GOST 27.301-95

ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Επίσημη δημοσίευση

ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΜΕΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Πρόλογος

1 ΑΝΑΠΤΥΞΗ από MTK 119 "Αξιοπιστία στην τεχνολογία"

ΕΙΣΑΓΘΗΚΕ από την Gosstandart της Ρωσίας

2 ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ από το Διακρατικό Συμβούλιο Τυποποίησης, Μετρολογίας και Πιστοποίησης (Αριθ. Πρωτοκόλλου 7-95 της 26ης Απριλίου 1995)

3 Το πρότυπο αναπτύχθηκε λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις και τις απαιτήσεις των διεθνών προτύπων IEC 300-3-1(1991), IEC 863(1986) και IEC 706-2(1990)

4 Με Διάταγμα της Επιτροπής Τυποποίησης, Μετρολογίας και Πιστοποίησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας της 26ης Ιουνίου 1996 αρ. 430, το διακρατικό πρότυπο GOST 27.301-95 τέθηκε σε ισχύ «απευθείας ως κρατικό πρότυπο της Ρωσικής Ομοσπονδίας την 1η Ιανουαρίου, 1997.

5 ΑΝΤΙ GOST 27.410-87 (σε μέρος της ρήτρας 2)

Αυτό το πρότυπο δεν μπορεί να αναπαραχθεί πλήρως ή εν μέρει, να αναπαραχθεί και να διανεμηθεί ως επίσημη δημοσίευση στην επικράτεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας χωρίς την άδεια του Κρατικού Προτύπου της Ρωσίας

1 Πεδίο εφαρμογής...................................1

3 Ορισμοί................................1

4 Βασικές αρχές...................................2

4.1 Διαδικασία υπολογισμού αξιοπιστίας..........................2

4.2 Στόχοι υπολογισμών αξιοπιστίας...................................2

4.3 Γενικό σχήμα υπολογισμού...................................3

4.4 Αναγνώριση αντικειμένου...................................3

4.5 Μέθοδοι υπολογισμού...................................4

4.6 Αρχικά δεδομένα................................6

4.8 Απαιτήσεις για μεθόδους υπολογισμού...................................7

4.9 Παρουσίαση των αποτελεσμάτων υπολογισμού...................................9

Παράρτημα Α Μέθοδοι υπολογισμού αξιοπιστίας και γενικές συστάσεις για τη χρήση τους.................................10

Παράρτημα Β Κατάλογος βιβλίων αναφοράς, κανονιστικών και μεθοδολογικών εγγράφων για τους υπολογισμούς αξιοπιστίας.....15

ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

Αξιοπιστία στην τεχνολογία

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

Βασικές διατάξεις

Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Πρόβλεψη αξιοπιστίας. Βασικές αρχές

Ημερομηνία εισαγωγής 1997-01-01

1 ΠΕΡΙΟΧΗ ΧΡΗΣΗΣ

Αυτό το πρότυπο θεσπίζει γενικούς κανόνες για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας των τεχνικών αντικειμένων, τις απαιτήσεις για μεθόδους και τη διαδικασία παρουσίασης των αποτελεσμάτων των υπολογισμών αξιοπιστίας.

GOST 2.102-68 ESKD. Τύποι και πληρότητα σχεδιαστικών εγγράφων

GOST 27.002-89 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ. Οροι και ορισμοί

GOST 27.003-90 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Σύνθεση και γενικοί κανόνες για τον καθορισμό απαιτήσεων αξιοπιστίας

GOST 27.310-95 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Ανάλυση τύπων, συνεπειών και κρισιμότητας αστοχιών. Βασικές διατάξεις

3 ΟΡΙΣΜΟΙ

Αυτό το πρότυπο χρησιμοποιεί γενικούς όρους στον τομέα της αξιοπιστίας, οι ορισμοί των οποίων καθορίζονται από το GOST 27.002. Επιπλέον, το πρότυπο χρησιμοποιεί τους ακόλουθους όρους που σχετίζονται με τους υπολογισμούς αξιοπιστίας.

Επίσημη δημοσίευση ★

3.1. Ο υπολογισμός αξιοπιστίας είναι μια διαδικασία για τον προσδιορισμό των τιμών των δεικτών αξιοπιστίας ενός αντικειμένου χρησιμοποιώντας μεθόδους που βασίζονται στον υπολογισμό τους από δεδομένα αναφοράς για την αξιοπιστία των στοιχείων του αντικειμένου, από δεδομένα για την αξιοπιστία αναλογικών αντικειμένων, δεδομένα για τις ιδιότητες των υλικών και άλλα πληροφορίες που είναι διαθέσιμες τη στιγμή του υπολογισμού.

3.2 Η πρόβλεψη αξιοπιστίας είναι μια ειδική περίπτωση υπολογισμού της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου με βάση στατιστικά μοντέλα που αντικατοπτρίζουν τις τάσεις στην αξιοπιστία αναλογικών αντικειμένων ή/και αξιολογήσεις ειδικών.

3.3 Στοιχείο - συστατικό μέρος ενός αντικειμένου, που λαμβάνεται υπόψη κατά τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ως ενιαίο σύνολο, που δεν υπόκειται σε περαιτέρω διαχωρισμό.

4 ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

4.1 Διαδικασία για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας

Η αξιοπιστία ενός αντικειμένου υπολογίζεται στα στάδια του κύκλου ζωής και στα στάδια των τύπων εργασίας που αντιστοιχούν σε αυτά τα στάδια, που καθορίζονται από το πρόγραμμα αξιοπιστίας (REP) του αντικειμένου ή των εγγράφων που το αντικαθιστούν.

Το PON πρέπει να καθορίσει τους στόχους του υπολογισμού σε κάθε στάδιο των τύπων εργασίας, τα κανονιστικά έγγραφα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στον υπολογισμό, το χρονοδιάγραμμα του υπολογισμού και τους εκτελεστές, τη διαδικασία εγγραφής, παρουσίασης και ελέγχου των αποτελεσμάτων υπολογισμού.

4.2 Στόχοι υπολογισμών αξιοπιστίας

Ο υπολογισμός της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου σε ένα ορισμένο στάδιο τύπων εργασίας που αντιστοιχεί σε ένα ορισμένο στάδιο του κύκλου ζωής του μπορεί να έχει ως στόχους:

αιτιολόγηση ποσοτικών απαιτήσεων αξιοπιστίας για το αντικείμενο ή τα εξαρτήματά του·

έλεγχος της σκοπιμότητας των καθορισμένων απαιτήσεων ή/και αξιολόγηση της πιθανότητας επίτευξης του απαιτούμενου επιπέδου αξιοπιστίας της εγκατάστασης εντός του καθορισμένου χρονικού πλαισίου και με τους διατεθέντες πόρους, αιτιολογώντας τις απαραίτητες προσαρμογές στις καθορισμένες απαιτήσεις·

συγκριτική ανάλυση της αξιοπιστίας των επιλογών για το σχεδιασμό κυκλώματος ενός αντικειμένου και αιτιολόγηση για την επιλογή μιας ορθολογικής επιλογής.

προσδιορισμός του επιτυγχανόμενου (αναμενόμενου) επιπέδου αξιοπιστίας του αντικειμένου ή/και των στοιχείων του, συμπεριλαμβανομένου του υπολογισμένου προσδιορισμού των δεικτών αξιοπιστίας ή των παραμέτρων κατανομής των χαρακτηριστικών αξιοπιστίας των συνιστωσών του αντικειμένου ως δεδομένα εισόδου για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του αντικειμένου ως σύνολο?

αιτιολόγηση και επαλήθευση της αποτελεσματικότητας των προτεινόμενων (εφαρμοζόμενων) μέτρων για τη βελτίωση του σχεδιασμού, της τεχνολογίας κατασκευής, του συστήματος συντήρησης και επισκευής της εγκατάστασης, με στόχο την αύξηση της αξιοπιστίας της·

επίλυση διαφόρων προβλημάτων βελτιστοποίησης στα οποία οι δείκτες αξιοπιστίας λειτουργούν ως συναρτήσεις στόχου, ελεγχόμενες παράμετροι ή οριακές συνθήκες, όπως η βελτιστοποίηση της δομής ενός αντικειμένου, η κατανομή των απαιτήσεων αξιοπιστίας μεταξύ των δεικτών μεμονωμένων στοιχείων αξιοπιστίας (για παράδειγμα, αξιοπιστία και δυνατότητα συντήρησης), υπολογισμός κιτ ανταλλακτικών, βελτιστοποίηση συστημάτων συντήρησης και επισκευής, αιτιολόγηση των περιόδων εγγύησης και της εκχωρημένης διάρκειας ζωής (πόρος) του αντικειμένου κ.λπ.

έλεγχος της συμμόρφωσης του αναμενόμενου (επιτευχθέντος) επιπέδου αξιοπιστίας ενός αντικειμένου με τις καθιερωμένες απαιτήσεις (έλεγχος αξιοπιστίας), εάν η άμεση πειραματική επιβεβαίωση του επιπέδου αξιοπιστίας τους είναι τεχνικά αδύνατη ή οικονομικά μη πρακτική.

4.3 Γενικό σχήμα υπολογισμού

4.3.1 Ο υπολογισμός της αξιοπιστίας των αντικειμένων στη γενική περίπτωση είναι μια διαδικασία διαδοχικής, βήμα προς βήμα βελτίωσης των εκτιμήσεων, δεικτών αξιοπιστίας καθώς αναπτύσσεται η τεχνολογία σχεδιασμού και κατασκευής του αντικειμένου, αλγόριθμοι για τη λειτουργία του, κανόνες λειτουργίας, συντήρηση και συστήματα επισκευής, κριτήρια αστοχίας και οριακές καταστάσεις, συσσώρευση πληρέστερων και αξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με όλους τους παράγοντες που καθορίζουν την αξιοπιστία και χρήση πιο κατάλληλων και ακριβέστερων μεθόδων υπολογισμού και μοντέλων υπολογισμού.

4.3.2 Ο υπολογισμός της αξιοπιστίας σε οποιοδήποτε στάδιο των τύπων εργασιών που προβλέπονται από το επιχειρησιακό σχέδιο περιλαμβάνει:

αναγνώριση του αντικειμένου που πρόκειται να υπολογιστεί· προσδιορισμός των στόχων και των στόχων του υπολογισμού σε αυτό το στάδιο, της ονοματολογίας και των απαιτούμενων τιμών των υπολογισμένων δεικτών αξιοπιστίας.

επιλογή της(των) μεθόδου(ών) υπολογισμού κατάλληλων για τα χαρακτηριστικά του αντικειμένου, τους σκοπούς του υπολογισμού, τη διαθεσιμότητα των απαραίτητων πληροφοριών για το αντικείμενο και τα αρχικά δεδομένα για τον υπολογισμό·

κατάρτιση μοντέλων υπολογισμού για κάθε δείκτη αξιοπιστίας· λήψη και προκαταρκτική επεξεργασία των αρχικών δεδομένων για υπολογισμούς, υπολογισμός των τιμών των δεικτών αξιοπιστίας αντικειμένων και, εάν είναι απαραίτητο, σύγκρισή τους με τα απαιτούμενα.

εγγραφή, παρουσίαση και προστασία των αποτελεσμάτων υπολογισμού.

4.4 Αναγνώριση αντικειμένου

σκοπός, πεδίο εφαρμογής και λειτουργίες του αντικειμένου· κριτήρια για την ποιότητα της λειτουργίας, αστοχίες και οριακές καταστάσεις, πιθανές συνέπειες αστοχιών (το αντικείμενο φτάνει στην οριακή κατάσταση) του αντικειμένου.

τη δομή του αντικειμένου, τη σύνθεση, την αλληλεπίδραση και τα επίπεδα φορτίου των στοιχείων που το αποτελούν, τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης της δομής ή/και αλγορίθμων για τη λειτουργία του αντικειμένου σε περίπτωση αστοχιών των μεμονωμένων στοιχείων του.

διαθεσιμότητα, τύποι και μέθοδοι κράτησης που χρησιμοποιούνται στην εγκατάσταση· ένα τυπικό μοντέλο για τη λειτουργία ενός αντικειμένου, που καθορίζει μια λίστα με πιθανούς τρόπους λειτουργίας και τις λειτουργίες που εκτελούνται κατά τη διάρκεια αυτού, τους κανόνες και τη συχνότητα των εναλλασσόμενων τρόπων λειτουργίας, τη διάρκεια παραμονής του αντικειμένου σε κάθε λειτουργία και τις αντίστοιχες ώρες λειτουργίας, την ονοματολογία και παράμετροι φορτίων και εξωτερικές επιρροές στο αντικείμενο σε κάθε λειτουργία.

κατανομή λειτουργιών μεταξύ χειριστών και μέσα αυτόματης διάγνωσης (παρακολούθηση) και διαχείριση του αντικειμένου, τύποι και χαρακτηριστικά διεπαφών ανθρώπου-μηχανής που καθορίζουν τις παραμέτρους της λειτουργικότητας και της αξιοπιστίας των χειριστών. επίπεδο προσόντων του προσωπικού·

ποιότητα του λογισμικού που χρησιμοποιείται στην εγκατάσταση· προγραμματισμένη τεχνολογία και οργάνωση παραγωγής για την κατασκευή του αντικειμένου.

4.4.2 Η πληρότητα της αναγνώρισης ενός αντικειμένου στο εξεταζόμενο στάδιο του υπολογισμού της αξιοπιστίας του καθορίζει την επιλογή της κατάλληλης μεθόδου υπολογισμού που παρέχει αποδεκτή ακρίβεια σε αυτό το στάδιο ελλείψει ή αδυναμίας λήψης μέρους των πληροφοριών που προβλέπονται στο 4.4.1. .

4.4.3 Πηγές πληροφοριών για την αναγνώριση ενός αντικειμένου είναι η τεκμηρίωση σχεδιασμού, τεχνολογίας, λειτουργίας και επισκευής για το αντικείμενο στο σύνολό του, τα στοιχεία και τα συστατικά του στη σύνθεση και τα κιτ που αντιστοιχούν σε αυτό το στάδιο υπολογισμού αξιοπιστίας.

4.5 Μέθοδοι υπολογισμού

4.5.1 Οι μέθοδοι υπολογισμού της αξιοπιστίας χωρίζονται σε:

από τη σύνθεση των υπολογισμένων δεικτών αξιοπιστίας (RI). σύμφωνα με τις βασικές αρχές υπολογισμού.

4.5.2 Με βάση τη σύνθεση των υπολογισμένων δεικτών, διακρίνονται οι μέθοδοι υπολογισμού:

αξιοπιστία,

συντηρησιμότητα,

αντοχή,

διατήρηση,

σύνθετους δείκτες αξιοπιστίας (μέθοδοι υπολογισμού συντελεστών διαθεσιμότητας, τεχνική χρήση, διατήρηση της αποδοτικότητας κ.λπ.).

4.5.3 Σύμφωνα με τις βασικές αρχές για τον υπολογισμό των ιδιοτήτων που συνθέτουν την αξιοπιστία ή σύνθετους δείκτες αξιοπιστίας αντικειμένων, διακρίνονται τα ακόλουθα:

μέθοδοι πρόβλεψης, μέθοδοι δομικών υπολογισμών, μέθοδοι φυσικού υπολογισμού.

Οι μέθοδοι πρόβλεψης βασίζονται στη χρήση του 1 για την αξιολόγηση του αναμενόμενου επιπέδου αξιοπιστίας ενός αντικειμένου, δεδομένων για τις επιτευχθείσες τιμές και προσδιορισμένες τάσεις στις αλλαγές στο PN αντικειμένων που είναι παρόμοια ή κοντά σε αυτό που εξετάζεται από την άποψη της σκοπός, αρχές λειτουργίας, σχεδιασμός και τεχνολογία κατασκευής κυκλωμάτων, βάση στοιχείων και χρησιμοποιούμενα υλικά, συνθήκες και τρόποι λειτουργίας, αρχές και μέθοδοι διαχείρισης αξιοπιστίας (εφεξής «ανάλογα αντικείμενα).

Οι μέθοδοι φυσικού υπολογισμού βασίζονται στη χρήση μαθηματικών μοντέλων που περιγράφουν φυσικές, χημικές και άλλες διεργασίες που οδηγούν σε αστοχίες αντικειμένων (σε αντικείμενα που φτάνουν σε οριακή κατάσταση) και στον υπολογισμό του συντελεστή φορτίου με βάση τις γνωστές παραμέτρους του φορτίου του αντικειμένου. χαρακτηριστικά των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο, λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού και των τεχνολογιών κατασκευής του.

4.5.4 Η μέθοδος για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός συγκεκριμένου αντικειμένου επιλέγεται ανάλογα με:

σκοπούς υπολογισμού και απαιτήσεις για την ακρίβεια του προσδιορισμού του PN ενός αντικειμένου· διαθεσιμότητα ή/και δυνατότητα απόκτησης των αρχικών πληροφοριών που είναι απαραίτητες για την εφαρμογή μιας συγκεκριμένης μεθόδου υπολογισμού·

το επίπεδο πολυπλοκότητας της τεχνολογίας σχεδιασμού και κατασκευής του αντικειμένου, το σύστημα συντήρησης και επισκευής του, το οποίο επιτρέπει τη χρήση κατάλληλων μοντέλων υπολογισμού αξιοπιστίας.

4.5.5 Κατά τον υπολογισμό της αξιοπιστίας συγκεκριμένων αντικειμένων, είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα διάφορες μέθοδοι, για παράδειγμα, μέθοδοι πρόβλεψης της αξιοπιστίας ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών στοιχείων με επακόλουθη χρήση των αποτελεσμάτων που λαμβάνονται ως αρχικά δεδομένα για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του αντικειμένου στο σύνολό τους ή τα συστατικά του χρησιμοποιώντας διάφορες δομικές μεθόδους.

4.6 Αρχικά δεδομένα

4.6.1 Τα αρχικά δεδομένα για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου μπορεί να είναι: a priori δεδομένα για την αξιοπιστία αναλογικών αντικειμένων, σύνθετα

μέρη και εξαρτήματα του εν λόγω αντικειμένου με βάση την εμπειρία χρήσης τους σε παρόμοιες ή παρόμοιες συνθήκες·

αξιολογήσεις δεικτών αξιοπιστίας (παράμετροι των νόμων κατανομής των χαρακτηριστικών αξιοπιστίας) των συστατικών μερών του αντικειμένου και των παραμέτρων των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο, που λαμβάνονται πειραματικά ή με υπολογισμό απευθείας κατά την ανάπτυξη (κατασκευή, λειτουργία) του αντικειμένου εν λόγω και τα συστατικά του·

υπολογισμένες ή/και πειραματικές εκτιμήσεις των παραμέτρων φορτίου των εξαρτημάτων και των δομικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο.

4.6.2 Πηγές αρχικών δεδομένων για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου μπορεί να είναι:

πρότυπα και τεχνικές προδιαγραφές για τα συστατικά μέρη της εγκατάστασης, εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται σε αυτήν για διβιομηχανική χρήση, ουσίες και υλικά·

βιβλία αναφοράς για την αξιοπιστία των στοιχείων, τις ιδιότητες των ουσιών και των υλικών, τα πρότυπα για τη διάρκεια (ένταση εργασίας, κόστος) τυπικών εργασιών συντήρησης και επισκευής και άλλο πληροφοριακό υλικό.

στατιστικά δεδομένα (τράπεζες δεδομένων) σχετικά με την αξιοπιστία των αναλογικών αντικειμένων, τα συστατικά τους στοιχεία, τις ιδιότητες των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται σε αυτά, τις παραμέτρους των εργασιών συντήρησης και επισκευής, που συλλέγονται κατά τη διαδικασία ανάπτυξης, κατασκευής, δοκιμής και λειτουργίας τους.

αποτελέσματα αντοχής, ηλεκτρικών, θερμικών και άλλων υπολογισμών του αντικειμένου και των στοιχείων του, συμπεριλαμβανομένων των υπολογισμών των δεικτών αξιοπιστίας των συστατικών μερών του αντικειμένου.

4.6.3 Εάν υπάρχουν πολλές πηγές αρχικών δεδομένων για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου, οι προτεραιότητες στη χρήση τους ή οι μέθοδοι συνδυασμού δεδομένων από διαφορετικές πηγές πρέπει να καθοριστούν στη μεθοδολογία υπολογισμού. Στον υπολογισμό της αξιοπιστίας που περιλαμβάνεται στο σύνολο της τεκμηρίωσης εργασίας για την εγκατάσταση, θα πρέπει να προτιμάται η χρήση των αρχικών δεδομένων από τα πρότυπα και τις τεχνικές προδιαγραφές για εξαρτήματα, στοιχεία και υλικά.

πλήρη χρήση όλων των διαθέσιμων πληροφοριών στους υπολογισμούς

σχετικά με το αντικείμενο, τις συνθήκες λειτουργίας του, το σύστημα συντήρησης και επισκευής, τα χαρακτηριστικά αξιοπιστίας των εξαρτημάτων του, τις ιδιότητες των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο·

την εγκυρότητα των υποθέσεων και των παραδοχών που υιοθετήθηκαν κατά την κατασκευή των μοντέλων, τον αντίκτυπό τους στην ακρίβεια και την αξιοπιστία των εκτιμήσεων PN·

ο βαθμός αντιστοιχίας του επιπέδου πολυπλοκότητας και ακρίβειας των μοντέλων υπολογισμού της αξιοπιστίας του αντικειμένου με τη διαθέσιμη ακρίβεια των αρχικών δεδομένων για τον υπολογισμό.

4.7.2 Ο βαθμός επάρκειας των μοντέλων και των μεθόδων για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας αξιολογείται από:

μελέτες της ευαισθησίας των μοντέλων σε πιθανές παραβιάσεις των υποθέσεων και των παραδοχών που υιοθετήθηκαν κατά την κατασκευή τους, καθώς και σε σφάλματα στα αρχικά δεδομένα για υπολογισμό·

εξέταση και δοκιμή εφαρμοζόμενων μοντέλων και μεθόδων, που διεξάγονται σύμφωνα με την καθιερωμένη διαδικασία.

4.8 Απαιτήσεις για μεθόδους υπολογισμού

4.8.1. κρατικά και βιομηχανικά πρότυπα, εταιρικά πρότυπα κ.λπ.)

μέθοδοι υπολογισμού που αναπτύχθηκαν για συγκεκριμένα αντικείμενα, των οποίων τα χαρακτηριστικά σχεδιασμού ή/και οι συνθήκες χρήσης δεν επιτρέπουν τη χρήση τυπικών μεθόδων υπολογισμού αξιοπιστίας. Αυτές οι μέθοδοι, κατά κανόνα, περιλαμβάνονται απευθείας στα έγγραφα αναφοράς για υπολογισμούς αξιοπιστίας ή συντάσσονται με τη μορφή χωριστών εγγράφων που περιλαμβάνονται στο σύνολο τεκμηρίωσης για το αντίστοιχο στάδιο ανάπτυξης της εγκατάστασης.

4.8.2 Μια τυπική μεθοδολογία για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας πρέπει να περιέχει: χαρακτηριστικά των αντικειμένων στα οποία εφαρμόζεται η μεθοδολογία,

σύμφωνα με τους κανόνες για την αναγνώρισή τους που καθορίζονται από αυτό το πρότυπο·

μια λίστα υπολογισμένων PN του αντικειμένου ως συνόλου και των συστατικών του, μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό κάθε δείκτη.

τυπικά μοντέλα για τον υπολογισμό του PN και κανόνες για την προσαρμογή τους για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας συγκεκριμένων αντικειμένων, αλγόριθμους υπολογισμού που αντιστοιχούν σε αυτά τα μοντέλα και, εάν είναι διαθέσιμο, λογισμικό.

μέθοδοι και αντίστοιχες τεχνικές για την αξιολόγηση των παραμέτρων φορτίου των συστατικών μερών αντικειμένων που λαμβάνονται υπόψη στους υπολογισμούς αξιοπιστίας·

απαιτήσεις για δεδομένα πηγής για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας (πηγές, σύνθεση, ακρίβεια, αξιοπιστία, μορφή παρουσίασης) ή τα ίδια τα δεδομένα πηγής, μέθοδοι συνδυασμού ετερογενών δεδομένων πηγής για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας, που λαμβάνονται από διαφορετικές πηγές·

καθοριστικοί κανόνες για τη σύγκριση των υπολογισμένων τιμών PN με τις απαιτούμενες, εάν τα αποτελέσματα υπολογισμού χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση της αξιοπιστίας των αντικειμένων.

μεθόδους για την αξιολόγηση της ευαισθησίας των αποτελεσμάτων υπολογισμού σε παραβιάσεις αποδεκτών παραδοχών ή/και σε σφάλματα στα δεδομένα πηγής·

απαιτήσεις για το έντυπο παρουσίασης των αποτελεσμάτων υπολογισμού του PN και κανόνες για την προστασία των αποτελεσμάτων του υπολογισμού στα αντίστοιχα σημεία ελέγχου του PN και κατά τις εξετάσεις των μελετών εγκαταστάσεων.

4.8.3 Η μεθοδολογία για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός συγκεκριμένου αντικειμένου πρέπει να περιέχει.

