ένας κόκκινος νάνος, χλωμά κορίτσια, ένας φτωχός άνδρας που πεθαίνει σε ένα καροτσάκι τσιγγάνων και μια γυναίκα που αυτοκτονεί. Ο κύκλος τελειώνει με το θάνατο της ηρωίδας που λάτρευε ο ποιητής.1906-1907 - ένας κύκλος ποιημάτων "Μάσκα χιονιού", αφιερωμένος, όπως το επόμενο - "Faina" (1906-1908) - στην ηθοποιό του θεάτρου Komissarzhevskaya N. N. Volokhova. Η συνάντησή της έκανε ανεξίτηλη εντύπωση στον ποιητή. Το συναίσθημα του να ερωτεύεσαι προκάλεσε ένα νέο κύμα έμπνευσης. Μόνο εδώ υπάρχει μια διαφορετική εικόνα της Κυρίας - μια ισχυρή προσωπικότητα, η γυναίκα εδώ είναι σύμβολο της στοιχειώδους αρχής ("Με το άλυτο όνομα του Θεού / Σε κρύα και συμπιεσμένα χείλη", ένας άγριος άνεμος "σε μπούκλες φιδιών" ).Μίσος, κατάρα και αγάπη:Για μαρτύριο, για θάνατο - το ξέρω -Το ίδιο: σε αποδέχομαι.Ο ποιητής είναι έτοιμος να πολεμήσει αυτή τη στοιχειώδη δύναμη, αφού μέσα στον αγώνα εκδηλώνεται η ζωή.Αλλά ο Blok κουβαλούσε μόνο αγάπη για μια γυναίκα - τη γυναίκα του - σε όλη του τη ζωή. Ένα από τα πιο αξιόλογα ποιήματά του είναι το «Περί ανδρείας, περί κατορθωμάτων, περί δόξας...». Γράφτηκε το φθινόπωρο του 1908. Η ηρωίδα είναι γλυκιά, ευγενική, αλλά δυστυχισμένη, η δυσαρέσκεια τη βασανίζει αφόρητα:Θλιμμένα τυλίχθηκες με μπλε μανδύα, έφυγες από το σπίτι μια υγρή νύχτα...Το ποίημα είναι εντυπωσιακό στην αρμονία του. Μπορεί να συγκριθεί με το «Σε αγάπησα…» του Πούσκιν.Αν και το νεανικό όνειρο για έναν ιδανικό κόσμο απέτυχε, ο ποιητής σε όλα του τα έργα δεν ξεφεύγει από την αναζήτηση του υψηλού στην καθημερινότητα.Ο A. A. Blok θα παραμείνει για πάντα ένας από τους αγαπημένους ποιητές ενός τεράστιου αριθμού ρωσικού λαού.
- Το κύριο θέμα του έργου της Αχμάτοβα.
- Βάθος και ειλικρίνεια ερωτικών στίχων.
- Γιατί εκτιμούμε την ποίηση της Αχμάτοβα;
Έμαθα να ζω απλά και σοφά. Κοιτάξτε τον ουρανό και προσευχηθείτε στον Θεό, Και περιπλανηθείτε για πολλή ώρα πριν το βράδυ, Για να προκαλέσετε περιττό άγχος.
Τα πρώιμα ποιήματα της Αχμάτοβα είναι γεμάτα με τη χαρά των συναντήσεων και την πίκρα του χωρισμού. Αποκάλυψε στον αναγνώστη τις πιο λεπτές αποχρώσεις των ανθρώπινων συναισθημάτων, αλλά μίλησε για αυτές χωρίς εξωραϊσμό, απλά, καθαρά, ακόμη και επιπόλαια. Αυτό έδωσε στα ποιήματά της μια ιδιαίτερη γοητεία και γοητεία. Η Αχμάτοβα είναι στιχουργός, που σημαίνει ότι πήρε κάθε γεγονός κοντά στην καρδιά και την ψυχή της. Ακόμη και τα πιο ειλικρινή ερωτικά της ποιήματα είναι μια σκέψη, ένα συναίσθημα που προέκυψε όταν γνώρισε τον αγαπημένο της.
Η ηρωίδα της ποίησης της Αχμάτοβα ήταν εκπρόσωπος της «γυναικείας» ποίησης. Η Αχμάτοβα στα ποιήματά της εμφανίζεται σε μια άπειρη ποικιλία γυναικείων πεπρωμένων: εραστές και συζύγους, χήρες και μητέρες, απατημένες και εγκαταλελειμμένες. Έδειξε στην τέχνη τη σύνθετη ιστορία του γυναικείου χαρακτήρα της προηγμένης εποχής, τις απαρχές του, το σπάσιμο ενός νέου σχηματισμού. Το στοιχείο της γυναικείας ψυχής της Αχμάτοβα πρέπει αναπόφευκτα να ξεκινήσει με μια δήλωση αγάπης. Σε ένα από τα ποιήματά της, η Αχμάτοβα αποκάλεσε την αγάπη «πέμπτη εποχή του χρόνου». Το συναίσθημα, από μόνο του οξύ και εξαιρετικό, λαμβάνει πρόσθετη οξύτητα, που εκδηλώνεται με έκφραση ακραίας κρίσης - άνοδος ή πτώση, πρώτη συνάντηση ή πλήρης διάλυση, θανάσιμος κίνδυνος ή θανάσιμη μελαγχολία.
Τα ποιήματα της Αχμάτοβα προέρχονται από την καρδιά της και τα περνάμε αμέσως από την ψυχή μας.
Φαίνεται ότι αυτές οι λέξεις δεν θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί, απλά γεννήθηκαν στην ψυχή και θεωρούνται δεδομένες.
// όταν έβριζαν ο ένας τον άλλον σε άσπρο-ζεστό πάθος, και οι δύο ακόμα δεν καταλάβαμε πόσο μικρή είναι η γη για δύο ανθρώπους
Η αγάπη της Αχμάτοβα είναι μια αγιάτρευτη πληγή, μια αναπόδραστη θλίψη
Ω, όχι, δεν σε αγάπησα. Καμένο με γλυκιά φωτιά, Εξήγησε λοιπόν τι δύναμη είναι στο θλιβερό σου όνομα
Πριν και μετά μετά την επανάσταση, οι ερωτικοί στίχοι της A. Akhmatova κέρδισαν όλο και περισσότερους νέους θαυμαστές, εξαιρετικούς γνώστες της ποίησης. Παραδόξως, και οι δύο κομισάριοι με δερμάτινα μπουφάν και τα μέλη της Komsomol με κόκκινα κασκόλ διάβασαν τα ποιήματά της. Είναι ακόμη πιο περίεργο το γεγονός ότι τα ερωτικά της ποιήματα δεν έγιναν σημάδι «φιλιστινισμού», μιας αστικής προκατάληψης και δεν χάθηκαν ή διαλύθηκαν εντελώς στο «τεράστιο των σχεδίων» και στους ήχους των βροντερών πορειών.
Η Αχμάτοβα πέτυχε ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στα μυθιστορήματα μινιατούρας, όπου μια ολόκληρη ζωή περνούσε σε λίγες γραμμές, και αφού διαβάσαμε αυτές τις γραμμές, απλώς παγώνουμε σε σύγχυση, έκπληκτοι από τη δύναμη της λέξης.
Όπως υπαγορεύει η απλή ευγένεια, ήρθε κοντά μου, χαμογέλασε, Μισό στοργικά, μισό νωχελικά, Άγγιξε το χέρι μου με ένα φιλί - Και τα μυστηριώδη, αρχαία πρόσωπα, Τα μάτια με κοίταξαν... Δέκα χρόνια ξεθωριασμένες κραυγές,
Έβαλα όλες τις άγρυπνες νύχτες μου σε μια ήσυχη λέξη
Και μάταια το είπε,
Έφυγες και άρχισε πάλι
Η ψυχή μου είναι και άδεια και καθαρή.
Δεν σου αρέσει, δεν θέλεις να κοιτάς,
Ω, τι όμορφη που είσαι, διάολε,
Αλλά δεν μπορώ να απογειωθώ.
Παρόλο που ήμουν φτερωτός από μικρός...
Και αυτό ήταν, ο χρόνος σταμάτησε. Έρωτας που κράτησε δέκα χρόνια, πόνος και τραγωδία χωρούσαν σε μια στροφή.
Η Αχμάτοβα έζησε μια μακρά ζωή, γεμάτη χτυπήματα και απώλειες. Ο άντρας της πυροβολήθηκε, ο γιος της στη φυλακή και στην εξορία, εκείνη έζησε στην απόλυτη φτώχεια, αλλά το θάρρος και η αυτοεκτίμησή της δεν την απέτυχαν ποτέ. Δεν έχασε ποτέ την επαφή με τον χρόνο και τους ανθρώπους της. Η δουλειά της είναι ένα είδος ημερολογίου· θα αλλάξει με τον καιρό, αλλά η ειλικρίνεια και η απλότητα του ύφους, η πολυπλοκότητα και η εμπιστευτικότητα της αφήγησης θα παραμείνουν αναλλοίωτες. Η Αχμάτοβα έριξε όλο της τον πόνο και τα βάσανα στην ποίηση, δημιουργώντας ένα υπέροχο κλασικό παράδειγμα ερωτικών στίχων. Μόνο μια γυναίκα με την ικανότητά της όχι μόνο να αισθάνεται, αλλά και να προβλέπει, όχι μόνο να σκέφτεται, αλλά και να αισθάνεται, όχι μόνο να υποφέρει, αλλά και να ενσαρκώνει τα βάσανα εκατομμυρίων στα δικά της μαρτύρια και εμπειρίες. ερωτικός στίχος που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο. Και αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο του έργου της Άννας Αχμάτοβα.