πληροφορίες σχετικά με το αντικείμενο, διασφαλίζοντας την αναγνώρισή του για υπολογισμούς αξιοπιστίας σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτού του προτύπου·

το εύρος των υπολογισθέντων PN και οι απαιτούμενες τιμές τους· μοντέλα για τον υπολογισμό κάθε PT, υποθέσεις και παραδοχές που υιοθετήθηκαν κατά την κατασκευή τους, αντίστοιχοι αλγόριθμοι για τον υπολογισμό του PT και το λογισμικό που χρησιμοποιείται, εκτιμήσεις σφαλμάτων και ευαισθησία των επιλεγμένων (κατασκευασμένων) μοντέλων.

αρχικά στοιχεία για τον υπολογισμό και τις πηγές παραλαβής τους·

μέθοδοι αξιολόγησης των παραμέτρων φόρτισης ενός αντικειμένου και των εξαρτημάτων του ή άμεση αξιολόγηση αυτών των παραμέτρων με αναφορά στα αντίστοιχα αποτελέσματα και μεθόδους αντοχής, θερμικούς, ηλεκτρικούς και άλλους υπολογισμούς του αντικειμένου.

4.9 Παρουσίαση των αποτελεσμάτων υπολογισμού

4.9.1 Τα αποτελέσματα του υπολογισμού της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου συντάσσονται με τη μορφή μιας ενότητας επεξηγηματικής σημείωσης για το αντίστοιχο έργο (σχέδιο, τεχνικό) ή ανεξάρτητου εγγράφου (RR σύμφωνα με το GOST 2.102, έκθεση κ.λπ.) που περιέχει:

υπολογισμένες τιμές όλων των PN και συμπεράσματα σχετικά με τη συμμόρφωσή τους με τις καθιερωμένες απαιτήσεις αξιοπιστίας της εγκατάστασης·

εντόπισε ελλείψεις στο σχεδιασμό της εγκατάστασης και συστάσεις για την εξάλειψή τους με αξιολογήσεις της αποτελεσματικότητας των προτεινόμενων μέτρων ως προς τον αντίκτυπό τους στο επίπεδο αξιοπιστίας·

κατάλογος στοιχείων και στοιχείων που περιορίζουν την αξιοπιστία ενός αντικειμένου ή για τα οποία δεν υπάρχουν απαραίτητα δεδομένα για τον υπολογισμό του PN, προτάσεις για ένταξη στο PN πρόσθετων μέτρων για τη βελτίωση (εις βάθος μελέτη) της αξιοπιστίας τους ή την αντικατάστασή τους με περισσότερα αξιόπιστες (δοκιμασμένες και ελεγμένες).

συμπέρασμα σχετικά με τη δυνατότητα μετάβασης στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης του αντικειμένου όταν έχει επιτευχθεί το υπολογιζόμενο επίπεδο αξιοπιστίας του.

4.9.3 Υπολογισμένες εκτιμήσεις του PN, συμπεράσματα σχετικά με τη συμμόρφωσή τους με τις καθιερωμένες απαιτήσεις και τη δυνατότητα μετάβασης στο επόμενο στάδιο τύπων εργασιών για την ανάπτυξη (θέση σε παραγωγή) ενός αντικειμένου, συστάσεις για τροποποιήσεις προκειμένου να αυξηθεί η αξιοπιστία του περιλαμβάνονται στην έκθεση δοκιμής αποδοχής εάν ληφθεί απόφαση για έλεγχο του αντικειμένου αξιοπιστίας με μέθοδο υπολογισμού.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α (για αναφορά)

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ

1 Μέθοδοι πρόβλεψης αξιοπιστίας

1.1 Χρησιμοποιούνται μέθοδοι πρόβλεψης:

για να δικαιολογήσει το απαιτούμενο επίπεδο αξιοπιστίας των αντικειμένων κατά την ανάπτυξη τεχνικών προδιαγραφών ή/και την αξιολόγηση της πιθανότητας επίτευξης του καθορισμένου PN κατά την ανάπτυξη τεχνικών προτάσεων και την ανάλυση των απαιτήσεων των τεχνικών προδιαγραφών (σύμβαση). Ένα παράδειγμα κατάλληλων μεθόδων για την πρόβλεψη της δυνατότητας συντήρησης των αντικειμένων περιέχεται στο MP 252-

για μια κατά προσέγγιση εκτίμηση του αναμενόμενου επιπέδου αξιοπιστίας των αντικειμένων στα αρχικά στάδια του σχεδιασμού τους, όταν δεν είναι διαθέσιμες οι απαραίτητες πληροφορίες για την εφαρμογή άλλων μεθόδων υπολογισμού αξιοπιστίας. Ένα παράδειγμα μεθοδολογίας για την πρόβλεψη της αξιοπιστίας των μονάδων ηλεκτρονικού εξοπλισμού ανάλογα με τον σκοπό και τον αριθμό των στοιχείων (ομάδες ενεργών στοιχείων) που χρησιμοποιούνται σε αυτό περιέχεται στο αμερικανικό στρατιωτικό πρότυπο M1L-STD-756A.

να υπολογίζει τα ποσοστά αστοχίας σειριακά παραγόμενων και νέων ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών στοιχείων διαφόρων τύπων, λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο φορτίου, την ποιότητα κατασκευής και τους τομείς εφαρμογής του εξοπλισμού στον οποίο χρησιμοποιούνται τα στοιχεία. Παραδείγματα σχετικών τεχνικών περιέχονται στο αμερικανικό στρατιωτικό βιβλίο αναφοράς MIL-HDBK-217 και εγχώρια βιβλία αναφοράς σχετικά με την αξιοπιστία του IET για γενικούς βιομηχανικούς και ειδικούς σκοπούς.

να υπολογίζει τις παραμέτρους τυπικών εργασιών και λειτουργιών συντήρησης και επισκευής αντικειμένων, λαμβάνοντας υπόψη τα δομικά χαρακτηριστικά του αντικειμένου, τα οποία καθορίζουν τη συντηρησιμότητα του. Παραδείγματα σχετικών τεχνικών περιέχονται στο MP 252-87 και στο αμερικανικό στρατιωτικό βιβλίο αναφοράς MIL-HDBK-472.

12 Να προβλέψουν την αξιοπιστία των αντικειμένων που χρησιμοποιούν.

μέθοδοι ευρετικής πρόβλεψης (αξιολόγηση εμπειρογνωμόνων).

μέθοδοι πρόβλεψης με χρήση στατιστικών μοντέλων.

συνδυασμένες μεθόδους.

Οι ευρετικές μέθοδοι πρόβλεψης βασίζονται στη στατιστική επεξεργασία ανεξάρτητων εκτιμήσεων των τιμών του αναμενόμενου PN του αναπτυγμένου αντικειμένου (μεμονωμένες προβλέψεις), που δίνονται από μια ομάδα ειδικευμένων ειδικών (ειδικών) με βάση τις πληροφορίες που τους παρέχονται για το αντικείμενο, οι συνθήκες λειτουργίας του, η προγραμματισμένη τεχνολογία κατασκευής και άλλα δεδομένα που είναι διαθέσιμα κατά τη διεξαγωγή των αξιολογήσεων. Η έρευνα των ειδικών και η στατιστική επεξεργασία των μεμονωμένων προβλέψεων PN πραγματοποιούνται με τη χρήση μεθόδων γενικά αποδεκτών για την αξιολόγηση από εμπειρογνώμονες οποιωνδήποτε δεικτών ποιότητας (για παράδειγμα, η μέθοδος Delphi ).

Οι μέθοδοι πρόβλεψης που χρησιμοποιούν στατιστικά μοντέλα βασίζονται σε παρέκταση ή παρεμβολή εξαρτήσεων που περιγράφουν τις προσδιορισμένες τάσεις στις αλλαγές στο PN ανάλογων αντικειμένων, λαμβάνοντας υπόψη το σχεδιασμό και τα τεχνολογικά τους χαρακτηριστικά και άλλους παράγοντες, πληροφορίες για τους οποίους είναι γνωστές για το υπό ανάπτυξη αντικείμενο. ή μπορούν να ληφθούν κατά τη διεξαγωγή των αξιολογήσεων. Τα μοντέλα πρόβλεψης χτίζονται με βάση δεδομένα PN και παραμέτρους αναλογικών αντικειμένων χρησιμοποιώντας γνωστές στατιστικές μεθόδους (πολυμεταβλητή παλινδρόμηση ή ανάλυση παραγόντων, μέθοδοι στατιστικής ταξινόμησης και αναγνώριση προτύπων)

Οι συνδυασμένες μέθοδοι βασίζονται στην κοινή χρήση μεθόδων πρόβλεψης που βασίζονται σε στατιστικά μοντέλα και ευρετικές μεθόδους για την πρόβλεψη της αξιοπιστίας των αντικειμένων, ακολουθούμενη από σύγκριση των αποτελεσμάτων. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούνται ευρετικές μέθοδοι για την αξιολόγηση της πιθανότητας παρέκτασης των χρησιμοποιούμενων στατιστικών μοντέλων και >ακρίβεια της πρόβλεψης του PN από αυτά.Η χρήση συνδυασμένων μεθόδων ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει λόγος να αναμένονται ποιοτικές αλλαγές στο επίπεδο της αξιοπιστίας αντικειμένων που δεν αντικατοπτρίζονται από τα αντίστοιχα στατιστικά μοντέλα ή όταν δεν αρκεί η χρήση μόνο στατιστικών μεθόδων αριθμός αναλογικών αντικειμένων.

2 Δομικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας

2.1 Οι δομικές μέθοδοι είναι οι κύριες μέθοδοι υπολογισμού δεικτών αξιοπιστίας, συντηρησιμότητας και σύνθετου PN στη διαδικασία σχεδιασμού αντικειμένων που μπορούν να διαχωριστούν σε στοιχεία, τα χαρακτηριστικά αξιοπιστίας των οποίων κατά τη στιγμή των υπολογισμών είναι γνωστά ή μπορούν να προσδιοριστούν με άλλες μεθόδους (πρόβλεψη , φυσικά, από στατιστικά δεδομένα που συλλέγονται στη διαδικασία χρήση τους σε παρόμοιες συνθήκες). Αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιούνται επίσης για τον υπολογισμό της ανθεκτικότητας και της ικανότητας αποθήκευσης αντικειμένων, τα κριτήρια οριακής κατάστασης των οποίων εκφράζονται μέσω των παραμέτρων της ανθεκτικότητας (σταθερότητας) των στοιχείων τους

2 2 Ο υπολογισμός του PN με δομικές μεθόδους στη γενική περίπτωση περιλαμβάνει: αναπαράσταση ενός αντικειμένου με τη μορφή δομικού διαγράμματος που περιγράφει τις λογικές σχέσεις μεταξύ των καταστάσεων των στοιχείων και του αντικειμένου στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψη δομικές και λειτουργικές συνδέσεις και αλληλεπίδραση των στοιχείων, την υιοθετούμενη στρατηγική συντήρησης, τους τύπους και τις μεθόδους κράτησης και άλλους παράγοντες,

περιγραφή του κατασκευασμένου δομικού διαγράμματος αξιοπιστίας (SSN) του αντικειμένου με ένα κατάλληλο μαθηματικό μοντέλο που επιτρέπει τον υπολογισμό στο πλαίσιο των εισαγόμενων παραδοχών και παραδοχών!. PN ενός αντικειμένου με βάση δεδομένα σχετικά με την αξιοπιστία των στοιχείων του υπό τις εξεταζόμενες συνθήκες χρήσης τους

2.3 Τα ακόλουθα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μπλοκ διαγράμματα αξιοπιστίας: μπλοκ διαγράμματα αξιοπιστίας που αντιπροσωπεύουν το αντικείμενο ως σύνολο

ορισμένα στοιχεία που συνδέονται μεταξύ τους (από άποψη αξιοπιστίας) (στάνταρ M"-Zh 107l.

δέντρα αποτυχίας ενός αντικειμένου, που αντιπροσωπεύουν μια γραφική απεικόνιση των σχέσεων αιτίου-αποτελέσματος που προκαλούν ορισμένους τύπους αστοχιών του (πρότυπο IEC 1025).

γραφήματα (διαγράμματα) καταστάσεων και μεταβάσεων που περιγράφουν τις πιθανές καταστάσεις ενός αντικειμένου και τις μεταβάσεις του από τη μια κατάσταση στην άλλη με τη μορφή ενός συνόλου καταστάσεων και μεταβάσεων των στοιχείων του.

2.4 Μαθηματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή του sosh nsts gnukitsi\ 1"S"P. καθορίζονται από τους τύπους και την πολυπλοκότητα αυτών των δομών, τις αποδεκτές υποθέσεις σχετικά με τους τύπους νόμων κατανομής των χαρακτηριστικών αξιοπιστίας των στοιχείων, την ακρίβεια και την αξιοπιστία των αρχικών δεδομένων για υπολογισμό και άλλους παράγοντες.

Παρακάτω είναι τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα μαθηματικά; μέθοδοι υπολογισμού PN, οι οποίες δεν αποκλείουν τη δυνατότητα ανάπτυξης και χρήσης άλλων μεθόδων που είναι πιο κατάλληλες για τη δομή και άλλα χαρακτηριστικά του αντικειμένου

2 5 Μέθοδοι υπολογισμού της αξιοπιστίας της μη ανάκτησης του v s 6 sk στον τύπο Ι (σύμφωνα με την ταξινόμηση των αντικειμένων σύμφωνα με το GOST 27 003)

Κατά κανόνα, για την περιγραφή της ασφάλειας τέτοιων αντικειμένων, χρησιμοποιείται ένα μπλοκ (διαγράμματα ασφαλείας, οι κανόνες για τη συλλογή και τη μαθηματική περιγραφή των οποίων καθορίζονται από το M"-Zh 1078. Ειδικότερα, καθορίζονται από το καθορισμένο πρότυπο.

μέθοδοι για τον άμεσο υπολογισμό της πιθανότητας λειτουργίας ενός αντικειμένου χωρίς αστοχία (FBO) με βάση τις αντίστοιχες παραμέτρους της λειτουργίας χωρίς αστοχία στοιχείων για τις απλούστερες δομές παράλληλης σειράς.

μέθοδοι υπολογισμού FBG για πιο σύνθετες δομές που ανήκουν στην κατηγορία των μονοτονικών, συμπεριλαμβανομένης της μεθόδου άμεσης απαρίθμησης καταστάσεων, της μεθόδου ελάχιστων μονοπατιών και τμημάτων, της μεθόδου επέκτασης σε σχέση με οποιοδήποτε στοιχείο.

Για τον υπολογισμό δεικτών όπως ο μέσος χρόνος μέχρι την αστοχία ενός αντικειμένου, οι καθορισμένες μέθοδοι χρησιμοποιούν τη μέθοδο της άμεσης ή αριθμητικής ολοκλήρωσης της κατανομής του χρόνου έως την αστοχία ενός αντικειμένου, η οποία αντιπροσωπεύει μια σύνθεση των αντίστοιχων κατανομών του χρόνου έως την αστοχία του στοιχεία. F-αν οι πληροφορίες σχετικά με την κατανομή του χρόνου μέχρι την αστοχία των στοιχείων είναι ελλιπείς ή αναξιόπιστες, τότε χρησιμοποιούνται διάφορες οριακές εκτιμήσεις της χωρητικότητας φορτίου του αντικειμένου, γνωστές από τη θεωρία αξιοπιστίας |1-4|

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός μη ανακτήσιμου συστήματος με διάφορες μεθόδους πλεονασμού και με εκθετική κατανομή του χρόνου έως την αστοχία στοιχείων, η δομική του χαρτογράφηση χρησιμοποιείται με τη μορφή γραφήματος μετάβασης και η μαθηματική περιγραφή του χρησιμοποιώντας μια διαδικασία Markov.

Όταν χρησιμοποιείται για τη δομική περιγραφή της αξιοπιστίας των δέντρων σφαλμάτων σύμφωνα με το IEC 1025, οι πιθανότητες των αντίστοιχων αστοχιών υπολογίζονται χρησιμοποιώντας μια Boolean αναπαράσταση του δέντρου σφαλμάτων και τη μέθοδο των ελάχιστων περικοπών.

2 6 Μέθοδοι υπολογισμού της αξιοπιστίας και του σύνθετου PN των αποκατασταθέντων αντικειμένων τύπου 1

Μια καθολική μέθοδος υπολογισμού για αντικείμενα οποιασδήποτε δομής και για οποιονδήποτε συνδυασμό κατανομών χρόνου λειτουργίας μεταξύ αστοχιών και χρόνων αποκατάστασης στοιχείων, για οποιεσδήποτε στρατηγικές και μεθόδους αποκατάστασης και πρόληψης είναι η μέθοδος στατιστικής μοντελοποίησης, η οποία γενικά περιλαμβάνει:

σύνθεση ενός επίσημου μοντέλου (αλγόριθμος) για το σχηματισμό μιας ακολουθίας τυχαίων γεγονότων που συμβαίνουν κατά τη λειτουργία ενός αντικειμένου (αστοχίες, αποκαταστάσεις, μετάβαση σε αποθεματικό, αρχή και τέλος συντήρησης).

ανάπτυξη λογισμικού για εφαρμογή υπολογιστή του μεταγλωττισμένου αλγορίθμου και υπολογισμός του PN του αντικειμένου.

διεξαγωγή πειράματος προσομοίωσης σε υπολογιστή μέσω επαναλαμβανόμενης εφαρμογής ενός επίσημου μοντέλου που διασφαλίζει την απαιτούμενη ακρίβεια και αξιοπιστία του υπολογισμού του PN

Η μέθοδος στατιστικής μοντελοποίησης για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας χρησιμοποιείται ελλείψει επαρκών αναλυτικών μοντέλων από αυτά που συζητούνται παρακάτω.

Για περιττές διαδοχικές δομές με αποκατάσταση και αυθαίρετες μεθόδους δέσμευσης στοιχείων, τα μοντέλα Markov χρησιμοποιούνται για την περιγραφή των αντίστοιχων γραφημάτων (διαφράγματα) καταστάσεων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, για αντικείμενα με μη εκθετικές κατανομές του χρόνου λειτουργίας και του χρόνου ανάκτησης, το μη-Markov πρόβλημα του υπολογισμού του λειτουργικού φορτίου μπορεί να μειωθεί σε ένα Markov εισάγοντας πλασματικές καταστάσεις του αντικειμένου στο γράφημα μετάβασής του με συγκεκριμένο τρόπο. .

Μια άλλη αποτελεσματική μέθοδος για τον υπολογισμό του PT αντικειμένων με αποθεματικό βασίζεται στην αναπαράσταση του χρόνου λειτουργίας τους μεταξύ των αστοχιών με τη μορφή του αθροίσματος ενός τυχαίου αριθμού τυχαίων όρων και στον απευθείας υπολογισμό του PT των αντικειμένων χωρίς τη χρήση μεθόδων της θεωρίας των τυχαίων διεργασιών

2.7 Μέθοδοι υπολογισμού δεικτών συντηρησιμότητας Οι μέθοδοι υπολογισμού δεικτών συντηρησιμότητας βασίζονται γενικά στην αναπαράσταση της διαδικασίας συντήρησης ή επισκευής ενός συγκεκριμένου τύπου ως σύνολο μεμονωμένων εργασιών (λειτουργιών), οι πιθανότητες και οι στόχοι των οποίων καθορίζονται από την αξιοπιστία (ανθεκτικότητα ) δείκτες αντικειμένων και την υιοθετημένη στρατηγική συντήρησης και

επισκευή και η διάρκεια (ένταση εργασίας, κόστος) εκτέλεσης κάθε εργασίας εξαρτάται από τη δομική προσαρμοστικότητα του αντικειμένου στη συντήρηση (επισκευή) αυτού του τύπου. Ειδικότερα, κατά τον υπολογισμό των δεικτών συντήρησης των αντικειμένων κατά τις τρέχουσες μη προγραμματισμένες επισκευές, η κατανομή του Ο χρόνος (ένταση εργασίας, κόστος) για την αποκατάστασή του αντιπροσωπεύει μια σύνθεση των κατανομών του κόστους για μεμονωμένες εργασίες αποκατάστασης, λαμβάνοντας υπόψη την αναμενόμενη πιθανότητα ολοκλήρωσης κάθε εργασίας για μια ορισμένη περίοδο λειτουργίας της εγκατάστασης. Για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας δέντρα σφαλμάτων και οι παράμετροι κατανομής κόστους για την εκτέλεση μεμονωμένων εργασιών υπολογίζονται χρησιμοποιώντας μία από τις μεθόδους που έχουν καθιερωθεί, για παράδειγμα, MP 252-87 ( κανονιστικοί συντελεστές, μοντέλα παλινδρόμησης κ.λπ.).

Το γενικό σχήμα υπολογισμού περιλαμβάνει:

σύνταξη (για παράδειγμα, με μεθόδους AVPKO σύμφωνα με το GOST 27 310) λίστα πιθανών αστοχιών αντικειμένων και αξιολόγηση των πιθανοτήτων (εντάσεις) τους.

επιλογή από τη συγκεντρωμένη λίστα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο στρωματοποιημένης τυχαίας δειγματοληψίας ενός συγκεκριμένου αρκετά αντιπροσωπευτικού αριθμού εργασιών και υπολογισμό των παραμέτρων των κατανομών διάρκειάς τους (ένταση εργασίας, κόστος). Η περικομμένη κανονική ή άλφα κατανομή χρησιμοποιείται συνήθως ως τέτοια κατανομή.

κατασκευή μιας εμπειρικής κατανομής κόστους για συνεχείς επισκευές ενός αντικειμένου προσθέτοντας, λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανότητες αστοχιών, τις κατανομές κόστους για μεμονωμένες εργασίες και εξομάλυνσή της χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη θεωρητική κατανομή (λογαριθμική-ρυθμική-κανονική ή γάμα κατανομή),

υπολογισμός δεικτών συντηρησιμότητας αντικειμένων με βάση τις παραμέτρους του επιλεγμένου νόμου διανομής

2.8 Μέθοδοι υπολογισμού δεικτών αξιοπιστίας για αντικείμενα αυτού του τύπου

1 I (σύμφωνα με την ταξινόμηση GOST 27 003)

Για αντικείμενα αυτού του τύπου χρησιμοποιείται ένα PN του τύπου «συντελεστής διατήρησης απόδοσης» (£*)>), κατά τον υπολογισμό του οποίου διατηρούνται οι γενικές αρχές υπολογισμού της αξιοπιστίας των αντικειμένων τύπου Ι, αλλά για κάθε κατάσταση στο αντικείμενο, που καθορίζεται από το σύνολο καταστάσεων των στοιχείων του ή κάθε πιθανή τροχιά στο χώρο των καταστάσεων των στοιχείων , πρέπει να αποδοθεί μια ορισμένη τιμή του κλάσματος της διατηρούμενης ονομαστικής απόδοσης από 0 έως 1 (για αντικείμενα τύπου Ι, απόδοση σε οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να πάρει μόνο δύο πιθανές τιμές:

Υπάρχουν δύο κύριες μέθοδοι υπολογισμού

η μέθοδος του μέσου όρου των καταστάσεων (ανάλογη με τη μέθοδο της άμεσης απαρίθμησης καταστάσεων), που χρησιμοποιείται για βραχυπρόθεσμα αντικείμενα που εκτελούν εργασίες των οποίων η διάρκεια είναι τέτοια ώστε η πιθανότητα αλλαγής της κατάστασης του αντικειμένου κατά την εκτέλεση της εργασίας μπορεί να είναι παραμελήθηκε και μόνο η αρχική του κατάσταση μπορεί να ληφθεί υπόψη.

μέθοδος υπολογισμού μέσου όρου πάνω από τροχιές, που χρησιμοποιείται για μακροπρόθεσμα αντικείμενα, η διάρκεια των οποίων εκτελούνται εργασίες είναι τέτοια που δεν μπορεί να αγνοηθεί η πιθανότητα αλλαγής καταστάσεων όγκου κατά την εκτέλεσή τους λόγω αστοχιών. .^γίγνεσθαι στοιχείων. Σε αυτή την περίπτωση, η διαδικασία της λειτουργίας του αντικειμένου περιγράφεται από την υλοποίηση μιας από τις πιθανές τροχιές στον χώρο κατάστασης

Είναι επίσης γνωστές ορισμένες ειδικές περιπτώσεις σχημάτων υπολογισμού για τον προσδιορισμό του K*\. χρησιμοποιείται για συστήματα με συγκεκριμένους τύπους συναρτήσεων απόδοσης, για παράδειγμα, συστήματα με δείκτη απόδοσης πρόσθετου, κάθε στοιχείο του οποίου συνεισφέρει μια συγκεκριμένη ανεξάρτητη συνεισφορά "απόδοση εξόδου)>skt από τη χρήση του συστήματος, σύστημα>. ένας πολλαπλασιαστικός δείκτης απόδοσης που λαμβάνεται ως το γινόμενο των αντίστοιχων δεικτών απόδοσης των υποσυστημάτων· συστήματα με περιττές λειτουργίες.

συστήματα που εκτελούν μια εργασία με διάφορους πιθανούς τρόπους χρησιμοποιώντας διάφορους συνδυασμούς στοιχείων που εμπλέκονται στην εκτέλεση της εργασίας από καθένα από αυτά,

συμμετρικά συστήματα διακλάδωσης,

συστήματα με επικαλυπτόμενες περιοχές κάλυψης κ.λπ.