Ερωτικοί στίχοι του B.L. Ο Παστερνάκ, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα συστατικά του παγκόσμιου ουμανισμού του έργου του ποιητή. Στα ποιήματα που είναι αφιερωμένα στις αγαπημένες γυναίκες, φαίνεται να υπάρχει ένα κάλεσμα να συνομιλήσει, να ακούσει, να νιώσει στον κόσμο της ψυχής του, αλλά σε καμία περίπτωση να μην παρεισφρήσει σε αυτόν. Και ο ίδιος ο ποιητής δεν εισέβαλε ποτέ στις ψυχές των αγαπημένων του, αλλά ακριβώς - ένιωθε και άκουγε. Εδώ είναι ένα απόσπασμα ενός από τα πρώτα ερωτικά ποιήματα:
Κι εγώ σε αγάπησα, και είναι ακόμα ζωντανή.
Ακόμα το ίδιο, κυλώντας σε εκείνο το αρχικό νωρίς το πρωί,
Ο χρόνος στέκεται, χάνεται στην άκρη
Στιγμές. Αυτή η γραμμή είναι ακόμα τόσο λεπτή...
Ο λυρικός ήρωας μιλάει για αγάπη σε παρελθόντα χρόνο, αλλά δεν υπάρχει απογοήτευση. Καταλαβαίνει ότι η ίδια η αγάπη βοηθά να ξεπεραστεί η ματαιοδοξία και η χυδαιότητα του κόσμου, και επομένως είναι ανόητο να μετανιώνουμε για τη σπίθα της αγάπης που κάποτε έσβησε. Αυτό είναι ακόμα, αν και σύντομο, αλλά η απελευθέρωση του πνεύματος από την αντιπάθεια. Ο Παστερνάκ, με φιλοσοφικό βάθος, αντανακλούσε στα ποιήματά του ακριβώς αυτή την αξιοπρέπεια του ύψιστου ανθρώπινου συναισθήματος.
Ο Πάστερνακ πίστευε ότι η επίτευξη του νοήματος της αγάπης ισοδυναμεί με την αποκάλυψη του νοήματος της ύπαρξης και, διδασκόμενος από την πικρή εμπειρία, έγραψε:
Το να αγαπάς τους άλλους είναι βαρύς σταυρός...
Βίωσε επίσης τον πόνο του χωρισμού. Στον κύκλο του «Break» μπορεί κανείς να ακούσει το πραγματικό βογγητό μιας ψυχής που χάνει την αγάπη. Θέλω όμως να σημειώσω ξανά ότι και εδώ τα συναισθήματα του λυρικού ήρωα του Παστερνάκ απέχουν πολύ από την απογοήτευση, τον σαρκασμό κ.λπ. Ξεπερνά, αντί να ξεπερνά, τον πόνο του:
Ω ντροπή, μου είσαι βάρος! Ω συνείδηση, σε τόσο νωρίς
Τόσα όνειρα σκίζονται, ακόμα επίμονα!
Όποτε, φίλε, ήμουν μια άδεια συνάντηση
Κροτάφους και χείλη και μάτια, παλάμες, ώμους και μάγουλα.
Ο λυρικός ήρωας, αντίθετα, βλέποντας την απογοήτευση της αγαπημένης του, την προειδοποιεί για αυτό το καταστροφικό συναίσθημα:
Απογοητευμένος? Σκέφτηκες - εν ειρήνη εμείς
Να χωρίσουμε για το ρέκβιεμ των κύκνων;
Υπολογισμένο στο βουνό, με διεσταλμένες κόρες
Δακρυσμένα, προσπαθώντας το αήττητο τους;
Ο ποιητής χτίζει μια μεταφορά στα ερωτήματα της αγαπημένης του, που ήδη φέρουν την απάντηση από μόνα τους.
Τα ποιήματα του Πάστερνακ για την αγάπη χαρακτηρίζονται από μια ιδιαίτερη μουσικότητα και, θα έλεγα, έναν μαγικό φωτισμό συνειρμικότητας: «Δεν θα υπάρχει κανείς στο σπίτι...»· «Θα μπείτε ως το μέλλον».
Η ευαίσθητη καρδιά του ποιητή άνοιξε με ιδιαίτερη ζεστασιά απέναντι στις γυναίκες των οποίων η ψυχή ήταν ισάξια με τη δική της στην καλλιτεχνική αντίληψη του κόσμου και της αγάπης. Πρόκειται για την Άννα Αχμάτοβα και τη Μαρίνα Τσβετάεβα. Ο ποιητής αφιέρωσε ποιήματα και στους δύο. Είναι ενδιαφέροντα όχι λόγω σωματικού πάθους, αλλά λόγω πνευματικού πάθους.
Άννα Αχμάτοβα:
Νομίζω ότι θα βρω τις λέξεις
Παρόμοια με την πρωτοτυπία σας.
Αλλά αν κάνω λάθος, είναι ένα κομμάτι χόρτο για μένα,
Ακόμα δεν θα αποχωριστώ το λάθος.
Και στη Μαρίνα Τσβετάεβα:
Έχεις το δικαίωμα, γυρίζοντας την τσέπη σου μέσα προς τα έξω,
Πες: κοιτάξτε, ψάξτε, ψάξτε.
Δεν με νοιάζει τι είναι το τυρί ομίχλης.
Κάθε αληθινή ιστορία είναι σαν ένα πρωινό του Μαρτίου.
Τι θαυμασμό για την τεράστια πνευματική ομορφιά αυτών των γυναικών πηγάζει από τις αφιερώσεις. Το ρεφρέν και στις δύο αφιερώσεις είναι «δεν πειράζει», σαν να επιβεβαιώνει ότι το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής στην αγάπη και την αρχοντιά δεν εξαρτάται από καμία εξωτερική κατάσταση εκτός από τον Θεό, και ο Θεός είναι πάντα υπέρ της αγάπης.
Η ομοουσιότητα της αγάπης και της ποίησης του Παστερνάκ θα είναι πάντα σε αρμονία με τους αναγνώστες των ποιημάτων του.
Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ
Κρατικό επαγγελματικό εκπαιδευτικό ίδρυμα
« Μεταφορές Ντόνετσκ- ε άλογο ical το κολέγιο »
Μεθοδολογική ανάπτυξη
λογοτεχνική βραδιά
«Ο έρωτας στην ποίηση της αργυρής εποχής»
Δάσκαλος
ρωσική γλώσσα
και λογοτεχνία
Povoroznyuk I. V.
Ντόνετσκ
2016
Θέμα: «Ο έρωτας στην ποίηση της ασημένιας εποχής»
Στόχοι:
Εκπαιδευτικός:
Να αναπτύξει την ικανότητα να δημιουργεί προφορικές δημόσιες και μονολογικές παρουσιάσεις.
Να διευρύνει τις γνώσεις των μαθητών για τις προσωπικότητες και τα έργα ποιητών της Εποχής του Αργυρού.
Ενεργοποιήστε τη δημιουργική φαντασία των μαθητών.
Εκπαιδευτικός:
Αναπτύξτε τη μνήμη των μαθητών.
Βελτιώστε την ομιλία των μαθητών για την επιτυχή μάθηση και την προσαρμογή τους στην κοινωνία.
Αναπτύξτε εκφραστικές δεξιότητες ανάγνωσης και εθιμοτυπία ομιλίας.
Εκπαιδευτές:
Μέσα από θεατρικές παραστάσεις συμβάλλουν στη διαμόρφωση του αισθητικού γούστου των μαθητών.
Να εμφυσήσει το ενδιαφέρον των μαθητών για τη λογοτεχνία, τη μουσική και την τέχνη.
Να σχηματίσει μια στάση αγάπης και ευλάβειας απέναντι στη ρωσική λέξη.
Στόχοι για τον δάσκαλο:
Οργανώστε τη μελέτη υλικού με θέμα: «Ποίηση της Ασημένιας Εποχής»,
χρησιμοποιώντας μια ατομική και διαφοροποιημένη προσέγγιση και μέθοδο.
Δημιουργήστε μια δημιουργική, άνετη, φιλική ατμόσφαιρα στην τάξη.
Ορατότητα: έκθεση βιβλίων ποιητών της Αργυρής Εποχής, πορτρέτα ποιητών, βιντεοσκοπημένο υλικό, ηχογραφήσεις.
Εξοπλισμός: υπολογιστής, εγκατάσταση πολυμέσων, προβολέας, παρουσίαση, έκθεση βιβλίου. ειδώλια, κηροπήγια.
Τα Χριστούγεννα ζεστάθηκαν από φωτιές,
Και άμαξες έπεσαν από τις γέφυρες,
Και επέπλεε όλη η πένθιμη πόλη
Για άγνωστο σκοπό,
Κατά μήκος του Νέβα ή ενάντια στο ρεύμα, -
Ακριβώς μακριά από τους τάφους σας.
Στο Galernaya υπήρχε μια μαύρη αψίδα,
Στο Letny ο ανεμοδείκτης τραγούδησε διακριτικά,
Και το ασημένιο φεγγάρι είναι φωτεινό
Υπήρχε μια ανατριχίλα στην Ασημένια Εποχή...
V. Gorodetsky.
Κύριος: Οι αρχές του 20ου αιώνα απορρόφησαν τόσα γεγονότα όσα μπορούσε να απορροφήσει ολόκληρη η ιστορία ενός κράτους. Δύο δεκαετίες περιελάμβαναν τρεις επαναστάσεις και έναν εμφύλιο πόλεμο - δράματα και τραγωδίες σε παγκόσμια κλίμακα.
Δωρητής: Η αρχή του αιώνα δημιούργησε τόσους πολλούς ταλαντούχους ποιητές που ο αριθμός τους μπορούσε να συγκριθεί με μια διασπορά εκατοντάδων αστεριών στο μαύρο βελούδο του νυχτερινού ουρανού, και κάθε δευτερόλεπτο θα μπορούσε να ονομαστεί ο Μότσαρτ των στίχων.
Κύριος: Οι ποιητές σχηματίζουν πολλά λογοτεχνικά κινήματα: συμβολισμός, ακμεϊσμός, φουτουρισμός, εικονισμός. Το θείο ποιητικό τους χάρισμα παρέμεινε αναλλοίωτο, χάρη στο οποίο έφεραν στην τελειότητα τον στίχο με την ποιητική έννοια: ήχο, όλες τις πιο λεπτές αποχρώσεις συναισθημάτων που απέκτησαν μέχρι τότε πρωτόγνωρη μουσικότητα.
Δωρητής: Οι ποιητές της Ασημένιας Εποχής είναι ένας ολόκληρος αστερισμός στον εθνικό γαλαξία της Ρωσίας: Α. Μπλοκ, Ι. Σεβεργιάνιν, Α. Αχμάτοβα, Ν. Γκουμιλιόφ, Β. Μαγιακόφσκι, Β. Χλεμπνίκοφ, νεαρός Μπ. Πάστερνακ και Μ. Τσβετάεβα, Ν. Klyuev και S. Yesenin.
Κύριος: Σας προσκαλούμε σε ένα από τα πιο διάσημα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά καμπαρέ της πόλης της Αγίας Πετρούπολης που ονομάζεται «Stray Dog».
Georgy Ivanov: «Υπήρχαν μόνο τρία δωμάτια στο Stray Dog. Πανδοχείο και δύο αίθουσες. Κάποτε ήταν ένα συνηθισμένο υπόγειο. Τώρα οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με έντονα χρώματα και αντί για πολυέλαιο υπάρχει ένα χρυσό τσέρκι. Ένα τεράστιο τζάκι από τούβλα καίει έντονα. Τα δωμάτια είναι θολωτά και μαγικά με λάμψη.»
Παρουσιαστής: Ναι, τους λάτρεψα - εκείνες τις νυχτερινές συγκεντρώσεις,
Υπάρχουν ποτήρια πάγου στο χαμηλό τραπέζι,
Υπάρχει ένας λεπτός μυρωδάτος ατμός πάνω από τον μαύρο καφέ,
Τζάκι κόκκινο βαριά χειμωνιάτικη ζέστη,
Η χαρά ενός καυστικού λογοτεχνικού ανέκδοτου...
Δωρητής: Το καφέ βρισκόταν στη δεύτερη αυλή ενός γωνιακού σπιτιού στην πλατεία Mikhailovskaya, στο υπόγειο. Η σημερινή διεύθυνση του σπιτιού: Πλατεία Τεχνών, 5. Εμπνευστές της δημιουργίας του καφέ ήταν ο συγγραφέας Α.Ν. Τολστόι και μια ομάδα σύγχρονων καλλιτεχνών. Ονειρεύονταν να δημιουργήσουν ένα είδος λέσχης όπου λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά πρόσωπα -καλλιτέχνες, καλλιτέχνες, συγγραφείς- θα μπορούσαν να επικοινωνούν δημιουργικά.
Κύριος: Ο διευθυντής N. Petrov λέει για την προέλευση του ονόματος του καφέ:
… «Μια μέρα, όταν ψάχναμε για ένα ελεύθερο υπόγειο από τη μια πύλη κοιτάζοντας την άλλη, ο A.N. Ο Τολστόι είπε ξαφνικά:
– Δεν είμαστε τώρα σαν τα αδέσποτα σκυλιά που ψάχνουν καταφύγιο;
– «Βρήκατε το όνομα για την ιδέα μας», αναφώνησε ο Ν.Ν. Εβρέινοφ.
– Ας ονομαστεί αυτό το υπόγειο «Αδέσποτο σκυλί»!
Το όνομα άρεσε πολύ σε όλους».
Δωρητής:
"Αδέσποτο σκυλί"
Και γι' αυτό είσαι καλός
Ότι όλοι με όλους
Εδώ θα συναντηθεί η ψυχή»
V. Gorodetsky
Κύριος: Αυτό έγινε στις 31 Δεκεμβρίου 1911.
Εκείνα τα χρόνια, το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό καμπαρέ ονομαζόταν επίσημα «Art Society of the Intimate Theatre». Τότε ήταν μια λέσχη συγγραφέων, καλλιτεχνών, καλλιτεχνών. Το όνομα υπονοούσε ότι κάθε περιπλανώμενος, αλλά σίγουρα δημιουργικός, άνθρωπος μπορούσε να έρθει στο υπόγειο και να ζεσταθεί
Δωρητής: Στον τοίχο κοντά στην εξώπορτα υπήρχε ένα ρόπτρο και μια σανίδα που έπρεπε να χτυπήσουν οι επισκέπτες. Κατεβαίνοντας μια απότομη σκάλα δέκα σκαλοπατιών, όσοι ήρθαν βρέθηκαν στην «κεντρική αίθουσα», στην είσοδο της οποίας βρισκόταν ένα μεγάλο «Βιβλίο Χοίρου» (η ράχη του ήταν δεμένη με δέρμα χοίρου). /. Με τον καιρό, αυτός ο φυλλάδιος έχει επικρατήσει στην εποχή -απαλλαγμένη από την εποχή ενός θεσμού, προγραμματισμένος και περιστρεφόμενος, δεν επενέβη στον εαυτό του τον στίχο και τα σοκ, τα μη ξεκούραστα των εκρήγνυται και τα καρικατούρα, τα μη εγκεφαλικά του. η έκθεση και ο Καρικαούρας. Το «Pig Book» βρισκόταν στην είσοδο, πάνω από το οποίο βρισκόταν το δικό του οικόσημο -ένας σκύλος που κάθεται με το πόδι του σε μια αντίκα μάσκα - ένα πορτρέτο ενός κανίς Boris Pronin, του ιδεολογικού εμπνευστή και σκηνοθέτη του «Stray Dog».
Κύριος: Για τα εγκαίνια του ιδρύματος, ο M. Kuzmin έγραψε τον ύμνο «Stray Dog».
Στη δεύτερη αυλή υπάρχει υπόγειο.
Είναι καταφύγιο σκύλων.
Όποιος έρθει εδώ -
Απλά ένα αδέσποτο σκυλί.
Αλλά αυτό είναι περηφάνια, αλλά αυτό είναι τιμή,
Για να μπω σε αυτό το υπόγειο!
Δωρητής: Στο Stray Dog πραγματοποιήθηκαν λογοτεχνικές βραδιές και έγιναν διαλέξεις για νέα φαινόμενα στη λογοτεχνία και την τέχνη.Πρόσωπα εμπνευσμένα, κάποιος διαβάζει ποίηση στη σκηνή, τον διακόπτει η μουσική και ένα πιάνο. Κάποιος μαλώνει, κάποιος δηλώνει τον έρωτά του.
Κύριος: Έρωτας και ποίηση της Ασημένιας Εποχής... Αξίζουν ο ένας τον άλλον. Ποίηση που φωτίζεται από την αγάπη, και αγάπη που ανυψώνεται από την ποίηση στα ύψη του ανθρώπινου πνεύματος:
Δωρητής: Ο έρωτας στην ποίηση της Ασημένιας Εποχής:
Κύριος: Blokovskaya: "μια ασημένια λύρα στο απλωμένο χέρι σου"
Δωρητής: Αχματόφσκι: "Ο ασημένιος μήνας πάνω από την ασημένια εποχή"
Κύριος: Όλα τα ποιήματα της Τσβετάεβα είναι «ασημένια φλυαρία»:
Δωρητής: Ο θάνατος και ο χρόνος βασιλεύουν στη γη -
Μην τους αποκαλείτε κυβερνήτες.
Όλα, γυρίζοντας, χάνονται στο σκοτάδι,
Μόνο ο ήλιος της αγάπης είναι ακίνητος.