Σε όλα τα παραπάνω διαγράμματα, το σύστημα αντιπροσωπεύεται από τη συνάρτηση A"eff των υποσυστημάτων του ή των στοιχείων PN.

Το πιο θεμελιώδες σημείο στους υπολογισμούς του A^f είναι η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του συστήματος σε διάφορες καταστάσεις ή κατά την υλοποίηση διαφόρων τροχιών στο χώρο των καταστάσεων, που εκτελούνται αναλυτικά ή με μοντελοποίηση ή πειραματικά απευθείας στο ίδιο το αντικείμενο ή πλήρους κλίμακας μοντέλα της (μοντέλα).

3 Φυσικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας

3 1 Χρησιμοποιούνται φυσικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας, της ανθεκτικότητας και της αποθήκευσης αντικειμένων για τα οποία είναι γνωστοί οι μηχανισμοί υποβάθμισής τους υπό την επίδραση διαφόρων εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων, που οδηγούν σε αστοχίες (οριακές καταστάσεις) κατά τη λειτουργία (αποθήκευση)

3 2 Οι μέθοδοι βασίζονται στην περιγραφή των αντίστοιχων διαδικασιών αποικοδόμησης χρησιμοποιώντας επαρκή μαθηματικά μοντέλα που καθιστούν δυνατό τον υπολογισμό του PT λαμβάνοντας υπόψη τον σχεδιασμό, την τεχνολογία κατασκευής, τους τρόπους λειτουργίας και τις συνθήκες λειτουργίας του αντικειμένου με βάση την αναφορά ή πειραματικά καθορισμένη φυσική και άλλες ιδιότητες των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο.

Στη γενική περίπτωση, αυτά τα μοντέλα, με μία κύρια διαδικασία υποβάθμισης, μπορούν να αναπαρασταθούν από ένα μοντέλο εκπομπών κάποιας τυχαίας διεργασίας πέρα από τα όρια της επιτρεπόμενης περιοχής της ύπαρξής της, και τα όρια αυτής της περιοχής μπορούν επίσης να είναι τυχαία και να συσχετίζονται με την καθορισμένη διαδικασία (μοντέλο μη υπέρβασης). .

Παρουσία αρκετών ανεξάρτητων διεργασιών υποβάθμισης, καθεμία από τις οποίες δημιουργεί τη δική της κατανομή πόρων (χρόνος μέχρι την αποτυχία), η προκύπτουσα κατανομή πόρων (χρόνος αντικειμένου σε αστοχία) βρίσκεται χρησιμοποιώντας το μοντέλο «πιο αδύναμος σύνδεσμος» (κατανομή του ελάχιστου ανεξάρτητου τυχαίου μεταβλητές).

3 3 Τα στοιχεία μοντέλων χωρίς υπέρβαση μπορεί να έχουν διαφορετική φυσική φύση και, κατά συνέπεια, να περιγράφονται από διαφορετικούς τύπους κατανομών τυχαίων μεταβλητών (τυχαίες διεργασίες), και μπορούν επίσης να υπάρχουν σε μοντέλα συσσώρευσης ζημιών. Αυτό εξηγεί τη μεγάλη ποικιλία μοντέλων μη υπέρβασης που χρησιμοποιούνται στην πράξη, και μόνο σε σχετικά σπάνιες περιπτώσεις αυτά τα μοντέλα επιτρέπουν μια άμεση αναλυτική λύση. Επομένως, η κύρια μέθοδος για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας με χρήση μοντέλων μη υπέρβασης είναι η στατιστική μοντελοποίηση.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β (για αναφορά)

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΑΝΑΦΟΡΑΣ, ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

1 Β.Α. Koyov, Ι.Α. Ο Ουσάκοφ. Εγχειρίδιο για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του ραδιοηλεκτρονικού εξοπλισμού και του αυτοματισμού M: Σοβιετικό Ραδιόφωνο, 1975 472 σελ.

2 Αξιοπιστία τεχνικών συστημάτων. Εγχειρίδιο εκδ. Ι.Α. Ουσάκοβα. Μ.: Ραδιόφωνο

και επικοινωνία, 1985. 608 σελ. .

3 Αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα στην τεχνολογία. Κατάλογος σε 10 τόμους.

Τ. 2 ed. B.V. Gnedenko. Μ.: Μηχανολόγων Μηχανικών, 1987. 280 σ.;

Τ. 5 ed. V I Patrushev;" και Α.Ι. Ρεμπέζας. Μ.: Μηχανολόγων Μηχανικών, 1988 224 σελ.

4 B.F. Khazov, B. A. Didusev. Εγχειρίδιο για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του μηχανήματος στο στάδιο του σχεδιασμού. Μ.: Μηχανολόγων Μηχανικών, 1986. 224 σελ.

5 Πρότυπο IEC 300-3-1 (1991) Διαχείριση αξιοπιστίας Μέρος 3 του Οδηγού Ενότητα 1. Ανασκόπηση μεθόδων ανάλυσης αξιοπιστίας.

6 Πρότυπο IEC 706-2 (1991) Κατευθυντήριες γραμμές για τη διασφάλιση της συντηρησιμότητας του εξοπλισμού. Μέρος 2, Ενότητα 5, Ανάλυση Συντηρησιμότητας στο Στάδιο Σχεδιασμού

7 Πρότυπο IEC 863(1986) Παρουσίαση των αποτελεσμάτων πρόβλεψης για την αξιοπιστία, τη συντηρησιμότητα και τη διαθεσιμότητα

8 IEC Standard 1025(1990) Ανάλυση δέντρου σφαλμάτων.

9 Πρότυπο IEC 1078(1991) Μέθοδοι ανάλυσης αξιοπιστίας. Μέθοδος υπολογισμού αξιοπιστίας με χρήση μπλοκ διαγραμμάτων.

10 RD 50-476-84 Οδηγίες. Αξιοπιστία στην τεχνολογία Διαλειμματική αξιολόγηση της αξιοπιστίας ενός τεχνικού αντικειμένου με βάση τα αποτελέσματα δοκιμών των εξαρτημάτων του. Γενικές προμήθειες.

11 RD 50-518-84 Οδηγίες. Αξιοπιστία στην τεχνολογία Γενικές απαιτήσεις για το περιεχόμενο και τις μορφές παρουσίασης των δεδομένων αναφοράς σχετικά με την αξιοπιστία των εξαρτημάτων προϊόντων για διακλαδικές εφαρμογές.

12 MP 159-85 Αξιοπιστία στην τεχνολογία Επιλογή τύπων κατανομών τυχαίων μεταβλητών. Κατευθυντήριες γραμμές.

13 MP 252-87 Αξιοπιστία στην τεχνολογία Υπολογισμός δεικτών συντήρησης κατά την ανάπτυξη προϊόντος. Κατευθυντήριες γραμμές.

14 R 50-54-82-88 Αξιοπιστία στην τεχνολογία Επιλογή μεθόδων και μεθόδων δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας.

15 GOST 27.310-95 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Ανάλυση τύπων, συνεπειών και κρισιμότητας αστοχιών. Βασικές διατάξεις.

16 Στρατιωτικό πρότυπο των ΗΠΑ MIL-STD-756A. Μοντελοποίηση και πρόβλεψη λειτουργίας χωρίς αστοχίες.

17 Στρατιωτικός Οδηγός Τυποποίησης των ΗΠΑ MIL-HDBK-2I7E Πρόβλεψη της αξιοπιστίας των στοιχείων ηλεκτρονικού εξοπλισμού.

18 Εγχειρίδιο Στρατιωτικών Προτύπων των ΗΠΑ MIL-HDBK-472. Πρόβλεψη Συντηρησιμότητας

UDC 62-192.001.24:006.354 OKS 21.020 T51 OKSTU 0027

Λέξεις κλειδιά: αξιοπιστία, υπολογισμός αξιοπιστίας, πρόβλεψη αξιοπιστίας, διαδικασία υπολογισμού, απαιτήσεις για μεθόδους, παρουσίαση αποτελεσμάτων

Editor R. S. Fedorova Τεχνικός επιμελητής V. N. Prutkova Διορθωτής M. S. Kabashoni Διάταξη υπολογιστή A. N. Zolotareva

Εκδ. πρόσωπα 021007 της 10/08/95. Παραδόθηκε στις 14/10/96. Υπογραφή για εκτύπωση 12/10/96 Προϋποθέσεις εκτύπωσης.λ. 1.16. Ακαδημαϊκός-επιμ.λ. 1.10. Κυκλοφορία 535 αντίτυπα. Από το 4001. Ζακ. 558.

IPK Standards Publishing House 107076, Μόσχα, Kolodezny per., 14.

Δακτυλογραφημένο στον Εκδοτικό Οίκο σε υποκατάστημα Η/Υ του Εκδοτικού Οίκου IPK Standards - τύπος. "Εκτυπωτής της Μόσχας"

GOST 27.301-95

Ομάδα T51

ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

Βασικές διατάξεις

Αξιοπιστία στην τεχνολογία.
Πρόβλεψη αξιοπιστίας. Βασικές αρχές

ISS 21.020
OKSTU 0027

Ημερομηνία εισαγωγής 1997-01-01

Πρόλογος

1 ΑΝΑΠΤΥΞΗ MTK 119 "Αξιοπιστία στην τεχνολογία"

ΕΙΣΑΓΘΗΚΕ από την Gosstandart της Ρωσίας

2 ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ από το Διακρατικό Συμβούλιο Τυποποίησης, Μετρολογίας και Πιστοποίησης (Πρωτόκολλο αρ. 7 της 26ης Απριλίου 1995)

Ψήφισαν υπέρ της έγκρισης οι παρακάτω:


Όνομα κράτους	Όνομα του εθνικού οργανισμού τυποποίησης
Δημοκρατία της Λευκορωσίας	Κρατικό Πρότυπο της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας
Δημοκρατία του Καζακστάν	Gosstandart της Δημοκρατίας του Καζακστάν
Δημοκρατία της Μολδαβίας	Πρότυπο της Μολδαβίας
Ρωσική Ομοσπονδία	Gosstandart της Ρωσίας
Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν	Uzgosstandart
Ουκρανία	Κρατικό Πρότυπο της Ουκρανίας

4 Με Διάταγμα της Επιτροπής Τυποποίησης, Μετρολογίας και Πιστοποίησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας της 26ης Ιουνίου 1996 N 430, το διακρατικό πρότυπο GOST 27.301-95 τέθηκε σε ισχύ απευθείας ως κρατικό πρότυπο της Ρωσικής Ομοσπονδίας την 1η Ιανουαρίου 1997.

5 ΑΝΤΙ GOST 27.410-87 (στο μέρος 2)

6 ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

1 περιοχή χρήσης

2 Κανονιστικές αναφορές

Αυτό το πρότυπο χρησιμοποιεί αναφορές στα ακόλουθα πρότυπα:

GOST 2.102-68 Ενιαίο σύστημα τεκμηρίωσης σχεδιασμού. Τύποι και πληρότητα σχεδιαστικών εγγράφων

GOST 27.002-89 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ. Οροι και ορισμοί

GOST 27.003-90 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Σύνθεση και γενικοί κανόνες για τον καθορισμό απαιτήσεων αξιοπιστίας

3 Ορισμοί

3.1. υπολογισμός αξιοπιστίας: Η διαδικασία για τον προσδιορισμό των τιμών των δεικτών αξιοπιστίας ενός αντικειμένου χρησιμοποιώντας μεθόδους που βασίζονται στον υπολογισμό τους από δεδομένα αναφοράς για την αξιοπιστία των στοιχείων του αντικειμένου, από δεδομένα για την αξιοπιστία αναλογικών αντικειμένων, δεδομένα για τις ιδιότητες των υλικών και άλλα πληροφορίες που είναι διαθέσιμες τη στιγμή του υπολογισμού.

3.2 Πρόβλεψη αξιοπιστίας: Ειδική περίπτωση υπολογισμού της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου βάσει στατιστικών μοντέλων που αντικατοπτρίζουν τις τάσεις στην αξιοπιστία αναλογικών αντικειμένων ή/και αξιολογήσεις ειδικών.

Στοιχείο 3.3: Ένα συστατικό ενός αντικειμένου, το οποίο λαμβάνεται υπόψη κατά τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ως ενιαίο σύνολο, που δεν υπόκειται σε περαιτέρω διαχωρισμό.

4 Βασικές διατάξεις

4.1 Διαδικασία για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας

Η αξιοπιστία ενός αντικειμένου υπολογίζεται στα στάδια του κύκλου ζωής και στα στάδια των τύπων εργασίας που αντιστοιχούν σε αυτά τα στάδια, που καθορίζονται από το πρόγραμμα αξιοπιστίας (REP) του αντικειμένου ή των εγγράφων που το αντικαθιστούν.

Το PON πρέπει να καθορίσει τους στόχους του υπολογισμού σε κάθε στάδιο των τύπων εργασίας, τα κανονιστικά έγγραφα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στον υπολογισμό, το χρονοδιάγραμμα του υπολογισμού και τους εκτελεστές, τη διαδικασία εγγραφής, παρουσίασης και ελέγχου των αποτελεσμάτων υπολογισμού.

4.2 Στόχοι υπολογισμών αξιοπιστίας

Ο υπολογισμός της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου σε ένα ορισμένο στάδιο τύπων εργασίας που αντιστοιχεί σε ένα ορισμένο στάδιο του κύκλου ζωής του μπορεί να έχει ως στόχους:

αιτιολόγηση ποσοτικών απαιτήσεων αξιοπιστίας για το αντικείμενο ή τα εξαρτήματά του·

έλεγχος της σκοπιμότητας των καθορισμένων απαιτήσεων ή/και αξιολόγηση της πιθανότητας επίτευξης του απαιτούμενου επιπέδου αξιοπιστίας της εγκατάστασης εντός του καθορισμένου χρονικού πλαισίου και με τους διατεθέντες πόρους, αιτιολογώντας τις απαραίτητες προσαρμογές στις καθορισμένες απαιτήσεις·

συγκριτική ανάλυση της αξιοπιστίας των επιλογών για το σχεδιασμό κυκλώματος ενός αντικειμένου και αιτιολόγηση για την επιλογή μιας ορθολογικής επιλογής.

προσδιορισμός του επιτυγχανόμενου (αναμενόμενου) επιπέδου αξιοπιστίας του αντικειμένου ή/και των στοιχείων του, συμπεριλαμβανομένου του υπολογισμένου προσδιορισμού των δεικτών αξιοπιστίας ή των παραμέτρων κατανομής των χαρακτηριστικών αξιοπιστίας των συνιστωσών του αντικειμένου ως δεδομένα εισόδου για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του αντικειμένου ως σύνολο?

αιτιολόγηση και επαλήθευση της αποτελεσματικότητας των προτεινόμενων (εφαρμοζόμενων) μέτρων για τη βελτίωση του σχεδιασμού, της τεχνολογίας κατασκευής, του συστήματος συντήρησης και επισκευής της εγκατάστασης, με στόχο την αύξηση της αξιοπιστίας της·

επίλυση διαφόρων προβλημάτων βελτιστοποίησης στα οποία οι δείκτες αξιοπιστίας λειτουργούν ως συναρτήσεις στόχου, ελεγχόμενες παράμετροι ή οριακές συνθήκες, όπως η βελτιστοποίηση της δομής ενός αντικειμένου, η κατανομή των απαιτήσεων αξιοπιστίας μεταξύ των δεικτών μεμονωμένων στοιχείων αξιοπιστίας (για παράδειγμα, αξιοπιστία και δυνατότητα συντήρησης), υπολογισμός κιτ ανταλλακτικών, βελτιστοποίηση συστημάτων συντήρησης και επισκευής, αιτιολόγηση των περιόδων εγγύησης και της εκχωρημένης διάρκειας ζωής (πόρος) του αντικειμένου κ.λπ.

έλεγχος της συμμόρφωσης του αναμενόμενου (επιτευχθέντος) επιπέδου αξιοπιστίας ενός αντικειμένου με τις καθιερωμένες απαιτήσεις (έλεγχος αξιοπιστίας), εάν η άμεση πειραματική επιβεβαίωση του επιπέδου αξιοπιστίας τους είναι τεχνικά αδύνατη ή οικονομικά μη πρακτική.

4.3 Γενικό σχήμα υπολογισμού

4.3.1 Ο υπολογισμός της αξιοπιστίας των αντικειμένων στη γενική περίπτωση είναι μια διαδικασία διαδοχικής, βήμα προς βήμα βελτίωσης των εκτιμήσεων των δεικτών αξιοπιστίας όπως η τεχνολογία σχεδιασμού και κατασκευής του αντικειμένου, αλγόριθμοι για τη λειτουργία του, κανόνες λειτουργίας, συντήρηση και επισκευή Αναπτύσσονται συστήματα, κριτήρια αστοχίας και οριακές καταστάσεις, συσσώρευση πληρέστερων και αξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με όλους τους παράγοντες που καθορίζουν την αξιοπιστία και χρήση πιο κατάλληλων και ακριβέστερων μεθόδων υπολογισμού και μοντέλων υπολογισμού.

4.3.2 Ο υπολογισμός της αξιοπιστίας σε οποιοδήποτε στάδιο των τύπων εργασιών που προβλέπονται από το επιχειρησιακό σχέδιο περιλαμβάνει:

αναγνώριση του αντικειμένου που πρόκειται να υπολογιστεί·

προσδιορισμός των στόχων και των στόχων του υπολογισμού σε αυτό το στάδιο, της ονοματολογίας και των απαιτούμενων τιμών των υπολογισμένων δεικτών αξιοπιστίας.

επιλογή της(των) μεθόδου(ών) υπολογισμού κατάλληλων για τα χαρακτηριστικά του αντικειμένου, τους σκοπούς του υπολογισμού, τη διαθεσιμότητα των απαραίτητων πληροφοριών για το αντικείμενο και τα αρχικά δεδομένα για τον υπολογισμό·

κατάρτιση μοντέλων υπολογισμού για κάθε δείκτη αξιοπιστίας·

λήψη και προκαταρκτική επεξεργασία των αρχικών δεδομένων για υπολογισμούς, υπολογισμός των τιμών των δεικτών αξιοπιστίας αντικειμένων και, εάν είναι απαραίτητο, σύγκρισή τους με τα απαιτούμενα.

εγγραφή, παρουσίαση και προστασία των αποτελεσμάτων υπολογισμού.

4.4 Αναγνώριση αντικειμένου

4.4.1 Η αναγνώριση ενός αντικειμένου για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του περιλαμβάνει τη λήψη και την ανάλυση των ακόλουθων πληροφοριών σχετικά με το αντικείμενο, τις συνθήκες λειτουργίας του και άλλους παράγοντες που καθορίζουν την αξιοπιστία του:

σκοπός, πεδίο εφαρμογής και λειτουργίες του αντικειμένου·

κριτήρια για την ποιότητα της λειτουργίας, αστοχίες και οριακές καταστάσεις, πιθανές συνέπειες αστοχιών (το αντικείμενο φτάνει στην οριακή κατάσταση) του αντικειμένου.

τη δομή του αντικειμένου, τη σύνθεση, την αλληλεπίδραση και τα επίπεδα φορτίου των στοιχείων του, τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης της δομής ή/και των αλγορίθμων για τη λειτουργία του αντικειμένου σε περίπτωση αστοχιών των μεμονωμένων στοιχείων του.

διαθεσιμότητα, τύποι και μέθοδοι κράτησης που χρησιμοποιούνται στην εγκατάσταση·

ένα τυπικό μοντέλο για τη λειτουργία ενός αντικειμένου, που καθορίζει μια λίστα με πιθανούς τρόπους λειτουργίας και τις λειτουργίες που εκτελούνται κατά τη διάρκεια αυτού, τους κανόνες και τη συχνότητα των εναλλασσόμενων τρόπων λειτουργίας, τη διάρκεια παραμονής του αντικειμένου σε κάθε λειτουργία και τις αντίστοιχες ώρες λειτουργίας, την ονοματολογία και παράμετροι φορτίων και εξωτερικές επιρροές στο αντικείμενο σε κάθε λειτουργία.

το προγραμματισμένο σύστημα συντήρησης και επισκευής ενός αντικειμένου, που χαρακτηρίζεται από τύπους, συχνότητα, οργανωτικά επίπεδα, μεθόδους υλοποίησης, τεχνικό εξοπλισμό και υλικοτεχνική υποστήριξη για εργασίες συντήρησης και επισκευής.

κατανομή λειτουργιών μεταξύ χειριστών και μέσα αυτόματης διάγνωσης (παρακολούθηση) και διαχείριση του αντικειμένου, τύποι και χαρακτηριστικά διεπαφών ανθρώπου-μηχανής που καθορίζουν τις παραμέτρους της λειτουργικότητας και της αξιοπιστίας των χειριστών.

επίπεδο προσόντων του προσωπικού·

ποιότητα του λογισμικού που χρησιμοποιείται στην εγκατάσταση·

προγραμματισμένη τεχνολογία και οργάνωση παραγωγής για την κατασκευή του αντικειμένου.

4.5 Μέθοδοι υπολογισμού

4.5.1 Οι μέθοδοι υπολογισμού της αξιοπιστίας χωρίζονται σε:

από τη σύνθεση των υπολογισμένων δεικτών αξιοπιστίας (RI).

σύμφωνα με τις βασικές αρχές υπολογισμού.

4.5.2 Με βάση τη σύνθεση των υπολογισμένων δεικτών, διακρίνονται οι μέθοδοι υπολογισμού:

αξιοπιστία,

συντηρησιμότητα,

αντοχή,

διατήρηση,

σύνθετους δείκτες αξιοπιστίας (μέθοδοι υπολογισμού συντελεστών διαθεσιμότητας, τεχνική χρήση, διατήρηση της αποδοτικότητας κ.λπ.).

4.5.3 Σύμφωνα με τις βασικές αρχές για τον υπολογισμό των ιδιοτήτων που συνθέτουν την αξιοπιστία ή σύνθετους δείκτες αξιοπιστίας αντικειμένων, διακρίνονται τα ακόλουθα:

μέθοδοι πρόβλεψης,

δομικές μέθοδοι υπολογισμού,

φυσικές μέθοδοι υπολογισμού.

Οι μέθοδοι πρόβλεψης βασίζονται στη χρήση δεδομένων σχετικά με τις επιτευχθείσες τιμές και τις προσδιορισμένες τάσεις στις αλλαγές στο PN αντικειμένων που είναι παρόμοια ή κοντά σε αυτό που εξετάζεται ως προς τον σκοπό, τις αρχές λειτουργίας, το σχεδιασμό κυκλωμάτων και την τεχνολογία κατασκευής, βάση στοιχείων και χρησιμοποιούμενα υλικά, συνθήκες και τρόποι αξιολόγησης του αναμενόμενου επιπέδου αξιοπιστίας ενός αντικειμένου.Λειτουργία, αρχές και μέθοδοι διαχείρισης αξιοπιστίας (εφεξής θα αναφέρονται ως ανάλογα αντικείμενα).

Οι μέθοδοι δομικού υπολογισμού βασίζονται στην αναπαράσταση ενός αντικειμένου με τη μορφή ενός λογικού (δομικού-λειτουργικού) διαγράμματος που περιγράφει την εξάρτηση των καταστάσεων και των μεταβάσεων του αντικειμένου από τις καταστάσεις και τις μεταβάσεις των στοιχείων του, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλεπίδρασή τους και τις λειτουργίες αποδίδουν στο αντικείμενο, με επόμενες περιγραφές του κατασκευασμένου δομικού μοντέλου με επαρκές μαθηματικό μοντέλο και υπολογισμό PN ενός αντικειμένου σύμφωνα με τα γνωστά χαρακτηριστικά αξιοπιστίας των στοιχείων του.

Οι μέθοδοι φυσικού υπολογισμού βασίζονται στη χρήση μαθηματικών μοντέλων που περιγράφουν φυσικές, χημικές και άλλες διεργασίες που οδηγούν σε αστοχίες αντικειμένων (σε αντικείμενα που φτάνουν σε οριακή κατάσταση) και στον υπολογισμό του συντελεστή φορτίου με βάση τις γνωστές παραμέτρους του φορτίου του αντικειμένου. χαρακτηριστικά των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο, λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού και των τεχνολογιών κατασκευής του.

Τα χαρακτηριστικά των αναφερόμενων μεθόδων και οι συστάσεις για τη χρήση τους δίνονται στο Παράρτημα Α.

4.5.4 Η μέθοδος για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός συγκεκριμένου αντικειμένου επιλέγεται ανάλογα με:

σκοπούς υπολογισμού και απαιτήσεις για την ακρίβεια του προσδιορισμού του PN ενός αντικειμένου·

διαθεσιμότητα ή/και δυνατότητα απόκτησης των αρχικών πληροφοριών που είναι απαραίτητες για την εφαρμογή μιας συγκεκριμένης μεθόδου υπολογισμού·

το επίπεδο πολυπλοκότητας της τεχνολογίας σχεδιασμού και κατασκευής του αντικειμένου, το σύστημα συντήρησης και επισκευής του, το οποίο επιτρέπει τη χρήση κατάλληλων μοντέλων υπολογισμού αξιοπιστίας.