(Βλαντιμίρ Σολόβιοφ)
Κύριος: Η αγάπη της Bryusova είναι απλή, ειλικρινής.Ο Valery Bryusov κατάφερε να διατηρήσει βαθύ σεβασμό για τις γυναίκες στην καρδιά του σε όλη του τη ζωή, υποκλίθηκε σε αυτές και, με τον δικό του ορισμό, ένιωθε σαν ανόητος στην κοινωνία τους, στον οποίο δεν δόθηκε η ικανότητα να καταλάβει τους ανώτερους αυτού του κόσμου. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι πολλά μυθιστορήματα αποδόθηκαν στον ποιητή όσο ζούσε, είναι βέβαιο ότι μέχρι τον θάνατό του έμεινε πιστός στη γυναίκα του, θεωρώντας την άπιαστο ιδανικό.
Διαβάζοντας από καρδιάς ένα ποίημα του V. Bryusov " σε μια γυναίκα"
Σε μια γυναίκα
Είσαι γυναίκα, είσαι ένα βιβλίο ανάμεσα σε βιβλία,
Είστε ένας τυλιγμένος, σφραγισμένος κύλινδρος.
Υπάρχει μια πληθώρα από σκέψεις και λέξεις στις γραμμές του,
Κάθε στιγμή στις σελίδες του είναι τρελή.
Είσαι γυναίκα, είσαι ποτό μάγισσας!
Καίγεται με φωτιά μόλις μπει στο στόμα σου.
Όμως ο πότης της φλόγας καταστέλλει την κραυγή
Και επαινεί παράφορα εν μέσω βασανιστηρίων.
Είσαι γυναίκα και έχεις δίκιο.
Από αμνημονεύτων χρόνων είναι στολισμένη με ένα στεφάνι από αστέρια,
Είσαι η εικόνα μιας θεότητας στις άβυσσες μας!
Σε σχεδιάζουμε με σιδερένιο ζυγό,
Σας εξυπηρετούμε, συντρίβοντας το στερέωμα των βουνών,
Και προσευχόμαστε - από την αιωνιότητα - για εσάς!
Δωρητής: Δύο αστέρια της ποίησης της Ασημένιας Εποχής: γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1888 και παντρεύτηκαν λίγους μήνες αργότερα. Ζήσαμε μαζί 52 χρόνια, χωρίς να χωρίσουμε ούτε μια φορά, ούτε μια μέρα. Το 1889, ο Merezhkovsky παντρεύτηκε τη Zinaida Gippius. Αυτό το πνευματικό καιΗ Gippius περιέγραψε τη δημιουργική ένωση στο ημιτελές βιβλίο της «DmitryΜερεζκόφσκι».
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του D. Merezhkovsky "Silence".
Σιωπή
Πόσο συχνά θέλω να εκφράσω την αγάπη μου,
Αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα
Μόνο χαίρομαι, υποφέρω και σιωπώ:
Είναι σαν να ντρέπομαι - δεν τολμώ να μιλήσω.
Και κοντά μου είναι η ζωντανή ψυχή σου
Όλα είναι τόσο μυστήρια, όλα είναι τόσο ασυνήθιστα, -
Τι είναι πολύ τρομερό ένα θείο μυστικό
Μου φαίνεται ότι η αγάπη είναι υπερβολική για να μιλάμε.
Τα καλύτερα συναισθήματά μας είναι ντροπαλά και σιωπηλά,
Και όλα τα ιερά τυλίγονται στη σιωπή:
Ενώ τα αστραφτερά κύματα βρυχώνται από πάνω,
Τα βάθη της θάλασσας είναι σιωπηλά.
Κύριος: Η Zinaida Gippius ήταν ένα μυστήριο για όλους γύρω της. Προσέλκυσε τον κόσμο όχι μόνο με την εμφάνισή της και την ποιητική της φήμη, αλλά και με την εξαιρετική ενέργεια και το πολιτικό της πάθος. Κι εκείνη απέκρουσε με αλαζονεία, κοροϊδία, επιλεκτικότητα:
Δωρητής: Πολλοί προσπάθησαν να βρουν το κλειδί για να κατανοήσουν την προσωπικότητά της. Αλλά το καλύτερο από όλα, ο Gippius γνώριζε τη Zinaida, φυσικά τον Merezhkovsky, ο οποίος ήταν συγκινητικά ερωτευμένος με τη γυναίκα του μέχρι τις τελευταίες του μέρες.Έχοντας περάσει δύσκολα με τον θάνατο του συζύγου της το 1941, η Zinaida Nikolaevna προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Για τον Gippius, η αγάπη είναι η ίδια η ζωή, που φέρει την αθανασία. «Το να μην αγαπάς» γι' αυτήν σήμαινε «να μην ζεις». Αλλά η αληθινή αγάπη είναι αδύνατη χωρίς ελευθερία, ισότητα και πιστότητα στην αλήθεια, συμπεριλαμβανομένης της αλήθειας του εαυτού μας.
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα «One Love» του Z. Gippius.
Η αγάπη είναι μία
Βράζει με αφρό μια φορά
Και το κύμα καταρρέει.
Η καρδιά δεν μπορεί να ζήσει με την προδοσία,
Δεν υπάρχει προδοσία: η αγάπη είναι Μία.
Είμαστε αγανακτισμένοι ή παίζουμε,
Ή λέμε ψέματα - αλλά υπάρχει σιωπή στην καρδιά.
Δεν αλλάζουμε ποτέ:
Μια ψυχή - μια αγάπη.
Μονότονη και έρημη
Η μονοτονία είναι έντονη
Η ζωή περνάει... Και σε μεγάλη ζωή
Η αγάπη είναι μία, πάντα μία.
Μόνο στο αμετάβλητο είναι το άπειρο,
Μόνο σε σταθερό βάθος.
Και γίνεται πιο ξεκάθαρο: υπάρχει μόνο μία αγάπη.
Πληρώνουμε αγάπη με το αίμα μας,
Αλλά μια πιστή ψυχή είναι πιστή,
Και αγαπάμε με την ίδια αγάπη...
Η αγάπη είναι μία, όπως και ο θάνατος.
Κύριος: Ο κύκλος «Ποιήματα για μια όμορφη κυρία» σηματοδότησε την αρχή της δημιουργικής διαδρομής του Alexander Blok ως ήδη καταξιωμένου και ανεξάρτητου καλλιτέχνη. Αυτός ο κύκλος εμπνεύστηκε από τον εραστή και τη σύζυγο του ποιητή - την κόρη του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα Lyubov Dmitrievna Mendeleeva.
Δωρητής: Ο «Ήλιος της Αγάπης» φώτισε ολόκληρη τη ζωή του μεγάλου Ρώσου συμβολιστή ποιητή. Ο δεκαεπτάχρονος Μπλοκ είδε τη δεκαεξάχρονη Λιούμπα στον ανοιξιάτικο κήπο, σπαρμένη με πέταλα μηλιάς. Το είδα και το ερωτεύτηκα για το υπόλοιπο της ζωής μου.Στα ποιήματά του, ο Μπλοκ στήνει έναν όμορφο ναό αγάπης, στον οποίο η θεότητα είναι μια Γυναίκα, ένα Κορίτσι.
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του A. Blok «About valor, about exploits, about glory...».
«Περί ανδρείας, για κατορθώματα, για δόξα...»
Περί ανδρείας, περί κατορθωμάτων, περί δόξας
ξέχασα στη θλιμμένη γη,
Όταν το πρόσωπό σου βρίσκεται σε ένα απλό καρέ
Έλαμπε στο τραπέζι μπροστά μου.
Αλλά ήρθε η ώρα και έφυγες από το σπίτι.
Πέταξα το πολύτιμο δαχτυλίδι μέσα στη νύχτα.
Έδωσες τη μοίρα σου σε κάποιον άλλο
Και ξέχασα το όμορφο πρόσωπο.
Οι μέρες περνούσαν, γυρίζοντας σαν καταραμένο σμήνος...
Το κρασί και το πάθος βασάνισαν τη ζωή μου...
Και σε θυμήθηκα μπροστά στο αναλόγιο,
Και σε φώναζε σαν τα νιάτα του...
Σε πήρα τηλέφωνο, αλλά δεν κοίταξες πίσω,
Έριξα δάκρυα, αλλά δεν συγκαταθήκατε.
Θλιβερά τυλίξατε τον εαυτό σας με έναν μπλε μανδύα,
Σε μια υγρή νύχτα έφυγες από το σπίτι.
Δεν ξέρω πού κρύβεται η περηφάνια σου
Εσύ, αγαπητέ, εσύ, ευγενέστατη, βρήκες...
Κοιμάμαι ήσυχος, ονειρεύομαι τον μπλε μανδύα σου,
Στο οποίο έφυγες μια υγρή νύχτα...
Μην ονειρεύεστε για τρυφερότητα, για φήμη,
Όλα τελείωσαν, τα νιάτα χάθηκαν!
Το πρόσωπό σου στο απλό του πλαίσιο
Το έβγαλα από το τραπέζι με το δικό μου χέρι.
Κύριος: Όπως και στο έργο του Μπλοκ, έτσι και στην ποίηση του Konstantin Balmont, η θηλυκή αρχή και η λατρεία του «αιώνια θηλυκού» έπαιξαν μεγάλο ρόλο.