4.6 Αρχικά δεδομένα

4.6.1 Τα αρχικά δεδομένα για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου μπορεί να είναι:

a priori δεδομένα σχετικά με την αξιοπιστία αναλογικών αντικειμένων, εξαρτημάτων και εξαρτημάτων του εν λόγω αντικειμένου με βάση την εμπειρία χρήσης τους σε παρόμοιες ή παρόμοιες συνθήκες·

αξιολογήσεις δεικτών αξιοπιστίας (παράμετροι των νόμων κατανομής των χαρακτηριστικών αξιοπιστίας) των συστατικών μερών του αντικειμένου και των παραμέτρων των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο, που λαμβάνονται πειραματικά ή με υπολογισμό απευθείας κατά την ανάπτυξη (κατασκευή, λειτουργία) του αντικειμένου εν λόγω και τα συστατικά του·

υπολογισμένες ή/και πειραματικές εκτιμήσεις των παραμέτρων φόρτισης των εξαρτημάτων και των δομικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο.

4.6.2 Πηγές αρχικών δεδομένων για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου μπορεί να είναι:

πρότυπα και τεχνικές προδιαγραφές για τα συστατικά μέρη της εγκατάστασης, εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται σε αυτήν για διβιομηχανική χρήση, ουσίες και υλικά·

βιβλία αναφοράς για την αξιοπιστία των στοιχείων, τις ιδιότητες των ουσιών και των υλικών, τα πρότυπα για τη διάρκεια (ένταση εργασίας, κόστος) τυπικών εργασιών συντήρησης και επισκευής και άλλο πληροφοριακό υλικό.

στατιστικά δεδομένα (τράπεζες δεδομένων) σχετικά με την αξιοπιστία των αναλογικών αντικειμένων, τα συστατικά τους στοιχεία, τις ιδιότητες των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται σε αυτά, τις παραμέτρους των εργασιών συντήρησης και επισκευής, που συλλέγονται κατά τη διαδικασία ανάπτυξης, κατασκευής, δοκιμής και λειτουργίας τους.

αποτελέσματα αντοχής, ηλεκτρικών, θερμικών και άλλων υπολογισμών του αντικειμένου και των στοιχείων του, συμπεριλαμβανομένων των υπολογισμών των δεικτών αξιοπιστίας των συστατικών μερών του αντικειμένου.

4.7.1 Η επάρκεια της επιλεγμένης μεθόδου υπολογισμού και των κατασκευασμένων μοντέλων υπολογισμού για τους σκοπούς και τις εργασίες υπολογισμού της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου χαρακτηρίζεται από:

πλήρης χρήση στον υπολογισμό όλων των διαθέσιμων πληροφοριών σχετικά με το αντικείμενο, τις συνθήκες λειτουργίας του, το σύστημα συντήρησης και επισκευής, τα χαρακτηριστικά αξιοπιστίας των εξαρτημάτων του, τις ιδιότητες των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο·

την εγκυρότητα των υποθέσεων και των παραδοχών που υιοθετήθηκαν κατά την κατασκευή των μοντέλων, τον αντίκτυπό τους στην ακρίβεια και την αξιοπιστία των εκτιμήσεων PN·

ο βαθμός αντιστοιχίας του επιπέδου πολυπλοκότητας και ακρίβειας των μοντέλων υπολογισμού της αξιοπιστίας του αντικειμένου με τη διαθέσιμη ακρίβεια των αρχικών δεδομένων για τον υπολογισμό.

4.7.2 Ο βαθμός επάρκειας των μοντέλων και των μεθόδων για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας αξιολογείται από:

σύγκριση των αποτελεσμάτων υπολογισμού και πειραματική αξιολόγηση του PT αναλογικών αντικειμένων, για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν παρόμοια μοντέλα και μέθοδοι υπολογισμού.

μελέτες της ευαισθησίας των μοντέλων σε πιθανές παραβιάσεις των υποθέσεων και των παραδοχών που υιοθετήθηκαν κατά την κατασκευή τους, καθώς και σε σφάλματα στα αρχικά δεδομένα για υπολογισμό·

εξέταση και δοκιμή εφαρμοζόμενων μοντέλων και μεθόδων, που διεξάγονται σύμφωνα με την καθιερωμένη διαδικασία.

4.8 Απαιτήσεις για μεθόδους υπολογισμού

4.8.1 Για να υπολογίσετε την αξιοπιστία των αντικειμένων, χρησιμοποιήστε:

τυπικές μέθοδοι υπολογισμού που αναπτύχθηκαν για μια ομάδα (τύπος, τύπος) αντικειμένων που είναι ομοιογενή ως προς τον σκοπό και τις αρχές της διασφάλισης της αξιοπιστίας, που έχουν συνταχθεί με τη μορφή σχετικών κανονιστικών εγγράφων (κρατικά και βιομηχανικά πρότυπα, εταιρικά πρότυπα κ.λπ.).

μέθοδοι υπολογισμού που αναπτύχθηκαν για συγκεκριμένα αντικείμενα, των οποίων τα χαρακτηριστικά σχεδιασμού ή/και οι συνθήκες χρήσης δεν επιτρέπουν τη χρήση τυπικών μεθόδων υπολογισμού αξιοπιστίας. Αυτές οι μέθοδοι, κατά κανόνα, περιλαμβάνονται απευθείας στα έγγραφα αναφοράς για υπολογισμούς αξιοπιστίας ή συντάσσονται με τη μορφή χωριστών εγγράφων που περιλαμβάνονται στο σύνολο τεκμηρίωσης για το αντίστοιχο στάδιο ανάπτυξης της εγκατάστασης.

4.8.2 Η τυπική μεθοδολογία για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας θα πρέπει να περιέχει:

χαρακτηριστικά των αντικειμένων στα οποία εφαρμόζεται η μεθοδολογία, σύμφωνα με τους κανόνες για την αναγνώρισή τους που καθορίζονται από αυτό το πρότυπο·

μια λίστα υπολογισμένων PN του αντικειμένου ως συνόλου και των συστατικών του, μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό κάθε δείκτη.

τυπικά μοντέλα για τον υπολογισμό του PN και κανόνες για την προσαρμογή τους για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας συγκεκριμένων αντικειμένων, αλγόριθμους υπολογισμού που αντιστοιχούν σε αυτά τα μοντέλα και, εάν είναι διαθέσιμο, λογισμικό.

μέθοδοι και αντίστοιχες τεχνικές για την αξιολόγηση των παραμέτρων φορτίου των συστατικών μερών αντικειμένων που λαμβάνονται υπόψη στους υπολογισμούς αξιοπιστίας·

απαιτήσεις για δεδομένα πηγής για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας (πηγές, σύνθεση, ακρίβεια, αξιοπιστία, μορφή παρουσίασης) ή τα ίδια τα δεδομένα πηγής, μέθοδοι συνδυασμού ετερογενών δεδομένων πηγής για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας, που λαμβάνονται από διαφορετικές πηγές·

καθοριστικοί κανόνες για τη σύγκριση των υπολογισμένων τιμών PN με τις απαιτούμενες, εάν τα αποτελέσματα υπολογισμού χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση της αξιοπιστίας των αντικειμένων.

μέθοδοι για την αξιολόγηση σφαλμάτων στον υπολογισμό του PT, που εισάγονται από τις παραδοχές και τις παραδοχές που υιοθετήθηκαν για τα μοντέλα και τις μεθόδους υπολογισμού που χρησιμοποιούνται·

μεθόδους για την αξιολόγηση της ευαισθησίας των αποτελεσμάτων υπολογισμού σε παραβιάσεις αποδεκτών παραδοχών ή/και σε σφάλματα στα δεδομένα πηγής·

απαιτήσεις για το έντυπο παρουσίασης των αποτελεσμάτων υπολογισμού του PN και κανόνες για την προστασία των αποτελεσμάτων του υπολογισμού στα αντίστοιχα σημεία ελέγχου του PN και κατά τις εξετάσεις των μελετών εγκαταστάσεων.

4.8.3 Η μεθοδολογία για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ενός συγκεκριμένου αντικειμένου πρέπει να περιέχει:

πληροφορίες σχετικά με το αντικείμενο, διασφαλίζοντας την αναγνώρισή του για υπολογισμούς αξιοπιστίας σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτού του προτύπου·

το εύρος των υπολογισθέντων PN και οι απαιτούμενες τιμές τους·

μοντέλα για τον υπολογισμό κάθε PT, υποθέσεις και παραδοχές που υιοθετήθηκαν κατά την κατασκευή τους, αντίστοιχοι αλγόριθμοι για τον υπολογισμό του PT και το λογισμικό που χρησιμοποιείται, εκτιμήσεις σφαλμάτων και ευαισθησία των επιλεγμένων (κατασκευασμένων) μοντέλων.

αρχικά στοιχεία για τον υπολογισμό και τις πηγές παραλαβής τους·

μέθοδοι αξιολόγησης των παραμέτρων φόρτισης ενός αντικειμένου και των εξαρτημάτων του ή άμεση αξιολόγηση αυτών των παραμέτρων με αναφορά στα αντίστοιχα αποτελέσματα και μεθόδους αντοχής, θερμικούς, ηλεκτρικούς και άλλους υπολογισμούς του αντικειμένου.

4.9 Παρουσίαση των αποτελεσμάτων υπολογισμού

4.9.1 Τα αποτελέσματα του υπολογισμού της αξιοπιστίας ενός αντικειμένου συντάσσονται με τη μορφή ενός τμήματος επεξηγηματικής σημείωσης για το αντίστοιχο έργο (σχέδιο, τεχνικό) ή με τη μορφή ανεξάρτητου εγγράφου (RR σύμφωνα με GOST 2.102, έκθεση , κ.λπ.) που περιέχουν:

στόχους και μεθοδολογία (σύνδεση με την αντίστοιχη τυπική μεθοδολογία) υπολογισμού·

υπολογισμένες τιμές όλων των PN και συμπεράσματα σχετικά με τη συμμόρφωσή τους με τις καθιερωμένες απαιτήσεις αξιοπιστίας της εγκατάστασης·

εντόπισε ελλείψεις στο σχεδιασμό της εγκατάστασης και συστάσεις για την εξάλειψή τους με αξιολογήσεις της αποτελεσματικότητας των προτεινόμενων μέτρων ως προς τον αντίκτυπό τους στο επίπεδο αξιοπιστίας·

κατάλογος στοιχείων και στοιχείων που περιορίζουν την αξιοπιστία ενός αντικειμένου ή για τα οποία δεν υπάρχουν απαραίτητα δεδομένα για τον υπολογισμό του PN, προτάσεις για ένταξη στο PN πρόσθετων μέτρων για τη βελτίωση (εις βάθος μελέτη) της αξιοπιστίας τους ή την αντικατάστασή τους με περισσότερα αξιόπιστες (δοκιμασμένες και ελεγμένες).

συμπέρασμα σχετικά με τη δυνατότητα μετάβασης στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης του αντικειμένου όταν έχει επιτευχθεί το υπολογιζόμενο επίπεδο αξιοπιστίας του.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α (για αναφορά). ΜΕΘΟΔΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α
(πληροφοριακός)

1 Μέθοδοι πρόβλεψης αξιοπιστίας

1.1 Χρησιμοποιούνται μέθοδοι πρόβλεψης:

για να δικαιολογήσει το απαιτούμενο επίπεδο αξιοπιστίας των αντικειμένων κατά την ανάπτυξη τεχνικών προδιαγραφών ή/και την αξιολόγηση της πιθανότητας επίτευξης του καθορισμένου PN κατά την ανάπτυξη τεχνικών προτάσεων και την ανάλυση των απαιτήσεων των τεχνικών προδιαγραφών (σύμβαση). Ένα παράδειγμα κατάλληλων μεθόδων για την πρόβλεψη της δυνατότητας συντήρησης των αντικειμένων περιέχεται στο MP 252-87.

για μια κατά προσέγγιση εκτίμηση του αναμενόμενου επιπέδου αξιοπιστίας των αντικειμένων στα αρχικά στάδια του σχεδιασμού τους, όταν δεν είναι διαθέσιμες οι απαραίτητες πληροφορίες για την εφαρμογή άλλων μεθόδων υπολογισμού αξιοπιστίας. Ένα παράδειγμα μεθοδολογίας για την πρόβλεψη της αξιοπιστίας των μονάδων ηλεκτρονικού εξοπλισμού ανάλογα με τον σκοπό και τον αριθμό των στοιχείων (ομάδες ενεργών στοιχείων) που χρησιμοποιούνται σε αυτό περιέχεται στο αμερικανικό στρατιωτικό πρότυπο MIL-STD-756A.

να υπολογίζει τα ποσοστά αστοχίας σειριακά παραγόμενων και νέων ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών στοιχείων διαφόρων τύπων, λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο φορτίου, την ποιότητα κατασκευής και τους τομείς εφαρμογής του εξοπλισμού στον οποίο χρησιμοποιούνται τα στοιχεία. Παραδείγματα σχετικών τεχνικών περιέχονται στο αμερικανικό στρατιωτικό βιβλίο αναφοράς MIL-HDBK-217 και εγχώρια βιβλία αναφοράς σχετικά με την αξιοπιστία του IET για γενικούς βιομηχανικούς και ειδικούς σκοπούς.

να υπολογίζει τις παραμέτρους τυπικών εργασιών και λειτουργιών συντήρησης και επισκευής αντικειμένων, λαμβάνοντας υπόψη τα δομικά χαρακτηριστικά του αντικειμένου, τα οποία καθορίζουν τη συντηρησιμότητα του. Παραδείγματα σχετικών τεχνικών περιέχονται στο MP 252-87 και στο αμερικανικό στρατιωτικό βιβλίο αναφοράς MIL-HDBK-472.

1.2 Για να προβλέψετε την αξιοπιστία των αντικειμένων, χρησιμοποιήστε:

μέθοδοι ευρετικής πρόβλεψης (αξιολόγηση εμπειρογνωμόνων).

μέθοδοι πρόβλεψης με χρήση στατιστικών μοντέλων.

συνδυασμένες μεθόδους.

Οι ευρετικές μέθοδοι πρόβλεψης βασίζονται σε στατιστική επεξεργασία ανεξάρτητων εκτιμήσεων των τιμών του αναμενόμενου PT του αναπτυγμένου αντικειμένου (μεμονωμένες προβλέψεις), που δίνονται από μια ομάδα ειδικευμένων ειδικών (ειδικών) με βάση τις πληροφορίες που τους παρέχονται για το αντικείμενο, τις συνθήκες λειτουργίας του, τη σχεδιαζόμενη τεχνολογία κατασκευής και άλλα δεδομένα που ήταν διαθέσιμα κατά τη στιγμή της αξιολόγησης. Μια έρευνα εμπειρογνωμόνων και η στατιστική επεξεργασία των μεμονωμένων προβλέψεων PI πραγματοποιούνται χρησιμοποιώντας μεθόδους γενικά αποδεκτές για την αξιολόγηση από εμπειρογνώμονες οποιωνδήποτε δεικτών ποιότητας (για παράδειγμα, η μέθοδος Delphi).

Οι μέθοδοι πρόβλεψης που χρησιμοποιούν στατιστικά μοντέλα βασίζονται σε παρέκταση ή παρεμβολή εξαρτήσεων που περιγράφουν προσδιορισμένες τάσεις στις αλλαγές στο PN των αναλογικών αντικειμένων, λαμβάνοντας υπόψη το σχεδιασμό και τα τεχνολογικά τους χαρακτηριστικά και άλλους παράγοντες, πληροφορίες για τους οποίους είναι γνωστές για το αντικείμενο που αναπτύσσεται ή μπορούν να ληφθούν κατά τη στιγμή της αξιολόγησης. Τα μοντέλα πρόβλεψης χτίζονται με βάση δεδομένα PN και παραμέτρους αναλογικών αντικειμένων χρησιμοποιώντας γνωστές στατιστικές μεθόδους (πολυμεταβλητή παλινδρόμηση ή ανάλυση παραγόντων, μέθοδοι στατιστικής ταξινόμησης και αναγνώριση προτύπων).

Οι συνδυασμένες μέθοδοι βασίζονται στην κοινή χρήση μεθόδων πρόβλεψης που βασίζονται σε στατιστικά μοντέλα και ευρετικές μεθόδους για την πρόβλεψη της αξιοπιστίας των αντικειμένων, ακολουθούμενη από σύγκριση των αποτελεσμάτων. Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιούνται ευρετικές μέθοδοι για την αξιολόγηση της πιθανότητας παρέκτασης των στατιστικών μοντέλων που χρησιμοποιούνται και για τη βελτίωση της πρόβλεψης του PN με βάση αυτά. Η χρήση συνδυασμένων μεθόδων συνιστάται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει λόγος να αναμένονται ποιοτικές αλλαγές στο επίπεδο αξιοπιστίας των αντικειμένων που δεν αντικατοπτρίζονται από τα αντίστοιχα στατιστικά μοντέλα ή όταν ο αριθμός των αναλογικών αντικειμένων δεν επαρκεί για την εφαρμογή μόνο στατιστικών μεθόδων.

2 Δομικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας

2.2 Ο υπολογισμός του PN με δομικές μεθόδους στη γενική περίπτωση περιλαμβάνει:

αναπαράσταση ενός αντικειμένου με τη μορφή δομικού διαγράμματος που περιγράφει τις λογικές σχέσεις μεταξύ των καταστάσεων των στοιχείων και του αντικειμένου στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψη τις δομικές και λειτουργικές συνδέσεις και την αλληλεπίδραση των στοιχείων, την υιοθετημένη στρατηγική συντήρησης, τους τύπους και τις μεθόδους κράτηση και άλλοι παράγοντες·

περιγραφή του κατασκευασμένου διαγράμματος δομικής αξιοπιστίας (SSN) του αντικειμένου με ένα κατάλληλο μαθηματικό μοντέλο που επιτρέπει, στο πλαίσιο των εισαγόμενων παραδοχών και παραδοχών, τον υπολογισμό του PN του αντικειμένου με βάση δεδομένα σχετικά με την αξιοπιστία των στοιχείων του σύμφωνα με την εξεταζόμενη συνθήκες χρήσης τους.

2.3 Τα ακόλουθα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μπλοκ διαγράμματα αξιοπιστίας:

δομικά μπλοκ διαγράμματα αξιοπιστίας, που αντιπροσωπεύουν ένα αντικείμενο ως ένα σύνολο στοιχείων που συνδέονται με συγκεκριμένο τρόπο (από άποψη αξιοπιστίας) (πρότυπο IEC 1078).

δέντρα αποτυχίας αντικειμένου, που αντιπροσωπεύουν μια γραφική απεικόνιση των σχέσεων αιτίου-αποτελέσματος που προκαλούν ορισμένους τύπους αστοχιών του (πρότυπο IEC 1025).

2.4 Τα μαθηματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή του αντίστοιχου SSN καθορίζονται από τους τύπους και την πολυπλοκότητα των καθορισμένων δομών, τις αποδεκτές υποθέσεις σχετικά με τους τύπους νόμων κατανομής των χαρακτηριστικών αξιοπιστίας των στοιχείων, την ακρίβεια και την αξιοπιστία των αρχικών δεδομένων για τον υπολογισμό και άλλους παράγοντες .

Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μαθηματικές μέθοδοι για τον υπολογισμό του PN συζητούνται παρακάτω, γεγονός που δεν αποκλείει τη δυνατότητα ανάπτυξης και χρήσης άλλων μεθόδων που είναι πιο κατάλληλες για τη δομή και άλλα χαρακτηριστικά του αντικειμένου.

2.5 Μέθοδοι υπολογισμού της αξιοπιστίας των μη επισκευάσιμων αντικειμένων τύπου Ι (σύμφωνα με την ταξινόμηση των αντικειμένων σύμφωνα με το GOST 27.003).

Κατά κανόνα, για την περιγραφή της αξιοπιστίας τέτοιων αντικειμένων, χρησιμοποιούνται μπλοκ διαγράμματα που είναι ασφαλή έναντι αστοχίας, οι κανόνες για τη συλλογή και τη μαθηματική περιγραφή των οποίων καθορίζονται από το IEC 1078. Ειδικότερα, αυτό το πρότυπο καθορίζει:

μέθοδοι για τον άμεσο υπολογισμό της πιθανότητας λειτουργίας ενός αντικειμένου χωρίς αστοχία (FBO) με βάση τις αντίστοιχες παραμέτρους της λειτουργίας χωρίς αστοχία στοιχείων για τις απλούστερες δομές παράλληλης σειράς.

μέθοδοι υπολογισμού FBG για πιο σύνθετες δομές που ανήκουν στην κατηγορία των μονοτονικών, συμπεριλαμβανομένης της μεθόδου άμεσης απαρίθμησης καταστάσεων, της μεθόδου ελάχιστων μονοπατιών και τμημάτων, της μεθόδου επέκτασης σε σχέση με οποιοδήποτε στοιχείο.

Για τον υπολογισμό δεικτών όπως ο μέσος χρόνος μέχρι την αστοχία ενός αντικειμένου, οι καθορισμένες μέθοδοι χρησιμοποιούν τη μέθοδο της άμεσης ή αριθμητικής ολοκλήρωσης της κατανομής του χρόνου έως την αστοχία ενός αντικειμένου, η οποία αντιπροσωπεύει μια σύνθεση των αντίστοιχων κατανομών του χρόνου έως την αστοχία του στοιχεία. Εάν οι πληροφορίες σχετικά με την κατανομή του χρόνου μέχρι την αστοχία των στοιχείων είναι ελλιπείς ή αναξιόπιστες, τότε χρησιμοποιούνται διάφορες οριακές εκτιμήσεις της χωρητικότητας φορτίου του αντικειμένου, γνωστές από τη θεωρία αξιοπιστίας.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός μη ανακτήσιμου συστήματος με διάφορες μεθόδους πλεονασμού και με εκθετική κατανομή του χρόνου μέχρι την αστοχία στοιχείων, η δομική του χαρτογράφηση χρησιμοποιείται με τη μορφή γραφήματος μετάβασης και η μαθηματική περιγραφή του χρησιμοποιώντας τη διαδικασία Markov.

Όταν χρησιμοποιείται για τη δομική περιγραφή της αξιοπιστίας των δέντρων σφαλμάτων σύμφωνα με το IEC 1025, οι πιθανότητες των αντίστοιχων αστοχιών υπολογίζονται χρησιμοποιώντας μια Boolean αναπαράσταση του δέντρου σφαλμάτων και τη μέθοδο των ελάχιστων περικοπών.

2.6 Μέθοδοι υπολογισμού της αξιοπιστίας και του σύνθετου PN των αποκατασταθέντων αντικειμένων τύπου Ι

Μια καθολική μέθοδος υπολογισμού για αντικείμενα οποιασδήποτε δομής και για οποιαδήποτε διατομή κατανομών χρόνου λειτουργίας μεταξύ αστοχιών και χρόνων αποκατάστασης στοιχείων, για οποιεσδήποτε στρατηγικές και μεθόδους αποκατάστασης και πρόληψης είναι η μέθοδος στατιστικής μοντελοποίησης, η οποία γενικά περιλαμβάνει:

σύνθεση ενός επίσημου μοντέλου (αλγόριθμος) για το σχηματισμό μιας ακολουθίας τυχαίων γεγονότων που συμβαίνουν κατά τη λειτουργία ενός αντικειμένου (αστοχίες, αποκαταστάσεις, μετάβαση σε αποθεματικό, αρχή και τέλος συντήρησης).

ανάπτυξη λογισμικού για εφαρμογή υπολογιστή του μεταγλωττισμένου αλγορίθμου και υπολογισμός του PN του αντικειμένου.

διεξαγωγή πειράματος προσομοίωσης σε υπολογιστή μέσω επαναλαμβανόμενης υλοποίησης ενός επίσημου μοντέλου που διασφαλίζει την απαιτούμενη ακρίβεια και αξιοπιστία του υπολογισμού του PN.

Η μέθοδος στατιστικής μοντελοποίησης για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας χρησιμοποιείται ελλείψει επαρκών αναλυτικών μοντέλων από αυτά που συζητούνται παρακάτω.

Για περιττές διαδοχικές δομές με αποκατάσταση και αυθαίρετες μεθόδους δέσμευσης στοιχείων, τα μοντέλα Markov χρησιμοποιούνται για την περιγραφή των αντίστοιχων γραφημάτων κατάστασης (διαγράμματα).

Σε ορισμένες περιπτώσεις, για αντικείμενα με μη εκθετικές κατανομές του χρόνου λειτουργίας και του χρόνου ανάκτησης, το μη-Markov πρόβλημα του υπολογισμού του λειτουργικού φορτίου μπορεί να μειωθεί σε ένα Markov εισάγοντας πλασματικές καταστάσεις του αντικειμένου στο γράφημα μετάβασής του με συγκεκριμένο τρόπο. .

Μια άλλη αποτελεσματική μέθοδος για τον υπολογισμό του PT αντικειμένων με αποθεματικό βασίζεται στην αναπαράσταση του χρόνου λειτουργίας τους μεταξύ των αστοχιών με τη μορφή του αθροίσματος ενός τυχαίου αριθμού τυχαίων όρων και στον απευθείας υπολογισμό του PT αντικειμένων χωρίς τη χρήση μεθόδων της θεωρίας των τυχαίων διεργασιών.