Δωρητής: Είναι γνωστές οι ρομαντικές του ιστορίες, στις οποίες ένα ειλικρινές συναίσθημα για μια γυναίκα ήταν το ερέθισμα της έμπνευσής του. Στα τέλη της δεκαετίας του '20, ο Balmont βίωσε το τελευταίο του μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα στα γράμματα. Τελείωσε τραγικά. Σε μια από τις επιστολές, ο ποιητής λέει: «Οι τελευταίες 7-8 εβδομάδες ήταν μια περίοδος συνεχούς ψυχικού βασανισμού για μένα. Θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να πω πώς συνέβη η νεαρή Ρωσίδα Tanya Osipova, που ζει στη Φινλανδία , στο Terijoki, μου έγινε ανεξήγητα αγαπητή.Ήταν ποιήτρια και ήταν το παραμύθι μου.Ένα ολόκληρο χρόνο η αγάπη μου γι' αυτήν και η αγάπη της για μένα μάγευε το θάνατο Μου φαίνεται ότι η καρδιά μου είναι τρυπημένη και άδεια Είμαι γεμάτος αφόρητη λαχτάρα για τη μοναδική μου Τάνια. Τέτοια απώλεια δεν έχει συμβεί ποτέ στη ζωή μου και τα δάκρυά μου δεν έχουν τέλος."
Κύριος: Της αφιέρωσε ποιήματα: "Δικά μου - όχι δικά μου - δικά μου", "Δεν είδα, αλλά αναγνωρίστηκε", "Το δαχτυλίδι τους", "Πρώτη βροχή", "Λευκό φως", "Αυτή τη νύχτα", "Αγαπώ τα λουλούδια:"
Διαβάζοντας από καρδιάς τα ποιήματα του K. Balmont «Playing Love Games...», «Sadness of the Moon».
Παίζοντας παιχνίδια αγάπης
Υπάρχουν φιλιά - σαν ελεύθερα όνειρα,
Ευτυχώς φωτεινό σε σημείο φρενίτιδας.
Υπάρχουν φιλιά - κρύο σαν το χιόνι.
Υπάρχουν φιλιά - σαν προσβολή.
Ω, τα φιλιά δίνονται με το ζόρι,
Ω, φιλιά - στο όνομα της εκδίκησης!
Πόσο καίει, πόσο παράξενο,
Με τη λάμψη της ευτυχίας και της αηδίας τους!
Τρέξε με τρέμουλο φρενίτιδα,
Δεν υπάρχει μέτρο στα όνειρά μου, ούτε όνομα.
Είμαι δυνατός - με τη θέληση της αγάπης μου,
Είμαι δυνατός στην αυθάδεια - αγανάκτηση!
Θλίψη της Σελήνης
Ήσουν η αδερφή μου, άλλοτε τρυφερή, άλλοτε παθιασμένη,
Και σε αγάπησα, και σε αγαπώ.
Είσαι ένα αγαπημένο φάντασμα... ξεθωριάζει... αδιευκρίνιστο...
Ω, αυτή τη σεληνιακή ώρα σε θρηνώ!
Θέλω τη νύχτα να ανοίξει τα φτερά της,
Αέρινη σιωπή μας ένωσε.
Με θέλω, γεμάτο αδυναμία,
Η φωτιά των ερωτευμένων ματιών κύλησε στα μάτια σου.
Σε θέλω, χλωμό από την αγωνία,
Πάγωσε κάτω από το χάδι, και θα φιλούσα
Το πρόσωπο, τα μάτια και τα μικρά σου χέρια,
Και θα μου ψιθύριζες: «Κοίτα, είμαι όλος δικός σου!»
Ξέρω ότι όλα τα λουλούδια θα μπορούσαν να έχουν προκύψει για εμάς,
Η αγάπη τρέμει μέσα μου, σαν φεγγαράδα σε κύμα.
Και θέλω να γκρινιάξω, να τρελαθώ, να αναφωνήσω:
«Θα είσαι για πάντα ένα ερωτικό μαρτύριο για μένα!»
Δωρητής: Ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Stray Dog, οι συγκεντρωμένοι διάβασαν ποίηση σε κύκλο και προφέρουν προτάσεις, οι περισσότερες από αυτές δολοφονικές. Η πιο εύκολη έγκριση είναι σπάνια. Το διάβασαν τόσο διάσημοι όσο και αρχάριοι.
Κύριος: Η σειρά έρχεται σε μια δεσποινίδα, αδύνατη και μελαχρινή. Μαύρα, σαν λακαρισμένα, κτυπήματα καλύπτουν το μέτωπο μέχρι τα φρύδια, σκούρα-χλωμά μάγουλα. Τα μάτια φαίνονται ψυχρά και ακίνητα - σαν να μην βλέπουν το περιβάλλον τους. Γωνιακό στόμα, γωνιακή καμπύλη της πλάτης. Ακόμα και να σηκώνετε λεπτά, μακριά πόδια υπό γωνία. Υπάρχουν τέτοιες γυναίκες στην πραγματική ζωή; Αυτή είναι η φαντασία του καλλιτέχνη! Όχι, αυτή είναι μια ζωντανή Αχμάτοβα.
Διαβάζοντας από καρδιάς τα ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα «Έσφιξα τα χέρια μου κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο...».
Έσφιξε τα χέρια της κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο
Έσφιξε τα χέρια της κάτω από ένα σκοτεινό πέπλο...
«Γιατί είσαι χλωμός σήμερα;» -
Γιατί είμαι πολύ λυπημένος
Τον μέθυσε.
Πως μπορω να ξεχασω? Βγήκε τρεκλίζοντας
Το στόμα στράβωσε οδυνηρά...
Έφυγα χωρίς να αγγίξω το κιγκλίδωμα,
Έτρεξα πίσω του μέχρι την πύλη.
Λαχανιασμένη, φώναξα: «Είναι ένα αστείο.
Όλα όσα έχουν προηγηθεί. Αν φύγεις, θα πεθάνω».
Χαμογέλασε ήρεμα και ανατριχιαστικά
Και μου είπε: «Μην στέκεσαι στον άνεμο».
Δωρητής: Η Άννα Αχμάτοβα θαύμασε με τα ποιήματά της, θαύμασε με την αξιοπρέπειά της, το υψηλό της πνεύμα.
Διαβάζοντας από καρδιάς ένα ποίημα της Άννας Αχμάτοβα "Το απόγευμα"
Το απόγευμα
Η μουσική χτύπησε στον κήπο
Τέτοια ανείπωτη θλίψη.
Φρέσκια και έντονη μυρωδιά της θάλασσας
Στρείδια στον πάγο σε μια πιατέλα.
Μου είπε: «Είμαι αληθινός φίλος!»
Και άγγιξε το φόρεμά μου...
Πόσο διαφορετικό από μια αγκαλιά
Το άγγιγμα αυτών των χεριών.
Έτσι χαϊδεύουν γάτες ή πουλιά,
Έτσι φαίνονται οι λεπτοί αναβάτες...
Μόνο γέλιο στα ήρεμα μάτια του
Κάτω από τον ανοιχτό χρυσό των βλεφαρίδων.
Ρομάντζο της Ν. Νόσκοβα βασισμένο σε ποιήματα του Nikolai Gumilyov «Τα μονότονα περνούν»
Κύριος: Ο Nikolai Gumilev, ποιητής, ιδρυτής ενός νέου καλλιτεχνικού κινήματος στην ποίηση - Acmeism, πρώτος σύζυγος της Anna Akhmatova, αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Η ποίηση της Αργυρής Εποχής είναι αδιανόητη χωρίς το όνομά του.
Δωρητής: Το όνειρο των κατορθωμάτων, η μούσα των μακρινών ταξιδιών δεν έφυγε ποτέ από τον Gumilyov. Είναι ένας διάσημος ταξιδιώτης, που πήγε 3 φορές σε μακρινές αποστολές (οι αφρικανικές εθνογραφικές συλλογές του φυλάσσονται στο μουσείο). Είναι ο μόνος ποιητής της Αργυρής Εποχής που πήγε οικειοθελώς στο μέτωπο το 1914, έγινε ψυχρός αξιωματικός των πληροφοριών και τιμήθηκε δύο φορές με τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου για τα κατορθώματά του.
Κύριος: Στη ζωή, ο Gumilyov αγαπούσε. Ερωτεύτηκε με πάθος, έκανε πρόταση γάμου στα αγαπημένα του κορίτσια και ανησυχούσε τρομερά για την απόρριψη (έφτασε μέχρι και την απόπειρα αυτοκτονίας).
Δωρητής: Ο έρωτας στη ζωή του Gumilyov είναι προφανής και μυστικός, σιωπηλός και περίεργος, λαμπερός και ξεθωριασμένος.
Κύριος: Βιβλία ποιημάτων "Romantic Flowers", "Alien Sky" και ένα άλμπουμ με στίχους αγάπης που δημιουργήθηκαν στο Παρίσι το 1917 και δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατο του ποιητή με τον τίτλο "To the Blue Star" είναι αφιερωμένα στην Anna Akhmatova.
Δωρητής: Ο Nikolai Gumilyov είναι ένας ιππότης όχι μόνο στην ποίηση, αλλά και στη ζωή, που ήξερε να αγαπά βαθιά. Το όνομά του βρίσκεται δίπλα στο όνομα της Α. Αχμάτοβα. Την έφερε στην ποίηση και έγινε η βασίλισσα της.
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του N. Gumilyov "She" .
Αυτή
Ξέρω μια γυναίκα: σιωπή,
Η κούραση είναι πικρή από τα λόγια,
Ζει σε ένα μυστηριώδες τρεμόπαιγμα
Οι διεσταλμένες κόρες της.
Η ψυχή της είναι ανοιχτή λαίμαργα
Μόνο η χάλκινη μουσική των στίχων,
Πριν από τη ζωή, μακρά και χαρούμενη
Αλαζονική και κουφή.
Σιωπηλός και αβίαστος,
Το βήμα της είναι τόσο παράξενα ομαλό,
Δεν μπορείς να την πεις όμορφη
Αλλά όλη μου η ευτυχία είναι μέσα της.
Όταν λαχταρώ την αυτοδιάθεση
Και γενναία και περήφανη - πηγαίνω σε αυτήν
Μάθε σοφό γλυκό πόνο
Στην μαρασμό και το παραλήρημά της.
Είναι λαμπερή στις ώρες της ατονίας
Και κρατάει τον κεραυνό στο χέρι του,
Και τα όνειρά της είναι καθαρά σαν σκιές
Πάνω στην παραδεισένια πύρινη άμμο.
Κύριος: «Και παρόλο που η Άννα Αντρέεβνα έγινε γυναίκα μου, παρέμεινε για πάντα ένα μυστήριο για μένα.
Δωρητής: Η Αχμάτοβα δεν είχε ποτέ δικό της σπίτι· αποκαλούσε τον εαυτό της άστεγη. Όμως η άστεγη της ήταν ιδιαίτερης μορφής: όπου κι αν εμφανιζόταν - είτε σε σαλόνι, σε θέατρο, σε νυχτερινό καμπαρέ, βρέθηκε αμέσως στο επίκεντρο της προσοχής. «Ντυμένη σε μαύρο μετάξι, με ένα μεγάλο οβάλ καμέο στη μέση της, η Αχμάτοβα πέταξε έξω».
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα του N. Gumilyov «Dream».
Ονειρο
Βόγγησα από ένα κακό όνειρο
Και ξύπνησε, θρηνώντας βαριά.
Ονειρευόμουν ότι αγαπάς κάποιον άλλο
Και ότι σε προσέβαλε.
Έτρεξα από το κρεβάτι μου
Σαν δολοφόνος από το ικρίωμα του,
Και πρόσεχε πόσο αμυδρά άστραφταν
Φανάρια μέσα από τα μάτια των ζώων.
Α, μάλλον τόσο άστεγος
Ούτε ένας άνθρωπος δεν έχει περιπλανηθεί
Αυτή τη νύχτα στους σκοτεινούς δρόμους,
Όπως στις κοίτες ξεραμένων ποταμών.
Εδώ στέκομαι μπροστά στην πόρτα σου,
Δεν μου δίνεται άλλος τρόπος,
Κι ας ξέρω ότι δεν θα το τολμήσω
Μην μπείτε ποτέ σε αυτή την πόρτα.
Σε πλήγωσε, το ξέρω
Αν και ήταν απλώς ένα όνειρο,
Αλλά εξακολουθώ να πεθαίνω
Μπροστά στο κλειστό σου παράθυρο.
Κύριος: Η Άννα Αντρέεβνα Αχμάτοβα είναι όμορφη, νικηφόρα, βασιλική, δέχεται ποιήματα με αφιερώσεις, προβλήματα και τη λατρεία κοντινών και μακρινών ανθρώπων. Και – εντελώς διαφορετική – η Τσβετάεβα.
Βίντεο από την ταινία "Cruel Romance". Ρομαντισμός «Κάτω από το χάδι μιας βελούδινης κουβέρτας».
Κύριος: Μια μέρα μια μινιατούρα, ξανθιά νεαρή γυναίκα με τη φιγούρα ενός Αιγύπτιου αγοριού εμφανίστηκε σε ένα καφέ. Το καθαρό πράσινο των ματιών της, θολωμένο από ένα μυωπικό βλέμμα, έχει κάτι το μαγικό. Δεν της αρέσει η λέξη «ποιήτρια». Είναι ποιήτρια.
Δωρητής: Στον μεγάλο γαλαξία των ποιητών της Αργυρής Εποχής, ο Μ.Ι. Η Τσβετάεβα κατέχει ξεχωριστή θέση.
Κύριος: Στη μοίρα της Μαρίνα Τσβετάεβα υπήρχε μόνο μια αγάπη, μόνο ένας άντρας - ο Σεργκέι Έφρον, σύζυγος, πατέρας των παιδιών της...
Διαβάζοντας από καρδιάς το ποίημα της Μ. Τσβετάεβα «Θα σε ξανακερδίσω...»
(+βίντεο Ι. Αλέγκροβα)
θα σε ξανακερδισω...
Θα σε κατακτήσω από όλες τις χώρες, από όλους τους ουρανούς,
Γιατί το δάσος είναι το λίκνο μου και το δάσος είναι ο τάφος μου,
Επειδή στέκομαι στο έδαφος μόνο με το ένα πόδι,
Γιατί θα σου τραγουδήσω όσο κανένας άλλος.
Θα σε ξανακερδίζω από όλες τις εποχές, από όλες τις νύχτες,
Όλα τα χρυσά λάβαρα, όλα τα σπαθιά,
Θα ρίξω τα κλειδιά και θα διώξω τα σκυλιά από τη βεράντα -
Γιατί στη γήινη νύχτα είμαι πιο πιστός κι από σκύλος.
Θα σε ξανακερδίσω από όλους τους άλλους - από εκείνον,
Δεν θα είσαι γαμπρός κανενός, δεν θα είμαι γυναίκα κανενός,
Και στο τελευταίο επιχείρημα θα σε πάρω - σκάσε! -
Αυτός με τον οποίο ο Ιακώβ στάθηκε τη νύχτα.
Αλλά μέχρι να σταυρώ τα δάχτυλά μου στο στήθος σου -
Ω κατάρα! - παραμένετε μαζί - εσείς:
Τα δύο σου φτερά, στραμμένα στον αιθέρα, -
Γιατί ο κόσμος είναι το λίκνο σου και ο κόσμος ο τάφος σου!
Δωρητής: Μπόρις Πάστερνακ... «Αυτό είναι μια μυστική γραφή, μια αλληγορία, ένας κώδικας», είπε για αυτόν η Μ. Τσβετάεβα. Πόσο βαθιά μπορούσε να μιλήσει για την ψυχή, για τον Θεό, για την αγάπη. Βαθύ και απλό:
Τελείωσα και είσαι ζωντανός...
Και ο άνεμος παραπονιέται και κλαίει,
Κουνώντας το δάσος και τη ντάκα...
Φεβρουάριος...Πάρε μελάνι και κλάψε...
Ας αφήσουμε τις λέξεις
Σαν κήπος - κεχριμπάρι και ξύσμα
Ασυνείδητα και γενναιόδωρα, μετά βίας, μετά βίας, μετά βίας...
Κύριος:
Εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στην παγκόσμια λογοτεχνία από το βραβείο Νόμπελ. Και μόνο το 1989 δόθηκε στον γιο του Παστερνάκ. Και μετά με ανάγκασαν να αρνηθώ το βραβείο, προσθέτοντας πόνο και πίκρα σε αυτή την ήδη δύσκολη ζωή. Και μας έδωσε το φως της ψυχής του απλόχερα, για αιώνες.Απόδοση τραγουδιού του Ι. Σκαζίνα βασισμένο σε ποίηση
B. Pasternak “Το κερί έκαιγε...”.
Δωρητής: Στους ερωτικούς στίχους της Ασημένιας Εποχής, ο Σεργκέι Γιεσένιν κατέχει μια ξεχωριστή θέση. Τα ποιήματά του, εμποτισμένα με φλεγόμενα συναισθήματα και εγκάρδια αλήθεια, χτύπησαν τις χορδές της ανθρώπινης ψυχής και συνεχίζουν να ηχούν στις καρδιές μαςγια πάνω από 90 χρόνια.
Διαβάζοντας από καρδιάς τα ποιήματα του S. Yesenin «Μην περιπλανιέσαι, μην συντρίβεσαι στους θάμνους...», «Μια γαλάζια φωτιά έχει σαρώσει γύρω»
«…»
Μην περιπλανιέσαι, μην συνθλίβεις στους κατακόκκινους θάμνους
Κύκνοι και μην ψάχνετε για ίχνος.
Με μια δέσμη από τα μαλλιά βρώμης σου
Μου ανήκεις για πάντα.
Με χυμό κόκκινων μούρων στο δέρμα,
Τρυφερό, όμορφο, ήταν
Μοιάζεις με ροζ ηλιοβασίλεμα
Και, σαν το χιόνι, λαμπερό και φως.