2.7 Μέθοδοι υπολογισμού δεικτών συντηρησιμότητας

Οι μέθοδοι για τον υπολογισμό των δεικτών συντηρησιμότητας στη γενική περίπτωση βασίζονται στην αναπαράσταση της διαδικασίας συντήρησης ή επισκευής ενός συγκεκριμένου τύπου ως σύνολο μεμονωμένων εργασιών (λειτουργιών), οι πιθανότητες και οι στόχοι των οποίων καθορίζονται από τους δείκτες αξιοπιστίας (ανθεκτικότητας) των αντικειμένων και την υιοθετημένη στρατηγική συντήρησης και επισκευής, και τη διάρκεια (ένταση εργασίας, κόστος) Η ολοκλήρωση κάθε εργασίας εξαρτάται από τη δομική προσαρμοστικότητα του αντικειμένου σε συντήρηση (επισκευή) αυτού του τύπου.

Ειδικότερα, κατά τον υπολογισμό των δεικτών συντηρησιμότητας αντικειμένων κατά τις τρέχουσες μη προγραμματισμένες επισκευές, η κατανομή του χρόνου (ένταση εργασίας, κόστος) της αποκατάστασής του αντιπροσωπεύει μια σύνθεση κατανομών κόστους για μεμονωμένες εργασίες αποκατάστασης, λαμβάνοντας υπόψη την αναμενόμενη πιθανότητα ολοκλήρωσης κάθε εργασίας για ορισμένη περίοδο λειτουργίας του αντικειμένου. Αυτές οι πιθανότητες μπορούν να υπολογιστούν, για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας δέντρα σφαλμάτων και οι παράμετροι κατανομής κόστους για την εκτέλεση μεμονωμένων εργασιών υπολογίζονται χρησιμοποιώντας μία από τις μεθόδους που έχουν καθιερωθεί, για παράδειγμα, MP 252-87 (κανονιστικοί συντελεστές, μοντέλα παλινδρόμησης κ.λπ.).

Το γενικό σχήμα υπολογισμού περιλαμβάνει:

σύνταξη (για παράδειγμα, με μεθόδους AVPKO σύμφωνα με το GOST 27.310) λίστα πιθανών αστοχιών αντικειμένων και αξιολόγηση των πιθανοτήτων (εντάσεις) τους.

επιλογή από τη συγκεντρωμένη λίστα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο στρωματοποιημένης τυχαίας δειγματοληψίας ενός συγκεκριμένου αρκετά αντιπροσωπευτικού αριθμού εργασιών και υπολογισμό των παραμέτρων των κατανομών διάρκειάς τους (ένταση εργασίας, κόστος). Η περικομμένη κανονική ή άλφα κατανομή χρησιμοποιείται συνήθως ως τέτοια κατανομή.

κατασκευή μιας εμπειρικής κατανομής κόστους για συνεχείς επισκευές ενός αντικειμένου προσθέτοντας, λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανότητες αστοχιών, τις κατανομές κόστους για μεμονωμένες εργασίες και εξομάλυνσή της χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη θεωρητική κατανομή (log-normal ή gamma κατανομή).

υπολογισμός δεικτών συντηρησιμότητας αντικειμένων με βάση τις παραμέτρους του επιλεγμένου νόμου διανομής.

2.8 Μέθοδοι υπολογισμού δεικτών αξιοπιστίας αντικειμένων τύπου II (σύμφωνα με την ταξινόμηση GOST 27.003)

Για αντικείμενα αυτού του τύπου, χρησιμοποιείται ένα PN τύπου "συντελεστής διατήρησης απόδοσης" (), στον υπολογισμό του οποίου διατηρούνται οι γενικές αρχές υπολογισμού της αξιοπιστίας των αντικειμένων τύπου Ι, αλλά κάθε κατάσταση ενός αντικειμένου, που καθορίζεται από το σύνολο των καταστάσεων των στοιχείων του ή κάθε πιθανή τροχιά στο χώρο των καταστάσεων των στοιχείων, πρέπει να εκχωρηθεί σύμφωνα με μια ορισμένη τιμή του μεριδίου της διατηρούμενης ονομαστικής απόδοσης από 0 έως 1 (για αντικείμενα τύπου Ι, απόδοση σε οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να λάβει μόνο δύο πιθανές τιμές: 0 ή 1).

Υπάρχουν δύο κύριες μέθοδοι υπολογισμού:

η μέθοδος του μέσου όρου των καταστάσεων (ανάλογη με τη μέθοδο της άμεσης απαρίθμησης καταστάσεων), που χρησιμοποιείται για βραχυπρόθεσμα αντικείμενα που εκτελούν εργασίες των οποίων η διάρκεια είναι τέτοια ώστε η πιθανότητα αλλαγής της κατάστασης του αντικειμένου κατά τη διάρκεια της εργασίας μπορεί να αγνοηθεί και μόνο η αρχική του κράτος μπορεί να ληφθεί υπόψη?

μέθοδος υπολογισμού του μέσου όρου κατά μήκος τροχιών, που χρησιμοποιείται για μακροπρόθεσμα αντικείμενα, η διάρκεια των εργασιών των οποίων είναι τέτοια που δεν μπορεί να αγνοηθεί η πιθανότητα αλλαγής των καταστάσεων του αντικειμένου κατά την εκτέλεσή τους λόγω αστοχιών και αποκαταστάσεων στοιχείων. Σε αυτή την περίπτωση, η διαδικασία της λειτουργίας του αντικειμένου περιγράφεται με την υλοποίηση μιας από τις πιθανές τροχιές στον χώρο καταστάσεων.

Υπάρχουν επίσης ορισμένες ειδικές περιπτώσεις σχημάτων υπολογισμού για τον προσδιορισμό , που χρησιμοποιούνται για συστήματα με ορισμένους τύπους συναρτήσεων απόδοσης, για παράδειγμα:

συστήματα με δείκτη απόδοσης πρόσθετων, κάθε στοιχείο του οποίου συμβάλλει μια ορισμένη ανεξάρτητη συμβολή στο αποτέλεσμα της παραγωγής από τη χρήση του συστήματος·

συστήματα με πολλαπλασιαστικό δείκτη απόδοσης που λαμβάνεται ως το γινόμενο των αντίστοιχων δεικτών απόδοσης των υποσυστημάτων·

συστήματα με περιττές λειτουργίες.

συστήματα που εκτελούν μια εργασία με διάφορους πιθανούς τρόπους χρησιμοποιώντας διαφορετικούς συνδυασμούς στοιχείων που εμπλέκονται στην εκτέλεση της εργασίας από καθένα από αυτά·

συμμετρικά συστήματα διακλάδωσης.

συστήματα με επικαλυπτόμενες περιοχές κάλυψης κ.λπ.

Σε όλα τα παραπάνω σχήματα, το σύστημα αναπαρίσταται ως συνάρτηση των υποσυστημάτων του ή των στοιχείων PN.

Το πιο σημαντικό σημείο στους υπολογισμούς είναι η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του συστήματος σε διάφορες καταστάσεις ή κατά την εφαρμογή διαφόρων τροχιών στο χώρο των καταστάσεων, που πραγματοποιείται αναλυτικά ή με μοντελοποίηση ή πειραματικά απευθείας στο ίδιο το αντικείμενο ή στην πλήρη κλίμακα του. μοντέλα (μοντέλα).

3 Φυσικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας

3.1 Χρησιμοποιούνται φυσικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας, της ανθεκτικότητας και της αποθήκευσης αντικειμένων για τα οποία είναι γνωστοί οι μηχανισμοί υποβάθμισής τους υπό την επίδραση διαφόρων εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων, που οδηγούν σε αστοχίες (οριακές καταστάσεις) κατά τη λειτουργία (αποθήκευση).

3.2 Οι μέθοδοι βασίζονται στην περιγραφή των αντίστοιχων διαδικασιών αποδόμησης χρησιμοποιώντας επαρκή μαθηματικά μοντέλα που καθιστούν δυνατό τον υπολογισμό του PT λαμβάνοντας υπόψη τη σχεδίαση, την τεχνολογία κατασκευής, τους τρόπους λειτουργίας και τις συνθήκες λειτουργίας του αντικειμένου βάσει αναφοράς ή πειραματικά προσδιορισμένων φυσικών και άλλων ιδιότητες των ουσιών και των υλικών που χρησιμοποιούνται στο αντικείμενο.

Στη γενική περίπτωση, αυτά τα μοντέλα, με μία κύρια διαδικασία υποβάθμισης, μπορούν να αναπαρασταθούν από ένα μοντέλο εκπομπών κάποιας τυχαίας διεργασίας πέρα από τα όρια της επιτρεπόμενης περιοχής της ύπαρξής της, και τα όρια αυτής της περιοχής μπορούν επίσης να είναι τυχαία και να συσχετίζονται με την καθορισμένη διαδικασία (μοντέλο μη υπέρβασης).

Παρουσία αρκετών ανεξάρτητων διεργασιών υποβάθμισης, καθεμία από τις οποίες δημιουργεί τη δική της κατανομή πόρων (χρόνος μέχρι την αποτυχία), η προκύπτουσα κατανομή πόρων (χρόνος αντικειμένου σε αστοχία) βρίσκεται χρησιμοποιώντας το μοντέλο «πιο αδύναμος σύνδεσμος» (κατανομή του ελάχιστου ανεξάρτητου τυχαίου μεταβλητές).

3.3 Τα στοιχεία μοντέλων χωρίς υπέρβαση μπορεί να έχουν διαφορετική φυσική φύση και, κατά συνέπεια, να περιγράφονται από διαφορετικούς τύπους κατανομών τυχαίων μεταβλητών (τυχαίες διεργασίες) και μπορούν επίσης να βρίσκονται σε μοντέλα συσσώρευσης ζημιών. Αυτό εξηγεί τη μεγάλη ποικιλία μοντέλων μη υπέρβασης που χρησιμοποιούνται στην πράξη, και μόνο σε σχετικά σπάνιες περιπτώσεις αυτά τα μοντέλα επιτρέπουν μια άμεση αναλυτική λύση. Επομένως, η κύρια μέθοδος για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας με χρήση μοντέλων μη υπέρβασης είναι η στατιστική μοντελοποίηση.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β (για αναφορά). Κατάλογος βιβλίων αναφοράς, κανονιστικών και μεθοδολογικών εγγράφων σχετικά με τους υπολογισμούς αξιοπιστίας

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β
(πληροφοριακός)

1 B.A. Kozlov, I.A. Ushakov. Εγχειρίδιο για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας ραδιοηλεκτρονικού εξοπλισμού και αυτοματισμού. Μ.: Σοβιετικό ραδιόφωνο, 1975. 472 σελ.

2 Αξιοπιστία τεχνικών συστημάτων. Εγχειρίδιο εκδ. I.A.Ushakova. Μ.: Ραδιόφωνο και επικοινωνία, 1985. 608 σελ.

3 Αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα στην τεχνολογία. Κατάλογος σε 10 τόμους.

Τ.2 εκδ. B.V. Gnedenko. Μ.: Μηχανολόγων Μηχανικών, 1987. 280 σ.;

Τ. 5 ed. V.I.Patrushev και A.I.Rembeza. Μ.: Μηχανολόγων Μηχανικών, 1988. 224 σελ.

4 B.F. Khazov, B.A. Didusev. Εγχειρίδιο για τον υπολογισμό της αξιοπιστίας του μηχανήματος στο στάδιο του σχεδιασμού. Μ.: Μηχανολόγων Μηχανικών, 1986. 224 σελ.

5 Πρότυπο IEC 300-3-1 (1991) Διαχείριση αξιοπιστίας. Μέρος 3. Οδηγοί. Ενότητα 1. Ανασκόπηση των μεθόδων ανάλυσης αξιοπιστίας.

6 Πρότυπο IEC 706-2 (1991) Κατευθυντήριες γραμμές για τη διασφάλιση της συντηρησιμότητας του εξοπλισμού. Μέρος 2, ενότητα 5. Ανάλυση συντηρησιμότητας στο στάδιο του σχεδιασμού.

7 Πρότυπο IEC 863 (1986) Παρουσίαση των αποτελεσμάτων πρόβλεψης για την αξιοπιστία, τη δυνατότητα συντήρησης και τη διαθεσιμότητα.

8 Πρότυπο IEC 1025 (1990) Ανάλυση δέντρου σφαλμάτων.

9 Πρότυπο IEC 1078 (1991) Μέθοδοι ανάλυσης αξιοπιστίας. Μέθοδος υπολογισμού αξιοπιστίας με χρήση μπλοκ διαγραμμάτων.

10 RD 50-476-84 Οδηγίες. Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Διαλειμματική αξιολόγηση της αξιοπιστίας ενός τεχνικού αντικειμένου με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών των εξαρτημάτων του. Γενικές προμήθειες.

11 RD 50-518-84 Οδηγίες. Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Γενικές απαιτήσεις για το περιεχόμενο και τις μορφές παρουσίασης των δεδομένων αναφοράς σχετικά με την αξιοπιστία των εξαρτημάτων για διβιομηχανική χρήση.

12 MR 159-85 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Επιλογή τύπων κατανομών τυχαίων μεταβλητών. Κατευθυντήριες γραμμές.

13 MR 252-87 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Υπολογισμός δεικτών συντηρησιμότητας κατά την ανάπτυξη προϊόντος. Κατευθυντήριες γραμμές.

14 R 50-54-82-88 Αξιοπιστία στην τεχνολογία. Επιλογή μεθόδων και μεθόδων κράτησης.

16 Στρατιωτικό πρότυπο των ΗΠΑ MIL-STD-756A. Μοντελοποίηση και πρόβλεψη λειτουργίας χωρίς αστοχίες.

17 Εγχειρίδιο Στρατιωτικών Προτύπων των ΗΠΑ MIL-HDBK-217E. Πρόβλεψη αξιοπιστίας στοιχείων ηλεκτρονικού εξοπλισμού.

18 Εγχειρίδιο Στρατιωτικών Προτύπων των ΗΠΑ MIL-HDBK-472. Πρόβλεψη συντηρησιμότητας.

Το κείμενο του εγγράφου επαληθεύεται σύμφωνα με:
επίσημη δημοσίευση
Αξιοπιστία στην τεχνολογία: Σάββ. GOST. -
M.: IPK Standards Publishing House, 2002

ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΣΣΔ

ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

GOST 27.003-90

ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΣΣΔ
ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

Μόσχα

ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΣΣΔ

Αξιοπιστία στην τεχνολογία

ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

Αξιοπιστία βιομηχανικού προϊόντος. Αξιοπιστία
απαιτήσεις: περιεχόμενο και γενικοί κανόνες για τον προσδιορισμό.

GOST
27.003-90

Ημερομηνία εισαγωγής 01.01.92

Αυτό το πρότυπο ισχύει για όλους τους τύπους προϊόντων και καθορίζει τη σύνθεση, τη διαδικασία και τους γενικούς κανόνες για τον καθορισμό απαιτήσεων αξιοπιστίας για τη συμπερίληψή τους στην κανονιστική και τεχνική τεκμηρίωση (NTD) και στην τεκμηρίωση σχεδιασμού. Το πρότυπο είναι υποχρεωτικό για προϊόντα που έχουν αναπτυχθεί με εντολή του Υπουργείου Άμυνας και συνιστάται για άλλα προϊόντα. Οι απαιτήσεις αυτού του προτύπου μπορούν να προσδιορίζονται στην τεχνική τεκμηρίωση ανά τύπο εξοπλισμού. Οι όροι που χρησιμοποιούνται σε αυτό το πρότυπο και οι ορισμοί τους είναι σύμφωνα με το GOST 27.002.

1. ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

1.1. Οι απαιτήσεις αξιοπιστίας είναι ένα σύνολο ποσοτικών και (ή) ποιοτικών απαιτήσεων για αξιοπιστία, ανθεκτικότητα, συντηρησιμότητα, αποθήκευση, η εκπλήρωση των οποίων διασφαλίζει τη λειτουργία προϊόντων με καθορισμένους δείκτες απόδοσης, ασφάλειας, φιλικότητας προς το περιβάλλον, επιβίωσης και άλλων ποιοτικών στοιχείων, ανάλογα με την αξιοπιστία του προϊόντος ή τη δυνατότητα χρήσης αυτού του προϊόντος ως συστατικού άλλου προϊόντος με δεδομένο επίπεδο αξιοπιστίας. 1.2. Κατά τον καθορισμό απαιτήσεων αξιοπιστίας, καθορίζονται (επιλέγονται) και συμφωνούνται μεταξύ του πελάτη (καταναλωτή) και του προγραμματιστή (κατασκευαστή) του προϊόντος: ένα τυπικό μοντέλο λειτουργίας (ή πολλά μοντέλα), σε σχέση με το οποίο καθορίζονται οι απαιτήσεις αξιοπιστίας ; κριτήρια αστοχίας για κάθε μοντέλο λειτουργίας, σε σχέση με τα οποία ορίζονται απαιτήσεις για λειτουργία χωρίς αστοχίες· κριτήρια για τις περιοριστικές καταστάσεις των προϊόντων, για τα οποία έχουν θεσπιστεί απαιτήσεις για ανθεκτικότητα και αποθήκευση· την έννοια του "αποδοτικού αποτελέσματος" για προϊόντα για τα οποία έχουν καθοριστεί απαιτήσεις αξιοπιστίας με χρήση του δείκτη "συντελεστής διατήρησης απόδοσης" κ εφ; ονοματολογία και τιμές δεικτών αξιοπιστίας (RI) σε σχέση με κάθε μοντέλο λειτουργίας· μέθοδοι παρακολούθησης της συμμόρφωσης προϊόντων με καθορισμένες απαιτήσεις αξιοπιστίας (παρακολούθηση αξιοπιστίας). απαιτήσεις και (ή) περιορισμοί σχεδιασμού, τεχνολογικών και λειτουργικών μεθόδων για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας, εάν είναι απαραίτητο, λαμβάνοντας υπόψη οικονομικούς περιορισμούς· την ανάγκη ανάπτυξης ενός προγράμματος αξιοπιστίας. 1.3. Ένα τυπικό μοντέλο λειτουργίας προϊόντος πρέπει να περιέχει: μια ακολουθία (κυκλόγραμμα) σταδίων (τύποι, τρόποι) λειτουργίας (αποθήκευση, μεταφορά, ανάπτυξη, αναμονή για την προβλεπόμενη χρήση, προβλεπόμενη χρήση, συντήρηση και προγραμματισμένες επισκευές) με ένδειξη της διάρκειάς τους. χαρακτηριστικά του εγκεκριμένου συστήματος συντήρησης και επισκευής, παροχής ανταλλακτικών, εργαλείων και υλικών λειτουργίας· επίπεδα εξωτερικών παραγόντων επιρροής και φορτίων για κάθε στάδιο (τύπος, τρόπος) λειτουργίας· τον αριθμό και τα προσόντα του προσωπικού συντήρησης και επισκευής. 1.4. Η γκάμα των καθορισμένων προϊόντων PN επιλέγεται σύμφωνα με τις διατάξεις αυτού του προτύπου και συμφωνείται με τον προβλεπόμενο τρόπο μεταξύ του πελάτη (καταναλωτή) και του προγραμματιστή (κατασκευαστή). Οι δείκτες, κατά κανόνα, πρέπει να επιλέγονται μεταξύ των δεικτών των οποίων οι ορισμοί δίνονται στο GOST 27.002. Επιτρέπεται η χρήση δεικτών των οποίων τα ονόματα και οι ορισμοί καθορίζουν τους αντίστοιχους όρους που καθορίζονται από το GOST 27.002, λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά του προϊόντος και (ή) τις ιδιαιτερότητες της εφαρμογής του, αλλά δεν έρχονται σε αντίθεση με τους τυποποιημένους όρους. Τα σύμβολα των δεικτών που χρησιμοποιούνται σε αυτό το πρότυπο δίνονται στο Παράρτημα 1, παραδείγματα πιθανών τροποποιήσεων τυποποιημένων δεικτών παρέχονται στο Παράρτημα 2. 1.5. Ο συνολικός αριθμός των δεικτών που καθορίζονται για το προϊόν πρέπει να είναι ελάχιστος, αλλά να χαρακτηρίζει όλα τα στάδια της λειτουργίας του. Όλοι οι δείκτες πρέπει να έχουν ξεκάθαρη ερμηνεία και για καθέναν από αυτούς πρέπει να υπάρχουν μέθοδοι ελέγχου (αξιολόγησης) σε όλα τα στάδια του κύκλου ζωής του προϊόντος. 1.6. Για προϊόντα που υπόκεινται σε αποθήκευση (μεταφορά) πριν ή κατά τη λειτουργία, ορίζονται δείκτες διάρκειας ζωής. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να καθοριστούν και να ληφθούν υπόψη οι συνθήκες και οι τρόποι αποθήκευσης (μεταφοράς), σε σχέση με τους οποίους καθορίζονται οι καθορισμένοι δείκτες. 1.7. Για τα αποκατεστημένα προϊόντα, κατά κανόνα, καθορίζεται ένα σύνθετο PN ή ένα σύνολο μεμονωμένων δεικτών λειτουργίας χωρίς αστοχία και δυνατότητα συντήρησης που το καθορίζουν και προτιμάται η πρώτη επιλογή για τον καθορισμό των απαιτήσεων. Κατόπιν αιτήματος του πελάτη, εκτός από τον σύνθετο δείκτη, μπορεί να καθοριστεί ένας από τους δείκτες αξιοπιστίας ή συντηρησιμότητας που τον καθορίζουν. Δεν επιτρέπεται η ταυτόχρονη ρύθμιση του συγκροτήματος και όλων των επιμέρους δεικτών που το ορίζουν. Για τους δείκτες συντηρησιμότητας, πρέπει να καθορίζονται και να λαμβάνονται υπόψη οι συνθήκες και τα είδη αποκατάστασης, επισκευής και συντήρησης σε σχέση με τα οποία ορίζονται οι καθορισμένοι δείκτες. Παράδειγμα. Για τα αποκατασταθέντα συνεχόμενα προϊόντα, των οποίων το αποτέλεσμα εξόδου είναι ανάλογο με τη συνολική διάρκεια των προϊόντων που βρίσκονται σε κατάσταση λειτουργίας, ο κύριος δείκτης είναι ΠΡΟΣ ΤΗΝδ. Κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του πελάτη και του προγραμματιστή, είναι δυνατοί οι ακόλουθοι συνδυασμοί καθορισμένων δεικτών: ΠΡΟΣ ΤΗΝζ και Τ o ή ΠΡΟΣ ΤΗΝζ και Τσε, ή Τπερίπου και ΤΕΝΑ . Μη έγκυρος συνδυασμός: ΠΡΟΣ ΤΗΝΣΟΛ, Τπερίπου και Τ V . 1.8. Με τη μέθοδο του στατιστικού ελέγχου, για την επιλογή ενός σχεδίου παρακολούθησης της συμμόρφωσης προϊόντων με καθορισμένες απαιτήσεις αξιοπιστίας, καθορίζονται τα απαραίτητα αρχικά δεδομένα σε σχέση με κάθε ΠΝ: αποδοχή Rα και απορρίψτε Rβ , επίπεδα, κίνδυνοι πελάτη (καταναλωτή) β και προμηθευτή (κατασκευαστής) α ή πιθανότητα εμπιστοσύνης σολ και η τιμή του λόγου του άνω Rμέσα και κάτω R n όρια εμπιστοσύνης. 1.9. Οι απαιτήσεις για εποικοδομητικές μεθόδους διασφάλισης της αξιοπιστίας μπορεί να περιλαμβάνουν: απαιτήσεις και (ή) περιορισμούς σχετικά με τους τύπους και τη συχνότητα του πλεονασμού. απαιτήσεις και (ή) περιορισμοί στο κόστος (κόστος) στην κατασκευή και τη λειτουργία, το βάρος, τις διαστάσεις, τον όγκο του προϊόντος και (ή) τα επιμέρους συστατικά του, ανταλλακτικά και αξεσουάρ, εξοπλισμό για συντήρηση και επισκευές· απαιτήσεις για τη δομή και τη σύνθεση των ανταλλακτικών · απαιτήσεις για το σύστημα τεχνικής διάγνωσης (παρακολούθηση τεχνικής κατάστασης)· απαιτήσεις και (ή) περιορισμοί σε μεθόδους και μέσα για τη διασφάλιση της δυνατότητας συντήρησης και αποθήκευσης· περιορισμοί στο εύρος των εξαρτημάτων και των υλικών που επιτρέπονται για χρήση· απαιτήσεις για τη χρήση τυποποιημένων ή ενοποιημένων εξαρτημάτων κ.λπ. 1.10. Οι απαιτήσεις για τεχνολογικές (παραγωγικές) μεθόδους διασφάλισης αξιοπιστίας μπορεί να περιλαμβάνουν: απαιτήσεις για τις παραμέτρους ακρίβειας του τεχνολογικού εξοπλισμού και την πιστοποίησή του. απαιτήσεις για τη σταθερότητα των τεχνολογικών διεργασιών, τις ιδιότητες των πρώτων υλών, εξαρτημάτων, εξαρτημάτων. απαιτήσεις για την ανάγκη, τη διάρκεια και τους τρόπους τεχνολογικής λειτουργίας (run-in, ηλεκτρική και θερμική εκπαίδευση κ.λπ.) των προϊόντων κατά τη διαδικασία κατασκευής· απαιτήσεις για μεθόδους και μέσα παρακολούθησης του επιπέδου αξιοπιστίας (ελαττωματικότητας) κατά την παραγωγή κ.λπ. 1.1. Οι απαιτήσεις για τις λειτουργικές μεθόδους για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας μπορεί να περιλαμβάνουν: απαιτήσεις για το σύστημα συντήρησης και επισκευής. απαιτήσεις για τον τεχνικό διαγνωστικό αλγόριθμο (παρακολούθηση τεχνικής κατάστασης)· απαιτήσεις για τον αριθμό, τα προσόντα, τη διάρκεια της εκπαίδευσης (εκπαίδευσης) του προσωπικού συντήρησης και επισκευής· απαιτήσεις για μεθόδους για την εξάλειψη αστοχιών και ζημιών, τη διαδικασία χρήσης ανταλλακτικών, κανόνες ρύθμισης κ.λπ. απαιτήσεις για τον όγκο και τη μορφή παρουσίασης των πληροφοριών σχετικά με την αξιοπιστία που συλλέγονται (καταχωρίζονται) κατά τη λειτουργία. κλπ. 1.12. Οι απαιτήσεις αξιοπιστίας περιλαμβάνουν: τακτικές και τεχνικές προδιαγραφές (TTZ), τεχνικές προδιαγραφές (TOR) για την ανάπτυξη ή τον εκσυγχρονισμό προϊόντων. τεχνικούς όρους (TS) για την κατασκευή πιλοτικών και σειριακών προϊόντων (εάν έχουν συμφωνηθεί οι κανόνες ή οι όροι για την επιβεβαίωσή τους)· πρότυπα γενικών τεχνικών απαιτήσεων (GTR), γενικών τεχνικών όρων (GTU) και τεχνικών όρων (TU). Σε διαβατήρια, έντυπα, οδηγίες και άλλη επιχειρησιακή τεκμηρίωση, οι απαιτήσεις αξιοπιστίας (δείκτες αξιοπιστίας) υποδεικνύονται με συμφωνία μεταξύ του πελάτη (καταναλωτή) και του προγραμματιστή (κατασκευαστής) ως αναφορά. Οι απαιτήσεις αξιοπιστίας μπορεί να περιλαμβάνονται στις συμβάσεις ανάπτυξης προϊόντων και προμήθειας.

2. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΖΩΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

2.1. Οι απαιτήσεις αξιοπιστίας που περιλαμβάνονται στις τεχνικές προδιαγραφές (TOR) προσδιορίζονται αρχικά στο στάδιο της έρευνας και της αιτιολόγησης της ανάπτυξης εκτελώντας τις ακόλουθες εργασίες: ανάλυση των απαιτήσεων πελάτη (καταναλωτή), σκοπός και συνθήκες λειτουργίας του προϊόντος (ή των αναλόγων του), περιορισμοί για όλους τους τύπους κόστους, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού, της τεχνολογίας κατασκευής και του λειτουργικού κόστους· ανάπτυξη και συμφωνία με τον πελάτη (καταναλωτή) κριτηρίων αποτυχίας και οριακών καταστάσεων. επιλογή μιας ορθολογικής ονοματολογίας καθορισμένων PN. καθορίζοντας τις τιμές (πρότυπα) του PN του προϊόντος και των συστατικών του. 2.2. Στο στάδιο της ανάπτυξης του προϊόντος, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του πελάτη (καταναλωτή) και του προγραμματιστή, επιτρέπεται η διευκρίνιση (προσαρμογή) των απαιτήσεων αξιοπιστίας με την κατάλληλη μελέτη σκοπιμότητας εκτελώντας τις ακόλουθες εργασίες: εξέταση πιθανών επιλογών σχεδίασης κυκλώματος για την κατασκευή του προϊόντος και τον υπολογισμό του αναμενόμενου επιπέδου αξιοπιστίας για καθένα από αυτά, καθώς και δεικτών που χαρακτηρίζουν τους τύπους κόστους, συμπεριλαμβανομένων των λειτουργικών δαπανών, και τη δυνατότητα τήρησης άλλων καθορισμένων περιορισμών· επιλογή μιας επιλογής σχεδιασμού κυκλώματος για την κατασκευή ενός προϊόντος που ικανοποιεί τον πελάτη όσον αφορά το συνολικό κόστος και το κόστος· αποσαφήνιση των τιμών PN του προϊόντος και των συστατικών του. 2.3. Κατά την ανάπτυξη προδιαγραφών για σειριακά προϊόντα, συνήθως περιλαμβάνει εκείνα τα PN από αυτά που καθορίζονται στις τεχνικές προδιαγραφές (TOR), τα οποία υποτίθεται ότι ελέγχονται στο στάδιο της κατασκευής του προϊόντος. 2.4. Στα στάδια της σειριακής παραγωγής και λειτουργίας, επιτρέπεται, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του πελάτη και του προγραμματιστή (κατασκευαστή), η προσαρμογή των τιμών των μεμονωμένων PN με βάση τα αποτελέσματα δοκιμών ή ελεγχόμενης λειτουργίας. 2.5. Για σύνθετα προϊόντα κατά τη διάρκεια της δοκιμής, της πιλοτικής και της σειριακής παραγωγής τους, επιτρέπεται να ρυθμίζονται οι τιμές PN βήμα προς βήμα (με την επιφύλαξη αυξημένων απαιτήσεων αξιοπιστίας) και οι παράμετροι του σχεδίου ελέγχου, με βάση την καθιερωμένη πρακτική, λαμβάνοντας υπόψη συσσωρευμένα στατιστικά δεδομένα σε προηγούμενα αναλογικά προϊόντα, και όπως συμφωνήθηκε μεταξύ του πελάτη (καταναλωτή) και του προγραμματιστή (κατασκευαστής). 2.6. Εάν υπάρχουν πρωτότυπα (ανάλογα) με αξιόπιστα γνωστό επίπεδο αξιοπιστίας, το αντικείμενο εργασίας για τον καθορισμό των απαιτήσεων αξιοπιστίας που δίνονται στις παραγράφους. 2.1 και 2.2, μπορούν να μειωθούν λόγω αυτών των δεικτών, οι πληροφορίες για τους οποίους είναι διαθέσιμες τη στιγμή του σχηματισμού της ενότητας TTZ (TOR), TU "Απαιτήσεις αξιοπιστίας".

3. ΕΠΙΛΟΓΗ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΠΝ

3.1. Η επιλογή της ονοματολογίας PN πραγματοποιείται με βάση την ταξινόμηση των προϊόντων σύμφωνα με χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τον σκοπό τους, τις συνέπειες των αστοχιών και την επίτευξη οριακής κατάστασης, τα χαρακτηριστικά των τρόπων εφαρμογής κ.λπ. 3.2. Ο προσδιορισμός των χαρακτηριστικών ταξινόμησης των προϊόντων πραγματοποιείται μέσω της μηχανικής ανάλυσης και του συντονισμού των αποτελεσμάτων της μεταξύ του πελάτη και του προγραμματιστή. Η κύρια πηγή πληροφοριών για μια τέτοια ανάλυση είναι οι τεχνικές προδιαγραφές (TOR) για την ανάπτυξη ενός προϊόντος όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του σκοπού του και τις συνθήκες λειτουργίας του και δεδομένα για την αξιοπιστία των αναλογικών προϊόντων. 3.3. Τα κύρια χαρακτηριστικά με τα οποία διαιρούνται τα προϊόντα κατά τον καθορισμό των απαιτήσεων αξιοπιστίας είναι: η βεβαιότητα του σκοπού του προϊόντος. τον αριθμό των πιθανών (λαμβανομένων υπόψη) καταστάσεων των προϊόντων όσον αφορά την απόδοση κατά τη λειτουργία· τρόπος εφαρμογής (λειτουργία)· πιθανές συνέπειες αστοχιών και (ή) επίτευξης οριακής κατάστασης κατά την εφαρμογή και (ή) συνέπειες αστοχιών κατά την αποθήκευση και τη μεταφορά· η δυνατότητα αποκατάστασης κατάστασης λειτουργίας μετά από αποτυχία. τη φύση των κύριων διεργασιών που καθορίζουν τη μετάβαση του προϊόντος στην οριακή κατάσταση· τη δυνατότητα και τη μέθοδο αποκατάστασης του τεχνικού πόρου (διάρκεια ζωής). δυνατότητα και ανάγκη συντήρησης· δυνατότητα και αναγκαιότητα ελέγχου πριν από τη χρήση. παρουσία εξοπλισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών στα προϊόντα. 3.3.1. Σύμφωνα με την ιδιαιτερότητα του σκοπού τους, τα προϊόντα χωρίζονται σε: προϊόντα για συγκεκριμένο σκοπό (PPI), τα οποία έχουν μία κύρια επιλογή για τη χρήση για την οποία προορίζονται. προικίζοντας γενικού σκοπού (GP), έχοντας πολλές επιλογές εφαρμογής. 3.3.2. Με βάση τον αριθμό των πιθανών (λογιζόμενων) καταστάσεων (λειτουργικότητα), τα προϊόντα χωρίζονται σε: προϊόντα τύπου Ι, τα οποία κατά τη λειτουργία μπορεί να είναι σε δύο καταστάσεις - λειτουργικά ή μη. προϊόντα τύπου II, τα οποία, εκτός από τις δύο υποδεικνυόμενες καταστάσεις, μπορεί να βρίσκονται σε ορισμένο αριθμό μερικώς μη λειτουργικών καταστάσεων στις οποίες περνούν ως αποτέλεσμα μερικής αστοχίας. Σημείωση: Για να απλοποιηθεί η διαδικασία εκχώρησης (και ο επακόλουθος έλεγχος), κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του πελάτη και του προγραμματιστή, επιτρέπεται η μετατροπή προϊόντων τύπου II σε προϊόντα τύπου Ι διαιρώντας υπό όρους το σύνολο των μερικώς μη λειτουργικών καταστάσεων σε δύο υποσύνολα καταστάσεων , το ένα από τα οποία χαρακτηρίζεται ως λειτουργικό και το άλλο - ως μη λειτουργική κατάσταση. Για να διαιρέσετε ένα σύνολο καταστάσεων σε δύο υποσύνολα, συνιστάται ένας γενικός κανόνας: εάν σε μερικώς μη λειτουργική κατάσταση, συνιστάται να συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τα προϊόντα για τον προορισμό τους, τότε αυτή η κατάσταση ταξινομείται ως λειτουργική, διαφορετικά - ως μη λειτουργική. Επιτρέπεται επίσης η διάσπαση προϊόντων τύπου II σε συστατικά μέρη του τύπου Ι και η θέσπιση απαιτήσεων αξιοπιστίας για το προϊόν στο σύνολό του με τη μορφή ενός συνόλου PN των συστατικών μερών του. Για προϊόντα που έχουν μια αρχή σχεδίασης καναλιών (συστήματα επικοινωνίας, επεξεργασία πληροφοριών κ.λπ.), οι απαιτήσεις για λειτουργία χωρίς αστοχίες και δυνατότητα συντήρησης μπορούν να καθοριστούν ανά κανάλι ή για κάθε κανάλι εάν τα κανάλια είναι άνισα σε απόδοση. 3.3.3. Ανάλογα με τους τρόπους χρήσης (λειτουργία), τα προϊόντα χωρίζονται σε: προϊόντα συνεχούς μακροχρόνιας χρήσης. προϊόντα επαναλαμβανόμενης κυκλικής χρήσης. προϊόντα μιας χρήσης (με προηγούμενη περίοδο αναμονής για χρήση και αποθήκευση). 3.3.4. Με βάση τις συνέπειες των αστοχιών ή την επίτευξη οριακής κατάστασης κατά τη χρήση ή τις συνέπειες των αστοχιών κατά την αποθήκευση και τη μεταφορά, τα προϊόντα χωρίζονται σε: προϊόντα των οποίων οι αστοχίες ή η μετάβαση σε οριακή κατάσταση οδηγούν σε συνέπειες καταστροφικής (κρίσιμης) φύσης (α απειλή για τη ζωή και την υγεία του ανθρώπου, σημαντικές οικονομικές απώλειες και ούτω καθεξής.) προϊόντα των οποίων οι αποτυχίες ή η μετάβαση σε περιοριστική κατάσταση δεν οδηγούν σε συνέπειες καταστροφικής (κρίσιμης) φύσης (χωρίς απειλή για την ανθρώπινη ζωή και υγεία, μικρές ή «μέτριες» οικονομικές απώλειες κ.λπ.). 3.3.5. Εάν είναι δυνατό να αποκατασταθεί η κατάσταση λειτουργίας μετά από αστοχία κατά τη λειτουργία, τα προϊόντα χωρίζονται σε: ανακτήσιμα. μη ανακτήσιμος. 3.3.6. Σύμφωνα με τη φύση των κύριων διεργασιών που καθορίζουν τη μετάβαση στην οριακή κατάσταση, τα προϊόντα χωρίζονται σε: γήρανση. φορετός; γερνά και φθαρεί ταυτόχρονα. 3.3.7. Σύμφωνα με τη δυνατότητα και τη μέθοδο αποκατάστασης του τεχνικού πόρου (διάρκεια ζωής) με την πραγματοποίηση προγραμματισμένων επισκευών (μέσες, μεγάλες κ.λπ.), τα προϊόντα χωρίζονται σε: μη επισκευάσιμα. επισκευάζεται με απρόσωπο τρόπο. επισκευάζονται με μη απρόσωπο τρόπο.

Τραπέζι 1

Γενικευμένο σχήμα για την επιλογή της ονοματολογίας καθορισμένων PN

Χαρακτηριστικά προϊόντος		Ονοματολογία καθορισμένων PN
		Ποσοστό διατήρησης αποδοτικότητας κ ef ή τις τροποποιήσεις του (παραδείγματα πιθανών τροποποιήσεων κ eff δίνονται στο Παράρτημα 2). δείκτες ανθεκτικότητας, εάν η έννοια της «οριακής κατάστασης» μπορεί να διατυπωθεί με σαφήνεια για ένα προϊόν και μπορούν να καθοριστούν τα κριτήρια για την επίτευξή του· δείκτες συντήρησης, εάν το προϊόν πρόκειται να αποθηκευτεί (μεταφερθεί) στο σύνολό του και συναρμολογημένο, ή δείκτες διατήρησης για χωριστά αποθηκευμένα (μεταφερόμενα) μέρη του προϊόντος
	Ανακτητός	Σύνθετο PN και, εάν είναι απαραίτητο, ένας από τους δείκτες αξιοπιστίας ή συντηρησιμότητας που το καθορίζει (σύμφωνα με την ενότητα 1.7). δείκτες αντοχής και διάρκειας ζωής, επιλεγμένοι ομοίως με προϊόντα τύπου I I
	Μη ανακτήσιμο	Ενιαίος δείκτης αξιοπιστίας. δείκτες αντοχής και διάρκειας ζωής, που επιλέγονται παρόμοια με τα προϊόντα τύπου II
	Ανακτήσιμο και μη ανακτήσιμο	Ένα σύνολο συστατικών PN του προϊόντος, που θεωρείται τύπος προϊόντος I
	Ανακτητός	Σύνθετο PN και, εάν είναι απαραίτητο, ένας από τους δείκτες αξιοπιστίας ή συντηρησιμότητας που το καθορίζει (σύμφωνα με την ενότητα 1.7). δείκτες αντοχής και αποθήκευσης, που επιλέγονται παρόμοια με το ICI τύπου I
	Μη ανακτήσιμο	Ενιαίος δείκτης αξιοπιστίας. δείκτες αντοχής και αποθήκευσης, που επιλέγονται παρόμοια με το ICI τύπου I

3.3.8. Εάν είναι δυνατή η συντήρηση κατά τη λειτουργία, τα προϊόντα χωρίζονται σε: επισκευάσιμα; ασυνόδευτος. 3.3.9. Εάν είναι δυνατό (απαραίτητο) να διενεργηθεί έλεγχος πριν από τη χρήση, τα προϊόντα χωρίζονται σε: ελεγχόμενα πριν από τη χρήση. δεν ελέγχεται πριν από τη χρήση. 3.3.8. Εάν τα προϊόντα περιέχουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλες συσκευές υπολογιστών, ταξινομούνται ως προϊόντα με ελαττωματικές βλάβες (αστοχίες), εάν όχι, ταξινομούνται ως προϊόντα χωρίς ελαττωματικό χαρακτήρα αστοχιών (αστοχίες). 3.4. Ένα γενικευμένο σχήμα για την επιλογή μιας σειράς προϊόντων PN, λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια ταξινόμησης που ορίζονται στην ενότητα 3.3, δίνεται στον Πίνακα 1. Η μεθοδολογία που προσδιορίζει αυτό το σχήμα δίνεται στο Παράρτημα 3. Παραδείγματα επιλογής μιας σειράς καθορισμένων δεικτών δίνονται στο Παράρτημα 4.

4. ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΙΜΩΝ PN

4.1. Οι τιμές (πρότυπα) του PN των προϊόντων καθορίζονται σε τεχνικές προδιαγραφές (TOR), προδιαγραφές, λαμβάνοντας υπόψη τον σκοπό των προϊόντων, το επιτευχθέν επίπεδο και τις προσδιορισμένες τάσεις στην αύξηση της αξιοπιστίας τους, τη μελέτη σκοπιμότητας, τις δυνατότητες των κατασκευαστών, απαιτήσεις και δυνατότητες του πελάτη (καταναλωτών), αρχικά στοιχεία του επιλεγμένου σχεδίου ελέγχου. Κατά την εφαρμογή σχεδίων επιθεώρησης προϊόντων με καθορισμένη αποδοχή Rα και απόρριψη RΟ σχεδιασμός β επιπέδων στο στάδιο ανάπτυξης πραγματοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε στο στάδιο παραγωγής να διασφαλίζεται το πραγματικό επίπεδο PN που αντιστοιχεί στο επίπεδο Rένα . Τιμή επιπέδου RΤο a αντιπροσωπεύει τον υπολογισμένο ρυθμό PN στο στάδιο ανάπτυξης. 4.2. Οι υπολογισμένες (εκτιμώμενες) τιμές του PN του προϊόντος και των συστατικών του, που λαμβάνονται μετά την ολοκλήρωση του επόμενου σταδίου (σταδίου) εργασίας, γίνονται αποδεκτές ως πρότυπα αξιοπιστίας που ισχύουν στο επόμενο στάδιο (στάδιο), μετά την ολοκλήρωση των οποίων τα πρότυπα αυτά διευκρινίζονται (διορθώνονται) κ.λπ. 4.3. Για την τεκμηρίωση των τιμών PN, χρησιμοποιούνται υπολογιστικές, πειραματικές ή υπολογιστικές-πειραματικές μέθοδοι. 4.4. Οι μέθοδοι υπολογισμού χρησιμοποιούνται για προϊόντα για τα οποία δεν υπάρχουν στατιστικά δεδομένα που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια δοκιμών αναλόγων (πρωτότυπων). 4.5. Πειραματικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται για προϊόντα για τα οποία είναι δυνατή η λήψη στατιστικών δεδομένων κατά τη διάρκεια δοκιμών ή τα οποία έχουν ανάλογα (πρωτότυπα), (επιτρέποντας σε κάποιον να αξιολογήσει το PN τους, καθώς και τις τάσεις στην αλλαγή του PN από το ένα ανάλογο στο άλλο. Τέτοιες εκτιμήσεις του PN χρησιμοποιούνται αντί των υπολογισμένων τιμών του PN του προϊόντος και (ή) των συστατικών του 4.6 Οι υπολογιστικές-πειραματικές μέθοδοι αντιπροσωπεύουν συνδυασμό μεθόδων υπολογισμού και πειραματικών μεθόδων Χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν στατιστικά δεδομένα για την αξιοπιστία για μεμονωμένα εξαρτήματα και αποτελέσματα υπολογισμού για άλλα, ή όταν τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δοκιμών προϊόντων, που λαμβάνονται κατά την ανάπτυξη, καθιστούν δυνατή την αποσαφήνιση των υπολογισμένων τιμών του PN. 4.7. Οι υπολογισμοί και οι πειραματικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται βάσει μοντέλων αύξησης της αξιοπιστίας στη διαδικασία δοκιμής προϊόντων και κατάκτησής τους στην παραγωγή Τα μοντέλα ανάπτυξης καθορίζονται από στατιστικά δεδομένα που λαμβάνονται κατά τη δημιουργία και (ή) λειτουργία αναλογικών προϊόντων. 4.8. Οδηγίες για την αιτιολόγηση των τιμών των καθορισμένων δεικτών δίνονται στο Παράρτημα 5.

5. ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

5.1. Οι κατηγορίες αστοχιών και οι οριακές καταστάσεις καθορίζονται με στόχο την ξεκάθαρη κατανόηση της τεχνικής κατάστασης των προϊόντων κατά τον καθορισμό απαιτήσεων για αξιοπιστία, δοκιμή και λειτουργία. Οι ορισμοί των κριτηρίων αστοχίας και των οριακών καταστάσεων πρέπει να είναι σαφείς, συγκεκριμένοι και να μην υπόκεινται σε διφορούμενη ερμηνεία. Τα κριτήρια για τις οριακές καταστάσεις πρέπει να περιέχουν ενδείξεις για τις συνέπειες που προκύπτουν μετά τον εντοπισμό τους (αποστολή προϊόντων για συγκεκριμένο τύπο επισκευής ή διαγραφή). 5.2. Τα κριτήρια για τις αστοχίες και τις οριακές καταστάσεις θα πρέπει να διασφαλίζουν την ευκολία ανίχνευσης του γεγονότος αστοχίας ή μετάβασης σε οριακή κατάσταση οπτικά ή χρησιμοποιώντας τα παρεχόμενα τεχνικά διαγνωστικά εργαλεία (παρακολούθηση τεχνικής κατάστασης). 5.3. Τα κριτήρια αποτυχίας και οι οριακές καταστάσεις πρέπει να καθορίζονται στην τεκμηρίωση στην οποία δίνονται οι τιμές PN. 5.4. Παραδείγματα τυπικών κριτηρίων αστοχίας και οριακών καταστάσεων προϊόντων δίνονται στο Παράρτημα 6 και παραδείγματα κατασκευής και παρουσίασης των ενοτήτων «Απαιτήσεις αξιοπιστίας» σε διάφορες τεχνικές προδιαγραφές δίνονται στο Παράρτημα 7.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1

Πληροφορίες

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

κ t.i	Ποσοστό τεχνικής χρήσης;
	Συντελεστής διαθεσιμότητας;
κπ.χ.	Λόγος επιχειρησιακής ετοιμότητας;
κ t.i.ozh	- κκαι σε κατάσταση αναμονής.
κ g.ozh	- ΠΡΟΣ ΤΗΝ d λειτουργία αναμονής εφαρμογής.
	Ποσοστό διατήρησης αποδοτικότητας;
R(t b.r)	Πιθανότητα λειτουργίας χωρίς βλάβες κατά τη λειτουργία t b.r;
t b.r.	Χρόνος λειτουργίας εντός του οποίου η πιθανότητα λειτουργίας του προϊόντος χωρίς αστοχία δεν είναι μικρότερη από την καθορισμένη.
R(t V)	Πιθανότητα ανάκαμψης (σε δεδομένο χρόνο t V) ;
	Χρόνος αναμονής για την προβλεπόμενη χρήση.
	Μέσος χρόνος αποκατάστασης.
Τ v.ozh	Μέσος χρόνος ανάκτησης σε κατάσταση αναμονής.
R 0 (ενεργό)	Πιθανότητα λειτουργίας χωρίς βλάβες (ενεργοποίηση).
ΤΟ	Μέσος χρόνος μεταξύ αστοχιών (μέσος χρόνος μεταξύ αποτυχιών).
	Μέσος χρόνος αποτυχίας.
	Ποσοστό αποτυχίας;
Τ r.sr.sp	Μέσος πόρος πριν από τη διαγραφή (πλήρης).
Τ r.sr.k.r	Μέσος πόρος πριν από μεγάλες (μεσαίες, κ.λπ.) επισκευές.
Τ sl.sr.sp	Μέση διάρκεια ζωής πριν από τη διαγραφή (πλήρης).
Τ sl.sr.k.r	Μέση διάρκεια ζωής πριν από μεγάλες (μεσαίες, κ.λπ.) επισκευές.
Τ p g sp	Διάρκεια ζωής με τόκο γάμμα πριν από τη διαγραφή (πλήρης).
Τ r g k.r	Ποσοστό γάμμα διάρκεια ζωής πριν από μεγάλες (μέσες, κ.λπ.) επισκευές.
Τ sl g sp	Διάρκεια ζωής ποσοστού γάμμα πριν από τη διαγραφή (πλήρης).
Τ sl g έως p	Διάρκεια ζωής ποσοστού γάμμα πριν από μεγάλες (μεσαίες, κ.λπ.) επισκευές.
Τντο. Νυμφεύομαι	Μέση διάρκεια ζωής.
	- Ποσοστό γάμμα διάρκεια ζωής.
Π(t xp)	Πιθανότητα αποθήκευσης χωρίς αστοχία.
	Διάρκεια ζωής;
R (μεγάλο tr)	Πιθανότητα μεταφοράς χωρίς προβλήματα.
	Εύρος μεταφοράς;
	Επίπεδο αποδοχής PN;
Rσι	Επίπεδο απόρριψης PN;
	Κίνδυνος προμηθευτή (κατασκευαστή).
	Κίνδυνος του καταναλωτή (πελάτη).
	Πιθανότητα εμπιστοσύνης;
	Ανώτατο όριο εμπιστοσύνης PN.
R n	Κατώτερο όριο εμπιστοσύνης του ΠΝ.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2