Οι κόκκοι των ματιών σου έπεσαν και μαράθηκαν,
Το λεπτό όνομα έλιωσε σαν ήχος,
Όμως παρέμεινε στις πτυχές ενός τσαλακωμένου σάλι
Η μυρωδιά του μελιού από αθώα χέρια.
Σε μια ήσυχη ώρα, όταν η αυγή είναι στην ταράτσα,
Σαν γατάκι πλένει το στόμα του με το πόδι του,
Ακούω ευγενικά λόγια για σένα
Νερό κηρήθρες που τραγουδούν με τον άνεμο.
Αφήστε το γαλάζιο βράδυ να μου ψιθυρίσει μερικές φορές,
Τι ήσουν, ένα τραγούδι και ένα όνειρο,
Λοιπόν, όποιος εφηύρε την εύκαμπτη μέση και τους ώμους σας -
Έβαλε τα χείλη του στο φωτεινό μυστικό.
Μην περιπλανιέσαι, μην συνθλίβεις στους κατακόκκινους θάμνους
Κύκνοι και μην ψάχνετε για ίχνος.
Με μια δέσμη από τα μαλλιά βρώμης σου
Μου ανήκεις για πάντα.
«Μια μπλε φωτιά άρχισε να σαρώνει…»
Μια μπλε φωτιά άρχισε να σαρώνει,
Ξεχασμένοι συγγενείς.
Ήμουν σαν ένας παραμελημένος κήπος,
Ήταν απεχθής με τις γυναίκες και τα φίλτρα.
Σταμάτησα να πίνω και να χορεύω
Και χάστε τη ζωή σας χωρίς να κοιτάξετε πίσω.
Θέλω μόνο να σε κοιτάξω
Δείτε το μάτι μιας χρυσοκαφέ πισίνας,
Και έτσι, μη αγαπώντας το παρελθόν,
Δεν μπορούσες να φύγεις για κάποιον άλλο.
Απαλό βάδισμα, ελαφριά μέση,
Αν ήξερες με επίμονη καρδιά,
Πώς μπορεί ένας νταής να αγαπήσει;
Πως ξέρει να είναι υποταγμένος.
Θα ξεχνούσα για πάντα τις ταβέρνες
Και θα είχα παρατήσει να γράφω ποίηση.
Απλώς αγγίξτε απαλά το χέρι σας
Και τα μαλλιά σου είναι το χρώμα του φθινοπώρου.
Θα σε ακολουθούσα για πάντα
Είτε στο δικό σου είτε σε κάποιο άλλο...
Πρώτη φορά τραγούδησα για την αγάπη,
Πρώτη φορά αρνούμαι να κάνω σκάνδαλο.
Γράμμα σε μια γυναίκα
Θυμάσαι,
Όλοι θυμάστε, φυσικά,
Πώς στάθηκα
Πλησιάζοντας τον τοίχο
Περπάτησες στο δωμάτιο ενθουσιασμένος
Και κάτι αιχμηρό
Μου το πέταξαν στα μούτρα.
Είπες:
Ήρθε η ώρα να χωρίσουμε
Τι σε βασάνιζε
Η τρελή ζωή μου
Ότι ήρθε η ώρα να ασχοληθείτε,
Και η μοίρα μου είναι
Κυλήστε πιο κάτω.
Πολυαγαπημένος!
Δεν με αγάπησες.
Δεν το ήξερες αυτό μέσα στο πλήθος των ανθρώπων
Ήμουν σαν ένα άλογο που βυθίστηκε στο σαπούνι,
Παρακινημένος από έναν γενναίο αναβάτη.
Δεν το ήξερες
Ότι είμαι σε πλήρη καπνό,
Σε μια ζωή που τα διαλύει μια καταιγίδα
Γι' αυτό βασανίζομαι γιατί δεν καταλαβαίνω -
Πού μας πάει η μοίρα των γεγονότων;
Πρόσωπο με πρόσωπο
Δεν μπορείτε να δείτε το πρόσωπο.
Τα μεγάλα πράγματα φαίνονται από απόσταση.
Όταν η επιφάνεια της θάλασσας βράζει -
Το πλοίο είναι σε κακή κατάσταση.
Η γη είναι ένα πλοίο!
Κάποιος όμως ξαφνικά
Για μια νέα ζωή, νέα δόξα
Μέσα σε καταιγίδες και χιονοθύελλες
Την σκηνοθέτησε μεγαλοπρεπώς.
Λοιπόν, ποιος από εμάς είναι ο μεγαλύτερος στο κατάστρωμα;
Δεν έπεσες, δεν έκανες εμετό ή δεν βρίζεις;
Είναι λίγοι αυτοί, με έμπειρη ψυχή,
Ο οποίος παρέμεινε δυνατός στο pitching.
Μετά και εγώ
Στον άγριο θόρυβο
Αλλά γνωρίζοντας ώριμα το έργο,
Κατέβηκε στο αμπάρι του πλοίου,
Για να μην βλέπεις ανθρώπους να κάνουν εμετό.
Αυτό το κράτημα ήταν -
Ρωσική παμπ.
Και έγειρα πάνω από το ποτήρι,
Έτσι, χωρίς να υποφέρει κανείς,
Καταστρέψεις τον εαυτό σου
Σε μια μεθυσμένη λιποθυμία.
Πολυαγαπημένος!
σε βασάνισα
Ήσουν λυπημένος
Στα μάτια των κουρασμένων:
Τι σου δείχνω;
Σπατάλησε τον εαυτό του σε σκάνδαλα.
Αλλά δεν ήξερες
Τι υπάρχει στον καπνό,
Σε μια ζωή που τα διαλύει μια καταιγίδα
Γι' αυτό υποφέρω
Τι δεν καταλαβαίνω
Πού μας πάει η μοίρα των γεγονότων...
Τώρα έχουν περάσει τα χρόνια.
Είμαι σε άλλη ηλικία.
Και νιώθω και σκέφτομαι διαφορετικά.
Και λέω πάνω από το γιορτινό κρασί:
Έπαινος και δόξα στον τιμονιέρη!
Σήμερα εγώ
Στο σοκ των τρυφερών συναισθημάτων.
Θυμήθηκα τη θλιβερή κούρασή σου.
Και τώρα
βιάζομαι να σου πω,
Πώς ήμουν
Και τι έπαθα!
Πολυαγαπημένος!
Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω:
Απέφευγα να πέσω από τον γκρεμό.
Τώρα στη σοβιετική πλευρά
Είμαι ο πιο άγριος σύντροφος του ταξιδιού.
Έχω γίνει το λάθος άτομο
Ποιος ήταν τότε;
Δεν θα σε βασάνιζα
Όπως ήταν πριν.
Για το λάβαρο της ελευθερίας
Και καλή δουλειά
Είμαι έτοιμος να πάω ακόμα και στη Μάγχη.
Συγχώρεσέ με...
Ξέρω: δεν είσαι ο ίδιος -
Ζεις
Με έναν σοβαρό, έξυπνο σύζυγο.
Ότι δεν χρειάζεσαι τον κόπο μας,
Και εγώ ο ίδιος σε σένα
Δεν χρειάζεται ούτε ένα κομμάτι.
Ζήσε έτσι
Πώς σε καθοδηγεί το αστέρι
Κάτω από τη σκηνή του ανανεωμένου σκέπαστρου.
Με χαιρετισμούς,
σε θυμάται πάντα
Η γνωριμία σου
Σεργκέι Γιεσένιν.
Κύριος: Η μοίρα των δημιουργών των αρχών του αιώνα...
Δωρητής: Ήταν λαμπερά, ασυνήθιστα, τραγικά, διαφορετικά...
Κύριος: Η μοίρα του καθενός είναι ένα ολόκληρο βιβλίο...
Δωρητής: Και η δημιουργικότητα είναι δώρο για εμάς, γιατί ο καθένας θα βρει τη δική του μελωδία στην ασημένια διασπορά της ποίησης.
Κύριος: Μαζεύτηκαν στο Αδέσποτο Σκύλο.
Δωρητής: Ήταν νέοι και ταλαντούχοι. Ήταν ευδιάθετοι και σοβαροί.
Η εποχή του αργύρου, η εποχή του φωτός...
Εποχή ποίησης, Εποχή ονείρων,
Εποχή της Γένεσης, Εποχή του Ανθρώπου,
Σκέψεις του αιώνα και του αιώνα της ομορφιάς...
Εποχή Ψυχής, Εποχή Ποιητή... Ήχος αιώνων, Λόγια αιώνων...
Πόσα μυστικά και ονόματα! Είμαι ερωτευμένος με αυτή την ηλικία.
Η ασημένια μου ηλικία
Η ασημένια εποχή σου
Η Ασημένια Εποχή μας...
Πόσα μυστικά και ονόματα!
Είμαι ερωτευμένος με αυτή την ηλικία.
περιεχόμενο:
Το θέμα της αγάπης στην ποίηση της Αργυρής Εποχής (χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του έργου ενός από τους ποιητές) Στο γύρισμα του 19ου και του 20ου αιώνα, η ζωή στη Ρωσία άλλαξε ριζικά. Αυτό ισχύει για όλες τις πτυχές της ύπαρξης του ρωσικού λαού - οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές. Μια απότομη στροφή σημειώνεται και στη λογοτεχνία, που χαρακτηρίζεται από δράμα και πρωτόγνωρο δυναμισμό. Η ρωσική ποίηση αναπτύσσεται ιδιαίτερα γρήγορα αυτή την εποχή. Ο Alexander Alexandrovich Blok είναι ένας μεγάλος Ρώσος ποιητής, η εθνική υπερηφάνεια της Ρωσίας.