Πληροφορίες

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΘΑΝΩΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ

1. Οι ορισμοί του PN στο GOST 27.002 διατυπώνονται με γενικούς όρους, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πιθανές ιδιαιτερότητες του σκοπού, της εφαρμογής, του σχεδιασμού των προϊόντων και άλλων παραγόντων. Κατά τον ορισμό του PN για πολλούς τύπους προϊόντων, είναι απαραίτητο να καθοριστούν οι ορισμοί και οι ονομασίες τους, λαμβάνοντας υπόψη: τον ορισμό της έννοιας του "αποδοτικού αποτελέσματος" για προϊόντα, ο κύριος δείκτης του οποίου είναι ο "συντελεστής διατήρησης απόδοσης". καποτελεσματικό· στάδιο λειτουργίας, σε σχέση με το οποίο προσδιορίζεται το PN· ταξινόμηση αστοχιών και οριακές καταστάσεις αποδεκτές για τα υπό εξέταση προϊόντα.2. κΤο ef σύμφωνα με το GOST 27.002 είναι μια γενικευμένη ονομασία για μια ομάδα δεικτών που χρησιμοποιούνται σε διάφορους κλάδους της τεχνολογίας και έχουν τα δικά τους ονόματα, ονομασίες και ορισμούς. Παραδείγματα τέτοιων δεικτών μπορεί να είναι: για τεχνολογικά συστήματα: «συντελεστής διατήρησης παραγωγικότητας»· «πιθανότητα παραγωγή μιας δεδομένης ποσότητας προϊόντων συγκεκριμένης ποιότητας σε βάρδια (μήνας, τρίμηνο, έτος)» κ.λπ.· για τη διαστημική τεχνολογία: «η πιθανότητα ολοκλήρωσης ενός προγράμματος πτήσης» από ένα διαστημόπλοιο κ.λπ.· για την τεχνολογία της αεροπορίας: «η πιθανότητα ολοκλήρωσης μιας τυπικής εργασίας (αποστολής πτήσης) σε μια δεδομένη χρονική στιγμή" αεροπλάνο, κ.λπ. Σε αυτήν την περίπτωση, οι λέξεις "απόδοση", "προϊόν", "ποιότητα προϊόντος", "πρόγραμμα πτήσης", "τυπική εργασία", "πτήση" εργασία», κ.λπ., που χαρακτηρίζει το «επίδραση εξόδου» πρέπει να ορίζονται επιπλέον «προϊόντα.3. Για ορισμένα προϊόντα, είναι απαραίτητο να ρυθμίσετε το PN σε σχέση με τα επιμέρους στάδια της λειτουργίας τους (εφαρμογή). Έτσι, για παράδειγμα, για εξοπλισμό αεροπορίας χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες ποικιλίες του δείκτη "μέσος χρόνος μεταξύ αστοχιών": "μέσος χρόνος μεταξύ αστοχιών κατά την πτήση", "μέσος χρόνος μεταξύ αστοχιών κατά την προετοιμασία πριν από την πτήση" κ.λπ., για πυραύλους: «πιθανότητα απρόσκοπτης προετοιμασίας για εκτόξευση και απρόσκοπτη εκτόξευση του πυραύλου», «πιθανότητα απρόσκοπτης πτήσης του πυραύλου», «πιθανότητα απρόσκοπτης λειτουργίας στο στόχο».4. Για πολλά κρίσιμα προϊόντα, τα PN ρυθμίζονται ξεχωριστά για κρίσιμες και άλλες αστοχίες. Για παράδειγμα, για εξοπλισμό αεροπορίας, εκτός από τον «μέσο χρόνο μεταξύ αστοχιών», καθορίζουν τον «μέσο χρόνο μεταξύ αστοχιών που οδηγούν σε καθυστέρηση αναχώρησης» κ.λπ. Για ραδιοηλεκτρονικό εξοπλισμό που περιλαμβάνει προϊόντα ηλεκτρονικών υπολογιστών, συνιστάται να διάκριση μεταξύ «μέσου χρόνου μεταξύ σταθερών αστοχιών» και «μέσου χρόνου μεταξύ ελαττωματικών αστοχιών (ανά αστοχία)».

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΠΝ

1. Η γενική αρχή της επιλογής μιας ορθολογικής (ελάχιστης αναγκαίας και επαρκούς) ονοματολογίας καθορισμένων PN είναι ότι σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση το προϊόν ταξινομείται διαδοχικά σύμφωνα με καθιερωμένα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τον σκοπό του, τα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού του κυκλώματος και την καθορισμένη (υποτιθέμενη) λειτουργία συνθήκες. Ανάλογα με το σύνολο των ομάδων ταξινόμησης στις οποίες έχει εκχωρηθεί, με τη χρήση φύλλων εργασίας, προσδιορίζεται ένα σύνολο δεικτών που θα εκχωρηθούν.2. Η διαδικασία για την επιλογή μιας σειράς καθορισμένων PN για νέα προϊόντα (που αναπτύσσονται ή εκσυγχρονίζονται) αποτελείται από τρία ανεξάρτητα στάδια: επιλογή δεικτών αξιοπιστίας και συντήρησης και (ή) σύνθετων, επιλογή δεικτών ανθεκτικότητας, επιλογή δεικτών ανθεκτικότητας. Η ονοματολογία των δεικτών αξιοπιστίας, συντηρησιμότητας και (ή) σύνθετων δεικτών καθορίζεται για προϊόντα τύπου Ι σύμφωνα με τον Πίνακα. 2, και για προϊόντα τύπου II - πίνακας. 3.4. Συνιστάται να ορίσετε δείκτες αξιοπιστίας λαμβάνοντας υπόψη την κρισιμότητα των αστοχιών. Παράλληλα, τα κριτήρια για κάθε τύπο αστοχίας πρέπει να διατυπωθούν στις τεχνικές προδιαγραφές (ΤΖ), προδιαγραφές.5. Για προϊόντα που περιλαμβάνουν διακριτές συσκευές υλικού (υπολογιστές), η αξιοπιστία, η δυνατότητα συντήρησης και οι σύνθετοι δείκτες θα πρέπει να ορίζονται λαμβάνοντας υπόψη ελαττωματικές βλάβες (αστοχίες). Σε αυτήν την περίπτωση, οι καθορισμένοι δείκτες εξηγούνται με την προσθήκη των λέξεων "λαμβάνοντας υπόψη ελαττωματικές αστοχίες" ή "χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ελαττωματικές αστοχίες". Στην περίπτωση της σταδιακής προδιαγραφής των απαιτήσεων, οι αστοχίες στα αρχικά στάδια ενδέχεται να μην λαμβάνονται υπόψη. Για ελαττωματικές αστοχίες πρέπει να διαμορφωθούν κατάλληλα κριτήρια.6. Για προϊόντα που ελέγχονται πριν από τη χρήση για τον προορισμό τους, επιτρέπεται να ορίζεται επιπλέον ο μέσος χρόνος (ποσοστό γάμμα) για τη θέση του προϊόντος σε ετοιμότητα ή η μέση (ποσοστό γάμμα) διάρκεια ελέγχου ετοιμότητας.7. Για τα επισκευασμένα προϊόντα επιτρέπεται επιπλέον ο καθορισμός δεικτών ποιότητας για την τεχνική εξυπηρέτηση.8. Η επιλογή των δεικτών ανθεκτικότητας των ICI και ION πραγματοποιείται σύμφωνα με τον Πίνακα. 4. Για λόγους απλούστευσης, στον πίνακα. Το 4 υποδεικνύει τον πιο συνηθισμένο τύπο προγραμματισμένων επισκευών - μεγάλες. Εάν είναι απαραίτητο, μπορούν να οριστούν παρόμοιοι δείκτες ανθεκτικότητας σε σχέση με «μέση», «βασική», «αποβάθρα» και άλλες προγραμματισμένες επισκευές.9. Η επιλογή των δεικτών διατήρησης των ICI και ION πραγματοποιείται σύμφωνα με τον πίνακα. 5.10. Για προϊόντα των οποίων η μετάβαση σε μια περιοριστική κατάσταση ή η αστοχία τους κατά την αποθήκευση και (ή) μεταφορά μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες και ο έλεγχος της τεχνικής κατάστασης είναι δύσκολος ή αδύνατος, αντί των ποσοστών γάμμα δεικτών ανθεκτικότητας και αποθήκευσης, ο εκχωρημένος πόρος, η υπηρεσία Η διάρκεια ζωής και η διάρκεια ζωής πρέπει να ρυθμιστούν. Επιπλέον, στις τεχνικές προδιαγραφές (TOR), οι προδιαγραφές υποδεικνύουν ποιο μέρος (για παράδειγμα, όχι περισσότερο από 0,9) θα πρέπει να είναι ο εκχωρημένος πόρος (διάρκεια ζωής, διάρκεια ζωής) του αντίστοιχου δείκτη ποσοστού γάμμα με επαρκώς υψηλή πιθανότητα εμπιστοσύνης g (για για παράδειγμα, όχι λιγότερο από 0,98).

πίνακας 2

Επιλογή μιας σειράς δεικτών αξιοπιστίας και συντήρησης ή πολύπλοκων για προϊόντα τύπου Ι

Ταξινόμηση προϊόντων σύμφωνα με κριτήρια που καθορίζουν την επιλογή ΠΝ
Με σκοπό	Κατά τρόπο εφαρμογής (λειτουργία)	Όπου είναι δυνατόν, αποκατάσταση και συντήρηση
		Ανακτητός		Μη ανακτήσιμο
		Σέρβις	Χωρίς συντήρηση	Σέρβις και μη
	Συνεχώς ανθεκτικά προϊόντα (CDDP)	κ g** ή κ t.i ; ΤΟ ; Τ V *	κσολ ; ΤΟ ; Τ V *	R( tβ.ρ)** ή ΤΝυμφεύομαι
	Επαναχρησιμοποιήσιμα κυκλικά προϊόντα (MCRP)	κ o .g ( t b.r) = ΠΡΟΣ ΤΗΝσολ × Π (t b.r); Τ V		Rεπί ( R 0) και ΤΝυμφεύομαι ΤΝυμφεύομαι
	Προϊόντα μιας χρήσης (με προηγούμενη περίοδο αναμονής) (OSRP)	κ t.i.o. Π (t b.r); Τσε, ουγκιά *	κ g.ozh ; Π (t b.r); Τσε, ουγκιά *	Π (tδροσερός); Π (t b.r);
	Προϊόντα NPDP και MKCP	κ t.i; Τ o ; Τ V *	κσολ ; ΤΟ ; Τ V *	Τσολ ** ή ΤΝυμφεύομαι
	Προϊόντα OKRP			Rεπί ( R 0)

* Ζητήθηκε επιπλέον κ g ή κ t.u εάν υπάρχουν περιορισμοί στη διάρκεια της ανάρρωσης. Εάν είναι απαραίτητο, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες των προϊόντων, αντί για ΤΕπιτρέπεται ο ορισμός ενός από τους ακόλουθους δείκτες συντηρησιμότητας: χρόνος ανάκτησης ποσοστού γάμμα Τσε g, πιθανότητα ανάκτησης Π (t V) ή μέσης έντασης εργασίας αποκατάστασης σολ V. ** Σετ για προϊόντα που εκτελούν κρίσιμες λειτουργίες. Διαφορετικά, ρυθμίστε τη δεύτερη ένδειξη. Σημειώσεις: 1. Έννοια tΤο b.r καθορίζεται με βάση το αποτέλεσμα εξόδου στο υιοθετημένο μοντέλο λειτουργίας του προϊόντος και λαμβάνεται ίσο με την καθορισμένη τιμή του χρόνου συνεχούς λειτουργίας του προϊόντος (η διάρκεια μιας τυπικής λειτουργίας, η διάρκεια επίλυσης ενός τυπικού προβλήματος, ο όγκος μιας τυπικής εργασίας, κ.λπ.). 2. Για αποκατεστημένα απλά ION τύπου I που εκτελούν ιδιωτικές τεχνικές λειτουργίες ως μέρος του κύριου προϊόντος, επιτρέπεται, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του πελάτη και του προγραμματιστή, αντί για δείκτες κΣΟΛ, ΤΟ (κ t.i ; Τιε) ορίστε δείκτες Τπερίπου και Τγ, η οποία από την άποψη της παρακολούθησης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις είναι πιο αυστηρή περίπτωση. 3. Για μη επισκευάσιμους απλούς, υψηλής αξιοπιστίας ιονιστές τύπου Ι (όπως εξαρτήματα για διαβιομηχανικές εφαρμογές, εξαρτήματα, συγκροτήματα) επιτρέπεται αντ' αυτού Τ cf ορίστε το ποσοστό αποτυχίας l. 4. Για ανακτήσιμα ION τύπου II που εκτελούν ιδιωτικές τεχνικές λειτουργίες ως μέρος του κύριου προϊόντος, επιτρέπεται, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του πελάτη και του προγραμματιστή, αντί για δείκτες κ t.i, s.h και Τω, σ.χ. ορίστε δείκτες Το, σ.χ. και Τσε, σ.χ.

Πίνακας 3

Επιλογή μιας σειράς δεικτών αξιοπιστίας και συντήρησης ή πολύπλοκων δεικτών για προϊόντα τύπου II

* Ρωτήστε επιπλέον κεφ όταν υπάρχουν περιορισμοί στη διάρκεια της ανάκτησης. Εάν είναι απαραίτητο, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες των προϊόντων, αντί για Τμπορεί να καθοριστεί ένας από τους δείκτες συντηρησιμότητας: χρόνος ανάκτησης ποσοστού γάμμα Νσε g? πιθανότητα ανάκαμψης R(tγ) ή μέση ένταση εργασίας αποκατάστασης σολ V. ** Σετ για προϊόντα που εκτελούν κρίσιμες λειτουργίες. Διαφορετικά, ρυθμίστε τη δεύτερη ένδειξη.

Πίνακας 4

Επιλογή μιας σειράς δεικτών ανθεκτικότητας

Ταξινόμηση προϊόντων σύμφωνα με χαρακτηριστικά που καθορίζουν την επιλογή των δεικτών
Πιθανές συνέπειες μετάβασης σε οριακή κατάσταση	Η κύρια διαδικασία που καθορίζει τη μετάβαση στην οριακή κατάσταση	Δυνατότητα και μέθοδος αποκατάστασης τεχνικού πόρου (διάρκεια ζωής)
Πιθανές συνέπειες μετάβασης σε οριακή κατάσταση		Μη επισκευάσιμο	Επισκευάστηκε με απρόσωπο τρόπο	Επισκευάζεται με μη απρόσωπο τρόπο
Προϊόντα, η μετάβαση των οποίων σε περιοριστική κατάσταση όταν χρησιμοποιούνται όπως προβλέπεται μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες (η παρακολούθηση της τεχνικής κατάστασης είναι δυνατή)	Φορούν	Τ R. g sp	Τ r g k.r	Τ r g sp; Τ r g k.r
	Γηράσκων	Τ sl g sp	Τ sl g k.r	Τ sl g sp; Τ sl g k.r
		Τ r g sp; Τ sl g sp	Τ r g k.r; Τ sl g k.r	Τ r g sp; Τ r g k.r; 7 Τ sl g sp; Τ sl g k.r
Προϊόντα των οποίων η μετάβαση στην οριακή κατάσταση όταν χρησιμοποιούνται για τον προορισμό τους δεν οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες	Φορούν	Τ R. Νυμφεύομαι κοινοπραξία	Τ R. Νυμφεύομαι k.r.	Τ R. Νυμφεύομαι sp; Τ R. Νυμφεύομαι k.r.
	Γηράσκων	Τ sl.. βλ. κοινοπραξία	Τ sl. Νυμφεύομαι k.r.	Τ sl.. βλ. sp; Τ sl. Νυμφεύομαι k.r.
	Φθορά και γήρανση ταυτόχρονα	Τ R. Νυμφεύομαι sp; Τ sl.. βλ. κοινοπραξία	Τ R. Νυμφεύομαι k.r; Τ sl. Νυμφεύομαι k.r.	Τ R. Νυμφεύομαι sp; Τ R. Νυμφεύομαι k.r; Τ sl.. βλ. sp; Τ sl. Νυμφεύομαι k.r.

Πίνακας 5

Επιλογή ονοματολογίας δεικτών επιμονής

Χαρακτηριστικό που καθορίζει την επιλογή των δεικτών επιμονής	Καθορισμένος δείκτης
Πιθανές συνέπειες από την επίτευξη οριακής κατάστασης ή αστοχία κατά την αποθήκευση και (ή) μεταφορά	Καθορισμένος δείκτης
Προϊόντα, η επίτευξη οριακής κατάστασης ή η αστοχία των οποίων κατά την αποθήκευση και (ή) μεταφορά μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες (είναι δυνατή η παρακολούθηση της τεχνικής κατάστασης)	Τμε ζ
Προϊόντα, η επίτευξη οριακής κατάστασης ή η αστοχία των οποίων κατά την αποθήκευση και (ή) μεταφορά δεν οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες	Τ s.sr

* Ρωτήστε αντί Τс.ср σε περιπτώσεις που ο πελάτης έχει ορίσει περίοδο αποθήκευσης t xp και εύρος μεταφοράς μεγάλο tr.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4

Πληροφορίες

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΣΥΝΟΛΟ ΔΕΙΚΤΩΝ

Παράδειγμα 1. Φορητός ραδιοφωνικός σταθμός Ραδιοφωνικός σταθμός - ΙΚΝ τύπου Ι, επαναλαμβανόμενης κυκλικής χρήσης, επισκευάσιμος, επισκευάσιμος. Καθορισμένοι δείκτες σύμφωνα με τον Πίνακα 2:

κπ.χ. = κ g × P( tσι. Π); Τ V.

Ένας ραδιοφωνικός σταθμός είναι ένα προϊόν του οποίου η μετάβαση σε μια περιοριστική κατάσταση δεν οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες, το οποίο γερνά και φθείρεται ταυτόχρονα, μπορεί να επισκευαστεί με απρόσωπο τρόπο και μπορεί να αποθηκευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Καθορισμένοι δείκτες αντοχής και αποθήκευσης σύμφωνα με τον πίνακα. 4 και 5: Τ r.sr.k.r; Τ sl.sr.k.r, Τ s.sr.Παράδειγμα 2. Ηλεκτρονικός υπολογιστής γενικής χρήσης (υπολογιστής) ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΙΟΝ τύπου Ι, συνεχής μακροχρόνια χρήση, αποκαταστάθηκε, συντηρήθηκε, η μετάβαση του οποίου στην οριακή κατάσταση δεν οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες, γήρανση, μη επισκευάσιμο , δεν αποθηκεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Καθορισμένοι δείκτες σύμφωνα με τον πίνακα. 2 και 4: κ t.i; Τ Ο (ή Τγ εάν υπάρχουν περιορισμοί στη διάρκεια της ανάκαμψης μετά από αποτυχία). Τ sl.sr.sp.Παράδειγμα 3. TransistorTransistor - τύπου I ION (υψηλά αξιόπιστο προϊόν συστατικού για πολλαπλή χρήση), συνεχής μακροχρόνια χρήση, μη επισκευάσιμο, χωρίς συντήρηση, η μετάβαση του οποίου στην οριακή κατάσταση δεν οδηγούν σε καταστροφικές συνέπειες, φοριούνται, γήρανση κατά την αποθήκευση. Καθορισμένοι δείκτες σύμφωνα με τον πίνακα. 2, 4 και 5: l,; Τ r.sr.sp; Τ s.sr.

Παράρτημα 5

Πληροφορίες

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΞΙΩΝ (ΚΑΝΟΝΕΣ) ΣΕΤ MF

1. Γενικές Διατάξεις

1.1. Η μεθοδολογική προσέγγιση για την αιτιολόγηση των προτύπων του PN για ICI και ION είναι διαφορετική 1.2. Η μεθοδολογία για την αιτιολόγηση των κανόνων PN δεν εξαρτάται από τον τύπο του δείκτη, επομένως το PN συμβολίζεται με ένα κοινό σύμβολο R. 1.3. Η τεχνική χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου είναι γνωστά ή μπορούν να καθοριστούν τα ακόλουθα: α) πιθανές επιλογές για την κατασκευή ενός προϊόντος και ένα σύνολο μέτρων για τη βελτίωση της αξιοπιστίας σε σχέση με το αρχικό «βασικό» επίπεδο· β) η αξία της αύξησης της αξιοπιστίας (ΡΕ R i) και το κόστος (Δ ΜΕΕγώ) για καθεμία από αυτές τις επιλογές (γεγονότα)· γ) τύπος σχέσης «αποτελεσματικότητα - αξιοπιστία» - Ε=μι(R) , η γνώση των οποίων είναι επιπρόσθετα απαραίτητη, μαζί με τα «α» και «β» κατά την επίλυση ενός προβλήματος, όταν το αποτέλεσμα παραγωγής και το κόστος διασφάλισης της αξιοπιστίας είναι τιμές του ίδιου τύπου (βλ. παράγραφο 2.2.2.1). διαφορετικά PN οι βέλτιστες επιλογές κατασκευής προϊόντων αποδεικνύονται διαφορετικές, τότε η τελική απόφαση λαμβάνεται με βάση μια συγκριτική ανάλυση τέτοιων επιλογών, λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο των δεικτών σκοπού, το μέγεθος βάρους, τα τεχνικά-οικονομικά και άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά Ταυτόχρονα με την αιτιολόγηση των προτύπων PN, λύνουν το πρόβλημα της επιλογής του βέλτιστου (σύμφωνα με το κριτήριο αξιοπιστίας) προϊόντος επιλογής κατασκευής και της κατανομής των προτύπων PN μεταξύ των στοιχείων του.

2. Προσδιορισμός προτύπων PN (Rτρ) για νέες εξελίξεις του ΙΚΝ

2.1. Δήλωση προβλήματος και αρχικά δεδομένα2.1.1. Το επίπεδο αξιοπιστίας του προϊόντος δεν πρέπει να είναι χαμηλότερο από ένα ορισμένο ελάχιστο R min , κατά την οποία η δημιουργία (χρήση) ενός προϊόντος εξακολουθεί να έχει νόημα, λαμβάνοντας υπόψη περιοριστικούς παράγοντες. Rελάχ - μπορεί να είναι ένας αριθμός ή ένα εύρος αποδεκτών τιμών.2.1.2. Εάν υπάρχουν αρκετοί περιοριστικοί παράγοντες, τότε επιλέγεται ένας από αυτούς, με την προϋπόθεση ότι ο περιορισμός σε αυτό στη διαδικασία αύξησης της αξιοπιστίας συμβαίνει νωρίτερα από άλλους. Στη συνέχεια, εξετάζουμε έναν περιοριστικό παράγοντα, ο οποίος θεωρείται ο πιο γενικός - το κόστος. ντο og p .2.1.3. Γενικά, η εξάρτηση της αποτελεσματικότητας μι(R) και το κόστος ντο(R) Το προϊόν, ανάλογα με το επίπεδο αξιοπιστίας του, έχει τη μορφή που φαίνεται στο Σχ. 1.