Μια ολόκληρη εποχή στην εξέλιξη της ρωσικής ποίησης συνδέεται με το όνομά του. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο εκσυγχρονίζεται η ποίηση αυτή την εποχή, ένα από τα θέματα που δεν ξεφεύγει ποτέ από το όραμα των δημιουργών είναι το θέμα της αγάπης και, φυσικά, κατέχει μεγάλη θέση στο έργο του Μπλοκ. Το 1898-1904, ο ποιητής δημιούργησε τον πρώτο του κύκλο - "Ποιήματα για μια όμορφη κυρία". Αργότερα, αυτοί οι στίχοι θα αποτελέσουν το πρώτο βιβλίο του Μπλοκ. Η Ωραία Κυρία είναι η ενσάρκωση της αιώνιας θηλυκότητας, το αιώνιο ιδανικό της ομορφιάς. Αυτή η πρώιμη νεανική ποίηση προέκυψε με βάση τις φιλοσοφικές ιδεαλιστικές διδασκαλίες, οι οποίες υποστήριζαν ότι μαζί με τον πραγματικό κόσμο, υπάρχει και ένας ιδανικός κόσμος, τον οποίο πρέπει κανείς να προσπαθήσει να κατανοήσει. Και ο λυρικός ήρωας είναι όλος εν αναμονή των καλύτερων, άγνωστων πνευματικών και ψυχικών μεταμορφώσεων. Φαίνεται ξεκάθαρα, και δεν το κρύβει ο συγγραφέας, ότι δεν τον ικανοποιεί η πραγματικότητα γύρω του. Ο ποιητής θέλει να αποτραβηχτεί στον εαυτό του, να επικεντρωθεί στις προσωπικές του εμπειρίες: Έχω μια παρουσίαση για σένα. Τα χρόνια περνούν - Σε προβλέπω ακόμα με μια μορφή. Όλος ο ορίζοντας φλέγεται - και αφόρητα καθαρός, Και σιωπηλά περιμένω, λαχταρώντας και αγαπώντας. Ο Μπλοκ ελπίζει στον ερχομό της «αιώνιας θηλυκότητας», που δεν έχει επισκεφτεί ακόμη τη γη. Όχι μόνο το θέμα, αλλά ακόμη και η κατασκευή και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται στα ποιήματα ανταποκρίνεται στο μυστήριο και τη φανταστική φύση αυτού που απεικονίζεται. Πολύ συχνά χρησιμοποιούνται λέξεις όπως: κάποιος, κάπου, κάτι κ.λπ. Αν τα χέρια, τότε «αόρατο», αν όνειρα, τότε «αδύνατο», βήματα - «ανύπαρκτο». Τα πιο αληθινά αντικείμενα έλαβαν μια αφηρημένη ερμηνεία: «Πέντε στροφές κρυφών καλών γραμμών στη γη» είναι οι δρόμοι του νησιού Βασιλιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη.
Συμβατική είναι και η εικόνα του ίδιου του συγγραφέα. Αυτός είναι ένας σεμνός «μοναχός», «υπάκουος σκλάβος», ένας ταπεινός τραγουδιστής της Ωραίας Κυρίας. Αλλά, παρά την τόσο αφηρημένη μορφή των «Ποιημάτων για μια όμορφη κυρία», το πρωτότυπο της Ηρωίδας είναι το πιο πραγματικό, γήινο κορίτσι - η L. D. Mendeleev, η κόρη του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα. Αργότερα έγινε σύζυγος του Μπλοκ. Η μεταφορική δομή των ποιημάτων είναι πολύ μεταφορική. Οι μεταφορές παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στον Μπλοκ. Χρησιμοποιούνται από τον ποιητή όχι τόσο για να δείξουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του προσώπου που απεικονίζεται, αλλά για να μεταδώσουν όλη τη συναισθηματικότητα που βιώνει, τη διάθεση του ποιητή. Τα ποιήματα είναι πολύ μεταφορικά και γεμάτα με σύμβολα. Αυγή, όνειρο, σημάδι, σούρουπο, σκοτάδι, ακτή, κύκλος... γίνονται σταθεροί, περάστε με επιτυχία από το ένα ποίημα στο άλλο χωρίς να χάσουν τη σημασία τους. Τα χρώματα έχουν επίσης μεγάλη σημασία στην ποίηση του Μπλοκ. Για παράδειγμα, το μπλε είναι το χρώμα των ρομαντικών ονείρων, το κόκκινο είναι το χρώμα του άγχους. Μερικές φορές, για να τονίσει μια λέξη που έχει καθοριστική σημασία, ο συγγραφέας τη γράφει με κεφαλαίο γράμμα. Μερικές φορές στα ποιήματα η εικόνα μιας πραγματικής γυναίκας υπερισχύει της παραστατικότητας και στη συνέχεια προκύπτουν όμορφες εικόνες, σε καμία περίπτωση κατώτερες από όμορφες μεταφορές: Σε συναντήσαμε στο ηλιοβασίλεμα, κόβεις τον κόλπο με ένα κουπί. Λάτρεψα το λευκό σου φόρεμα, ερωτεύτηκα την επιτήδευση των ονείρων. Τα θέματα και τα προβλήματα που τίθενται σε αυτόν τον κύκλο ποιημάτων θα απασχολούν τον Μπλοκ σε όλη του τη ζωή.
Στις αρχές του 1900, άρχισε να βλέπει ολόκληρο τον κόσμο γύρω του με πιο αληθινά χρώματα από πριν. Αυτό αντικατοπτρίζεται στον κύκλο ποιημάτων «Σταυροδρόμι» (1902-1904). Ο Μπλοκ βρίσκεται πραγματικά σε ένα σταυροδρόμι - τα προηγούμενα ιδανικά του αλλάζουν, και ως εκ τούτου η Όμορφη Κυρία γίνεται πιο γήινη, αλλά ταυτόχρονα, πιο πραγματική. Ο λυρικός ήρωας έχει μια νέα ματιά. Νέες παράξενες εικόνες εμφανίζονται επίσης στα ποιήματα: ένας μαύρος άνδρας, ένας κόκκινος νάνος, χλωμά κορίτσια, ένας φτωχός άνδρας που πεθαίνει σε ένα καροτσάκι τσιγγάνων και μια γυναίκα που αυτοκτονεί. Ο κύκλος τελειώνει με το θάνατο της ηρωίδας που λάτρευε ο ποιητής. 1906-1907 - ένας κύκλος ποιημάτων "Μάσκα χιονιού", αφιερωμένος, όπως το επόμενο - "Faina" (1906-1908) - στην ηθοποιό του θεάτρου Komissarzhevskaya N. N. Volokhova. Η συνάντησή της έκανε ανεξίτηλη εντύπωση στον ποιητή. Το συναίσθημα του να ερωτεύεσαι προκάλεσε ένα νέο κύμα έμπνευσης. Μόνο εδώ υπάρχει μια διαφορετική εικόνα της Κυρίας - μια ισχυρή προσωπικότητα, η γυναίκα εδώ είναι σύμβολο της στοιχειώδους αρχής ("Με το άλυτο όνομα του Θεού / Σε κρύα και συμπιεσμένα χείλη", ένας βίαιος άνεμος "σε μπούκλες φιδιού" ). Μίσος, κατάρα και αγάπη: Για μαρτύριο, για θάνατο - το ξέρω - Δεν πειράζει: σε αποδέχομαι. Ο ποιητής είναι έτοιμος να πολεμήσει αυτή τη στοιχειώδη δύναμη, αφού μέσα στον αγώνα εκδηλώνεται η ζωή. Αλλά ο Blok κουβαλούσε μόνο αγάπη για μια γυναίκα - τη γυναίκα του - σε όλη του τη ζωή.
Ένα από τα πιο αξιόλογα ποιήματά του είναι το «Περί ανδρείας, περί κατορθωμάτων, περί δόξας. ". Γράφτηκε το φθινόπωρο του 1908. Η ηρωίδα είναι γλυκιά, ευγενική, αλλά δυστυχισμένη, η δυσαρέσκεια τη βασανίζει αφόρητα: Θλιβερά τυλίχθηκες με μπλε μανδύα, Έφυγες από το σπίτι μια υγρή νύχτα. Το ποίημα είναι εντυπωσιακό στην αρμονία του. Μπορεί να συγκριθεί με το «Σε αγάπησα» του Πούσκιν. ". Αν και το νεανικό όνειρο για έναν ιδανικό κόσμο απέτυχε, ο ποιητής σε όλα του τα έργα δεν ξεφεύγει από την αναζήτηση του υψηλού στην καθημερινότητα. Ο A. A. Blok θα παραμείνει για πάντα ένας από τους αγαπημένους ποιητές ενός τεράστιου αριθμού ρωσικού λαού.
- Σε επαφή με 0
- Google+ 0
- Εντάξει 0
- Facebook 0