Φύση των εξαρτήσεωνμι(R) , ντο (R) Καιρεμι (R) = μι(R)- ντο (R) (Οταν μιΚαι ΜΕποσότητες του ίδιου τύπου)

2.1.4. Υπό αυτές τις συνθήκες, το πρόβλημα μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί το επίπεδο αξιοπιστίας του προϊόντος, όσο το δυνατόν πλησιέστερα στο βέλτιστο, ικανοποιώντας τους περιορισμούς R ³ sRελάχ ; ντο (R) £ ντο og p . 2.2. Λύση στο πρόβλημα 2.2.1. Η γενική διαδικασία για την επίλυση του προβλήματος είναι η εξής. Αξιολογούν το επίπεδο αξιοπιστίας της αρχικής έκδοσης του προϊόντος, μελετούν τους λόγους της έλλειψης αξιοπιστίας του και εξετάζουν πιθανά μέτρα για τη βελτίωση της αξιοπιστίας και διάφορες επιλογές για την κατασκευή προϊόντων. Για κάθε συμβάν (επιλογή), υπολογίζεται το κόστος Δ ΜΕΕγώγια να αυξηθεί το επίπεδο αξιοπιστίας, πιθανή αύξηση του D R i δείκτες αξιοπιστίας, χτίζουν μια βέλτιστη εξάρτηση ντο (R) ή R(Γ) και προσδιορίστε την αύξηση της απόδοσης D μιΕγώ. Από όλες τις δραστηριότητες, επιλέξτε την πιο αποτελεσματική όσον αφορά το D μιΕγώή Δ μιΕγώ/ΡΕ ΜΕΕγώ, και στη συνέχεια ο υπολογισμός επαναλαμβάνεται με μια νέα αρχική επιλογή (σε επίπεδο αξιοπιστίας RΟ υπολογισμός ολοκληρώνεται όταν το πιο αποτελεσματικό από τα υπόλοιπα μέτρα δεν μπορεί να παράσχει οικονομικό κέρδος (έχει επιτευχθεί το βέλτιστο) ή όταν έχουν εξαντληθεί τα διατεθέντα κεφάλαια για αύξηση της αξιοπιστίας. Ένα γενικευμένο σχήμα για την επίλυση του προβλήματος φαίνεται στο Σχ. 2.2.2.2. Ειδικές περιπτώσεις της λύσης, που διαφέρουν ως προς την αναλογία του αποτελέσματος παραγωγής του προϊόντος και το κόστος εξασφάλισης της απαιτούμενης αξιοπιστίας, δίνονται παρακάτω. 2.2.2.1. Το αποτέλεσμα παραγωγής και το κόστος διασφάλισης της αξιοπιστίας είναι ποσότητες του ίδιου τύπου (μετρούμενες στις ίδιες μονάδες· πιο συχνά είναι το οικονομικό αποτέλεσμα και το χρηματικό κόστος) και η ζημιά από αστοχίες είναι ασήμαντη ή ανάλογη με το κόστος του προϊόντος. Στην περίπτωση αυτή, αποτελούν τη συνάρτηση στόχο ρεμι (R), που είναι η διαφορά ή η αναλογία των συναρτήσεων μι(R) Και ντο (R). Εάν είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η μέγιστη απόλυτη τιμή του αποτελέσματος, τότε υπολογίστε τη διαφορά ρεμι (R)= μι (R)- ντο (R) , που έχει μέγιστο R(Φιγούρα 1). Εάν είναι σημαντικό να λάβετε το μέγιστο αποτέλεσμα ανά μονάδα χρημάτων που δαπανήθηκαν (σχετικό αποτέλεσμα), τότε υπολογίστε την αναλογία κ n = μι(R)/ΝΤΟ (R). Μόλις βρεθεί το βέλτιστο, είναι απαραίτητο να ελεγχθεί εάν ικανοποιείται ο περιορισμός κόστους. Αν αποτύχει [ ΜΕ (R opt)>Με όριο ], τότε συνιστάται να ρυθμίσετε τη μέγιστη αξιοπιστία R (ντοόριο) που μπορεί να επιτευχθεί υπό έναν δεδομένο περιορισμό και ελέγξτε την εκπλήρωση του περιορισμού [ R (ντοδράκοντας) ³ R min]. Εάν δεν τηρηθεί, τότε το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί και είναι απαραίτητη η αναθεώρηση των αρχικών δεδομένων, περιορισμοί κ.λπ. Εάν ικανοποιηθεί ο περιορισμός κόστους [ ΜΕ(Rχονδρική) £ ντο og p ] και, στη συνέχεια, ελέγξτε τη συνθήκη Rχονδρική³ Rελάχ . Όταν εκτελείται, ορίζεται Rχονδρική, σε περίπτωση μη εκπλήρωσης - R min , με έλεγχο ορίου ΜΕ (Rελάχ.) £ ντοδράκοντας 2.2.2.2. Το αποτέλεσμα παραγωγής και το κόστος διασφάλισης αξιοπιστίας είναι ποσότητες του ίδιου τύπου, αλλά η ζημιά από αστοχίες είναι μεγάλη (ασύγκριτη με το κόστος του προϊόντος) λόγω απώλειας υψηλής απόδοσης ή λόγω καταστροφικών συνεπειών. Αυτό είναι δυνατό για δύο λόγους: είτε ένα προϊόν που λειτουργεί έχει πολύ υψηλό αποτέλεσμα και σε περίπτωση αστοχίας μειώνεται απότομα, είτε οι αστοχίες προκαλούν τόσο μεγάλη ζημιά που το αποτέλεσμα φτάνει σε αρνητικές τιμές. RΗ επιλογή μετατοπίζεται προς τα δεξιά και το πρόβλημα λύνεται ξεκινώντας από τον ορισμό R(ΜΕ ogre) σύμφωνα με την κατασκευασμένη βέλτιστη εξάρτηση R(ντο). Στη συνέχεια (όπως στην περίπτωση της παραγράφου 2.2.2.1) ελέγχεται η εκπλήρωση της προϋπόθεσης R(ΜΕογκρέ) ³ Rελάχ. Εάν το αποτέλεσμα της δοκιμής είναι θετικό, ρυθμίστε R(ΜΕ ogr), εάν είναι αρνητικό, το πρόβλημα δεν λύνεται.2.2.2.3. Το αποτέλεσμα παραγωγής του προϊόντος και το κόστος διασφάλισης της αξιοπιστίας είναι ποσότητες διαφορετικών τύπων. οι αστοχίες προϊόντων οδηγούν σε μεγάλες απώλειες (όπως στην ενότητα 2.2.2.2). Το πρόβλημα εδώ επιλύεται με τον ίδιο τρόπο όπως και στην ενότητα 2.2.2.2 - θα πρέπει να προσπαθήσουμε να αυξήσουμε την αξιοπιστία μέχρι να εξαντληθούν οι δυνατότητες του πελάτη.2.2 .2.4. Το αποτέλεσμα παραγωγής του προϊόντος και το κόστος διασφάλισης της αξιοπιστίας είναι ποσότητες διαφορετικών τύπων, αλλά οι αστοχίες του προϊόντος δεν οδηγούν σε απώλειες σημαντικά μεγαλύτερες από το κόστος του προϊόντος. Σε αυτήν την περίπτωση, προσδιορίστε Rλεπτά και ελέγξτε την κατάσταση: R min³ R(ΜΕδράκοντας). Εάν ικανοποιηθεί, τότε ορίστε το επίπεδο Rπρώην που κυμαίνονται από Rλεπτά έως R(ΜΕόριο) σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μηχανικής ανάλυσης (καθώς το αποτέλεσμα και το κόστος δεν είναι συγκρίσιμα), εάν δεν εκπληρωθεί, το πρόβλημα δεν επιλύεται (δηλαδή, είναι απαραίτητο να επιστρέψετε στην αναθεώρηση των αρχικών δεδομένων) 2.2.3. Ο αλγόριθμος για την επίλυση του προβλήματος απεικονίζεται στο Σχ. 2. Σε αυτή την περίπτωση, οι λειτουργίες του αλγορίθμου μπορούν να εκτελεστούν με ποικίλη ακρίβεια. Για παράδειγμα, για σύγκριση R(ΜΕ ogre) με RΤο min δεν χρειάζεται να οριστεί σε μια ακριβή τιμή R min , αρκεί να αναλύσουμε την επιρροή R(ΜΕόριο) στο επίπεδο απόδοσης του προϊόντος. Εάν αυτό το επίπεδο είναι αποδεκτό, τότε μπορούμε να το εξετάσουμε R(ΜΕογκρέ) ³ Rελάχιστα και αντίστροφα.Οι περιορισμοί κόστους μπορούν να διαμορφωθούν όχι μόνο με τη μορφή συγκεκριμένης τιμής ΜΕ Ogre, αλλά και με τη μορφή συνεπειών στις οποίες οδηγούν ορισμένα κόστη. Στη συνέχεια, μπορούν να καθοριστούν εύρος δαπανών που θεωρούνται αποδεκτές και μη αποδεκτές. Σε αυτή την περίπτωση, σύγκριση, για παράδειγμα, ΜΕχονδρικής και ΜΕ Ogre πραγματοποιείται με ανάλυση ΜΕχονδρικής και αν κριθεί αποδεκτό, τότε μπορεί να θεωρηθεί ΜΕχονδρική³ ΜΕόριο 2.3. Κατασκευή της βέλτιστης συνάρτησης «αξιοπιστία-κόστος»2.3.1. Χτίζοντας μια λειτουργία ντο (R) ή R (ντο) είναι απαραίτητο για τον προσδιορισμό του βέλτιστου ή μέγιστου επιπέδου αξιοπιστίας που μπορεί να επιτευχθεί κάτω από έναν δεδομένο περιορισμό.2.3.2. Εθισμός R (ντο), που χρησιμοποιείται για την τεκμηρίωση απαιτήσεων, πρέπει να είναι βέλτιστη με την έννοια ότι κάθε σημείο του πρέπει να αντιστοιχεί στη μεγαλύτερη αξιοπιστία για ένα δεδομένο κόστος και στο ελάχιστο κόστος για μια δεδομένη αξιοπιστία. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα πραγματοποιείται με την αναζήτηση πιθανών επιλογών για την κατασκευή του προϊόντος. Αν κάθε παραλλαγή προϊόντος απεικονίζεται σε ένα γράφημα ως σημείο με συντεταγμένες RΚαι ΜΕ, τότε όλα σχηματίζουν ένα σύνολο (Εικ. 3). Η γραμμή που περιστρέφεται γύρω από το σετ προς τα αριστερά και πάνω περνάει από τις πιο αξιόπιστες επιλογές που αντιστοιχούν σε ένα συγκεκριμένο κόστος. Αυτή η γραμμή αντιπροσωπεύει τη συνάρτηση R (ΜΕ) ή ντο (R). Οι υπόλοιπες επιλογές είναι προφανώς χειρότερες και η εξέτασή τους είναι ακατάλληλη (υποτίθεται ότι όλες οι επιλογές έχουν «ίσες» άλλες παραμέτρους, ιδίως τις παραμέτρους προορισμού).

Γενικευμένο σχήμα για την επιλογή ενός επιπέδου αξιοπιστίας

2.3.3. Για την περίπτωση που επιτυγχάνεται αυξημένη αξιοπιστία μέσω πλεονασμού, συνιστάται η ακόλουθη μέθοδος απαρίθμησης των επιλογών σχεδιασμού προϊόντος: α) προσδιορίστε τη «μηδενική» επιλογή για σχεδιασμό προϊόντος, στην οποία δεν υπάρχει αποθεματικό· β) εξετάστε τις επιλογές σε καθεμία από τις οποίες Παρουσιάζεται εφεδρική συσκευή του ίδιου τύπου, για καθεμία από αυτές τις επιλογές, υπολογίζονται οι αυξήσεις του δείκτη αξιοπιστίας του προϊόντος ρεRκαι το κόστος του Δ ΜΕ;γ) επιλέξτε την επιλογή με τη μέγιστη αναλογία D R/ΡΕ ΜΕ; (το αποθεματικό που υιοθετείται σε αυτήν την επιλογή δεν θα αναθεωρηθεί στο μέλλον) δ) εξετάστε τις επιλογές σε καθεμία από τις οποίες εισάγεται μία ακόμη συσκευή για κάθε τύπο, συμπεριλαμβανομένης της ήδη επιλεγμένης επιλογής με το προστιθέμενο απόθεμα. Στη συνέχεια, η διαδικασία επαναλαμβάνεται για τις θέσεις ". γ" και "δ" ". Σε αυτήν την περίπτωση, η ακολουθία των επιλεγμένων επιλογών σχηματίζει την επιθυμητή καμπύλη - το περίβλημα του συνόλου, δηλαδή τη βέλτιστη εξάρτηση της αξιοπιστίας από το κόστος.

Βέλτιστη λειτουργία "αξιοπιστία - κόστος".

2.3.4. Γενικά, εξετάζουν το ενδεχόμενο αύξησης της αξιοπιστίας ενός προϊόντος όχι μόνο μέσω πλεονασμού, αλλά και μέσω οποιωνδήποτε άλλων μέτρων. Εάν τα συστατικά μέρη του προϊόντος είναι αρκετά σύνθετα προϊόντα, τότε για καθένα από αυτά είναι δυνατές διάφορες επιλογές για αύξηση της αξιοπιστίας. Στη συνέχεια, η διαδικασία πραγματοποιείται σε δύο στάδια: για καθένα από τα εξαρτήματα, κατασκευάζεται μια μερική βέλτιστη συνάρτηση R (ντο) και την αντίστοιχη ακολουθία επιλογών για την κατασκευή αυτού του στοιχείου, να κατασκευάσετε τη βέλτιστη συνάρτηση R (ντο) για το προϊόν ως σύνολο, ενώ σε κάθε βήμα της διαδικασίας εξετάζουν το ενδεχόμενο αύξησης της αξιοπιστίας του προϊόντος λόγω της μετάβασης κάθε συστατικού στο επόμενο σημείο της μερικής βέλτιστης λειτουργίας του R (ντο), δηλαδή στην επόμενη επιλογή κατασκευής.

3. Καθορισμός προτύπων ΠΝ R tr για νέες εξελίξεις ΙΟΝ

3.1. Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των προϊόντων γενικής χρήσης είναι η ποικιλία των εφαρμογών τους, γεγονός που καθιστά αδύνατη την ανάλυση της επίδρασης της αξιοπιστίας στο αποτέλεσμα της εργασίας.3.2. Εάν είναι δυνατό να υποδειχθούν χαρακτηριστικές περιοχές εφαρμογής για ένα ιόν, ή μια εφαρμογή που θέτει τις υψηλότερες απαιτήσεις, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί ως IKN και η εργασία περιορίζεται στην προηγούμενη. Εάν αυτό αποτύχει, τότε οι απαιτήσεις μπορούν να εκχωρηθούν βάσει αναλογικών δεδομένων. Σε αυτήν την περίπτωση, εκτελούνται οι ακόλουθες ενέργειες: κατασκευάζουν μια βέλτιστη ακολουθία παραλλαγών προϊόντων (είναι επίσης η βέλτιστη εξάρτηση R (ντο), όπως ορίζεται στην ενότητα 2.3), ελέγξτε την εκπλήρωση της προϋπόθεσης R(ΜΕογκρέ) ³ Rαναλογικό Εάν πληρούται η προϋπόθεση, δηλαδή οι περιορισμοί καθιστούν δυνατή τη δημιουργία ενός νέου προϊόντος όχι χειρότερου από τα καλύτερα υπάρχοντα ανάλογα, τότε, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μηχανικής ανάλυσης, η τιμή Rο πρώην πρέπει να είναι στην περιοχή Rελάχ -Ρ(ΜΕδράκοντας) . Εάν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις, τότε το πρόβλημα στην εξεταζόμενη παραλλαγή δεν μπορεί να λυθεί.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6

Πληροφορίες

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΥΠΙΚΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

1. Τυπικά κριτήρια αποτυχίας μπορεί να είναι: τερματισμός των καθορισμένων λειτουργιών του προϊόντος. μείωση της ποιότητας λειτουργίας (απόδοση, ισχύς, ακρίβεια, ευαισθησία και άλλες παράμετροι) πέρα από το επιτρεπτό επίπεδο, παραμόρφωση πληροφοριών (λανθασμένες αποφάσεις) στην έξοδο προϊόντων που περιέχουν υπολογιστές ή άλλες συσκευές διακριτής τεχνολογίας λόγω αστοχιών (αστοχίες ελαττωματικού φύση)· εξωτερικές εκδηλώσεις που υποδεικνύουν την έναρξη ή τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση μιας μη λειτουργικής κατάστασης (θόρυβος, χτύπημα σε μηχανικά μέρη προϊόντων, κραδασμοί, υπερθέρμανση, απελευθέρωση χημικών ουσιών κ.λπ.).2. Τυπικά κριτήρια για τις περιοριστικές καταστάσεις των προϊόντων μπορεί να είναι: αστοχία ενός ή περισσότερων εξαρτημάτων, των οποίων η επιτόπια αποκατάσταση ή αντικατάσταση δεν προβλέπεται από την επιχειρησιακή τεκμηρίωση (πρέπει να εκτελείται από πρακτορεία επισκευής), μηχανική φθορά κρίσιμων εξαρτημάτων (συναρμολογήσεις ) ή μείωση των φυσικών, χημικών, ηλεκτρικών ιδιοτήτων των υλικών στο μέγιστο επιτρεπόμενο επίπεδο, μείωση του MTBF (αύξηση του ποσοστού αστοχίας) των προϊόντων κάτω από (πάνω) από το επιτρεπόμενο επίπεδο, υπέρβαση του καθορισμένου επιπέδου τρέχοντος (συνολικού) κόστους για συντήρηση και επισκευές ή άλλα σημάδια που καθορίζουν την οικονομική σκοπιμότητα περαιτέρω λειτουργίας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 7

Πληροφορίες

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΟΤΗΤΩΝ "ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ" ΣΕ TTZ (TOR), TU, ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΥΠΩΝ OTT (OTU) ΚΑΙ TU.

1. Οι απαιτήσεις αξιοπιστίας συντάσσονται με τη μορφή ενότητας (υποενότητας) με τον τίτλο «Απαιτήσεις αξιοπιστίας». Στην πρώτη παράγραφο της ενότητας, δίνονται η ονοματολογία και οι τιμές PN, οι οποίες καταγράφονται με την ακόλουθη σειρά: σύνθετοι δείκτες και (ή) μεμονωμένοι δείκτες αξιοπιστίας και συντηρησιμότητας, δείκτες ανθεκτικότητας, δείκτες αποθήκευσης. Συνιστώμενη διατύπωση: " Αξιοπιστία

υπό συνθήκες και τρόπους λειτουργίας, η ονομασία του προϊόντος που καθορίζεται στην παράγραφο _________ αυτής της τεχνικής προδιαγραφής (TZ), προδιαγραφές, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τις ακόλουθες τιμές PN... (αυτοί οι δείκτες δίνονται παρακάτω). Αξιοπιστία τηλεγραφικού εξοπλισμού σχηματισμού καναλιών υπό τις συνθήκες και τους τρόπους λειτουργίας που καθορίζονται στις παραγράφους. _________, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τις ακόλουθες τιμές δείκτη: μέσος χρόνος μεταξύ των βλαβών - όχι λιγότερο από 5000 ώρες, μέσος χρόνος αποκατάστασης στο χώρο λειτουργίας από δυνάμεις και μέσα της βάρδιας εργασίας - όχι περισσότερο από 0,25 ώρες, συνολική μέση διάρκεια ζωής - όχι λιγότερο από 20 χρόνια· μέση διάρκεια ζωής στην αρχική συσκευασία σε θερμαινόμενο δωμάτιο - τουλάχιστον 6 χρόνια.2.1. Στα πρότυπα OTT, οι απαιτήσεις αξιοπιστίας δίνονται με τη μορφή μέγιστων επιτρεπόμενων τιμών PN για προϊόντα αυτής της ομάδας. 2.2. Στα πρότυπα των τύπων OTU (TU) και στις τεχνικές προδιαγραφές, οι απαιτήσεις αξιοπιστίας καθορίζονται με τη μορφή μέγιστων επιτρεπόμενων τιμών αυτών των δεικτών που ελέγχονται κατά την κατασκευή ενός προϊόντος αυτής της ομάδας και δίνονται ως τιμές αναφοράς των δεικτών που καθορίζονται στις τεχνικές προδιαγραφές για την ανάπτυξη του προϊόντος, αλλά όχι κατά την ελεγχόμενη διαδικασία κατασκευής.3. Η δεύτερη παράγραφος παρέχει ορισμούς (κριτήρια) αστοχιών και οριακών καταστάσεων, καθώς και τις έννοιες του «αποδοτικού αποτελέσματος» ή «αποτελεσματικότητας προϊόντος», εάν ο συντελεστής διατήρησης της απόδοσης καθορίζεται ως το κύριο PN. κΣυνιστώμενα σκευάσματα: Οριακή κατάσταση

θεωρείται... Άρνηση

θεωρήστε...Το αποτέλεσμα της παραγωγής εκτιμάται σε...Αποτελεσματικότητα

ισούται με ... Παράδειγμα 1. Η οριακή κατάσταση ενός αυτοκινήτου θεωρείται ότι είναι: παραμόρφωση ή ζημιά στο πλαίσιο που δεν μπορεί να επισκευαστεί από τους φορείς λειτουργίας· ανάγκη ταυτόχρονης αντικατάστασης δύο ή περισσότερων κύριων μονάδων· υπέρβαση ετήσιο συνολικό κόστος συντήρησης και τακτικών επισκευών κατά... τρίψιμο Παράδειγμα 2. Αστοχία οχήματος λάβετε υπόψη: εμπλοκή του στροφαλοφόρου άξονα του κινητήρα, μείωση της ισχύος του κινητήρα κάτω από..., κάπνισμα κινητήρα σε μεσαίες και υψηλές ταχύτητες, πτώση της πίεσης ελαστικών, ελαστικό διάτρηση κ.λπ. Παράδειγμα 3. Το αποτέλεσμα εξόδου ενός κινητού σταθμού παραγωγής ενέργειας ντίζελ εκτιμάται με την παραγωγή μιας δεδομένης ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας σε δεδομένο χρόνο με καθορισμένες παραμέτρους ποιότητας.4. Η τρίτη παράγραφος παρέχει γενικές απαιτήσεις για μεθόδους αξιολόγησης αξιοπιστίας και αρχικά δεδομένα για την αξιολόγηση της συμμόρφωσης προϊόντων με απαιτήσεις αξιοπιστίας για καθεμία από τις μεθόδους. Συνιστώμενη διατύπωση: «Συμμόρφωση

απαιτήσεις αξιοπιστίας που καθορίζονται στις παραγράφους. ..., στο στάδιο του σχεδιασμού, αξιολογούνται με υπολογισμό χρησιμοποιώντας δεδομένα για την αξιοπιστία των εξαρτημάτων σύμφωνα με

;στο στάδιο των προκαταρκτικών δοκιμών - με την υπολογιστική-πειραματική μέθοδο σύμφωνα με

, λαμβάνοντας τις τιμές πιθανότητας εμπιστοσύνης όχι μικρότερες από. ...;στο στάδιο της μαζικής παραγωγής με δοκιμές ελέγχου σύμφωνα με

, χρησιμοποιώντας τα ακόλουθα δεδομένα εισόδου για τον προγραμματισμό δοκιμής: επίπεδο απόρριψης Rβ (αναφέρετε αξίες), κίνδυνος πελάτη Β (αναφέρετε τιμές), επίπεδο αποδοχής Rα (αναφέρετε τιμές)· κίνδυνος προμηθευτή α (αναφέρετε τιμές). Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιτρεπόταν η χρήση άλλων δεδομένων πηγής σύμφωνα με την τρέχουσα τεχνική τεκμηρίωση.5. Στην τέταρτη παράγραφο της ενότητας, εάν είναι απαραίτητο, δίδονται απαιτήσεις και περιορισμοί στις μεθόδους για τη διασφάλιση καθορισμένων τιμών PN (σύμφωνα με τις παραγράφους 1.9-1.11 αυτού του προτύπου).

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

1. ΑΝΑΠΤΥΞΕ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΘΗΚΕ από την Κρατική Επιτροπή της ΕΣΣΔ για τη διαχείριση και τα πρότυπα ποιότητας προϊόντωνΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΕΣΑΛΛΑ. Ντεμίντοβιτς, Ph.D. τεχν. Επιστήμες (αρχηγός θεμάτων); L.G. Smolyanitskaya; ΚΑΙ ΕΓΩ. Ρεζινόφσκι, Ph.D. τεχν. επιστήμες? A.L. Ράσκιν; M.V. Ζούρτσεφ, Ph.D. τεχν. επιστήμες? E.V. Dzirkal,Υποψήφιος Τεχνικών Επιστημών επιστήμες? V.V. Yukhnevich; Ο Α.Κ. Petrov; ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Nevezhina; V.P. Chagan; Ν.Γ. Moiseev; Γ.Ι. Lebedeva; Ν.Σ. Φεντούλοβα 2 ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥΕΙ με το ψήφισμα της Κρατικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ για τη Διαχείριση Ποιότητας Προϊόντων και τα Πρότυπα της 29ης Δεκεμβρίου 1990 Αρ. 3552 3. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ - 19964. ΑΝΤΙ ΓΙΑ τροχόδρομο 50-650-87 5. ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

1. Βασικές διατάξεις. 1

2. Η διαδικασία για τον καθορισμό απαιτήσεων αξιοπιστίας σε διάφορα στάδια του κύκλου ζωής του προϊόντος. 3

3. Επιλογή του εύρους των καθορισμένων μην.. 4

4. Επιλογή και αιτιολόγηση των αξιών του μον.. 6

5. Κανόνες για τον καθορισμό κριτηρίων αστοχίας και οριακών καταστάσεων. 6

Παράρτημα 1Συμβάσεις που χρησιμοποιούνται σε αυτό το πρότυπο. 7

Παράρτημα 2Παραδείγματα πιθανών τροποποιήσεων και ορισμοί τυποποιημένων δεικτών. 7

Παράρτημα 3Μεθοδολογία για την επιλογή του εύρους των καθορισμένων μην.. 8

Παράρτημα 4Παραδείγματα επιλογής της ονοματολογίας καθορισμένων δεικτών. 10

Παράρτημα 5Οδηγίες για την αιτιολόγηση των τιμών (κανόνων) του καθορισμένου μον.. 11

Παράρτημα 6Παραδείγματα τυπικών κριτηρίων αστοχίας και οριακών καταστάσεων. 15

Παράρτημα 7Παραδείγματα κατασκευής και παρουσίασης ενοτήτων «απαιτήσεις αξιοπιστίας» στις τεχνικές προδιαγραφές (TOR), TU, πρότυπα τύπων OTT (OTU) και TU.. 15